Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Een bij zit in een bloem in de wei, mijn hondje aan de leiband staat erbij. Een koe graast wat aan het groene gras, haar kalfje plonst vrolijk in een veenplas.
Een merel vangt een klein stukje brood, dat een kind liet vallen in de grote goot De lucht is helder,de lucht is heel blauw, daarboven vliegt een sperwer en een kauw.
Kinderen spelen in die wei met een bal, ze staan telkens weer op na iedere val. Een opa en oma wandelen met de hond, een paar bladeren vallen op de grond.
Een stel fietsers rijden te samen voorbij, en ziet de gebeurtenis aan,in de wei. Is dit niet mooi die schone natuur? het is heerlijk wandelen ieder uur.
Genieten van de mooie zon iedere dag, ik ga met Prutske wandelen met een glimlach. De kinderen willen haar aaien en mag dat nie? de zonnige groetjes vanwege big ietie.
Goede morgen,ik sta op met een glimlach, jullie toch ook op deze heel mooie dag. Ik wil even de zorgen vergeten vandaag, daarom aan jullie een lieve groet heel graag.
Soms heb ik verdriet en toch wil ik een lach, een traan in de ogen laat zien dat het mag. Ik schaam me niet om ook eens te wenen, al is dat voor jullie nog nooit verschenen.
Ik wil liefhebben maar heeft zij mij heel graag? dit is een heel gevaarlijk vraag morgen en vandaag. Ach het is toch maar een traan en een glimlach, dit is voor mij de vreugde bij het begin van een dag.
Gewoon je zelf blijven met een lach en een traan, dit is de vriendschap die nu altijd blijft bestaan. daarom deze woorden vergeet dit nie, de groetjes van jullie kompaan big ietie.
Opgelet Fictief gedichtje.De IK in dit gedicht kan een ieder zijn die dit leest.Gewoon even lezen en dan reageren.
Een verloren vriendschap. -------------------------- IK heb door stommiteiten een vriend verloren, hoe is het toch zover kunnen komen verdore. Het was een van mijn allerbeste vrienden, die ge tegenwoordig nooit meer kan vinden.
IK wou dat dit nooit meer zou gebeuren, IK verloor ook de sleutel die opent deuren. De deuren tot een heel goede vriendschap, IK wil die deuren terug open krijgen en rap.
Na een groot gesprek onder vier ogen, ben IK weer bij hem/haar binnengemogen. De vriendschap is nu heel hechter moet ge weten, vrienden missen is het ergste zeer goed geweten.
Laat ons toch vrienden blijven met de glimlach, laat onze zorgen verdrijven en dit elke dag. Vriendschap en liefde is het mooiste geschenk groetjes van big ietie,IK die veel aan jullie denk.
Wie wil vriendschap om in liefde te leven? Wie wil liefde om veel vriendschap te geven? Vriendschap en liefde zijn twee mooie dingen, waarover mensen eeuwig zal blijven zingen.
Vriendschap kan je ook van bloemen krijgen, die kunnen daar nooit of gte nimmer over zwijgen. Ik hou van bloemen zoals van dieren en mensen, vriendschap onderling het mooiste dat ik kan wensen.
Laat ons een lieve bloem of een mooi dier zijn, laat ons vrienden voor eeuwig blijven heel fijn. Laat alle haat in de hele wereld verdwijnen, en in je hart zal de eeuwige roos verschijnen.
Een meisje van acht was met haar vijfjarig broetje en drieenhalfjarig zusje aan het spelen in de tuin. De grootvader die in de tuin werkte gaf de twee kleintjes een stuk van een frank om een snoepje te gaan kopen op de hoek. Samen met grote zus gingen ze een snoepje kopen. In de winkel werd aandachtig gezocht om zo weinig mogelijk uit te geven om zo veel mogelijk snoep te krijgen. Hand in hand gingen ze de vijftig meter naar huis. Thuis wilde de twee kleintjes de snoep opeten.Grote zus die geen centje gekregen had was zo jaloers dat ze van ieder de helft van de snoepjes afpakte en zelf op at. Het jongetje gaf zijn grotere zus een trap onder haar achterste.Natuurlijk kreeg die een trap terug. Dat ging zo telkens door tot ook het nog kleinere broertje en zusje ook om snoep mochten. De grote zus was inmiddels 12 jaar en nam van de vier jaar jongeren de snoepjes af. Toen grote zus 14 werd werd de famillie uitgebreid met een nakomeling.Tussen de oudste en de jongste lag al snel een verschil van 14 jaar. Later is de grote zus het huis uitgegaan om te huwen De jongste van de kroost was nauwelijks zes of zeven. Terwijl ik dit schrijf denk ik aan grote zus die nu al bijna vier jaar heen is na een slepende strijd tegen de duivels ziekte kanker. Ik mis haar soms nog aan haar telefoontje:Etienne kun je me helpen,ik kan het niet-ik weet niet hoe ik dat moet. Vroeger moest de broer aan de oudere zus om raad.Nu is het de dochter van zus die me vraagt om raad. Zo zie je maar er is altijd iemand die om je geeft al woon je ver uit elkaar. big ietie
Een bloempje stond alleen in de wei, ze pinkt een traan weg,ze is niet blij. Tussen het gras staat ze blinkend in de zon, ze wil wat vriendschap,dat vindt ze bon.
Een ventje zag het bloempje daar staan, raakte het aan en keek het treurig aan. Hij streelde het bloempje heel zachtjes, en zag dat ze daar stond alle nachtjes.
Hij plukte het bloempje en nam het mee, zette het in een vaas en ze waren getwee. Als hij opstond praatte hij steeds met haar, en ze was heel gelukkig nog een halfjaar. big ietie
Een kleine jongen staat met opa aan een graf, in zijn hand hield hij een roosje vast met een wil. Zijn ouders waren overleden,hij stond even paf, hij legde het roosje neer en weende even heel stil.
Samen met opa prevelde hij een heel stil gebed, zodat vader en moeder het goed hadden boven. Een traan vloeide en viel naast het bloemenbed, hij zou heel goed leren dat ging hij nu beloven.
Jaren later stond hij met zijn eigen kinderen daar, en vertelde hen van zijn oma en opa daar boven. Hij vroeg hen om ook een roos te leggen elk jaar, zodat ze immer in het eeuwig leven zouden geloven.
Hoe meer lichtjes in jullie hart, hoe minder is de pijn en smart. Hoe meer glimlach op je gezicht, hoe meer je houdt van dat licht.
Het licht in jullie hart doet goed, het licht is de leidraad van het gemoed. Licht en glimlach siert alle mensen, mag big ietie jullie het beste wensen.
Ik zocht een persoon in mijn spiegelbeeld, ik zag een lieve man maar niet gespeeld. Een glimlach ontwaarde ik heel terecht, en een traan van geluk en die was echt.
Die gelukstraan wil ik als roos schenken, aan zij die aan de eeuwige vrede denken. Een vraag of de vrede eeuwig kan zijn. groetjes van big ietie het manneklein.
Ik stuur je een glimlach om af te koelen, om de hitte te trotseren wil ik bedoelen. Hou die glimlach vast in je kleine ziel, het houdt je goed zelfs als je omviel.
Een glimlach is het mooiste in je leven, een glimlach doorgeven zonder te beven. Ik hou van mijn glimlach als ik het zie, het is de goede kant van je ziel is het nie.
even een extraatje.
Het geluk is nu van mij en wil het altijd met jou delen, het geluk is een gave dat heel veel mensen niet zal vervelen. Aan je ogen kan je zien dat je het geluk hebt gekregen, aan je stem kan je horen dat je er nooit over hebt gezegen.
Ik was al heel vroeg wakker die dag om 02.45 en dat met een kater van een paar fleskes wijn. Om 08.00 ging ik al op mijn gemakske naar het Centraal Station.Ik nam tram 24 van Silsburg maar stapte een halt voor het station af om dat er aan het station gewerkt werd. Ik had nog een beetje hoofdpijn maar ik nam al mijn moed bijeen om het station in te gaan naar het buffetje beneden.In de monumentale hal zag ik joopy al.Die was daar om enkele treinreizigers op te vangen.We dronken samen iets wat mij al wat beter maakte. Het volk bleef weg,dus ik besloot naar boven te gaan kijken op het perron en ja daar zag ik Fox met een harem vrouwen.Al lachend zijn we naar onder gegaan,waar joopy stond te telefoneren met degene die met de latere trein zouden aankomen.Naar aanleiding van dit gesprek stelde ik vast dat de trein te laat was.Ze waren er niet en dus gingen we naar het Rooseveldplaats om de bus 28 te nemen.Daar aangekomen kreeg joopy een oproep op zijn GSM en dus hij terug naar het station en de mensen die bij mij waren namen bus 28.Een vrouw op de bus zou ons zeggen welke halte wij zouden nemen voor de Distelhoek. Aangekomen in het lokaal zagen ze mij aan of er een spook binnenkwam of ik een kalkput was gevallen. Ik zei tegen Nita dat ik misschien niet mee met de bus zou meegaan. Chauffeurke daar en tegen wou een tractor of een kraan gaan huren om mij toch in de bus te krijgen.Daar ik toch in de Distelhoek zou blijven kon er iemand anders meegaan. Om 11.30 begon voor mij de maraton van wachten op mensen die zouden komen om mij aan de klap te krijgen.Ik ging op het terras zitten wachten en af en toe maakte ik een wandeling naar de overkant de minigolf. Toen ik voor de zoveelste keer over en weer en mijn Duitse krant 50 keer gelezen te hebben zag ik de engel van Herentals M.I.T.C.H. en de lieve Moby Joke binnenkomen en samen gingen wij aan de tafel zitten.Even later kwam er een dame binnen die zich voorstelde als Dromer. Na een paar glaasjes PLAT WATER,een kort etentje voor de dames en prik voor mij kwam de bus aan. Al snel werd ik beter en zaten we aan de tafel voor het diner. Ahwel dat etentje lapte mij op. Na het dessert kwam er een damee binnen in de zaal die zo moelijk te been was dat ze wel door vijf jange ùmannen moest vast gehouden worden.Ze vertelde een verhaal dat ik door het snoepen van het dessert niet verstond.Ik dzacht eerst dat mijn eigen grootmoeder daar stond,maar toen zag ik het,het was Miss Seniorennet.Ik weet het niet,maar ik denk dat zij nog een pécé had die ze moesten in gang lopen. Na het eten gingen we met zijn allen op het terras zitten om te genieten van de avond.Er werd meer gelachen dan geweend.De parels op de gezichten van ons was niet van het geween maar van het zweet van de glazen te tillen. Mijn hele dag was nog heel mooi geweest. De mensen die met de trein naar huis moesten waren al heel vroeg weg. Een ding zeg ik:Mensen van welke groep jullie ook zijn-wij zijn vrienden voor het leven. big ietie
Ik was ooit op zoek naar ware vrienden, ik zocht,maar kon er eerst geen vinden. Toen vond ik een stel groepen met veel pret, ik was terrecht gekomen op het seniorennet.
Als ik eerst wou schrijven had ik wat schrik, maar doordat ze me lazen vond ik de ware ik. Soms waren de woorden echt stout van geest, maar er is altijd een groep geweest die dit leest.
Ik vond toen in het donker toch het licht, daar vond ik de woorden voor een gedicht. Ik zei dat mijn hartje was van hartekeek, maar neen,ze lieten me nooit in de steek.
Het is te warm om woorden te vinden, Dank jullie echt zijn mijn ware vrienden. Al zijn de gedichtjes niet even mooi is het nie, krijgen jullie toch de groetjes van big ietie.
Toen ik nog werkte als treinconducteur was ik met een stoptrein aan het rijden van Brussel naar Antwerpen. Onze trein kwam in Mechelen aan en ik werd er van verwittigd dat de direkt naar Antwerpen 20 minuten vertraging had en dat ik zou moeten wachten op aansluiting. Ik dacht aan mijn reizigers en het geval dat ik de dienst eindigde in Antwerpen.Ik vroeg aan de perrondienst in Mechelen om onze trein al te laten vertrekken met die reizigers zodat ze al op hun bestemming konden zijn op tijd. De chef zei me dat het niet mocht.Maar twee minuten later kwam hij zeggen dat hij zijn voorstel had gedaan om de trein op tijd te laten vertrekken.Hij wou met de eer gaan lopen. Wij op tijd weg.Maar in eens op de centrale dispatching waren ze in paniek-een hele trein vol met reizigers was spoorloos geworden. Toen ik in Antwerpen aankwam belde ik naar de dispatching.De dienstleider:Chef,man waar zit ge met die je trein,ze zijn die kwijtgeraakt juist voor Mechelen. Ik zei dat ik al in Centraal stond en dat we op tijd binnen waren. Wat was nu gebeurd-Mechelen gaf een verkeerde treinnummer door om te vertrekken en dus ik was weg van het grote scherm.Ik kreeg wel eer voor goed initiatief. Ik heb er eens goed over gelachen. big ietie
Ik schenk een roosje voor elke lieve man of vrouw, om te zetten bij hen thuis voor op de schouw. Omze steeds te aanschouwen en te aanzien, ik schenk daarom in eens een stuk of tien. Je mag ze steken en bewaren ook in jullie harten om je ter verlichten van jullie dagelijkse smarten. Bewaar ze gerust en dit voor een heel leven, ik heb ze met veel vriendschap gegeven. big ietie
Vandaag geen gedichtje maar een verhaaltje van wat ik meemaakte op de trein en dit in nadenken van het overlijden van een vriend. Ik was nog een jonge treinconucteur die juist geslaagd was in de proef van treinchef.Ik was amper 20 jaar oud. Ik had regelmatig als beginneling treinchef de route Antwerpen-Essen de stoptrein. Op zeker moment zag ik daar een meisje zitten met een heel brede glimlach. Ik vroeg om ook te lachen haar kaartje.Ze gaf mij een ansichtkaartje met de afbeelding van een zwaan.Ik knipte er de stempel op langs de adreszijde. Ze was heel blij.Ze lachte mijn heel vriendelijk toe. De vader van dat meisje nam me appart op het platform.Hij bedankte me omdat ik de enigste was die dit gebaar deed.Hij vertelde me kort dat ze zeven jaar oud was en nog maar vijf of zes jaar te leven had. Ze konden haar niet helpen,ze wist dit en daarom was ze altijd vrolijk. Ik ken haar naam niet,maar ik noem haar Mieke.Ik heb haar nog vele jaren gezien op de trein.Als er niet veel volk was mocht ze mee de kaartjes knippen. De dag dat de moeder me zei dat ze op elfjarige leeftijd is overleden kreeg ik de tranen in mijn ogen.Zulk een beeldschoon meisje al vroeg moeten heengaan. Ze is gegaan met die eeuwige glimlach op haar gezichtje. Het was als het verlies van een eigen dochter.Ik had voor haar een gedichtje gemaakt dat ik al dertig jaar uit het hoofd ken en nog regelmatig opzeg.De ouders van dat meisje hadden zulk een verdriet dat ze beiden een half jaar later zijn heengegaan door een hartaanval. het gedicht dat ik voor haar schreef zet ik hieronder. Janneke en Mieke ------------------- Janneke en Mieke zaten op opas knieke kalm en bedaard voor de open haard. weet je wat opa vroeg mannen hebben jullie niet genoeg toen stonden ze op hij nam zijn auto,zij haar pop en na een half uur gapen lagen ze onde de dekens te slapen. Dit gedichtje is al bijn 35 jaar oud en ik zou graag willen dat jullie dit voorlezen aan jullie kleinkinderen.Geen verplichting
Als je opstaat,steek dan je hoofd maar recht op, voel je je slecht,draai dan aan de glimlachsknop. Je benen zullen je vandaag wel heel graag dragen, al was het dat je om een steuntje moest vragen.
Het leven betekent voor ons allemaal heel veel, een goede gezondheid dat mag zijn in zijn geheel. Aanhoor de muziek die aankomt vanuit het hart, het is een heel groot deel van je vreugde en smart.
Je weet het leven is zo onvoorspelbaar schoon, je kunt je niet voorstellen,ho zo heel ongewoon. Laat alle slechte dingen maar even achterwege, liefde en geluk zijn er en komen van Gods zegen. big ietie
