Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Ik verwerk gewone woorden tot een gedichtje, Ik maak van een hartestraal een mooi lichtje. In een hoekje mijn hart is veel plaats te vinden, Deze plaats is bedoeld voor al mijn vrienden.
Door die vele vrienden komen de woorden vrij, dit gedichthe hieruit maakt ons allen heel blij. Soms zijn ze triestig en soms ook heel lief, Deze woorden maken van mij een hartedief.
Leer ook deze woorden tot een gedichtje brengen, leer ze ook in een heel prachtig geheel mengen. Het is niet moeilijk,heel zeker nie, de groetjes van jullie vriend big ietie.
een spreuk hierbij: Mensenlevens zijn kostbaarder dan de in boedel van hun huis.
Ik trok me op aan mijn oudste zus, Ik was drie jaar jonger en zij mijn idool. Ik deed voor haar heel veel en zeg dus, Ik klapte bij haar altijd uit de school.
Ze is nu bijna vier jaar heen, ik mis mijn zus nog veel. Wij waren vrienden als geen een, Ze komt in mijn dromen nog veel.
De kanker deed haar heengaan, Een dag na mijn verjaardag. Plots is een hevige vriendschap gedaan, Alles weg op een nieuwe dag.
Ik wil zo graag zijn een wonderdichter, een iemand die alles maakt heel lichter. Ik wil U allen geven een mooi gedichtje, dat in je hart gaat zitten met een lichtje.
Ik wil ook zo graag een knuffel van jou, ik wil ook dat je nooit zegt,kom nou. Een knuffelende dichter op dit net, die ook gekke gedichtjes hier zet.
Ik wil een zijn met ieder in gedachten, tot ik droom van gedichtjes in de nachten. Een gedicht dat ieders emotie raakt, dat gedichtje dat jullie gelukkig maakt.
Goeie morgen,allemaal goed geslapen? Ik wel,ik zit nog hier wat na te gapen. Mijn inspiratie is efkes op reis, een aardig gedichtje is het bewijs.
Ik zoek naar woorden in mijn hart, Ze mogen snel komen voor mijn part. Ik zoek verder alle nieuwe dagen, dan moet ik niet al te veel zagen.
Maar jullie mogen niks te kort komen, ik zal maar over iets zots dromen. Een kus en een handdruk maar voor wie, de groetjes van jullie vriend big ietie.
Een klein woordje dat ik schreef, is heel groot in de inspiratie. Het is alles wat ik jullie geef,. een klein woordje,meer nie.
Jullie lezen dat met veel aandacht, jullie lezen het snel of graag traag. Soms overdag en soms in de nacht, het komt telkens uit het hart ook vandaag.
Ik heb genoeg aan dat kleine woord, Het zegt soms veel,wie begrijpt dat nie? Het is zo klaar,dat jullie het goed hoort, daarom de groetjes van big ietie.
Bedankt om ons allen hoop te geven, die goede hoop op een nieuw leven. Bedankt voor de hoop om te strijden, om ons van de vele zorgen te bevrijden.
Die gekregen hoop blijft steeds groeien, en doet het roosje in ons hartje groeien. Het is dit roosje dat onze glimlach geeft, die glimlach is er opdat je echt leeft.
Laat die hoop nooit verloren gaan, laat die hoop in je hartje bestaan. Gezegend die hoop die doet leven, groetjes van big ietie,die dit gedichtje mocht geven.
Ik had het lachen verleerd, maar nu zijn de tijden gekeerd. Mijn glimlach was verdwenen, ik moest altijd veel wenen.
De lach was weg en ik werd ziek, dit maakte me niet sympatiek. Maar door mijn hartje te lichten, begon ik terug met wat gedichten.
De glimlach kwam te voorschijn, en nu is die lach groter maar fijn. Laat de glimlach nooit verloren gaan, groetjes van big ietie,de glimlach blijft eeuwig staan.
die eerste kus,ik was nog heel klein, elke dag in je armen liggen,heel fijn. Mijn kleine oogjes keken raar op, ik was precies je nieuwe speelpop.
De volgende kus,heel later en lief, we waren nog jong en soms te naief. Die kus zal ik dan nooit vergeten, ik hou deze in het hart goed geweten.
Wij allen denken aan die eerste kus, die tijd komt nooit terug,ik zeg dus. Hou vast die ene kus met je beide handen, groetjes van big ietie,hier te lande.
Nu op het moment hebben wij zorgen, die dan blijkbaar gedaan zijn morgen. Nu op het moment willen wij alleen zijn, maar morgen onder vrienden wezen,fijn.
Nu zijn wij alleen met al onze gedachten, maar morgen gaat er iemand op ons wachten. Nu zit er in onze ogen een heel grote traan, die morgen door een glimlach zal vergaan.
Laat ons maar even in ons eigen alleen, laat ons er over denken met wat geween. Morgen zijn alleen die zorgen voorbij, maar wanneer is die morgen er voor mij?
Als een vlinder wil ik vliegen in de lucht, als een kleine vlinder op een wolkje met zucht. Aan bloemen ruiken en nektar stelen, vrolijk fladderen zonder me te vervelen.
Als een vogeltje het landschap verkennen vrij in de lucht zonder ongeluk te kennen. Als een duif met een rood roosje vliegen, of als een bloem in de groene wei wiegen.
Ach dit zijn maar heel gewone dromen, die steeds in mijn gedachten komen. Wie van ons droomt dat ook eens nie? De groetjes van jullie vriend big ietie.
Ik kom op deze groep nog heel even, om geluk te wensen voor tweeduizend zeven. Ik wens jullie en familie allen zowaar, een heel gelukkig en zalig nieuwjaar.
Toasten met al je goede vrienden, om voor eeuwig het geluk te vinden. Ik zal ook lang blijven dichten, met mijn hartepen en hartelichten.
Een gelukkig woord in korte zinnen, om tweeduizend zeven goed te beginnen. Simpele woorden in een klein gedicht. gewenst door big ietie nieuwjaar in het zicht.
Laat een roosje in je hart groeien, laat een tulpje in je hand bloeien. Glimlach bij deze twee bloemen, die je tot je vrienden mag noemen.
Ik zie een roosje in mijn wei staan, ik streel het en raak het even aan. Deze bloem helpt me bij pijn en smart, daarom krijgt het een plaats in mijn hart.
Ik hoop dat ze nog heel mooi mag blijven, opdat ik nog veel gedichtjes mag schrijven. Hoop en zegen bij dit mooie geluk, groetjes van big ietie die gaan nooit stuk.
