Over mijzelf
Ik ben De Boeck Etienne , en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke .
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter .
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Welkom op dit blog van De Boeck Etienne Clair Charles
ik1111
02-08-2007
Het geluk kunnen geven
Ik wil jullie geluk geven,
om in vriendschap te leven.
Ik wil vriendschap tonen,
om met jullie in vrede te wonen.
Ik ben niet rijk maar geef graag,
ik doe het morgen en ook vandaag.
Alles komt recht uit mijn hart,
vriendschap,liefde,pijn en smart.
Aanvaard dat kleine geschenk,
omdat ik altijd aan ieder denk.
Al ben ik geen supermens,
voor jullie het beste dat ik wens.
big ietie
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
30-07-2007
Vrienden maken echt niet moeilijk.
Vrienden maken,
wie kan dat eens niet?
Vrienden hebben,
zodat ge er van geniet.
Een vriend zijn,
moeikijk is dat niet.
Een vriend worden,
gemakkelijk zoals ge ziet.
Ik heb heel veel vrienden,
met wie ik kan vertellen.
Maar echte vrienden vinden,
die ge op een hand kunt tellen.
Wie wil mijn vriend zijn,
wie wil dat nie.
Ik ben dan zo gelukkig,
daarom groetjes van big ietie
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
21-07-2007
De stervende pen
Morgen ga ik voor een dagje zee-daarom gedichtje nu.
De stervende pen van een eenzame schrijver.
Zijn pen gaat stilaan sterven,
zijn pen zal de hemel erven.
Een bloedende pen door jaloezie,
die pen is heel rap ribbedebie.
Stilaan schrijft ze zich leeg,
stilaan geeft ze andere de veeg.
Zijn pen gaat een nieuw leven beginnen,
zijn pen schrijft enkel in hartje binnen.
Laat die schrijver niet in de steek,
hij is verloren,hij is wat week.
Laat zijn pen terug schrijven,
laat zijn pen nog even op aarde blijven
big ietie
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
18-07-2007
Ode aan een moeder
Het kind keek voor zich uit,
naar het grote zwarte bos.
Ze nam haar toverfluit,
en speelde er maar op los.
Die toverfluit had mooie tonen,
die te horen waren in het woud.
Het zou het licht verschonen,
een klank naar jong en oud.
Dat meisje werd groter en wijzer,
en werd later een goede moeder.
Ze werd ouder en haar haar grijzer,
een laatste ode van mij,zus en broeder.
Dat kind werd moeder en ging dan heen,
vanwaar ze ooit is gekomen.
Ze liet ons lichamelijk alleen,
maar haar geest woont in onze dromen.
big ietie
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Welkom op dit blog van De Boeck Etienne Clair Charles