Heb je met de nodige kritische zin je selectie gemaakt, dan is de tijd aangebroken om in je pen te kruipen. Nu is niet iedereen voor het schrijverschap in de wieg gelegd, maar dat is geen reden om wanhopig naar het lege witte blad te staren. Je hoeft immers je levensverhaal niet te vertellen - daar is later nog genoeg tijd voor. De eerste brief is gewoon bedoeld als een reactie, en dient in hoofdzaak om:
o te laten weten dat je geïnteresseerd bent
o jezelf beknopt voor te stellen
o te laten weten waar je voor verder contact te bereiken bent.
De eerste hindernis die je moet nemen is de aanspraak. Schrijf je "Zeer geachte Heer / Mevrouw" of begin je met "Liefste schat"? Geen van beide! Het eerste komt over alsof je solliciteert voor een betrekking, het tweede alsof je schrijft naar iemand die je intiem kent.
Zowel de aanspraak als de rest van de brief zijn bedoeld om een contact te leggen tussen twee mensen die op zoek zijn naar een partner. Dat contact moet dus niet te formeel, maar ook niet te vrijpostig zijn. Herlees de advertentie nog een keer: misschien vind je daarin wel een aanknopingspunt voor een passende aanspraak.
Zo zou je kunnen beginnen met "Beste stadsgenoot" als de persoon in kwestie in jouw stad woont. Houden jullie beiden van sport, dan is "Beste sportieveling" een begin dat zeker de aandacht trekt. "Beste reisduif" zal in goede aarde vallen bij iemand die er graag op uit trekt.
Is er geen aanknopingspunt voorhanden, dan is "Beste onbekende" of "Beste (nog) onbekende" een neutrale aanspraak. Onder universitairen kun je je wel eens wagen aan "L.S." (lectori salutem = de lezer heil), al is verwarring met "Lieve Schat" mogelijk.
Reageer je op een advertentie in de stijl van "Deftige dame zoekt heer uit goed milieu", dan is het veiliger om je te houden aan "Geachte Mevrouw" of "Beste Mevrouw".
Ook voor de inleiding kun je inpikken op wat in de advertentie vermeld wordt: "Zoek je iemand die van kinderen houdt, die graag reist en houdt van een romantisch etentje? Dan hebben we al zeker een aantal punten gemeenschappelijk." Of: "Ik lees in je advertentie dat je het leven positief bekijkt. Wat dat betreft zitten we al zeker op dezelfde golflengte."
Wat vertel je zoal over jezelf? En vooral: wat vertel je best niet in zo'n eerste brief?
De vuistregel is: geef de bestemmeling genoeg informatie om te zien of het de moeite loont verder contact te zoeken. Waar je woont, wat je beroep is, je leeftijd, of je al dan niet kinderen hebt. Vermeld enkele dingen die je graag doet in je vrije tijd. Het kan nooit kwaad er ook aan toe te voegen wat voor relatie je voor ogen hebt: huwelijk, samenwonen, Lat-relatie. Zo vermijd je pijnlijke misverstanden achteraf.
Het mag zo vanzelfsprekend lijken als dat regen nat is, maar laat alles achterwege wat een negatieve indruk zou kunnen maken.
Vind je jezelf te dik, dan is dat geen reden om dat zwart op wit te zetten. Wie weet houdt degene naar wie je schrijft juist van een gevuld figuur. Ben je kettingroker, dan blijkt wel bij de eerste afspraak of de andere partij dat onoverkomelijk vindt. Als je daarentegen een ernstige handicap hebt of als je schrijft vanuit de gevangenis, is het best om van bij het begin open kaart te spelen.
Forceer je vooral niet om een bloemrijke stijl te gebruiken als je dat toch niet gewoon bent. Een beetje humor of creativiteit is altijd meegenomen, maar niemand zal je beoordelen op het literaire niveau van je brief. Wees jezelf, dat is het beste uitgangspunt.
Om af te sluiten geef je adres en telefoonnummer op. Zo kan de andere partij je contacteren en een afspraak maken. Heb je bedenkingen bij het onthullen van je adres, weet dan dat een eenvoudig telefoontje naar Belgacom volstaat om te weten te komen aan wie een telefoonnummer toebehoort - tenzij het een geheim nummer is. Je kan natuurlijk ook een postbusnummer opgeven, maar dat kan de indruk geven dat je iets te verbergen hebt, dat je getrouwd bent bijvoorbeeld.
De meeste contactadvertenties eindigen met de vermelding 'Schrijven bureau blad.' Dat wil zeggen dat je je brief moet sturen naar het adres van het blad, dat je ofwel in de advertentierubriek zelf vindt, ofwel op een andere pagina. In de linker bovenhoek van je enveloppe vermeld je de referentie die in de advertentie staat. Het blad bezorgt je brief ongeopend aan de bestemmeling.
Normaal gezien duurt het minstens een week vooraleer je antwoord krijgt op een brief, maar het kan ook heel wat langer duren. Het kan ook zijn dat je geen reactie krijgt, want niet iedereen neemt de moeite om alle brieven te beantwoorden. Daarom nog maar eens: hou rekening met de wet van de grote getallen. Op hoe meer advertenties je schrijft, hoe groter de kans dat er iets positiefs uitkomt.
Als je een antwoordapparaat hebt, vergeet het dan niet aan te zetten als je afwezig bent. Niet iedereen praat er graag tegen, maar de beller kan dan op z'n minst een nummer achterlaten.
Heb je de laatste weken meerdere keren gereageerd, zorg er dan voor dat je de advertenties in kwestie - en misschien ook een kopie van je brief - in de buurt van de telefoon hebt liggen. Het is knap vervelend als je de eerste minuten van het telefoongesprek niet weet wie je aan de lijn hebt, omdat je nog volop de advertentie aan het zoeken bent. Als iemand belt, zeg dan gerust dat je op meer dan één advertentie hebt geschreven en vraag de referentie.
Iedereen is wel wat zenuwachtig bij zo'n eerste telefonisch contact, maar denk eraan: je voert geen sollicitatiegesprek. Je praat met elkaar als twee gelijkwaardige partijen. Spreek zo rustig mogelijk en laat de andere de kans om in te spelen op wat jij zegt.
Je hebt in je brief al een aantal dingen over jezelf verteld, profiteer dan nu van de gelegenheid om wat meer over de andere te weten te komen. Misschien voel je je meer op je gemak als je op voorhand een lijstje hebt gemaakt met dingen die je wil vragen. Zo is de kans kleiner dat het gesprek stilvalt of dat je belangrijke punten vergeet.
Nu zijn er twee mogelijkheden: het gesprek geeft je een positieve indruk of je ziet het helemaal niet zitten. In dat laatste geval moet je eerlijk genoeg zijn om dat ook te zeggen. Er bestaan echt wel manieren om dat te doen zonder dat het kwetsend overkomt:
"Ik vond het prettig met je te babbelen, Bert, maar ik denk niet dat we bij elkaar passen. Ik hoop dat je vlug de juiste partner vindt."
"Je komt me wel sympathiek over, Sofie, maar ik wil eerlijk zijn: ik vrees dat we toch niet op dezelfde golflengte zitten."
"Als ik alles nog eens bekijk, Paul, denk ik niet dat het nut heeft dat we met elkaar afspreken."
Klikt het volgens jou wel, controleer dan voor alle veiligheid of de andere er ook zo over denkt: "Ik moet zeggen dat mijn indruk tot hier toe positief is, Chris, maar ik weet niet wat jij ervan denkt?" Zo laat je aan je gesprekspartner de kans om toch nog de aftocht te blazen als dat nodig is.
Wordt je goede indruk bevestigd, dan is het moment gekomen om een afspraak te maken. In een volgend hoofdstuk gaan we daar dieper op in. Vergeet in elk geval niet het telefoonnummer van de andere partij te vragen, zodat je nog kunt verwittigen als er iets tussenkomt.
