Je houdt het niet voor mogelijk wat je tegenwoordig allemaal op het internet leest. Bloedstollende verhalen uit het leven gegrepen. Of om het in tv-jargon te zeggen: Het Leven Zoals Het Is - Grenscontrole.
Neem nu het rapport van november 2007 waarin onder de titel Facilitation of Aviation Security: Feasibility Study of Registered Passenger Concept het statuut van Geregistreerde Passagier wordt behandeld. Laat je niet afschrikken door dit potjeslatijn, maar lees vooral verder. Want dit is verplichte lectuur voor al wie binnenkort met het vliegtuig op reis vertrekt.
De overheid kan het zich niet veroorloven om iedereen tegen alles te beschermen, zegt het document. Het is alvast moedig om dat toe te geven. Maar het lachen vergaat je als je leest dat bijgevolg iedereen zonder uitzondering op de verdachtenlijst staat, al wordt het wijselijk anders geformuleerd. Stel je voor: in België alleen al 10 miljoen terreurverdachten. En van dat stigma raak je niet zomaar af: Het feit dat sommige passagiers niet als een hoog risico worden beschouwd, betekent niet dat ze automatisch als een laag risico worden bestempeld.
De tekst gaat op hetzelfde elan verder. De volgende scenarios zijn immers mogelijk:
Het feit dat iemands naam niet voorkomt op een controlelijst of in een database zit, geeft geen definitieve zekerheid dat hij ook een laag risico vormt. Het kan zijn dat hij nog niet op de lijst staat, dat de lijst onnauwkeurig is of dat de passagier een andere identiteit gebruikt.
Een passagier kan een slapende terrorist zijn of een zogenaamde clean skin die over een perfect profiel beschikt, maar toch de bedoeling heeft om terreurdaden te plegen.
Onschuldige passagiers kunnen gedwongen of misleid worden om bepaalde voorwerpen te vervoeren.
Als iedereen wordt gewantrouwd, dan geldt dat niet alleen voor de reizigers, maar ook voor het personeel. Het initiële onderzoek dat wordt uitgevoerd vooraleer medewerkers de toelating krijgen om aan hun taak te beginnen, omvat het grondig nagaan van hun persoonlijke gegevens en het nakijken of ze niet op een veiligheidscontrolelijst voorkomen. Naarmate ze een meer gevoelige functie krijgen, kunnen ook hun familie en naaste vrienden ondervraagd worden, kan de bankrekening en kredietwaardigheid van de aanvrager en zijn partner worden nagegaan en kunnen bijkomende ondervragingen worden uitgevoerd. Dit controleniveau is nog niet doorgedreven genoeg om medewerkers te laten genieten van een lager niveau van veiligheidscontroles. Als dat algemeen bekend zou worden, zouden de medewerkers immers een nieuwe zwakke schakel in de veiligheidsketen kunnen worden.
Dat laatste is interessant om te weten. Wees op je hoede voor het veiligheidspersoneel is de boodschap. Laat je niet misleiden door iemand die zich voordoet als veiligheidsagent: zijn badge of uniform kunnen nagemaakt zijn. Want terreurorganisaties beschikken over aanzienlijke middelen. Geef vooral geen antwoord op vragen, want die informatie zou wel eens in de handen van terroristen kunnen vallen. En laat hem zeker niet in je bagage snuffelen, want voor je het weet stopt hij er zelf een bom in.
Er is één troost: zelfs staatshoofden ontsnappen niet aan het alziend oog van de veiligheidsdiensten, maar ze worden wel iets minder grondig gecontroleerd. Stel je voor dat de uitvinder van de War On Terror zich bij de grenscontrole aanbiedt en te horen krijgt: Spijtig, Mr. President, uw nagelknipper moet ik in beslag nemen. Veel te gevaarlijk!
