"Het hoofddoekenverbod was geen beslissing
tegen de hoofddoek, maar was bedoeld om de bekeringsdrang te bestrijden. Ik heb
de inspecteur islam van de noodzaak overtuigd door het probleem geschiedkundig
te kaderen. De katholieken hebben ook hun kruis afgelegd. We wilden niet
toestaan dat er een nieuwe zuil ontstond, terwijl de andere nog maar half afgebroken
is. Het ene compromis na het andere geeft alleen maar chaos. Als we op het
symbool van de hoofddoek hadden toegegeven, komen er tal van andere dingen ter
discussie te staan: gescheiden zwemmen, het vrije wetenschappelijk onderzoek,
buitenlandse reizen, emancipatie, vrije meningsuiting - allemaal verworvenheden
waarvoor we in het verleden gestreden hebben. Zo had nog niemand het aan hem
uitgelegd.
Het feit dat er zo weinig progressieve
moslims rechtstaan, heeft te maken met broederlijkheid: je verraadt geen
moslimbroeder. Op de Boekenbeurs in Antwerpen kwam er een meisje met een
hoofddoek naar mij. Ze overwoog om als moslima zelf ook een boek te schrijven
omdat ze zich in mijn standpunten kon vinden. Ze werkt momenteel bij de stad
Antwerpen waar ze geen hoofddoek mag dragen, maar haar job vindt ze
belangrijker. Nochtans wordt ze erg onder druk gezet door haar familie,
vrienden en kennissen."
Het volledige interview vind je in het volgende boek van Will Jensen.
