Hoera: hier betalen vrouwen bij de kapper niet meer dan mannen

In Denemarken heeft de Raad van Gelijke Kansen beslist dat vrouwen met kort haar niet meer geld horen neer te tellen dan mannen in kapsalons. De redenering dat een vrouwelijke coupe meer tijd en producten vereist, werd van de tafel geveegd omdat prijslijsten heel vaak mikken op mannen en vrouwen apart, wat botst met de wet op gendergelijkheid.

In februari 2012 legde een Deense vrouw klacht neer omdat haar kapsalon 60 euro aanrekende voor een knipbeurt (plus eventueel nog supplementen voor lang haar), terwijl mannen nog geen 50 euro moesten betalen. Gezien haar korte, jongensachtige coupe vond ze het ronduit oneerlijk dat ze meer geld moest neertellen dan mannen met even korte haren.

Voor de rechten van haar haar
Als tegenreactie opperde de eigenaar van het salon dat kapsels van vrouwen meer tijd kosten en dat er meer producten worden gebruikt. Toch oordeelde de Raad van Gelijke Kansen dat de misnoegde vrouw aan het langste eind trekt. De prijslijst van het kapsalon refereerde namelijk puur naar het geslacht van de klant, wat in strijd is met de Deense wet op gendergelijkheid. "Geen mens mag een ander mens direct of indirect discrimineren op basis van geslacht", klinkt het.

De choreograaf Merce Cunningham

Aanstichter van het danspostmodernisme

De Amerikaanse choreograaf Merce Cunningham was een van de belangrijkste vernieuwers van de twintigste-eeuwse dans. Hij richtte de Merce Cunningham Dance Company op en heeft meer dan 200 choreografieën op zijn naam staan.

Cunningham is naast Martha Graham en George Balanchine een van de belangrijkste vernieuwers van de twintigste-eeuwse dans. Cunningham werd geboren in Washington in 1919. Hij studeerde dans aan de Cornish School in Seattle. Vanaf 1939 tot 1945 danste hij solo in het dansgezelschap van Martha Graham.

Van verhalend naar visionair

Zijn eerste choreografie werd in 1944 in New York met John Cage als pianist uitgevoerd. In het begin waren zijn choreografieën nog verhalend en bedacht op bestaande muziek. Maar al snel liet hij verhaallijn en logische opbouw los. Hij liet zijn dansers geen verhaal vertellen op muziek met een bijpassend decor, maar liet de choreografie zelf het verhaal vertellen. Dansers hoefden voor Cunningham dus niets uit te beelden; ze hoefden alleen te laten zien welke mogelijkheden het menselijk lichaam heeft. Dat was de kern van zijn visie op dans. Hij vond dat alle soorten bewegingen in elke gewenste combinatie konden worden gebruikt en geordend, dat elke ruimte als dansruimte kon worden gebuikt, en iedere danser als solist kon optreden. Dans ging volgens Cunningham op de eerste plaats over het menselijk lichaam en zijn bewegingen.

Choreografie gebaseerd op toeval

In de jaren ‘50 kwam het abstract expressionisme in de beeldende kunst op en ook in de muziek werden nieuwe wegen ingeslagen. Cunningham vertaalde deze nieuwe ideeën naar de dans. Hij ging op toeval gebaseerde methodes gebruiken bij het bedenken van zijn dansstukken. Bijvoorbeeld door het gooien van dobbelstenen konden de delen van een choreografie, de volgorde in een programma of zelfs de passen worden bepaald. Ook gebruikte hij de I Tjing, het Chinese ‘boek der veranderingen’ voor de compositie van zijn dansstukken. Hij bevrijdde op deze manier de choreografie van de keuzes van de maker en liet hij onverwachte combinaties toe.

Dans, muziek en decor

Heel vernieuwend was ook de methode van Cunningham en de componist/pianist Cage om geheel los van elkaar tot een choreografie en muziekcompositie te komen. Dans en muziek werden totaal losgekoppeld, om tijdens de première ‘per toeval’ alsnog samen te komen. Hetzelfde gold voor de decors. De kunstenaar Rauschenberg ontwierp jaren lang de decors voor Cunninghams producties. De dans werd naast muziek en vormgeving dus een zelfstandig, op zichzelf staand deel van de voorstelling.

Merce Cunningham Dance Company

Cunningham richtte in 1953 het Merce Cunningham Dance Company op. In het begin had het dansgezelschap soms maar 1 of 2optredens per jaar. Cunninghams nieuwe weg sloeg niet meteen aan. Met name ook omdat Cunningham gebruik maakte van avant-gardistische muziek van John Cage, David Tudor en Morton Feldman. In Londen werd Cunninghams originele talent in 1964 herkend, waarna de choreograaf en zijn dansgezelschap een begrip in de internationale danswereld werden.

Postmodernisme

Cunninghams opvattingen kregen na 1964 meer invloed in de danswereld. En zo werd de postmoderne dansstijl geboren. De postmoderne dans is de nieuwe dans die ontstaan is na de moderne dans. Merce Cunningham is de aanstichter van het danspostmodernisme. Bij het postmodernisme kon elke beweging als ‘dans’ worden gezien; ook ieder mens zou danser kunnen zijn want danstechniek werd niet meer als noodzakelijk gezien.

Inspiratiebronnen

Cunningham bleef zijn dansen ontwikkelen en bleef werken aan de ontwikkeling van een bewegingsstijl vol plotse wendingen, kleine sprongetjes, torso tilts en ruimtelijke patronen. De energie van dansers die doelgericht hun weg over het toneel aflegden, was volgens de choreograaf geïnspireerd op het gekrioel in de straten van New York. Ook de natuur inspireerde hem, wat te zien is in bijvoorbeeld de productie Beach Birds (1991). Zijn choreografieën werden uitgevoerd door belangrijke balletgroepen zoals onder andere het Ballet van de Parijse Opera, het New York City Ballet en het American Ballet Theater. Zijn laatste dans optredens stammen uit 1999, hij was toen al 80 jaar oud. Merce Cunningham overleed in 2009. Zijn dance company bestaat nog steeds.

.

Harmonie en fanfare

Dat klinkt als muziek in de oren

Blaasmuziek, harmonie- en fanfareorkesten kennen een lange geschiedenis. In alle culturen vind je blaasinstrumenten, die soms functioneel zijn of worden gebruikt om rituelen kracht bij te zetten.

Maya priesters blazen in de richting van de vier windstreken diepe tonen uit grote een schelp. Aboriginals gebruiken de didgeridoo, een door termieten uitgeholde boomstam, om langgerekte oerklachten voort te brengen. Ook uitgeholde hoorns van runderen zijn gebruikt als blaasinstrument.

Eerste metalen trompetten

Trompet

Rond 1400 voor Christus duiken voor het eerst metalen trompetten op, gemaakt door Egyptenaren. Omdat de techniek om metaal te buigen nog niet bekend was, is hun trompet niet meer dan een rechte, lange buis. De Romeinen gaan door op dit idee en ontwikkelden een Romeinse Tuba. Aangevuld met trommelaars staan de Romeinse blaasinstrumenten aan de basis van de eerste "militaire kapel".

Signalen

Legers hebben ook na de Romeinse tijd een impuls gegeven aan muzikale ontwikkelingen. Een trompet of trom is lange tijd het enige geschikte middel om een signaal snel over relatief grote afstand door te geven.

Oorlog

Als de Turken in de 15e eeuw Europa binnenvallen, brengt dat niet alleen een nieuwe oorlog met zich mee: de Turken blijken al heel ver met het musiceren in groepsverband. Ze maken gebruik van meerdere pijperfluiten die samen de melodie spelen. De begeleiding wordt verzorgd door trompetten en slagwerk, zoals pauken. De Zwitserse Infanterie neemt pijperfluiten en pauken over in haar orkesten. En naar Zwitsers voorbeeld hebben de instrumenten zich over Europa verspreid. Nieuwe technieken verbeteren de bestaande instrumenten waardoor het eenvoudiger wordt om in groepsverband te spelen. Muziek maken wordt zo voor meer mensen bereikbaar.

Harmonie

Saxofoon

In Nederland zijn drie typen blaasorkesten: de harmonie, de fanfare en de brassband. Het verschil tussen deze orkesten zit in de bezetting. Een harmonie orkest heeft houten én koperen blaasinstrumenten en slagwerk. Soms worden er nog strijkbassen toegevoegd aan de harmonie. Een fanfare orkest heeft alleen saxofoons, koperblazers en slagwerk. Een brassband heeft alleen koperen blaasinstrumenten en slagwerk. De grootte varieert meestal tussen de 25 en 80 spelers.

Hout en koper

Houten blaasinstrumenten, of houtblazers, zijn de families van hobo, klarinet, fagot en doedelzak en de saxofoons. De koperblazers zijn families van hoorn, trompet, trombone, tuba en saxhoorn en de meeste fluiten. De saxofoonfamilie is een mengvorm Het verschil tussen houten- en koperen instrumenten zit gek genoeg niet in de eerste plaats in het materiaal waarvan het instrument is gemaakt, maar in de bouw en de manier van spelen.

De meeste houten blaasinstrumenten hebben een groot aantal gaten, die niet allemaal met de vingers af te dichten zijn. Daarom is er een kleppenmechaniek op de meeste instrumenten. Door middel van een hefboompje dat wel voor de vingers bereikbaar is, kun je gaten openen of sluiten die op een totaal andere plaats zitten. Het geluid kan op verschillende manieren ontstaan. Bij de fluit bijvoorbeeld gaat de lucht trillen door het tegen een scherpe rand te richten. Andere instrumenten zoals klarinet en hobo hebben een enkel of een dubbele riet dat voor het trillen van de lucht zorgt.

De koperen blaasinstrumenten kennen ook een lange ontwikkeling. Op de eerste exemplaren is maar een beperkte serie tonen te spelen. Deze instrumenten worden 'natuurlijke instrumenten' genoemd. Om de mogelijkheden uit te breiden zijn verschillende oplossingen ontstaan zoals de hoorn die beugels heeft van verschillende lengte, waardoor andere series tonen ontstaan. Ook het schuifsysteem van de trombone is een stap in de ontwikkeling naar meer toonmogelijkheden, maar de definitieve oplossing is de komst van ventielen, begin 19e eeuw. Deze uitvinding heeft grote gevolgen gehad voor de koperen blaasinstrumenten; er worden in die periode dan ook veel koperen blaasinstrumenten ontwikkeld. Tegenwoordig heeft een koperen blaasinstrument drie of vier ventielen. Door het indrukken van een ventiel wordt een buis ingeschakeld, en de toon lager. Elk ventiel schakelt een extra stukje buis in. Drie ventielen geeft dan zeven mogelijkheden.

Scherp en zacht

Koperen blaasinstrumenten zijn te verdelen in scherp koper en zacht koper, waarbij de termen 'scherp' en 'zacht' slaan op het soort geluid dat de instrumenten maken. De trompet en trombone horen bij het scherpe koper worden, de hoorn en de tuba tot het zachte koper. In een harmonie orkest gaat het er om dat deze toonkwaliteiten in evenwicht (harmonie) met zijn elkaar. Het scherpe mag het zachte niet overstemmen, maar kan door contrasten in toonsoorten het zachte juist versterken. Harmonie betekent ook: samenklank, eensgezindheid, goede verhouding. Deze harmonie behoor je terug te vinden in de opbouw van het orkest. Een trompettist is gemakkelijk in staat om bijvoorbeeld een klarinet te overstemmen. Vandaar dat een goed opgebouwd harmonieorkest veel meer klarinetten heeft dan bijvoorbeeld trompetten of saxofoons. Het gaat uiteindelijk om de klank van het gehele orkest en niet om de klank van de afzonderlijke instrumenten.

Concoursen

Een belangrijke stimulans in de ontwikkeling van veel harmonieorkesten is het deelnemen aan concoursen. Een keer in de vier jaar moet een orkest deelnemen aan concours. Dat is een soort wedstrijd waarbij de jury punten geeft. Het orkest moet dan zo goed mogelijk spelen. Er worden drie nummers gespeeld: een inspeelwerk om een beetje te wennen aan de zaal, een verplicht stuk die het orkest moet spelen en een keuzewerk die zelf uitgezocht mag worden. Er zijn zes categorieën of afdelingen: afdeling 3, 2, 1, Uitmuntend, Ere en Vaandel.

De opstelling

De naam harmonie orkest komt van het Franse l'harmonie waarmee de blaasinstrumenten van een symfonie orkest . Een symfonieorkest is een groot orkest dat doorgaans klassieke muziek speelt. Een symfonieorkest kent naast de koper- en houtblazers en het slagwerk nog een andere instrumentgroepen, ook wel ‘families’ genoemd: de strijkinstrumenten. Net als in een groot symfonie orkest, kent ook de Harmonie zijn vaste opstelling. Ieder instrument en instrumentgroep heeft zijn eigen plaats op het podium. Het orkest zit meestal in een halve cirkel, vaak in meerdere rijen, met de dirigent als het middelpunt zodat ieder orkestlid de dirigent goed kan zien. De solo instrumenten zitten altijd links van de dirigent. Aan de rechterkant zitten de lager gestemde dus grotere instrumenten zoals de saxofoons en tuba's. Het slagwerk staat helemaal achteraan op het podium

.

die rozen zijn altijd voor je moeder

die rozen zijn altijd voor je moeder
die altijd naast je staat
heeft haar jong verdriet
dan huilt zij met je mee
die rozen zal ik haar altijd brengen
al is het ergens in de middellandse zee
die rozen zijn altijd voor je moeder
nergens is er zo'n vrouw als zij
wees op moederdag blij
ook al zit het heel vaak tegen
mijn moeder is altijd bij mij
die rozen zijn altijd voor je moeder
omdat zij altijd van je houdt
later denk je daar aan terug
als je gelukkig bent getrouwd.

.

Tijd voor wat schoenenwijsheid

Schoenen. Ik zou ze stiekem toch mijn dierbaarste modebezit durven noemen. Ze zijn de beste vriend van kleine vrouwen, geven ons zelfvertrouwen een echte boost, maken ons silhouet slanker en eleganter en zijn dé finishing touch bij een outfit. Ze vormen de kers op de taart. Daarom vind ik het zo belangrijk mijn schatten van schoenen goed te verzorgen, zodat a) ze langer meegaan b) ze beter zijn voor mijn voeten c) ik ze niet hoef te missen in mijn garderobe. Schoenenwijsheid, om te raadplegen van tijd tot tijd.

*Draag oude of versleten ballerina's om met de auto te rijden. Zo zet je geen onnodige ballast op je hakken en verslijten die minder snel.

*Laat je hakken op tijd vervangen bij een goede schoenmaker.
Op hakken lopen is zo al vermoeiend voor onze voeten en spieren. Kapotte hakken zijn al helemaal nefast.

*Draag het hele jaar door zorg voor je schoenen. Het is zonde de vorm van een goed paar laarzen of pumps te laten vervormen. Gebruik daarom schoenspanners. Deze zijn voor een prikje te koop bij Ikea.

*Instant schoenspanners maak je zo: plaats een propje zijdepapier aan de voorkant van je pumps. Dit vind je bijgeleverd in de schoendoos. Plastiek flessen in laarzen houden het leer mooi strak en de laars rechtop.

*Laat bij nat weer je schoenen drogen door er krantenpapier in te steken. Zet je schoenen nooit bij de verwarming om te drogen! Het leer droogt uit en zeg nou zelf: dat zou toch echt zonde zijn?

*Witte kringen van sneeuw of vochtigheid krijg je uit het leer door dit simpel trucje: meng een theelepel witte azijn met wat water en dep de kring, met behulp van een sponsje, weg.

*Je schoenen glimmen weer als nieuw na deze kleine schoonmaakbeurt: pers een citroen uit op een doekje en wrijf hiermee over je schoenen. Spuit er daarna wat haarlak over en glim ze op met een schoenborstel.

*Nare geurtjes ter hoogte van de schoenenkast? Leg een beetje lavendel of een zakje vanillesuiker in je schoenen. Deze nemen de geurtjes meteen op.

*Wilt je rits niet meewerken? Ga er een keertje over met een potlood en ze werkt sowieso weer als nieuw.

Ze wandelen heel gemoedelijk voorbij,
hun seizoen is een apart seizoen.
Ze hebben geen behoefte aan een wandelstok,
ze gaan met een reserve aan kracht
begonnen in de winters van hun jeugd.

En als ze stilstaan om naar iets te kijken
staan ze zonder beven stil;
de zon maakt van hun oude, montere, blote benen
iets bijzonders, als een pose
op een plein vol licht.

Maar mooier nog zijn hun gepolitoerde knieën
of de glaswol op hun kuiten,
Zo worden ze bekeken
door bewonderaars die anoniem blijven
terwijl ze zelf met mildheid naar de dingen kijken,
naar de groene bomen en de witte klok

die beter loopt dan zij
en iets vertelt over hun afgezaagde tijd;
zij kennen hem van buiten.

.

Geen spelletje meer

Games zijn booming business

Computerspellen zijn soms geen spelletje meer. Producenten investeren miljoenen in de ontwikkeling van nieuwe kassakrakers en de opbrengsten overstijgen die van Hollywood.

Maar ook inhoudelijk is er veel veranderd sinds de dagen van Pong. Een groeiende groep van ontwerpers en kunstenaars gebruikt de taal van het computerspel om maatschappelijke fenomenen te becommentariëren en hun alternatieve games worden veelal gratis via internet verspreid.

Amerikaanse leger

Tegelijkertijd gebruiken steeds meer grote organisaties en instellingen het medium voor propaganda en verkoopdoeleinden. Zo stak het Amerikaanse leger miljoenen dollars in de ontwikkeling van America’s Army, een geavanceerd spel dat gratis gedownload kan worden en dat als uiteindelijk doel heeft jongeren voor het leger te werven.

Propaganda

Ook in Libanon heeft de Hezbollah het computerspel ontdekt als propagandistisch wapen in de strijd tegen Israël. Jonge mensen worden zo spelenderwijs vertrouwd gemaakt met een wereld waarin de polariteit ‘goed en fout’ huiveringwekkend vanzelfsprekend met geweld wordt benaderd.

.

Onzichtbaar

een zucht is onzichtbaar
net al de wind
de nacht is onzichtbaar
als de dag begint
onzichtbaar zijn de dingen
die ik kwijt ben
die ik nooit meer vind
maar
met mijn ogen dicht
zie ik alles
wat mijn hoofd verzint

HYPERLINK http://demooistegedichten.wordpress.com/author/lizemie2/

.

In de miljoenen jaren daarna komen er steeds meer lagen bovenop de oude grondlagen. De druk neemt verder toe. Het water en de gassen wordt uit de vochtige, rottende plantenresten geperst. De laag verandert in steenkool. De laag daarboven verandert in zandsteen en de laag daarboven in een harde ondoorlatende laag steenzout. Het aardgas uit de steenkool kan niet doordringen in het steenzout en blijft in het zandsteen achter.

Gas tussen zandkorrels

Het zandsteen bestaat uit samengeperst zand met daartussen kleine gaatjes. Dit zijn de poriën. Het aardgas blijft in de poriën achter, omdat het niet kan doordringen in de harde steenzoutlaag daarboven. De zandsteenlaag is een aardgasveld geworden.

Ons aardgas

Om het aardgas te bereiken, moeten we dus de bodem van de aarde in. Met een lange boor boren we een gat in de grond. 3 Kilometer diep tot aan de oude zandsteenlaag. Door het boorgat stroomt het aardgas nu vanzelf naar boven. Boven de grond vangen we het aardgas op en na een kleine bewerking kunnen we het gebruiken als brandstof voor onze verwarming en gasfornuis.

.

.

Vier ballroomdansen

De samba, tango, slow foxtrot en paso doble

Wat zijn de Samba en Tango eigenlijk voor dansen? En waar komen de Slow Foxtrot en Pasa Doble vandaan?

Dankzij diverse tv-programma's is stijldansen weer terug van weggeweest.

De Samba

Aan de muziek hoor je al dat de Samba geen Europese dans is. Je danst op tropische muziek met veel slagwerk en een vrolijke melodie. De Samba is te herkennen aan het ritme en de ‘bounce’-beweging tijdens de dans. De dans komt oorspronkelijk uit Afrika, maar is in Brazilië verder ontwikkeld. Daar is het een echte carnavalsdans. In 1924 kwam de Samba ook in Nederland.

De Tango

Net als de Quickstep en de Engelse wals, is de Tango een ballroomdans. Dat wil zeggen dat de dans door de hele zaal gedanst wordt en niet op één plek zoals de Rumba. Net als de Samba is de Tango een Zuid-Amerikaanse dans. Dat is te merken aan de danshouding en in het sensuele karakter van de dans. De heer en de dame staan erg dicht op elkaar. Ze bewegen erg staccato (kort en krachtig) met hun hoofd. De Tango is ook heel sensueel vanwege de gewaagde poses. De Tango ontstond aan het eind van de 19e eeuw in Buenos Aires.

De Slow Foxtrot

De Slow Foxtrot is een ballroomdans waarbij heel elegant wordt gedanst. Het tempo van de muziek ligt niet zo hoog, maar de passen gaan wel snel. Je kunt de dans herkennen aan het ritme: slow-quick-quick. De dans is elegant omdat de dansers met hun lichaam omhoog en naar beneden gaan. Zo ontstaat er een soort glooiende beweging. De Slow Foxtrot ontstond in het begin van de twintigste eeuw in Amerika. Sommige mensen noemen hem gewoon ‘Foxtrot’, maar dat is een andere dans.

De Paso Doble

Deze dans doet denken aan Spanje en stierenvechten. De man symboliseert de stierenvechter (matador) en de vrouw het rode doek (el capa). De Paso Doble is een temperamentvolle en dramatische dans. De houding is hierbij erg belangrijk. Op sommige momenten houden de dansers hun arm horizontaal voor hun borst en klakken ze met hun hakken en tenen op de vloer. Deze dans werd bekend rond 1910.

.

Flamingo's

Ze zijn er bijna niet
zoals heel slanke vrouwen
na heel licht verdriet.
Met hun poten als met een dun pincet
pikken ze preuts hun tenen
uit het water op, o, ze
zijn zo roze
als de gedachten van een maniërist.
Ze zijn vraagtekens achter al ons weten
en zo fraai dat we even
niet meer om een antwoord geven.