Voorheen was het gebruikelijk om ieder hondenjaar te vermenigvuldigen met 7. Echter: rekening houdend met allerlei fysiologische verschijnselen blijkt dit niet te kloppen. Immers: een hond van 1 jaar zou dan pas 7 jaar zijn, terwijl een teefje van deze leeftijd al pups kan werpen! Kijken we nu naar bovenstaande tabel dan zien we direct dat ook 15 jaar wel wat jong is om kinderen te krijgen voor de mens! Echter, qua ontwikkelingen in de hormoonhuishouding, skelet en spierstelsel benadert de tabel het beste een "mensenleeftijd".
De Romeinen en Grieken waren er al dol op en in Zuid-Europa leeft de faam van de kardoen nog altijd voort. In onze streken is hij uit het collectieve geheugen verdwenen. Vreemd, want deze veelzijdige groente zou met zijn bitterzoete smaak liefhebbers van spruitjes en lof toch zeker moeten aanspreken.
KARDOEN is qua smaak een mix van artisjok, selderij en schorseneer. Bitter en toch ook een beetje zoet. De kardoen lijkt uiterlijk op bleekselderij, maar ligt qua smaak dichter bij de artisjok. De smaak is volgens anderen een kruising tussen artisjok en asperge. Het is een frisse naar bleekselderij zwemende smaak, maar veel milder.
Neem van de kardoen de binnenste stengels, naarmate je het binnenste van de kardoen benaderd worden de stengels zachter.
Verwijder het blad en de buitenste vezels (te bitter) met een dunschiller en snij de toppen van de kardoenstengels tot je ongeveer 40 cm overhoudt. De bovenste delen zijn te taai. Snijd de stengels in vingerlange stukken.Ter voorkoming van verkleuring even onderdompelen in water met een scheutje azijn of citroensap.
Recepten:
2 personen
- 4 a 5 kardoenstengels - 3 looktenen - 2 dl tomaten passata - 2 el tomatenpuree - bosje bladpeterselie (Marrokaanse) - olijfolie - 250 g penne
Bereiding:
Kook de kardoen in gezouten water tot 2/3 gaar ongeveer.
Snipper ui en snij look fijn, pluk de blaadjes van de bos peterselie stoof ui en look aan in en voeg peterselie toe en fruit verder tot de ui goudgeel tot lichtbruin is voeg tomatenpuree toe en stoof verder, voeg erna de passata toe stoof kardoen aan in olijfolie tot licht bruin in een andere pan voeg kardoen bij de tomatensaus en laat nog even goed inkoken tot gewenste dikte serveer met penne
Kardoen gratin
De kardoen eerst in een bouillon afkoken.
In een vuurvaste schotel doen. Bestrooien met geraspte parmezaanse kaas. Onder een hete grill zetten. Men kan gekookte kardoen verwerken met : een bechamelsaus, een simpele botersaus, een mousselinesaus, kaassaus, enz.
1 op 4 vrouwen heeft nog nooit haar behamaat laten opmeten, zo blijkt uit een recente enquête. 70 procent van alle vrouwen loopt daardoor met de verkeerde beha rond. Een regelmatige check-up van de lingeriegarderobe is echter onontbeerlijk want ook uw boezem durft al eens te wijzigen. Enkele tips om de juiste behamaat te vinden.
1. Neem zelf niet je maat. Elke winkel beschikt over gediplomeerde verkoopsters die perfect weten welke beha best bij je past. Het verschil tussen een A,B,C cup is vaak miniem en scheelt vaak enkele centimeters. Om te vermijden dat er een maatje te klein of te groot wordt genomen, is het belangrijk dat de maat wordt genomen door professionele handen.
2. Eens gekend, moet je niet denken dat die behamaat ongewijzigd blijft. Door meer of minder te sporten, na een zwangerschap, dieet of na extra feestkilootjes, veranderen vooral de borsten. Bij ieder bezoek aan een lingeriespeciaalzaak, laat je beter de maat nemen.
3. Heb je een mooie beha gevonden? Pas hem altijd en beweeg ermee. Waarom? Borsten bewegen en als je stilstaat, kan je niet met zekerheid vertellen of die wel goed zit. Bij een goed zittende beha bewegen de borsten niet. Wandel enkele stappen, draai eens van links naar rechts, buig voorover, ga zitten en sta weer recht. Blijven je boezem mooi zitten, mag je gerust zijn.
tijdens een voorlichtingsvergadering een gemeenschappelijk
manifest openbaar gemaakt.
Het manifest verklaart dat de federalisatie van
België onder de huidige omstandigheden moet beginnen met:
-Ten eerste: de definitieve afbakening van de taalgrens
en de vorming van homogene en
onschendbare taalgebieden met
alle bestuurbare en rechtelijke gevolgen
vandien, zodat elke vorm van talentelling
zonder enig gevolg moet blijven
en derhalve overbodig is.
Ten Tweede : de vastlegging
van de Brusselse agglomeratie (bestaande
uit 19 gemeenten), het instellen
van een speciaal statuut
voor het hoofdstedelijk gebied, de
ontlasting van dit laatste en de
decentralisatie van alle zowel particuliere
als openbare administraties
en instellingen ;
Ten derde : de billijke verdeling
van de investeringen en subsidiëringen
van overheidswege ;
Ten vierde : de oprichting
van twee instituten, een voor
Vlaanderen en een voor Wallonië,
die over de nodige macht beschikken
om de economische en sociale
expansie van Vlaanderen en Wallonië
te verzekeren;
Ten vijfde : de splitsing tot
op het hoogste niveau van alle centrale
en parastatale administraties ;
Ten zesde : de oprichting van
Waalse en Vlaamse ministeries van
openbaar onderwijs en van kulturele
zaken met eigen budget ;
Ten zevende : de wettelijk gesanctioneerde
eentaligheid van
Vlaanderen en Wallonië en de wijziging
van de taalwetgeving in deze zin.
~~~~~~~~~~~~
Russische Ambassadeur op het Witte Huis
ONTMOETING KENNEDY - KROESTSJEV
waarschijnlijk op 3 of 4 Juni te Wenen
~~~~~~
Kongo en Angola
Hoe dikwijls heb ik sedert juli van vorig jaar
de vraag moeten horen : « Wat zegt ge nu van Kongo ?
Nog altijd overtuigd dat
versnelde onafhankelijkheid de goede politiek was ? »
Telkens heb ik geantwoord, dat
het nog veel te vroeg was om de
Belgische politiek ten overstaan
van Kongo te beoordelen, dat men
er vijf a tien jaren moest laten
overheen gaan.
Tot 1958 is het mijn overtuigin geweest dat we,staande tegenover
onafhankelijkheidsdrang van de kleurvolkeren van Azië en Afrika,
ook Kongo eerlang aan de beurt zouden zien komen, doch dat we
wellicht de tijd zouden krijgen om deze evolutie zodanig te leiden, dat de onafhankelijkheid aan de ganse Kongolese bevolking ten goede zou komen, in plaats van aan een groep feodale heersers, en dat de definitieve stap zou kunnen gezet worden
Elke dag twee tot drie koppen groene thee drinken is goed voor de lijn. Door het dagelijks drinken van de thee vallen mensen zonder iets extra's te doen gemiddeld 1,3 kilo af in vier tot twaalf weken. De drank zorgt er ook voor dat mensen die al afgevallen zijn, niet zo snel opnieuw aankomen.
Onder lijners had groene thee al een positief imago, maar het gunstige effect is nu voor het eerst door biomedicus Rick Hursel van de Universiteit Maastricht wetenschappelijk vastgesteld.
Hursel promoveert op 15 april op een analyse van lijnen met behulp van natuurlijke ingrediënten. Volgens Hursel is ook het eiwitdieet, zoals het bekende van Dr. Frank, effectief. Het volgen van een eiwitdieet in combinatie met groene thee drinken leidt echter niet tot extra veel gewichtsverlies, aldus de promovendus. Goed slapen helpt weer wel. Catechine en cafeïne De combinatie van twee stofjes in de thee, catechine en cafeïne, veroorzaakt het stimulerende effect op de vetverbranding, aldus Hursel. Cafeïne zit ook in koffie, maar veel koffiedrinken heeft niet hetzelfde effect op de lijn, omdat koffie geen catechine bevat. Veel eiwit eten is wel positief, omdat eiwit moeilijk door het lichaam wordt afgebroken en tegelijk snel een verzadigd gevoel geeft, waardoor de lijner vanzelf minder gaat eten. "Geen wondermiddel" Groene thee mag onbeperkt worden gedronken, maar volgens de promovendus bewerkstelligt meer theedrinken niet ook meer gewichtsverlies. Hursel: "Het is geen wondermiddel. Wie echt wil afvallen, moet natuurlijk meer doen dan groene thee drinken. Maar wie elke dag deze thee drinkt en verder niks doet, verliest gemiddeld 1,3 kilo aan lichaamsgewicht in een tot drie maanden.''
De oorspronkelijk Aziatische drank lijkt een echte 'gezondheidsbevorderaar' te zijn, zegt Hursel. ,,Er zijn positieve effecten gevonden voor hart- en vaatziekten, kanker, Alzheimer en de ziekte van Parkinson. In Maastricht gaan we nu uitzoeken of het drinken van groene thee ook helpt om te voorkomen dat vet in het lichaam wordt opgeslagen. Dat is dus een stap voor de verbranding van vet als energieleverancier.''
De oude Mustafah leeft al meer dan 40 jaar in New York. Hij wil graag in zijn tuin aardappelen planten, maar hij is alleen en oud en zijn zoon leeft in Irak. Hij schrijft een e-mail aan zijn zoon:
Lieve Ahmed,
Ik ben erg verdrietig, omdat ik in mijn tuin geen aardappelen kan planten. Ik weet zeker dat jij me had geholpen de tuin om te spitten, als je hier was geweest.
Ik hou van je.
Je vader
De zoon schrijft meteen terug:
Lieve Vader,
Raak alsjeblieft niets in de tuin aan! Ik heb daar namelijk 'het spul' verstopt.
Ik hou ook van jou
Ahmed
Nog geen 4 uur later staan de US Army, Mariniers, de FBI en de CIA voor het huis van de oude man. Ze spitten de tuin spade voor spade om, zoeken iedere millimeter af, maar vinden niks. Teleurgesteld gaan ze weer weg.
Dezelfde avond nog krijgt de oude man een e-mail van zijn zoon:
Lieve Vader,
Hoogstwaarschijnlijk is de tuin nu helemaal omgespit en kan je aardappelen planten. Meer kon ik op deze afstand niet voor je doen.
Ik hou van je.
Ahmed
En dan nog een mopje:
Twee Antwerpse blondjes zitten aan den toog in een caféke op 't Kiel. Zegt de een: "k heb zojuist weer m'n rijexamen gedaan." "Allee", vraagt de ander : "en, hoe was 't ?" "Nie goe, zenne", zei ze, "weer gezakt! Ik kom weer op dat ronde punt, en daar stond een bord met dertig op, dus rij ik dertig keer rond dat ronde punt." "Ai", zei de ander, "en.... verkeerd geteld, of wat ?
Wijn is heel eenvoudig te omschrijven, het is niet meer of niet minder dan gegist druivensap.
Of beter volgens artikel 1 van het Wijnbesluit van de Warenwet: De aanduiding wijn mag uitsluitend worden gebezigd voor den drank, die door alcoholische gisting is verkregen uit - en geen andere bestanddelen bevat dan die afkomstig van het sap van druiven met dien verstande, dat gedeeltelijke gisting, toevoegingen en bijzondere technische bewerkingen geoorloofd zijn, uitsluitend voor zover deze in het land van oorsprong bij de bereiding van die soorten in de reële voortbrenging gebruikelijk zijn en voor zo ver deze niet zijn in strijd met de bepalingen van dit besluit.
Er zijn natuurlijk verschillende manieren om van druiven wijn te maken en details die een gewoon mens als onbelangrijk beschouwt of zelfs over het hoofd zou zien, hebben een grote invloed op hoe de wijn uiteindelijk gaat smaken.
De smaak van de wijn wordt beïnvloed door een aantal factoren :
1. Het druivenras.
Net als een Golden Delicious een totaal andere smaak heeft dan een Granny Smith, geven twee verschillende druivenrassen als bv cabernet sauvignon en chardonnay om maar meteen de twee bekendste te noemen een totaal verschillende wijn, zelfs los van de kleur van de wijn.
2. Het terroir.
Terroir is een onvertaalbaar Frans woord waarmee men de typische eigenschappen van de plaats waar de wijnstok geplant is en de druiven rijpen tracht te omschrijven. Het gaat hier niet enkel om de bodemgesteldheid of het type van grond van de wijngaard, maar ook de hellingsgraad van de wijngaard, de afwatering, het algemeen heersend klimaat van de regio of het microklimaat van de wijngaard Tevens draagt het terroir ook een stuk geschiedenis mee. De manier waarop vroegere eigenaars, zelfs generaties omgesprongen zijn met die bepaalde wijngaard, werkt nog lang door. Enkele voorbeelden : In het Toscaanse Montalcino heeft men wijngaarden aangelegd op speciaal daartoe kunstmatig aangelegde hellingen en het water van het aangelegde meer heeft ook een invloed op het specifieke microklimaat. Wijngaarden die jarenlang intensief werden behandeld met pesticiden en kunstmest, dragen daar nog heel lang de gevolgen van en het kan soms meer dan tien jaar duren eer er opnieuw (micro)biologisch leven merkbaar is in de bodem ervan
3. De wijnmaker.
Al maken twee mensen op hetzelfde stukje wijngaard een wijn van dezelfde druiven in dezelfde kelder, toch zal hun wijn verschillend smaken. De wijnmaker moet immers ingrijpende beslissingen nemen : voed ik mijn wijn op in eikenhouten vaten? Hoe lang? Wanneer bottel ik? Vaak wordt verteld dat een wijn op zijn wijnmaker lijkt. Dat is geen fabeltje.
Dat peulvruchten voedzaam zijn weten niet alleen vegetariërs. Toch hebben vooral bonen in onze streken te kampen met een imagoprobleem. Aan gebrek aan variatie zal het in ieder geval niet liggen, want met gemak tover je elke dag van de maand een andere bonenvariant op tafel. Als duwtje in de rug: een herintroductie van de wat op de achtergrond geraakte kapucijner.
Veelvoudige kleuren De kapucijner kent van oudsher verschillende benamingen, waaronder velderwt, schokkererwt en vale erwt. Dat het gaat om een variant van de erwt moge duidelijk zijn. De bewoners van het Nederlandse wadden eiland Texel, waar de kapucijner nog steeds veel gegeten wordt, noemen ze grauwe ganzen. Het grauwe verwijst naar de kleur van de meest bekende gedroogde vorm en zou ook een etymologische verklaring zijn voor de Nederlandse naam kapucijner. De kleur van de erwt lijkt namelijk op die van de grauwbruine pij van de Kapucijnen, een in de 15de eeuw gestichte kloosterorde der Minderbroeders. Wanneer je ze vers koopt zijn kapucijners echter niet bruin maar groen, zitten ze in een harige blauwpaarse peul en heten dan ook wel blauwschokkers.
Verfijnde smaken Erwten (Pisum sativum) zijn waarschijnlijk lang voor onze jaartelling ontstaan uit enkele wilde Pisum-soorten van rond de Middellandse Zee. De vele verschillende variëteiten van peulvruchten worden al eeuwenlang door de mens gegeten. De plant heeft zich zeer goed aangepast aan de lagere temperaturen en de gematigde klimaatgebieden. In Zwitserland zijn erwtenzaadjes gevonden die meer dan 5000 jaar oud zijn. Over de houdbaarheid valt trouwens niet te twisten: bij het ontdekken van Troje vond een archeoloog een grote kruik met de wintervoorraad erwten van koning Priamus: er zat nog zon 180 kilogram in, prachtig geconserveerd! Een eerste vermelding van de groene erwt of doperwt in de historische geschriften duikt op rond de 12de eeuw in Engeland. Een gedetailleerde beschrijving werd gegeven in 1536, maar tot de 18de eeuw bleef de erwt in onze streken een prijzig curiosum. In Frankrijk wekte zij de belangstelling van koning Louis XIV, een liefhebber van rariteiten. Hij promoveerde de erwt tot delicatesse op het koninklijke menu. Maar met oog op hun gunstige voedingswaarde, kweekmogelijkheden in ons klimaat en lange houdbaarheid in gedroogde vorm, lenen erwten zich uitstekend als volksvoedsel. Van het Franse hof belandden ze dan ook snel in de boerenpot en stonden ze bijna dagelijks op het menu van onze voorouders. Voor de inburgering van de aardappel werd er in ons land zelfs niet veel anders gegeten dan peulvruchten. Een overblijfsel daarvan is de typische erwtensoep of snert. Kapucijners komen oorspronkelijk ook uit Turkije en West-Azië, maar worden nu nog voornamelijk in het noorden van Nederland gegeten. Een aparte maaltijd is de kapucijnertafel of Captains Dinner. Dit is eigenlijk een soort Hollandse rijsttafel met als basis een schaal warme kapucijners in plaats van rijst. Hiernaast worden allerlei verschillende bijgerechten geserveerd.
Ongewenste geuren Verse kapucijners worden onrijp geoogst en zijn alleen in juni en juli verkrijgbaar. De suikers in de zaden zijn nog niet omgezet in zetmeel, waardoor de zaden een zoetige smaak hebben. Meervoudige suikers zoals zetmeel, die zich pas ophopen aan het einde van het groeiproces, zijn te groot om afgebroken te worden door ons lichaam en passeren zo onverwerkt het spijsverteringsstelsel tot in de dikke darm. De bacteriekolonie die daar huist weet wel raad met dergelijke lange moleculen. Bij de vertering produceren de bacteriën echter veel koolstofdioxide en andere gassen die aanleiding kunnen geven tot een vervelende winderigheid. Kook eventueel een takje bonenkruid mee, dat een extra aroma aan verse peulvruchten geeft en de verteerbaarheid van het schilletje schijnt te bevorderen. Gedroogde kapucijners moeten eerst tien uur worden geweekt voordat ze verder kunnen worden gebruikt. Ze zijn ook verkrijgbaar in blik of glazen potten en kunnen dan direct in een maaltijd worden toegepast. Ten opzichte van bruine bonen hebben kapucijners het voordeel dat ze minder snel stuk koken en een beetje knapperig blijven.
Vrouwen tutten zich graag op om indruk te maken op het mannelijke geslacht, en daar hoort ook een prachtige outfit bij. Maar soms hebben mannen het echter niet zo begrepen op de laatste modetrends waar de dames dol op zijn. Deze top 10 van The Telegraph geeft je een overzicht van de kledingstukken die je beter in je kleerkast laat hangen.
1. Tuinbroek Wie vrouwelijk voor de dag wil komen, draagt best geen tuinbroek. Mannen vinden salopetten allesbehalve aantrekkelijk en vinden ze enkel geschikt om ermee in de tuin te ploeteren.
2. Schoudervullingen We zien ze steeds vaker opduiken in het straatbeeld: de jasjes met schoudervullingen. Vrouwen zijn dol op deze trend die in de jaren '80 immens populair was en nu opnieuw zijn intrede doet, maar mannen halen er resoluut hun neus voor op.
3. 'Oma-kledij' Wollen vestjes, bloemetjesjurken en oma-kapsels zijn niet bepaald iets waar mannen warm van lopen. Wie indruk wil maken op het andere geslacht doet dat in ieder geval niet met een ouderwets kledingstuk.
4. Klompjes Helemaal hip in de jaren '70, maar nu ook anno 2011: de open schoenen met houten hak. Ze zijn dan wel trendy, maar mannen vinden ze verre van elegant.
5. Sokken in hakken Je ziet ze geregeld op de catwalk verschijnen: modellen die pumps dragen met sokken. Mannen hebben een bloedhekel aan rare trends, deze is daar een schoolvoorbeeld van. 6. Luipaardprint Ze zijn echt overal: t-shirts, sjaals, jasjes en zelfs broeken met een exotische dierenprint. Hoewel de luipaardprint erg in de smaak valt bij vrouwen, blijkt dat helemaal niet zo te zijn bij het mannelijke geslacht. Zij associëren deze prints nogal vaak met ordinaire vrouwen. 7. Jumpsuits Niet iedereen houdt van het pak dat uit één geheel bestaat, maar mannen kunnen de trend al helemaal niet bekoren. Zij vinden dat de jumpsuit eerder aan een werkoverall doet denken dan aan een modieus kledingstuk. 8. Boyfriend jeans De boyfriend jeans veroverde de harten van menig vrouwen nadat sterren zoals Jennifer Aniston en Cameron Diaz deze trend introduceerden in Hollywood. Maar mannen vinden deze losse jeans maar niks en zien de dames dan ook veel liever in een skinny jeans. 9. Dr. Martens Opeens waren ze weer daar: de 'legerlaarzen' van Dr. Martens. Ronduit lelijk volgens mannen, dus stoppen we ze misschien maar beter terug in de schoendoos.
10. Harembroek Misschien wel het meest verafschuwde kledingstuk aller tijden: de harembroek. Mannen vinden deze broek met een laag kruis en in een soepel stofje afgrijselijk. Wie aantrekkelijker voor de dag wil komen, draagt dus beter een strakke(re) jeans in plaats van deze pyjamabroek. (kgm)
***Deze kaas is te verkrijgen in de betere kaashandel, gewoonlijk 250gr maar liefst op bestelling. Het is Cyprische geitenkaas, heel gekend behalve in ons landje.
Ingrediënten: 350 gr halloumi kaas1 middelgrote paprika 1 middelgrote rode ui 4 tot 8 niet te grote champignons Verse tijm, oregano, rozemarijn, munt en peterselie 1 grote knoflookteen ca 0,5 dl olijfolie het sap van 1 limoen (zwarte)peper uit de molen 2 platte metalen spiesen Maak een marinade van ca 1 eetlepel van de gemengde verse kruiden, de olie, het limoensap, de geplette knoflook en de peper.
Snijd de kaas in blokjes van ca 2 bij 2 cm en doe die in de marinade. Laat de kaas met de champignons ca 24 uur marineren in de koelkast in een glazen of stenen schaal. Schep af en toe om. Vet de spiesen in, snijd ze paprika en de ui in stukjes van ca 2 bij 2 cm. Begin en eindig elke spies met een champignon. Rijg daartussen telkens een stukje ui stukje paprika en een stukje kaas. Gril de spiesen op de barbecue ca 10 minuten. Keer ze regelmatig en bestrijk ze regelmatig met de overgebleven marinade.
De spiesen kunnen als bijgerecht fungeren of als zelfstandig gerecht met een frisse salsa van: 4 stevige tomaten 1/2 rode ui 1 groen pepertje zonder zaadlijsten 2 el vers korianderblad sap van 1 limoen een weinig olijfolie en een paar drupjes notenolie zout en peper uit de molen .
Snij de tomaat in brunoise, de ui en de groene peper fijn snipperen en door elkaar mengen. De koriander en het limoensap toevoegen, op smaak brengen met peper en zout. Minstens en paar uur op voorhand maken.
Volgens Jacques Thienpondt, de Vlaamse eigenaar van cultdomein Chateau Le Pin in Pomerol, Bordeaux, zijn er bij wijn slechts twee vragen die echt belangrijk zijn.
De eerste vraag is de meest eenvoudige, de makkelijkst te beantwoorden, maar meestal ook de eerste die men vergeet als men een beetje dieper op wijn ingaat . Als u een wijn proeft, moet u zich simpelweg de vraag stellen : "Vind ik dit lekker of niet?" Punt uit. En of die wijn nu ruikt naar een cederhouten sigarenkistje dat twee jaar begraven geweest is en terug opgegraven werd bij herfstig stormweer, is misschien wel een leuk weetje waarmee u uw tafelgasten kan overbluffen, maar het draagt niets bij aan wat echt het belangrijkst is : wijn zou moeten synoniem zijn van plezier! De definitie van een goede wijn? Het moet beginnen en eindigen met een glimlach. Als u ooit op een wijnbeurs rondloopt, moet u eens letten op de zure gezichten van de overgrote meerderheid van de bezoekers. Teveel slechte wijn geproefd? Eerder deze eerste vraag uit het oog verloren
De tweede vraag is net iets minder belangrijk dan de eerste, hoewel ze toch niet mag onderschat worden. Als u een lekkere wijn proeft en u bekijkt de prijs, stelt u zich de vraag "Wil ik deze wijn nu aan deze prijs kopen?" (Deze vraag is vooral belangrijk voor flessen van Château Le Pin momenteel gaan recente jaargangen aan 1.000 tot 3.000 euro over de toonbank per fles, welteverstaan )
Wijn is voor iedereen die van ontdekkingen, plezier, vriendschap, smaak en eten, zeg maar van gezelligheid houdt. Ook voor u! U hoeft alleen de juiste wijn te kiezen voor het passende moment en dit aan de prijs die u ligt.
De Brassica oleracea ook wel boerenkool - was zo´n 4000 jaar geleden al bekend in Klein-Azië en stond reeds op het menu van de oude Egyptenaren. Afkomstig uit het oostelijk deel van het Middellandse-Zeegebied, is ze net als de meer bekende broccoli en bloemkool een afstammeling van de wilde kool
Na 350 v. C., de tijd waarin de Griekse wijsgeer Theophrastus een variëteit van de boerenkool beschreef (wat hebben die filosofen toch met groenten?), raakt de boerenkool dankzij stoutmoedige wereldreizigers in de loop der tijd langzaam verspreid over de rest van onze aardkluit. Het gaat hier over diverse variëteiten, elk met hun eigen benaming. Grünkohl, Braunkohl, collard greens, cottier's kale, cavolo nero, Westlandse winter, arpad, fribor of simpelweg krulkool zijn maar enkele van de vele namen van de talloze verschillende soorten van deze merkwaardige groente.
Koningin van de bladgroente Groene bladgroenten worden al te vaak gereduceerd tot een vorm van borddecoratie, en dat terwijl ze ongelooflijk voedingsrijke producten zijn. Haar naam doet weinig adellijks vermoeden, maar precies vanwege deze nutritionele rijkdom wordt de boerenkool ook wel gezien als de koningin onder de bladgroenten. Ze is een uitstekende bron van calcium, mangaan, bètacaroteen (provitamine A) en vitamines B6 en C. Verder is de groente rijk aan magnesium, ijzer, koper en vitamines B1 en B2. En daar houdt het nog niet bij op: we vinden in boerenkool ook fosfor, eiwit, vitamine B3, foliumzuur, zink en omega-3-vetzuren. Hierbij komt nog dat de calcium uit boerenkool voor 50% wordt opgenomen door het lichaam meer dan bij melk, waar dat maar 30% is.
Beschermend Potentieel kankerverwekkende stoffen in het menselijk lichaam kunnen worden geneutraliseerd door ontgiftende enzymen in de lever. Deze enzymen kunnen geactiveerd worden door de zwavelhoudende bestanddelen (fytochemicaliën) van boerenkool. Boerenkool is ook bekend voor zijn hoge carotenoïdegehalte. Deze carotenoïden fungeren in ons netvlies als antioxidanten en blauwfilters, en beschermen de ogen onder andere tegen overmatige blootstelling aan ultraviolet licht. Boerenkool schijnt wegens dit alles een goede bescherming te bieden tegen de ontwikkeling van cataract (grauwe staar).
In de tuin Boerenkool is een typische wintergroente die al rond half mei gezaaid wordt. Eens de scheuten in de zomer worden uitgeplant is boerenkool een gemakkelijke groente die weinig eisen stelt aan de grond en snel groeit. Oogsten doen we vanaf de late herfst, maar als het even kan wachten we liever de winter af, tot de vorst het zetmeel in de kool in suikers heeft omgezet en de smaak op zijn best is. Afhankelijk van de soort wordt vrieskou tot -15 ºC verdragen. Boerenkool die je voordien koopt, kun je een nacht in de vriezer of in het vriesvak van je koelkast leggen. Verse boerenkool kun je enkele dagen bewaren in de koelkast of in een koele donkere kelder, of maximaal 12 maanden in diepvriesverpakking in een vriezer van - 18 ºC.
In de keuken Krulkool, de soort die we in België nogal vaak vinden, kunnen we vanaf september hier en daar al in de winkels vinden. Meer kans om de groente te treffen hebben we echter tussen oktober en februari. We vinden de boerenkool dan meestal gewassen, voorgesneden en verpakt in de rekken. Bij verse boerenkool dien je de stronk en de stelen te verwijderen. Werk hierbij naar de top toe. Verwijder eventueel ook harde nerven. Vervolgens moeten de bladeren grondig gewassen worden. Verse boerenkool slinkt veel bij de bereiding en geeft aardig wat afval (omdat de stronk en de stelen niet gegeten worden). Reken daarom op zo'n 400 à 500 gram per persoon. Bij voorgesneden boerenkool (geeft geen afval) is zo'n 200 gram per persoon voldoende.
Jonge boerenkool kan naast gekookt ook rauw gegeten worden, bijvoorbeeld in een groentesalade. Volgroeide boerenkool moet echter gekookt worden omdat het hogere vezelgehalte zorgt voor een taaiere groente. Een goed alternatief voor echt koken is stomen met slechts een klein beetje water. Maar ook gewoon licht gebakken in een pan met wat olijfolie is boerenkool erg smakelijk. Een paar minuten gestoomd of gebakken is de groente nog lekker knapperig en erg smaakvol. Een gouden regel blijft ook hier: hoe minder je kookt, hoe meer vitaminen en mineralen je behoudt. Vitaminen verlies je door de warmte, terwijl de mineralen verloren gaan doordat ze overgaan in het water, dus ook bij niet koken kan je mineralen verliezen door de kool versneden in water te laten liggen. Bij koken van boerenkool in ruim water ben je al snel bijna de helft van de mineralen en vitaminen kwijt. Voeg zout en andere specerijen pas na het koken of bakken toe. De volgende toevoegingen zijn naast zout erg geschikt om boerenkool extra smaak te geven en meer diversiteit in je gerechten te creëren: een scheutje olijfolie, wat vers citroensap, een beetje sesamolie, een vleugje nootmuskaat of kaneel, een duimpje karwijzaad of heerlijke geroosterde pijnboompitten. Boerenkool is ten slotte ook erg goed te gebruiken om je soepen te verrijken in smaak, kleur en voedingswaarde.
Adele Edwards uit Florida heeft te kampen met een merkwaardige verslaving. De dertigjarige moeder van vijf kinderen is verlekkerd op sofa's. Niet om er in te luieren, maar om ze op te eten.
De vrouw is verslingerd aan de polyester vulling van zetels en stoelen. Tot dusver heeft ze er daar respectievelijk al acht en vijf exemplaren van naar binnen gespeeld. Dat komt overeen met een goeie honderd kilogram van dat synthetische goedje.
Dodelijk Artsen hebben Adele er al meermaals op gewezen dat haar verslaving haar dood kan betekenen. Maar mevrouw Edwards kan het gewoon niet laten. Zij lijdt aan pica of de al dan niet ziekelijke neiging om niet-eetbare dingen op te eten. Onlangs is ze nog met spoed opgenomen in het ziekenhuis om polyester uit haar ingewanden te halen. Als snoepjes "Ik was tien jaar toen ik voor het eerst met het 'spul' in aanraking kwam", doet ze haar relaas. "Al snel raakte ik verslingerd op de textuur. Voor mij smaakt de vulling van zetels als snoepjes".
.
.
.
.
