Het grootste gebied waar je in Marokko Romeinse ruïnes aantreft, ligt ongeveer 30 kilometer van de stad Meknes, namelijk Volubilis. Ze zijn in redelijke staat weer blootgelegd. De stad telde in de 2e en 3e eeuw ongeveer 10.000 inwoners en was in die tijd de hoofdstad van Mauretanië. De Romeinse keizer Caracalla verminderde het goudgehalte van de munten met 50% om zijn bouwwerken te kunnen bekostigen. Hij wordt daarom ook wel de uitvinder van de inflatie genoemd!! Op bijgaande foto zoals ik de kathedraal van Volubilis vastlegde. Klik voor vergroting. Op onderstaande pagina's tref je meerdere foto's aan, o.a. van mozaïeken op de vloeren.
Meknes is ook een koningsstad van Marokko. Dit houdt in, dat deze stad eens de hoofdstad van Marokko is geweest, namelijk van 1675 - 1728. Er zijn in deze stad veel paleizen gebouwd, waardoor het wel de bijnaam kreeg van "het Versailles van Marokko" . De stad telt momenteel zo'n 400.000 inwoners en is daarmee de vijfde stad van Marokko. De stad is te verdelen in drie stadsdelen, namelijk de Medina, de Kasba en de Ville Nouvelle.
De Medina is de oude stad, die omgeven is door een stadsmuur met verschillende, fraai versierde stadspoorten. De mooiste stadspoort van Marokko is de Bab Mansour el- Aleuj uit de achttiende eeuw, die ik tijdens ons bezoek op de gevoelige plaat heb vastgelegd. (zie foto, na aanklikken).
De Kasba in het zuiden is de 'koninklijke stad' met paleizen en het mausoleum van Moulai Ismaïl, de grote sultan die hier regeerde van 1672 - 1727.
De Ville Nouvelle (Nieuwe Stad) is gelegen in het noordoosten van Meknes.
De Koutoubia moskee is het symbool van de Berberstad, Marrakech. Deze moskee doet tevens dienst als koranschool. De 77 meter hoge minaret is opgetrokken uit roze steen en werd voltooid in 1199. De vier koperen bollen op de top zouden volgens de legende van puur goud zijn, gemaakt uit de sieraden van de echtgenote van Yacoub el- Mansour, de sultan. Dit als boetedoening omdat zij tijdens de Ramadan het vasten drie uur had onderbroken.
Marrakech is 25 jaar lang de hoofdstad van Marokko geweest, doch toen Marokko onder Frans protectoraat werd gebracht verloor het deze status. De vestingmuren van de stad met een hoogte van 8-10 meter hebben een totale lengte van tien kilometer. Deze werden gebouwd in de periode van de 12e eeuw - 18e eeuw. De muren bestaan uit leemmortel en kalk.
Marrakech was vroeger een pleisterplaats voor de karavanen. Vandaar dat de eerste soeks per gilde geordend waren opgesteld. Daar is nu niets meer van terug te vinden en vanaf het Jemaa-el-Fnaplein begint een wirwar van straatjes, die vaak overdekt zijn met riet ter bescherming tegen de zon. Je kunt geen ambacht opnoemen of er worden wel producten van te koop aangeboden: aardewerk, koperen voorwerpen, textiel, ijzeren voorwerpen etc.
Het Jemaa-el-Fna plein is van oudsher de plek, waar de boeren en kooplieden uit de Hoge Atlas en het diepe zuiden elkaar ontmoeten. 's Morgens tref je er de fruit- en specerijenhandelaren aan en 's middags nemen dansers, muzikanten, slangenbezweerders, apentemmers en verhalenver-tellers het plein in bezit, die vele toeristen aantrekken. Maar wees er op bedacht, dat je niet zo maar kunt fotograferen of filmen. Zodra men je in de gaten krijgt komt er iemand op je af, die daarvoor een geldelijke vergoeding vraagt.
's Avonds zijn er heel veel verlichte eettentjes, waarvan de geuren je al van verre op je toe komen.
Ik ben begonnen met het scannen van de dia's, die ik in het verleden heb gemaakt met de bedoeling deze op schijfjes te branden en zo mogelijk te voorzien van een begeleidend muziekje. Tijdens dit werk kwam ik een dia tegen met een avondopname uit de hand van de reclameverlichting op Piccadilly Circus in Londen. Ik had in die tijd ( 1981) een niet al te dure kleinbeeldcamera en verbaas me er nu over, dat deze dia zo duidelijk is over gekomen.
De dia's liggen al jaren opgeborgen in diadozen en je kijkt er eigenlijk niet meer naar om, ook al omdat je dan je diaprojektor en het scherm moet opstellen en de kamer donker moet maken om de dia's te bekijken. Doodzonde toch ? Daarom nu maar eens aan de slag en de zaak gaan digitaliseren en je blijven verbazen, wat je in het verleden op de positieffilm hebt vastgelegd.
Fotografeer nu voor later, en dat later is nu aangebroken!
Mijn lijfspreuk is: "Fotografeer nu voor later". Wij bezochten Marokko in 2000 en nu - vijf jaar later- kan ik foto's in mijn blog opnemen, die mij naar de herinnering voeren aan die vakantie en de emoties die ik daarbij onderging. Bovendien blijken deze foto's van onschatbare waarde voor mijn nageslacht, als ik het tijdelijke voor het eeuwige zal hebben verwisseld. Mijn ouders fotografeerden maar weinig en ik vind het nog altijd spijtig, dat ik maar weinig foto's uit de beginjaren van mijn jeugd heb, maar ook van mijn ouders in die tijd. Door die ervaring heb ik van mijn kinderen in hun jeugdjaren veel foto's gemaakt , waarvoor zij me nu - maar vooral later - dankbaar zullen zijn.
Laat uw camera dus niet in de kast of in de fototas liggen, maar gebruik hem !
Op bijgaande foto: Het Atlasgebergte met de 'rode aarde'.
Het weekend is weer begonnen en misschien de beste gelegenheid om nu eens die persoon op te bellen, die je in lange tijd niet hebt gezien of waarvan je in lange tijd niets hebt gehoord. Bijgaande dia uit 1981 , gemaakt op Piccadilly Circus in de wereldstad Londen, verwoordt deze gedachte uitnodigend in beeld. Eén telefoontje kan zoveel goeds en warmte teweeg brengen in iemands leven ! Doen ! In die zin wens ik ieder dan ook een GOED WEEKEND !
Waarom het nu wel mogelijk is, is me een raadsel, maar dan toch hier de mogelijkheid om de foto te vergroten en de geiten 'aan het werk' te zien. Klik maar op de foto.
Het zal menigeen ook zijn opgevallen, dat ik de fotografie puur als fotografie opvat, zonder manipulatie of wat dan ook. Mijn foto's zijn zonder bewerkingen, alhoewel ik deze winterperiode wel aan de slag zal gaan met Paint Shop Pro. Ik hoop daarmee een nieuwe wereld te verkennen.
Tijdens onze rondreis in Marokko doorkruisten we ook het Atlas-gebergte en waar we ook stopten onderweg, steeds was er wel iets dat we wilden vastleggen, zowel op video als op de gevoelige plaat. Onderweg stopten we bij een paar Arganiabomen. Nu zijn die bomen niet zo interessant, maar wel de geiten, die de vruchten van deze boom graag lusten en daar zelfs klimpartijen in de bomen voor over hebben. heel bijzonder ! Van onze aanwezigheid trokken zij zich niets aan, de aantrekkingskracht van de vruchten was kennelijk groter dan de angst voor menselijke wezens.......... Helaas lukt het mij niet deze foto te doen vergroten, ondanks het feit, dat deze binnen het toegestane formaat is. Misschien later nog eens proberen, want het is wel de moeite waard om dit te aanschouwen.
Casablanca, oftewel de witte stad, herbergt de op één na de grootste moskee ter wereld. ( De grootste moskee staat in Mekka) Koning Hassan II, die overleed in 1999, gaf de opdracht tot de bouw van deze moskee in het uiterste westen van de islamitische wereld. Het moest een symbolische waarde zijn voor Noord-Afrika, zoals het Vrijheidsbeeld dat is voor Noord-Amerika. In 1980 werd met de bouw begonnen op een schiereiland voor de kust en deze werd in 1993 voltooid onder de architectuur van de Franse architect Michel Pinceau. Voor de moskee ligt een esplanade, waar 80.000 mensen zich kunnen verzamelen. In de moskee bevindt zich een marmeren vloer, waar tijdens de Ramadan zo'n 25.000 mannen en vrouwen neerknielen om tot Allah te bidden. Alles aan deze moskee is vrijwel uitsluitend opgebouwd uit Marokkaanse natuurproducten met uitzondering van de gigantische kroonluchters voor de verlichting, die van Italiaanse origine zijn. De minaret is 200 meter hoog, waar twee laserstralen met een bereik van dertig kilometer, de richting naar Mekka aangeven.
Marokko kent een aantal koningssteden, zoals Marrakech, Meknes, Rabat, Fes. Fes is de oudste keizersstad van Marokko en wordt ook wel het "Athene van Afrika" genoemd. De stad is daarnaast bekend als een productiecentrum van kunstnijverheid, o.a. leerproducten, siervoorwerpen van aardewerk, koperbewerking in allerlei vormen, geweven tapijten enz. De stad is gesticht in 789 door Idriss I en is verdeeld in twee delen: Fes el-Jedid oftewel het nieuwe Fes, waar zich ook het koninklijk paleis bevindt, en Fes el-Bali, het oude Fes. Erg beroemd is de Blauwe Poort, die toegang biedt tot het oude Fes.(zie foto). Blauw is de kleur van Fes, terwijl de andere kant van de poort is versierd met groene tegels, de kleur van de Islam. De medina is door de Unesco uitgeroepen tot cultureel erfgoed van de mensheid. Je kunt er heel gemakkelijk verdwalen, want daar zijn meer dan 1000 doodlopende straatjes. De straatjes bieden enkel doorgang aan ezels voor het vervoer van goederen. Als je hoort roepen: "ballach", wat opgepast betekent, dan nadert er een pak-ezel met zijn begeleider en dat hoor je reeds van verre.
Vandaag brengen Prins Willem Alexander en Prinses Maxima in het kader van 400 jaar betrekkingen tussen Nederland en Marokko een bezoek aan Koning Mohammed VI in het kader van hun officieel staatsbezoek aan Marokko. Prins Willem Alexan-der neemt tijdens dit bezoek aan Marokko o.a. het waterbeheer in ogenschouw. Tijdens het bezoek aan Koning Mohammed VI zal Prinses Maxima zich onderhouden met de vrouw van de koning. Tijdens de regeerperiode van Hassan II ( en ook daarvoor) was dit onmogelijk, maar Mohammed VI is een moderne, vooruitstrevende koning en heeft met deze traditie gebroken. Tijdens een van onze vakanties brachten wij een bezoek aan Rabat en fotografeerden dit paleis.
Het is al weer maandag..... Wat gaat de tijd toch snel als je wat ouder wordt. Als kind duurde een schooldag bijvoorbeeld erg lang, evenals de zomervakantie van vier weken, waaraan geen einde scheen te komen. En nu ? Voor je het weet is er weer een week voorbij ! Leven we te snel ?? Dan maar even in het foto-archief gedoken en even wegmijmeren naar onze vakantie op Mallorca. Wij zijn geen strandmensen, maar trekken er liever op uit om van de natuur te genieten. Bijgaande foto van een berggezicht straalt de rust uit, alsof de tijd even stil staat.....
Anton Pieck begon zijn artistieke loopbaan als graficus en werd bekend door zijn etsen, gravures, houtsneden en lithografieën. Daarnaast zijn de Pieck-kalenders met onderwerpen als stadsgezichten, oude gebouwen en fantasievolle taferelen uit een verbeeld verleden erg bekend geworden en waren een gewild geschenk. Als illustrator van boeken als o.a. de 'Camera Obscura'. de feestelijke tiende druk van 'Pallieter' van Felix Timmermans, Vondel's 'Gysbrecht van Aemstel', de 'Sprookjes van Grimm' en de volledig uitgave van de 'Verhalen uit 1001 Nacht', die zestien delen in acht banden omvatte en waaraan hij van 1943 tot 1956 heeft gewerkt, toonde hij zijn kracht als tekenaar.
De kroon op zijn werk is tastbaar geworden in de verwezenlijking van het grootste recreatiepark van Nederland, de EFTELING. Vanaf 1951 heeft Pieck er meer dan dertig jaar aan meegewerkt en allerlei sprookjes van o.a. Grimm en Andersen, maar ook van Koningin Fabiola ( De Indische Waterlelies) zijn hier treffend uitgebeeld met groot raffinement. Meer dan duizend tekeningen en ontwerpen maken duidelijk dat hier een grondige voorbereiding aan vooraf is gegaan. In het park staat een gedenkzuil, die in 1992 werd onthuld als een eerbetoon aan drie mensen van het eerste uur, waaronder Anton Pieck. De inbreng van zijn hand en vorm gegeven in dit park houdt de herinnering aan een groot kunstenaar , die op 24 november 1987 in Overveen overleed, levend voor de bezoekers van dit unieke park.
Einde.
Afbeelding: Roodkapje
Naschrift: Ik hoop door deze vijfdelige serie de belangstelling te hebben gewekt voor het werk van Anton Pieck, dat ook in het Anton Pieckmuseum in Hattem (bij Zwolle) is te bezichtigen. Meer informatie is te verkrijgen op de site: http://www.antonpieckmuseum-hattem.nl/ Klik maar even op bovenstaande url.
Waarschijnlijk ligt de belangrijkste oorzaak van de algemene waardering voor Anton Pieck in de sfeer van zijn werken. Een antwoord op een romantisch verlangen, dat bij veel mensen aanwezig is. Door zijn voorliefde voor de 19e eeuw is het stempel van een romantisch tekenaar aan zijn naam blijven kleven. Dat heeft ook de waardering ,die hij in de kunstwereld kreeg, beïnvloed.
Zelf heeft hij hierover gezegd: "De vraag wat kunst is en voor wie en voor wat men kunst 'maakt' houdt mij niet bezig. Ik vind het best als men argumenteert: Dit is géén kunst, dat is wél kunst, maar persoonlijk doet het mij niets. Ik wil mijn kunst best anders noemen. Met grote bewondering heb ik het ambacht bij anderen leren zien, laat mij maar zo'n ambacht beoefenen, maar dan wel met vakmanschap en liefde voor het werk". Anton Pieck gaf een extra dimensie aan zijn werk, waardoor het zeker kunst genoemd mag worden. Een stijl, die hem geliefd maakte bij een miljoenenpubliek in binnen- en buitenland, zonder dat hij daarop uit was: hij tekende naar eigen inzicht en het heeft hem steeds verbaasd dat de belangstelling voor zijn werk zo groot was en met de dag groeide.
Het verleden en daarin vooral de negentiende eeuw inspireerde Anton Pieck. Met de wereld, waarin hij leefde, heeft hij zich nooit ingelaten. Als een romantische eenling in een jachtige wereld stond hij buiten zijn tijd. Enerzijds kenmerkt zijn werk zich door een geïdealiseerd verleden, anderzijds leefde hij zich uit in de wereld van sprookjes en sagen. Zijn werk zit- als je zijn tekeningen en aquarellen goed bekijkt- vol humor. Romantische ironie en humoristische taferelen leken bij hem op het lijf geschreven. Anton Pieck bezat een onuitputtelijke bron van ideeën en hij had oog voor detail en nuances. Het is indrukwekkend om te zien hoeveel werken deze kunstenaar heeft nagelaten. Vrije weekenden kende hij nauwelijks. Pieck werkte zeven dagen per week , zowel 's morgens, 's middags als 's avonds. Dat hij daardoor nauwelijks tijd had om een krant te lezen, naar de radio te luisteren of naar de televisie te kijken, zal wel duidelijk zijn.
(vervolg Anton Pieck) Tijdens de Eerste Wereldoorlog was Anton Pieck als sergeant gelegerd in Amersfoort en Den Haag. De Amersfoortse tijd heeft diepe sporen nagelaten in het werk van de tekenaar. Hij heeft het oude stadje in zijn vrije uren doorkruist en goed leren kennen. Vele tekeningen en etsen uit die tijd zijn daarvan de stille getuigen. In Amersfoort gaf hij tekenlessen aan de soldaten.
In 1920 werd hij tekenleraar aan het Kennemer Lyceum te Overveen. Naast zijn werk op school maakte hij in de tijd die hem overbleef zijn eigen werk. Hij zou daar tot zijn pensionering in 1960 blijven.
In 1922 trouwde hij met Jo van Poelvoorde. Uit hun huwelijk werden drie kinderen geboren, namelijk Elsa, Anneke en Max. Zijn echtgenote overleed in 1983, hun zoon Max drie jaar later.....
Deze maand is het achttien jaren geleden, dat de tekenaar-schilder Anton Pieck overleed op 92-jarige leeftijd. Als fervent liefhebber van zijn tekenkunst breng ik op dit blok een hommage aan een bijzonder man.
Anton Pieck werd op 19 april 1895 geboren in Den Helder. Toen hij zes jaar was kreeg hij met zijn tweelingbroer Henri les in tekenen bij J.B. Mulders in Den Helder. De tekenlessen wierpen snel vruchten af`. Anton Pieck won in 1906 - hij was toen tien jaar - een prijs op een tentoonstelling van huisvlijt. Als beloning voor zijn stilleven ontving hij vijf tubes waterverf en een fixeerspuitje.
In 1906 verhuisde het gezin Pieck naar Den Haag en daar werd het tekenonderwijs voortgezet. Toen Anton veertien jaar was behaalde hij zijn eerste acte en op zijn zeventiende zijn tweede en werd leraar tekenen op het instituut Bik en Vaandrager , waar hij zelf in de leer was geweest. (wordt vervolgd)
Vandaag een foto van het plaatsje Elounda op Kreta. Deze plaats is bekend geworden door de TV-serie "Who pays the ferry-man?"
Deze achtdelige serie werd vanaf oktober 1978 in Nederland uitgezonden. Korte inhoud: Na 35 jaar keert Alan Haldane terug naar Kreta, waar hij in W.O.II met de partizanen tegen de Duitsers vocht en een oorlogsheld werd. Al die tijd heeft hij niets vernomen van zijn geliefde Melissa. Op Kreta probeert hij de rust te vinden, die hem in Engeland ontbreekt. Hij kan Melissa niet terugvinden en ook niet vergeten, maar hij ontdekt wel dat zij hem een dochter Annika heeft geschonken, zonder dat hij daarvan afwist. Ook Annika weet niet van zijn bestaan. Hij besluit zich te vestigen op het eiland om maar dicht bij zijn nieuwe familie te zijn. Maar hij kan zijn dochter niet erkennen zonder het verleden het heden te laten verstoren. Als hij Annika echter ontmoet en beseft dat hij van haar kan houden, wordt hij gevangen tussen angst en verlangen, in een val die hijzelf jaren ervoor gezet heeft. Hij is zich niet bewust, dat anderen tegen hem samenzweren. De angst en haat van de oude, valse Katerina Matakis zorgt ervoor dat Alan's aanwezigheid op het eiland langzaam maar zeker een bloedvete veroorzaakt.
Volgens de Griekse mythologie kom je in het dodenrijk door de rivier de Styx over te steken. Nadat de veerman Charon is betaald, brengt hij je over, waarna de god Hades het laatste oordeel over je uitspreekt. De titel van de serie verwijst naar deze mythe, waarbij de vraag dus eigenlijk is, wie er zal sterven....
Elounda is een schilderachtig plaatsje met voor de kust het melaatseneiland Spinalonga, dat thans als een soort openluchtmuseum is te bezichtigen. Over dit eiland hoop ik later nog eens iets meer te vertellen.
