De Ponte Vecchio is één van de oudste bruggen in Italië en heeft een lange geschiedenis. Al omstreeks 120 n. Chr. liep de oud Romeinse weg, Via Cassia, hier op het smalste punt van de Arno via een brug over de rivier. Net als veel andere Italiaanse bruggen is ook deze brug meerdere malen herbouwd op dezelfde plek. In 1333 werd zelfs de stenen brug door het water van de Arno weggevaagd en werd in 1345 begonnen met de bouw van een nieuwe brug en op die constructie is de huidige brug gebaseerd.

In de dertiende eeuw begonnen de eerste handelaren en handwerkslieden zaken te doen op deze brug. In het begin waren dat vooral smeden en leerlooiers en later de slagers. De winkels werden in het begin symmetrisch aan beide kanten van de brug gebouwd, maar in latere jaren waren de eigenaren vrij om naar eigen behoefte aan te bouwen of te verbouwen. Dat is duidelijk aan deze brug te zien, als je die aan de buitenkant waarneemt.

In 1565 werd de bouw voltooid van een doorgang boven de winkels voor de regerende elite, zodat deze zich niet tussen het ‘gewone volk’ moest begeven om zich van het Uffizi naar het Palazzo Pitti (waarover later meer) te verplaatsen. Deze doorgang wordt de Corridoio Vasariano genoemd.

De slagers moesten in de zestiende eeuw het veld ruimen op last van Ferdinand I, omdat zij stankoverlast veroorzaakten en de Arno vervuilden met hun afval. Sindsdien kent deze brug een lange galerij met veel goudsmeden en juweliers, die het beeld van de brug domineren met hun mooie etalages, waaraan toeristen zich vergapen.