Het vliegtuig van de Croatian Airways landde in Split, waarna we ongeveer 2 uur met de bus naar ons hotel in Pirovac reisden. Pirovac ligt ten noorden van Split in het district Zadar, ongeveer 20 km. van de stad Sibenic.

Foto: Aan de boorden van de Adriatische Zee in Pirovac

Toen Groningen 950 jaar bestond zijn er langs de wegen die naar Groningen leiden aan de gemeentegrens kunstwerken geplaatst om de automobilisten er op te attenderen dat zij Groningen binnenrijden. In Groningen-Zuid is vanaf de A28 dit beeld te zien, dat verwijst naar de aardgasvondsten in onze provincie. Op elke dag van de week wordt er een 'gasvlammetje' ontstoken in de vorm van een elektrisch lichtje, zodat aan het einde van de week er zeven 'vlammetjes'branden. Je kunt dus zien welke dag van de week het is als je 's nachts de stad nadert. Of we dit nu een kunstwerk mogen noemen laat ik over aan mensen, die er voor gestudeerd hebben.

De komende tijd zal ik niet kunnen werken aan mijn blog, daar mijn vrouw en ik er een poosje tussen uitknijpen voor een korte buitenlandse reis naar Kroatië, waar ik hoop veel foto's te kunnen maken, die je hier t.z.t. tegemoet zal kunnen zien. Tot over twee weekjes!

Op mijn fietstocht zag ik deze wilg en verbaasde mij er over, dat ondanks een bijna vermolmde stam er toch nog takken met bladeren op de kruin zijn verschenen. Moeder Natuur geeft zich niet zo gauw gewonnen.........

Ik fietste zondagmiddag langs de boorden van het Hoornse- en Paterswoldse Meer op weg naar de molen 'De Helper' om deze in mijn molenarchief van de provincie Groningen vast te leggen. Deze watermolen uit 1863 is een achtkantige grondzeiler en is in 1998 gerestaureerd door de huidige molenaar L. Duym.
Toch werd het ook een trieste tocht, want bij aankomst zag ik van afstand twee ambulances en vier politieauto's bij de molen staan en een traumahelikopter van het UMC Groningen. Na ik naderhand heb vernomen bleek een zesjarig jongetje boven in de molen door een plank te zijn gezakt en raakte twee meter lager bekneld tussen een tandrad en de wand. Met ernstige verwondingen is hij na behandeling door het traumateam  per ambulance overgebracht naar het UMC  Groningen.

Op de volgende foto's zijn de ambulances en de heli te zien.

Ik schreef gisteren over de kastanjeboom en mijn herinneringen daaraan. Bij mij op zolder hangt nog altijd de Vertelselplaat van Cornelis Jetses als een relikwie uit mijn beroepsverleden, waarop de kastanjeboom zo treffend wordt uitgebeeld.
Ik denk dat veel van mijn leeftijdsgenoten zich deze plaat zullen herinneren, waarop alle figuren van de Leesplank Aap-noot-Mies voorkomen. Dank zij die methode is het mogelijk geworden om dit op mijn blog te kunnen vermelden en dat anderen het kunnen lezen.

Ik schreef reeds eerder, dat in de winter van 1944/'45 alle bomen in 'mijn' straat door de bewoners werden omgezaagd om zodoende brandstof te verkrijgen om de kamers te kunnen verwarmen. Die bomen waren kastanjebomen en ieder jaar als de kastanjebomen weer in bloei staan krijgt mijn geheugen weer een stroomstootje, die mij terugbrengt naar mijn jeugdjaren en zie ik alles weer helder voor mijn geest. Daarom bijgaande foto, die bovendien ook met mijn later gekozen beroep heeft te maken, want als onderwijzer leerde je toentertijd de kinderen lezen met behulp van de Vertelselplaat van Cornelis Jetses en de Leesplank met de beginwoorden "Aap - Noot - Mies". Op die Vertelselplaat stond namelijk ook een prachtige getekende kastanjeboom in bloei door de kunstenaar Cornelis Jetses. Hoe wonderlijk zijn toch onze hersenkronkels!

Het is al weer 62 jaar geleden dat op deze dag de algehele capitulatie van Duitsland plaatsvond en toch lijkt het ook weer niet zo lang geleden in mijn herinnering.
Mijn gedachten gaan op deze dag elk jaar weer terug naar die feestelijke meidagen in onze stad. Hoe groot was de saamhorigheid tussen mensen, die elkaar soms nauwelijks kenden. Hoe blij waren we dat we eindelijk onze gedachten weer openlijk konden uitspreken zonder de angst dat we daarvoor op zijn minst gestraft konden worden. Eerst veel later besefte ik dat de verkregen vrijheid na vijf donkere jaren een groot goed is, dat we moeten koesteren, elke dag in ons leven.

Foto: Bloeiende Clematis

Hoe gek het ook klinkt, maar Groningers vinden de afstand tussen hun provincie en het westen van ons land gemakkelijk te overbruggen, maar omgekeerd lijkt Groningen voor westerlingen het einde van de wereld.
Aan één kant ook maar gelukkig, want waar in Nederland tref je nog zulke vergezichten aan.
Hier heeft het virus van de verstedelijking zijn werk nog niet  kunnen doen en daar zijn Groningers trots op!
De foto is genomen op een van de meest noordelijke punten van ons land: Noordpolderzijl in het noorden van de provincie Groningen.
Straalt hier niet een heerlijke rust van uit in onze hectische wereld?

Vandaag is het 1 mei en in de meidagen gaan je gedachten elk jaar weer automatisch terug naar de dagen, dat Groningen in april 1945 onder vuur lag tijdens de bevrijding door de Canadezen.
We hadden een koude winter achter de rug, terwijl er geen brandstof voorradig was. Om je toch te kunnen warmen werden alle bomen in onze straat door de bewoners in de  nachten omgezaagd, hetgeen op deze foto, die ik van een jeugdvriend ontving, nog duidelijk zichtbaar is: een boomloze straat!
De bevrijding van Groningen heeft 4 dagen geduurd en op 16 april 1945 waren we van het Duitse Juk bevrijd. Dat het onze bevrijders niet aan belangstelling ontbrak is op de foto ook te zien: Tanks in onze straat ! Ik woonde destijds ter hoogte van de tank op de achtergrond.

Toen uiteindelijk op 5 mei de capitulatie een feit werd kon het echte feesten beginnen en als jongens van 14/15 jaar hebben we daarvan ook dankbaar gebruik gemaakt.
Nu, vele jaren later, besef je maar al te goed dat vrijheid naast gezondheid in de breedste zin van het woord het allerhoogste goed voor een mens betekent en degenen, die WO II hebben meegemaakt zullen dit zeker met mij eens zijn.

Het is momenteel hoog zomer en onze clematis is dan ook vroeger in bloei dan in voorgaande jaren.
Het is altijd weer een feestelijk gezicht als deze struik zijn bloemenpracht aan ons ontvouwt.
Op de volgende foto toont deze bloem zijn volle rijkdom.

Meeldraden 'schreeuwen' om aandacht.

Met deze foto van het bloemencorso in Haarlem sluit ik dit onderwerp vandaag af.

Het was druk in de binnenstad van Haarlem op zondag j.l., waar de praalwagens stonden opgesteld temidden van een grote braderie. Wanneer er zoveel mensen op de been zijn is het moeilijk fotograferen en heb ik me beperkt tot deelopnames. Eén ervan is dit beeld van Pippi Langkous, uitgebeeld in bloemen, dat vooral de aandacht trok van jong en oud.

Deze rozen trokken op één der wagens mijn aandacht voor een detailfoto.

Gisteren waren wij even bij onze zoon op bezoek in Haarlem, waar een dag tevoren het jaarlijkse bloemencorso had plaatsgevonden. Een mooie gelegenheid om de wagens eens van dichtbij te bekijken. Maar van al het slenteren word je moe en dus togen wij naar de hoogste etage van V&D voor een drankje. Vanuit deze ruimte heb je een prachtig uitzicht over deze oude stad. Deze kerk is vanaf de grond moeilijk te fotograferen, maar door de ruiten van V&D krijg je de kerk prachtig in beeld.