Evenals bij het begin van de Placa is ook op dit plein een fontein te zien, al is die veel kleiner, waardoor deze dan ook de kleine Onofrio-fontein wordt genoemd. Deze fontein is gebouwd in 1438.
Op het einde van het plein staat de imposante, barokke H. Blasiuskerk uit 1715, vervanger van de in 1667 zwaar beschadigde vroegere kerk door de aardbeving en compleet verwoest door een brand in 1706.
De Venetiaanse architect Gropelli bouwde de huidige kerk naar het model van de Venetiaanse kerk van St. Mauritius (San Marco) en wijkt door zijn barokke stijl sterk af van de eenvoudige voorgevels van de paleizen van de Placa.
Tijdens ons bezoek stond deze kerk helaas in de steigers, daar om naast deze foto ook nog even een foto van internet geplukt.
Dit plein is het politieke en economische hart van Dubrovnik. Het ligt aan de oostkant van de Placa. Het is een geliefde ontmoetingsplaats van allerlei mensen, gadegeslagen door de gebeeldhouwde middeleeuwse ridder Orlando (Roelandt) voor de H. Blasiuskerk. Het is een werk van de beeldhouwer Antonio Ragusino uit 1418. Volgens het Middeleeuwse Roelandtslied hield deze held in de 8e eeuw op een Pyreneeënpas stand tegen de Moorse invasiemacht, die trachtte Europa verder te veroveren.
Vermeldenswaard is nog, dat de onderarm van dit beeld een lengte heeft van 51,5 cm, welke lengte de standaard werd voor de el van Dubrovnik.
Daar zich steeds mensen vóór en rond dit beeld bevonden, was het niet mogelijk er een goede foto van te maken, doch een afbeelding in een boek over Dubrovnik is hier de redder in nood.
Placa (Stradun), de wondermooie, glanzend geplaveide winkelstraat gezien vanaf de historische kern. Deze straat doorkruist de stad van oost naar west. De straat ontstond in de twaalfde eeuw door het droogleggen en opvullen van het kanaal dat het eiland scheidde van het vasteland. De straat heeft veel bars en cafés, naast de vele souvenirsshops, die zijn ondergebracht in de voormalige paleizen, en schijnt 's avonds een populaire uitgaansgelegenheid te zijn. Binnen de ommuring worden gelukkig geen auto's toegelaten, waardoor je er rustig kunt wandelen en rondkijken.
Op het Gundulić-plein treffen we het beeld aan van Ivan Gundulić, de beroemdste dichter van Dubrovnik, dat door de dankbare burgers in 1892 is opgericht. Het monument is gemaakt door Ivan Rendić, een van de eerste moderne Kroatische beeldhouwers.
Het beeld staat op een hoog voetstuk en de vier bronzen oppervlakten zijn versierd met voorstellingen in reliëf uit het episch gedicht Osman, het meest beroemde gedicht van deze poëet
De oostkant toont een voorstelling uit het negende vers, waarin Sunčanica, het voornaamste vrouwelijke karakter, naar de harem van de Sultan wordt gebracht.
Naast de Kerk van de Heilige verlosser ligt het meer bekende Franciscanenklooster. De bouw van het klooster is begonnen in 1317 en werd ruim een eeuw later voltooid. Na de aardbeving van 1667 moest het klooster bijna geheel herbouwd worden. Het enige wat na de aardbeving intact bleef was de zuiddeur, die in Venetiaans Gotische stijl is versierd.
Op de foto de klokkentoren van de kerk van het klooster.
Het interieur van de kloosterkerk op de volgende foto heb ik zonder flits gefotografeerd door wijziging van het ISO-getal evenals de schildering op het plafond op de foto daarna.
Plafondschildering in de kerk van het Franciscaner klooster. Om deze te kunnen fotograferen moest ik op de schouder van mijn echtgenote rusten om het toestel loodrecht omhoog te kunnen richten.
De kerk van de Verlosser ligt tegenover de Onofriofontein en kwam in 1528 gereed. De kerk bleef gespaard tijdens de grote aardbeving in 1667 en het is in zijn oorspronkelijke vorm behouden gebleven. Het is een goed voorbeeld van harmonieuze Renaissance-architectuur.
Grote Onofrio fontein | (Velika Onofrijeva Fontana)
Als je de laatste poort vanuit de Pilepoort hebt gepasseerd sta je aan het begin van de Placa en zie je rechts de uit 1438 daterende fontein. Deze fontein werd gebouwd door de Napolitaanse architect Onofrio de la Cava, die ook het waterbevoorradingssysteem van de stad ontwierp vanuit een bron, die ongeveer 12 kilometer van Dubrovnik verwijderd lag. De fontein is een van de meest bekende monumenten van de stad. Oorspronkelijk was deze versierd met een beeldhouwwerk, dat jammer genoeg vernietigd werd in de aardbeving van 1667.
Nu resten nog enkel de oorspronkelijke 16 stenen maskers,waaruit het water in een bassin, die rond de fontein ligt, vloeit.
Op de volgende foto heb ik één van deze stenen maskers vereeuwigd.
