Prachtige oktoberzondag en een wereldrecord.

Het was gisteren een uitgelezen dag  voor de 4 Mijl loop van Haren naar Groningen.

Eliud Kipchoge nam in 2004 voor de eerste keer deel en won toen in een nieuw parcourstijd om in het jaar daarop de wereldbesttijd van Gebrselassie te verbeteren.
Eliud Kipchoge , die ook wel 'Mister Groningen' wordt genoemd nam dit jaar voor de vierde keer deel aan dit grootste atletiekfestijn van Noord-Nederland.  Op de persconferentie sprak hij deze woorden: "Groningen is my town and I will go for the worldrecord" en hij deed zijn woord gestand en verbeterde  zijn eigen wereldrecord : 17 minuten en 6 seconden!!

In totaal namen dit jaar 144 wedstrijdlopers en 17000 recreatieve lopers deel.
 
Foto: Eliud Kipchoge (links) naast de als tweede geëindigde Wereldkampioen Steeple Brimin Kipruto op de Hereweg in Groningen.

Het dweilorkest dat zijn vrolijke klanken over de lopers uitstrooide en hen daardoor weer nieuwe energie opleverde.

De recreanten op weg naar de finish.

Vandaag vindt de jaarlijkse 4-Mijlloop in Groningen plaats onder - naar het zich laat aanzien - goede weersomstandigheden. De start van deze wedstrijd met  deelnemers van allerlei nationaliteiten vindt plaats in de gemeente Haren. Het eindpunt ligt in het centrum van de stad Groningen op de Vismarkt.
Naast de wedstrijdlopers nemen duizenden recreanten van jong tot oud aan deze 4 Mijlloop deel. Ik hoop er morgen een paar beelden van te kunnen laten zien.

Foto: De Vondelvijver in de Wijert ( Groningen-Zuid) met het "Olifantje" - een beeldhouwwerk van de hand van Wladimir de Vries (1917)

Correctie.

Gisteren plaatste ik een foto van het ‘opengeslagen boek’ met de omschrijving dat dit beeldhouwwerk bij het ziekenhuis zou zijn geplaatst in het kader van de procentsregeling. Ik werd er in een reactie op attent gemaakt, dat dit niet het geval is.

Aan de hoofdtoegangswegen naar Groningen zijn ter gelegenheid van de viering van het 950-jarig bestaan van Groningen namelijk in 1990 negen stadsmarkeringen geplaatst en deze was er één van, die ik (nog)  niet kende. Sinds die tijd zijn de stadsgrenzen in het zuiden van de stad door verdere verstedelijking verplaatst, maar niet dit beeld.

Foto: Een deel van de straatlange wand van het Martiniziekenhuis.

In de begroting van een omvangrijk bouwwerk is steeds een bedrag opgenomen voor een kunstwerk, dat vervolgens bij zo'n bouwwerk wordt geplaatst.
Ook bij het Martiniziekenhuis is een kunstwerk opgericht, dat op de volgende pagina op een zuil van nadere uitleg is voorzien.

In 1979 werd het oude Rooms Katholiek Ziekenhuis verlaten om het spiksplinternieuwe Martiniziekenhuis in gebruik te nemen. Op deze luchtfoto is duidelijk te zien, dat het gebouwencomplex nog temidden van braakliggende grond in het zuiden van de stad Groningen ligt. Op de foto hieronder uit 2007 is duidelijk te zien dat de ontwikkeling van dit gedeelte van de stad niet heeft stilgestaan.

Op deze foto, die onlangs in het Dagblad van het Noorden stond afgebeeld, is duidelijk waarneembaar wat er in de afgelopen twee jaren is gerealiseerd. Aan de onderzijde van de foto strekt het nieuwe Martiniziekenhuis zich over een straatlengte in twee delen uit. Op het middenterrein dat daardoor is ontstaan zal tuinaanleg plaatsvinden, een ruimte waar 'lopende patiënten' kunnen recreëren.
Het nieuwe Martiniziekenhuis zal in december a.s. door de beide ziekenhuizen in gebruik worden genomen.

Hoewel het nieuwe ziekenhuis veel groter was dan het oude, vonden er ook in Helpman spoedig uitbreidingen plaats, maar zelfs dat bleek niet voldoende.

In 1979 werd daarom verhuisd naar een nieuw complex in Groningen-Zuid.

Doordat het Oude RKZ op de nominatie stond om gesloopt te worden, dreigde er van het gebouw weinig meer over te blijven dan de uit de voorgevel gehaalde eerste steen. Krakers wisten dit echter te voorkomen ( het is het grootste bestaande krakerspand van ons land) en zo is er aan de Verlengde Hereweg nog steeds een herinnering aan de vroegere Rooms Katholieke Ziekenverpleging.

Foto: De centrale gevelpartij met de hoofdingang. Helaas stond er een auto voor de deur, die ik er beslist niet bij wilde hebben.

Korte Historie.

Het initiatief tot een ‘Rooms Katholieke Ziekenverpleging’ wordt genomen door deken W.F.A. Elsen en pastoor M. Glaudemans. Het vinden van verplegend personeel heeft wat meer voeten in de aarde, maar  Elsen slaagt  er in zes zusters van de Tilburgse ‘Congregatie der Zusters van Liefde van O.L.V. Moeder van Bramhartigheid’ te strikken en op 28 januari 1898 gaat de ‘Instelling van Weldadigheid onder den naam van Onze Lieve Vrouwe Behoudenis der Kranken’, zoals het RKZ officieel heet, van start.

Vier jaar later besluit het bestuur van de Rooms Katholieke Ziekenverpleging met algemene stemmen een bouwplan van een pand voor ‘betalende patiënten, lijdende aan tijphus, wondroos en kroep’ aan te nemen.

De nieuwe ziekenhuisafdeling dreigt in 1916 alweer plaats te moeten maken. Eerst denkt men dit  op te lossen door nieuwbouw te plegen op de oude locatie.

Pastoor Eppink is het daarmee niet eens. Hij vindt het beter om in Helpman in het zuiden van de stad een geheel nieuw ziekenhuis te bouwen. Daar op de Hondsrug is volgens hem goedkoop te bouwen omdat geen fundering nodig is en het is met de tram maar tien minuten vanaf de Grote Markt..

De officiële opening van dit nieuwe ziekenhuis vindt plaats in 1925.

Foto: Het Rooms Katholiek Ziekenhuis in de wijk Helpman.

Het centrale deel van de voorgevel heeft een monumentaal karakter met een natuursteenomlijsting bij de ingang en twee koperen glas-in-lood lampen in Art Déco-stijl.