De 'koffiejuffrouw' had het op de Open Dag wel héél erg druk in de ruime restauratieruimte! Meer dan 5000 (!) belangstellenden bezochten het nieuwste ziekenhuis van Groningen, waarin de patiënten na 1 januari 2008 worden ondergebracht.
Ik vermeldde al eerder dat in de nieuwbouw van het Martini-ziekenhuis de steriele witte kleur is verdwenen en voor vloeren, wanden en deur meerdere kleuren zijn gebruikt. Uit bijgaande foto blijkt het een en ander.
Als eerste ziekenhuis in Nederland heeft het Martini-ziekenhuis bij elk bed een multifunctionele monitor geplaatst. De patiënt kan o.a. via het indrukken van toetsen luisteren naar de radio, een TVprogramma bekijken, telefoneren via een virtueel telefoondisplay en heeft toegang tot internet. Uiteraard wel tegen een geringe vergoeding, maar toch... Zo wordt een noodzakelijk verblijf toch verlicht!
Het Martini-ziekenhuis in Groningen hield gisteren 'Open Dag' ter gelegenheid van het gereed komen van de nieuwbouw. Eind december vindt de grote verhuizing plaats, waarover ik eerder al heb geschreven. Het is een indrukwekkend gebouw geworden, waarin veel met kleuren is gewerkt. De steriele witte muren, vroeger zo kenmerkend voor een ziekenhuis, zijn nu voorzien van pastelkleuren, afgewisseld met vrij harde kleuren.
Vanuit de hal heb je een fraai uitzicht naar de bovenliggende verdiepingen wat een prachtig lijnenspel oplevert.
De Goedheilig Man is nog maar nauwelijks uit ons land, of de mensen storten zich al weer op het volgende feest, Kerstmis. Ik was gisteren eventjes op bezoek in Tuinland in onze stad om een paar winterviooltjes te kopen voor onze bloembak voor ons huis. Met verbazing zie je dan wat er zoal voor de Kerst wordt aangeboden. Natuurlijk nemen de kerstballen in vele, vele kleuren een belangrijke plaats in. Wat is tenslotte een kerstboom zonder ballen nietwaar? Vandaar deze foto van een klein assortiment.
Het is de grootindustrieel Jan Evert Scholten (1849 -1918) geweest, die de aanzet gaf om een sport- en natuurpark voor de stadsbevolking, voor jong en oud te realiseren. De vereniging 'Het Stadspark' zette er vanaf 1909 onder zijn voorzitterschap de schouders onder en kreeg een paar jaar later de beschikking over een royaal grondstuk ten zuidwesten van de stad. Na zijn dood in 1918 bleek hij de vereniging bij het testament nog goed bedacht te hebben: liefst 40.000 gulden vermaakte hij voor de bouw van een paviljoen en een harddraverijbaan.
Het monument, dat ter ere van hem werd opgericht, heeft de vorm van een geleed bouwwerk, uitgevoerd in Beiers graniet, als drager van gevarieerd beeldhouwwerk. Ervoor ligt een halfrond bassin met een overloop, waarin nu bloemen staan. Oorspronkelijk klaterde water neer uit de 'muur' - de pompinstallatie stond in een binnenruimte, te betreden via een trap en een deur in de noordelijke zijwand van het monument. Rond het bassin staat een afscheiding van eenvoudige smeedijzeren hekjes tussen granieten pijlers. Het monument bestaat uit een forse, driedelige middenpartij en twee armen die eindigen in een hoekpenant. In het centrum van de compositie staat hoog boven alles uitrijzend het bronzen portret van Scholten. Hij wordt geflankeerd door twee in halfreliëf uit Franse kalksteen gehouwen kinderfiguren in sporttenue: de jongen met een discus en het meisje met knotsen. De naastliggende muren dragen bronzen plaquettes met voorstellingen in vlak reliëf, gewijd aan de harddraverij en de fokkerij, namelijk een paard met een sulky en een paard met een veulen.
Refererend naar het beroemde beeld van Rodin - de Denker- staat dit beeld van Wladimir de Vries voor de Pedagogische Academie in Groningen. Het is tot stand gekomen in het kader van de 1%-regeling tijdens de bouw van dit onderwijsinstituut. Let eens op de vormgeving van de lichaamsdelen en hun onderlinge maatverhoudingen. Borsten en romp zijn klein, het middel smal, wat typerend is voor een jong meisjesfiguur. Benen, armen en hoofd zijn daarentegen erg fors.
In het Stadspark staan enkele beelden, doch de makers zijn mij helaas niet bekend. Dit beeldhouwwerk staat langs de vijver van het park en het blijft me intrigeren, wat de maker met dit beeld voor ogen heeft gestaan.
