Ik zou het nog eens willen meemaken dat ik goed nieuws te vermelden heb maar nee... woensdag reed zoon ons naar de Spoed en op weg naar huis (op zijn motor) is hij geslipt en tegen een boom gereden... motor perte totale en zoon gebroken ribben... een gebroken elleboog en nog talloze kneuzingen... het goede nieuws is dat hij nog leeft want toen ik zijn helm zag kreeg ik de bibbers... toen we hem uit de kliniek gingen halen... (ja in noodgevallen moet man wel rijden) het was strontweer... de regen viel in bakken uit de lucht... overal omleidingen wegens werken...we kwamen uiteindelijk bij de kliniek aan na talloze rondjes te hebben gereden... ik ging binnen zoon ophalen en man bleef buiten op de parking staan wachten... toen we beneden kwamen hoorden we hem al van ver huilen... hij was gevallen... zijn twee knieën kapot.... zijn hand... dikke bloedende bult op zijn kaak... en daar stonden we... wat gedaan... zoon heeft dan maar al kermend en kreunend tot aan zijn huis gereden en daar moest man het overpakken... we hebben het nog maar eens gepresteerd verloren te rijden weer door de vele omleidingen en die regen... dokter laten komen en man heeft ook gekneusde ribben... nu komt de verpleger weer elke dag die wonden verbinden en ik... ik probeer uit alle macht mijn kalmte te bewaren... gisteren belde zoon me dat die hevige pijn aan de ribben wat beter is en hij kon al gewoon praten... de rest is geduld hebben en wachten op genezing... ik heb al vaak gezegd  dat zoon een geboren pechvogel is... ik was eens aan het nadenken en als ik alle malheuren zou opschrijven waar hij mee te maken had zou ik een boek kunnen vullen... een boek om mensen op te vrolijken die denken dat zij ongeluksvogels zijn.

Om te eindigen met een vrolijke noot... ik heb het bed al 3 nachten voor mij alleen omdat man zich beter voelt in de relax... ik heb goed geslapen... en nog beter... ik heb 2 uren in de tuin kunnen zitten genieten terwijl man aan de TV gekluisterd zat... LEVE DE SPORT!!!

24-06-2024 om 10:13 geschreven door Myette

Lieve hemel was DAT weer een stressdag gisteren... ik verwachtte mijn nieuwe poetshulp... tja ik had een andere aangevraagd die wat nederlands verstaat omdat het met de vorige toch te moeilijk ging... tegen 10u begon 't manneke weer met zijn theater... hij heeft namelijk een moeilijke stoelgang en vergeet me te verwittigen wanneer ik zijn poeder moet geven... enfin het was weer van datte... ik heb volle 2 uren naar zijn gehuil moeten luisteren en heb dan zoon gebeld om ons bij Spoed af te zetten en de poetshulp bij ons thuis op te vangen... dat was even organiseren... toen we bij Spoed waren kregen we een kamer toegewezen en man vluchtte dadelijk naar de WC... stootte nog enkele kreten uit en... het lukte... ik moest dan met rode kaken de verpleging gaan verwittigen dat we naar huis konden... dat was echter niet zo simpel... hij kreeg eerst nog een uitgebreid onderzoek door een stagiaire en dan door nog een dokter voor we mochten vertrekken... zoon bellen om ons op te halen... intussen was de hulp aangekomen... eens thuis ze wegwijs maken... dat verliep wel goed want het is een ervaren poets... ze werkt vlug en grondig en ZIET het werk zodat ik niet alles moet voorkauwen... maar alsof de duivel ermee speelt... ze vertrekt ook voor een hele maand naar Polen op vakantie... noem het maar pech hebben... ik zit dus weer bijna 2 maanden zonder hulp... ik heb alvast een pilleke genomen om mijn rug te verwennen want die wil maar niet meewerken... vandaag wordt de achterstallige was en strijk aangepakt en als ik dit overleef hoor je me wel een van de volgende dagen... tot later!!!

20-06-2024 om 16:42 geschreven door Myette

Na nog maar eens een korte nachtrust wegens 't manneke die me weer eens meldde dat hij ging sterven... dit om 6u toen ik in een zalige vredige slaap lag... had ik dringend behoefte aan een oppepper... en zie de ZON schijnt... dat werd wel even tijd... gisteren had ik de verwarming even terug aangezet omdat de vochtige kilte zich in mijn botten vastklemde... nu maar hopen dat het geen bliksembezoek wordt.

Het was me het dagje wel gisteren... dochter kwam de oudjes nog eens een bezoekje brengen... ze vertelde ons wat er zo allemaal gaande is en dat was een hoop ellende... ze is fel vermagerd en op slag 10 jaar ouder geworden... de percelen die ze wil verkopen zijn plots in "overstromingsgebied" geclasseerd terwijl er nooit enige overlast was in pak weg de 60 jaren dat ze eigendom waren van haar schoonmama... ze moet van Mechelen de toelating krijgen voor ze die te koop kan zetten en daar wacht ze nu al maanden op... ook op terugbetaling van een lening die haar man te goeder trouw aan een "goede vriend" gaf... die vriend is failliet en naar dat geld kan ze fluiten... dit en nog enkele andere problemen houdt haar 's nachts uit de slaap terwijl ze elke dag moet werken... al dat blijft bij je als ouder hangen terwijl je niets kan doen om te helpen... ik verwonder me zelfs dat ze het me nu vertelde want door de band is ze zo gesloten als een pot... toen ik stond af te wassen kwam man in paniek vertellen dat de TV "dood" was... inderdaad... hij had weer eens zitten frutselen aan die afstandsbediening en de TV was helemaal de kluts kwijt... dan maar van 0 af beginnen... OK TV in orde... verder met de vaat... het volgende was proper ondergoed voor hem... ik zal maar niet in details treden maar dat is ook een van de leuke dingen tegenwoordig... ik had dus echt wel een rustige nacht nodig om even in dromenland te leven... helaas... ik hoop dat het vandaag wat beter wordt.

Misschien ooooo misschien kan ik vandaag eens een namiddag in de tuin zetelen met een boek en als ik geluk heb de merel horen fluiten... maar aangezien ik altijd pech heb zullen het wel weer die duiven zijn met hun voortdurend gekwaak... die ondankbare beesten die dagelijks door man worden gevoerd en ook bijna dagelijks hun afvalproducten op mijn terras achterlaten... en wat zie ik nu... de eerste wolken die komen opduiken... adieu zetel in de tuin... adieu merel!!!

13-06-2024 om 10:27 geschreven door Myette

Noem het wat je wil maar bloggen is een soort verslaving... ik ben nu aan het uitrusten van de zware taak 't manneke onder de douche te krijgen en daarna hem in zijn proper ondergoed te hijsen... gevolgd door mijn eigen restauratiewerken... nadien de badkamer op orde brengen... dan nog eens voor het ontbijt zorgen enne de deze haar pijpeke is uit... dus even een pauze inlassen en... om mezelf op te vrolijken kom ik hier maar wat zeuren... manlief is namelijk een ronde door het huis aan 't maken om alle gebreken op te merken... een van zijn vele liefhebberijen tegenwoordig... vandaag... net toen ik even mijn relax was gaan opzoeken... kwam hij met het ontstellend bericht dat het aanrecht lelijke vlekken heeft en dat dit erg zou zijn als we het huis moeten verkopen... aangezien dit zowat een dagelijkse zwanezang is aan 't worden trek ik me dan terug en ga wat bloggen tot hij me weer lastig komt vallen... tja dat aanrecht is ook al 63 jaar oud... heeft zwaar onder vuur gelegen al die jaren... na inspectie van vermeld artikel kwam ik tot de conclusie dat het er nog redelijk goed uitziet buiten wat lichte krassen... wat verwacht je dan na al die tijd... net of wij er nog zo ongekrast bij lopen... zoals ik al eerder zei... mijn wederhelft is echt HET zonneke in huis... daarom kom ik hier wat van mijn overtollige gal uitspuwen zodat ik er weer tegen kan voor eventjes... ik hoorde hem net naar boven komen... wat heeft hij nu weer gevonden??? Spannend toch!!!

26-05-2024 om 10:17 geschreven door Myette

Tja het is weer een tijd geleden dat ik de moed opbracht mijn blog aan te vullen... waarom... omdat ik het haat te moeten klagen en ik wachtte op betere resultaten qua die verdomde rug... nee dus... ik heb die opstoten al vele jaren  maar deze duurt toch erg lang en het is niet zo dat ik lekker in mijn bed kan blijven liggen... de hulp van mijn man vragen kost me meer stress dan rechtkrabbelen en al piepend en kreunend het zelf doen... hij doet zijn best dat wel maar hij kan het niet meer... klein voorbeeldje : ik lag even plat boven op bed toen hij riep dat de broodrooster stond te piepen... raar wel maar dan moet ik komen of hij laat niet los... het was dus de microovenklok die knipperde... als hij de TV bedoelt zegt hij "telefoon" enz. enz... ik hou nu wel van puzzelen maar de hele dag door is wel vermoeiend... toen die rug weer begon te protesteren dacht ik : het zal wel overgaan met wat geduld... nu weet ik echt niet wat te doen... onze huisarts is al 2 jaren over de pensioenleeftijd en loopt er eigenlijk de kantjes wat af... een specialist kan je niet zomaar te pakken krijgen en trouwens ik weet dat mijn rug versleten is dus wat baat het weer door al die machines te moeten onderzocht te worden... ik wil alleen van die pijn af.

Ik wilde dat mijn blog wat vrolijker werd maar zelfs mijn gevoel voor humot laat me in de steek... ik ben echt op weg om een oud zuur wijfke te worden... allee oud ben ik al nu de rest nog... dat wil ik iedereen besparen dus : tot in betere tijden!

Degenen die nog de moed en de goedheid hadden even een reactie te plaatsen dank ik uit het putteke van mijn hart... hopelijk tot weerziens!

23-05-2024 om 09:13 geschreven door Myette

OEF... was me dàt een gesukkel om hier binnen te geraken... Sennet wilde me aan de grens even controleren en ik... vandaag niet echt op mijn beste... was even het noorden kwijt... enfin het is gelukt... pfff!

En ja ik voel me niet super... 1 mei was de laatste goeie dag voor mij want de volgende dag heb ik mezelf overschat en ik kreeg weer een "rug-opstoot"... een van mijn problemen... om de zoveel tijd zegt mijn rug FOERT en dan moet ik plat gaan of ik trek het niet van de pijn... pijnstillers vermijd ik zoveel mogelijk om mijn maag niet ook nog in de war te brengen... de huishoudelijke taken worden dan minimaal met horten en stoten afgehandeld... en dan is het weer platte rust.

Een van de bijkomende zorgen is dat je behalve die pijn ook nog de verveling hebt... je kan alleen naar het plafond liggen staren of je doet je ogen toe en begint te denken... dat denken doe ik nu alweer enkele dagen en, geloof me, het is niet aan te raden... waar denk ik aan... aan voorbije tijden... aan dingen die ik deed en nu besef dat ik ze wel anders had moeten doen... aan de vele fouten die ik pleegde... aan de dingen die ik had moeten doen en niet deed... kortom... ik kom dan tot de ontdekking dat ik eigenlijk minder slim ben dan ik dacht en ook minder lief... dat ik onbewust misschien veel mensen heb gekwetst en het niet meer kan goed maken... allemaal overdenkingen waar je niet vrolijker van wordt... echt niet!

Bij onze ene buur is de tuinman druk aan het snoeien en bij de andere is men een traplift aan het installeren.. iets waar ik al jaren geleden prijs over vroeg bij verschillende zaken maar tot hiertoe nog niet heb kunnen besluiten er eentje te laten plaatsen omdat manlief, naar zijn vaste gewoonte, stelselmatig NEE zei alhoewel hij tegenwoordig de trap op vier poten moet nemen... tja... wachten maar!

07-05-2024 om 15:08 geschreven door Myette

En JA ik had weer prijs... waarom vallen de feestdagen altijd op MIJN poetsdag... dus niettegenstaande poetshulp had gezegd dat ze 1 mei zou komen heb ik tevergeefs staan wachten... dus vandaag mijn oud versleten lijf gedwongen de vloeren af te stoffen... gevolgd door een natte dweil over het terras te zwieren... man man wat je dan als oogst binnen haalt is om U tegen te zeggen... na 2 weken zou je denken dat het niet erg is... jawadde... de vloeren binnen stonden donkergrijze vlokken af en die van het terras pekzwarte troep... dan zie je maar wat we tegenwoordig allemaal uit de lucht cadeau krijgen... niet te verwonderen de overvloed aan asthma en kanker problemen... maar wat doen we eraan buiten zeuren... dus ga ik maar over het weer beginnen.

Aangezien de poetshulp niet kwam opdagen zei ik ook maar FOERT tegen alle werk en ging in de tuin zitten... om te beginnen trok ik de nieuwe overtrek voor onze tuinzetel uit de kast (besteld online) en ging met bang gemoed passen... en ja hij paste goed en zat heerlijk zacht... een balsem voor mijn oude knoken... ik instaleerde me met de nodige spullen om een middag buiten door te komen en ging liggen... op slag begon een merel in de buurt te fluiten... waarop een andere verder weg antwoordde... die kereltjes hebben de hele middag hun bekjes geroerd en ik heb genoten... ik voelde me ongeveer 10 jaar jonger toen we nog merels in onze tuin hadden... dan kwam die ziekte opdagen die het gemunt had op merels en ik dacht dat we ze voorgoed kwijt waren... niet dus... enkelen hebben het klaargespeeld te overleven en zich voort te planten... en nu zit hun nageslacht dit  uitbundig te vieren tot mijn geluk en zaligheid.

Met minder geluk en zaligheid ga ik nu een enorme strijk aanvatten voor het te warm wordt op ons boventerras waar mijn strijkplank staat... als ik dit overleef horen jullie me wel een van de volgende dagen.

02-05-2024 om 10:14 geschreven door Myette