21-02-2007 Mijn Bloempje gaat deze week naar Shelly ...
Shelly is haar nickname, maar eigenlijk noemt ze Jeanne.
Zij noemde zich naar haar geliefde hond, Shelly. Hij verscheen zo vaak op haar mooie blog ...
Maar ze moest afscheid van hem nemen. Hij kreeg een mooi leven, in Jeanne"s warme gezin en prachtige tuin.
Hij was al oud, maar daarom was het afscheid niet minder zwaar ...
In dit paradijsje vonden zij ... hun rustige plekje.
Zij heeft niet alleen groene vingers, ze maakt ook mooie foto's, vooral van de natuur om haar heen.
Deze foto's sieren haar blogje, begeleid door fijne gedichtjes.
Woorden die in haar opkomen en menig lezer weten te bekoren.
Dit gedicht van haar deed mij wat ..
Tijd van toen
Vroeger was er leven in de straat Spelende kinderen vaak tot 's avonds laat Er was toen ook nog veel geleur Waren werden verkocht van deur tot deur Spelen op straat hoort er niet meer bij In deze moderne tijd Als men je vraagt hoe de buren heten Schijnt men dat niet meer te weten Minder leuk aan de tijd van toen Mensen hadden minder poen Toch is die gezellige tijd me dierbaar Mensen leefden niet naast... maar met elkaar.
Lieve Shelly, bedankt om al dat moois met ons te delen.
Graag ben ik ingegaan op de uitnodiging van Madammeke om mijn blog even te promoten. Als tuin en natuurvriend(in) heb ik gekozen om onze siertuin aan jullie voor te stellen en dat in de 4 seizoenen.
In onze hang naar vriendschap en liefde is tederheid een onmisbare houding, daarom mijn fijne aandacht voor de natuur, waar al onze zintuigen worden uitgenodigd om aandachtig actief te zijn, de tederheid van o.a de bloemen en planten.
Dit ervaar ik wanneer op een lentemorgen na een lange winterrust alles weer herleeft en de kracht heeft om ons weer te verwennen met nieuw leven, geuren en kleuren, dat is voor mij heel bijzonder en word dan telkens weer gesterkt om er tegenaan te gaan. Het geeft een kalmerend effect en ik besef dat mijn hofke mij een oase van rust en een beter gevoel geeft in mindere dagen ...
De natuur is wonderbaar en verrijkend; is gelijk aan... Vriendschap ... Liefde ...
Blogvrienden wandel gerust eens door mijn tuintje en geniet ervan!
Madammeke bedank ik van harte om dit te mogen neerschrijven.
Madammeke vroeg me op de koffie, en ik voelde mij vereerd!
Ja, even voorstellen: ik ben Vera moeder van twee knappe kinderen en vier kleinkindjes Al vroeg ben ik niet gespaard gebleven door het noodlot want op 27 jaar is mijn man overleden door een verkeersongeval. Ik heb dan bewust gekozen mijn kinderen Vicky toen bijna 3 jaar en Filip, 13 maanden, alleen groot te brengen. Wat mij gelukt is want ze hebben een beroep en zijn toffe en heel attente volwassen mensen!!
Ik had gelukkig een diploma als lerares zodat ik thuis was als de kinderen verlof hadden Ik ben niet meer actief aan het werk, toch heb ik gedurende vele jaren les gegeven, je zal denken lap weer zo´n oersaaie lerares, maar niks ik minder waar !!!! Even een kort verhaaltje, dat mij altijd is bijgebleven:
Mijn eerste schooldag als lerares. Ik jonge twintiger, kreeg enkele dagen voor het schooljaar, een telefoon van mijn latere directrice om mij te komen voorstellen Ik belde aan en een in mijn ogen oude dame kwam de deur opendoen en vroeg met en typische schoolstemmetje ben jij de nieuwe leerkracht voor die enkel vakante uren plastische opvoeding ? Ja mevrouw Komt u binnen
Ik met trillende benen en een hartslag van 150, werd in de wachtplaats geleid... " de directrice zal je dadelijk ontvangen. Ik had een blauw grijs mantelpakje aan, mijn haren mooi gekapt en blinkende schoenen en zat in spanning te wachten tot de deur zou opengaan en mevrouw de directrice tijd had om mij te ontvangen (kledij die mij helemaal zelf niet beviel, want ik droeg toen lieve losse gekleurde hippieachtige kledij ) Kom u binnen
Een rondborstige dame vroeg mijn diploma en van die rare vragen, vooral of ik wel christelijk geïnspireerd was en iedere morgen voor de les met de leerlingen wou bidden ...
Enfin, om een lang verhaal kort te maken; ik weer aangenomen. Dus op 2 september, de dag van mijn verjaardag, stond ik naast de rijen van de zesdejaars, meisjes van 17 a 18 jaar en ik was er zelf maar 21. Ik kan jullie verzekeren dat ik eigelijk schrik had van de leerlingen en dat ik uit gewoonten opzij ging als je ll. aankwamen. Ook waren er in de school (in mijn ogen ) veel oude leerkrachten, want het was vroeger zo dat men wanneer men huwde niet meer mocht lesgeven in het katholiek onderwijs. Ik, als kunstminnende leerkracht droeg van die hippieachtige kledij en de oude dametjes bekeken mijn alsof ik van een andere planeet kwam Ja, dat was wel wat die eerste schooldag als leerkracht Ik heb het dan ook 35 jaar volgehouden en het eigelijk ook heel graag gedaan.
Ik ben/was lerares Plastische Kunsten en heb vele jaren Kunstgeschiedenis en Modetekenen gegeven. Hoe verliepen de lessen Modetekenen? De leerlingen maakten bij het begin van een nieuwe collectie altijd een collage waar de nieuwe modelijn en kleuren worden op een artistieke manier weergeven.
In de eerste jaren vertrokken de leerlingen van getekende modefigurinen die ze van mij kregen, dan begonnen ze aan hun ontwerpen in potlood en dan werden de fouten verbeterd.
Daarna werden er een vijftal ontwerpen uitgezocht die ze dan ik verschillende technieken uitwerkten zoals; potloodtechniek, houtskool, ecoline, plakkaatverf, gescheurd en geknipt illustratiepapier.
Het was een heel project dat veel fantasie en creativiteit vroeg!! Zoals iedereen kan ik een boekje schrijven maar dat is niet de bedoeling om een heel levensverhaal te vertellen als je voor de eerste keer bij Madammeke op bezoek komt. Misschien zijn er bloggers bij die al eens gedacht hadden waar blijft ze de inspiratie halen, nu heb ik het geheim verklapt.
Mijn computer interesse is begonnen toen de kleinkindjes spelletjes begonnen te spelen, ik ben dan lessen gaan volgen, initiatie, word, internet en dan photoshop 1 en 2.
Door dat mijn zus op een dag de link doorstuurde van het SeniorenNet was ik helemaal verkocht, en toen onze Webmaster dan het idee kwam van dat je een blog kon beginnen, ben ik daar dadelijk aan begonnen Toen is er voor mij en nieuwe wereld opengegaan en ben in een een ietsie, bitsie verslaafde blogger geworden!!
Hoe begin ik aan mijn werkje met photoshop ik hoor iets, of ik zie iets en denk daar zou ik een oefening kunnen over maken die mijn bezoekertjes zou interesseren. Ik ga op zoek naar foto´s ofwel uit mijn dokumenten of van het internet, ik maak er met wat technieken die ik geleerd heb in de lessen een nieuwe voorstelling van !! Bij elke oefening besteed ik veel aandacht aan kleur en compositie, ik maak een tekstje of ga even op zoek op het internet, want jammerlijk heb ik niet echt de gave om goed te schrijven, want ik altijd als een gemis heb ervaren, en zo is er een nieuw ontwerp geboren, dus mijn prenten zijn allemaal ontstaan uit mijn eigen gedachten en gevoelswereld ...
Madammeke vroeg me om iets te schrijven over parfum.
Bojako is opgegroeid in een parfum wolk. Jaja ... daar verschiet ge allemaal van, hé! Bojako die er uiteindelijk graag zou uitzien als Barbara Bush, Bojako die geen schmink gebruikt of verzorgingsproducten, Bojako die zelf haar haar knipt en kleurt. Diezelfde Bojako heeft vanzeleven mee bepaald of er bepaalde geuren op de toonbank van uw parfum winkel stonden of niet. Daar sta je nu even van te kijken, hé?!
Mijn vader introduceerde me in deze parfumwereld. Als je mijn blog regelmatig leest dan weet je dat vader, na onze immigratie, eindelijk een job als buschauffeur in Antwerpen had gevonden, maar hij was na een seizoen weer werkloos, hij sprak op dat ogenblik nog geen woord Nederlands en zat zijn verdriet te verdrinken in een café op de hoek.
(dit volgend stukje past bij de kerstsfeer ...)
Naast hem zat een vriendelijke oudere heer en hoe gaat dat in een café, ge geraakt aan de praat over een pintje of twee, drie ... zes. Diezelfde avond zijn ze als de beste maatjes zwalpend naar buiten gegaan en mijn vader kreeg bij die heer een job en deze had een parfumfabriekje. Ontroerend mooi, hé? Ge ziet dat er nog lieve mensen op de wereld zijn. Ons moeder was nog het meest blij want nu had ze weer wat centjes voor boterhammekes.
Daarna mochten we als kind tijdens de vakanties om beurt, af en toe eens mee met vader de goederen gaan afleveren en de rest van zijn dag hielp hij mee bij bepaalde producties en wij mochten dus meerijden en toekijken.
In die tijd, late jaren vijftig, werden er vooral producten voor kappers gemaakt. Brilliantine, Fixateur, extra sterke haarlak, eau de Cologne en ook parfum. Echte parfum. Mini flesjes met parfum voor oudere dames: rozengeur, jasmijn ... heel sterk geconcentreerd. Je moest toen maar een druppeltje achter elk oor doen en eventueel op andere strategische plaatsen van je lichaam. Eau de Toilette en al de ander watertjes bestonden toen nog niet . Een man was geen man als hij geparfumeerd rook. Eau de Cologne (aftershave) met een licht Vetiver geurtje was al heel gedurfd. Rond die tijd werd ook heel veel eau de Cologne "int groot" bij de apothekers geleverd. Je hebt ze misschien ooit zien staan, die grote bokalen met een pomp waar je je flesje terug kon laten vullen? Jaja, die waren van ons. Ecologisch en groen avant la lettre. De Bodyshop heeft dat niet uitgevonden, dat is een uitvinding van het enige parfum fabriekje in België: Fraver. t Was toen de mode als iemand zich ziekjes of flauw voelde, dat je een doekje met Eau de Cologne op hun voorhoofd legde of liet ruiken.
Vele jaren later, om precies te zijn begin jaren 80, waren de kindjes al wat groter en was de tijd aangebroken om terug buitenhuis te gaan werken. We hadden centjes nodig.
De oude baas en vriend van vader was gestorven en de zaak was nu in handen van zijn zoon en schoondochter. Hun drie kinderen werkten er nu ook. Ze kenden me als sinds mijn prille kindertijd en dus mocht ik er onmiddellijk beginnen werken.
De zaak was nu wel verhuisd naar Kontich en veel groter geworden. Er was een gescheiden afdeling chemie en een labo voor de creaties van parfum en er stond een echt essence orgel. De dochter, die scheikundig ingenieur is, had ook nog bijkomende studies aromatherapie gedaan en had daar een thesis over geschreven. Zij was "de neus" van de firma, na haar vader.
Zoals in alle soortgelijke firmas zijn de ingrediënten en bereidingswijze van de producten het best bewaard familiegeheim. Het Labo was heilig en enkel voor familie toegankelijk.
Ik werkte op het bureel. Jaren ben in doordrongen geweest van een ondefinieerbare "geur". Mijn jongens noemde dit de "Fraver" geur. De mix van al die chemische producten met al die parfums samen vormden een unieke geur. Ik kreeg twee soorten klanten over de vloer: ofwel kwamen ze binnen zeiden ze "amaai da riekt hier goed ..." ofwel "amaai da stinkt hier, hoe kunde dà uithouden?". Ik moet eerlijk zeggen dat ik totaal niets meer rook. Als je er dag in dag uit in werkt dan ruik je dat niet meer.
Ik heb hierboven durven vermelden dat "ik" mee bepaalde wat er op de toonbank kwam: àààààh ja ... ons "neusje" werkte aan een nieuw parfum en kwam dan met papierkes onder mijne neus staan zwaaien om te zien wat ik ervan vond. Mijn antwoord ging van: "bwaaaa ... doet da weg", tot: " hmmmm ... nie slecht ... tot: "goe zenne neuske, daar moet ge werk van maken."
Over dit werk kan ik nog uren doorvertellen, zo interessant was het, maar dan gaat het stukje van ons Madammeke veel te lang worden. De rest zal nog wel eens op mijn blog komen hoor.
Iets over mezelf ... Ik ben bojako. Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen en mijn beroep is blogster en PC maniak. Ik ben geboren op 15/03/1948 en ben nu dus 59 jaar jong. Mijn hobby's zijn: schrijven, lezen, schilderen en computer. Ik ben al sinds 1968 gelukkig getrouwd, ik heb twee zonen, twee lieve schoondochters en vier kleinkinderen. Ik hou van de lente- en herfstzon. Ik reis niet graag maar ik doe het voor mijn ventje, ikzelf hou van de zee. Ik ben in Engeland geboren.
Myette (blog myette34)
07-12-2005
Op visite: Myette
Spiegel van mijn jeugd ... en toekomst!
Op aanraden van Chia, eens bij Madammeke, alias Sjoeke, op bezoek gekomen ... Als je van de laatste nieuwe mode houdt met alle bijhorende snufjes is het een aanrader ...
Ikzelf ben niet bepaald een modefreak, ja, ik tracht zo'n beetje bij te blijven en volg in grote lijnen de heersende mode maar evengoed durf ik me te vertonen in een 20 jaar oude outfit ... Ik vind het alleen doodjammer dat ik niet alle kleren van vroeger heb kunnen bewaren ... niet dat ik m'n best niet heb gedaan, maar ja, die taille van 45 cm is wijlen ... tegelijk met m'n b-cup ... in het begin hield ik alles bij met de ijdele hoop ooit eens terug die gedroomde maten te heroveren ... Toen ik op zeker moment kleren in m'n kast had hangen in 3 verschillende maten heb ik toch maar de kleinste met bloedend hart weggedaan.
Ik had me daar anders heel wat geld kunnen besparen want in de loop der jaren zijn al die modes terug op het toneel verschenen, noem maar op, de hippy stijl, olifantenpijpen, de allereerste jeanspakken ... Toen m'n schoonmoeder me in één van die outfits zag, vroeg ze me smalend of ik naar de werf ging werken ... hot pants ... gedragen ... petticoats ... gedragen ... Ik geloof dat ik alleen de crinolines heb gemist!
Ik was 9 op het einde van de oorlog en heb geleidelijk alles zo'n beetje zien voorbij defileren ... blokhakken ... naaldhakken ... ballerina's ... van die kurken plateauzolen ... Ik ben juist op tijd gestopt met werken voor m'n voeten naar de knoppen waren door de hele dag op kantoor op schoenen te lopen met naaldhakken en smalle neuzen.
De mode van de pruiken ... had er één om mee uit te gaan ... Als ik de truc met de scanner onder de knie krijg zal ik jullie wat foto's uit die lang vervlogen oude tijd laten zien ... Als ik die oude albums doorblader krijg ik er bijna de tranen van in d' ogen ... zo jong ... zo slank ... helaas!
Ik was nu ook niet bepaald een anorexia type, nee, meer Betty Boop dan en als ik, die maar een gewoon alledaags meisje was, me al zo voel vraag ik me weleens af hoe die beroemde filmdiva's zich moeten voelen als ze naar hun vroegere films kijken ... belabberd denk ik ... dat vind ik nog het ergste aan oud worden! Niet die toenemende kwaaltjes, als ze tenminste binnen de perken blijven ... maar het feit dat je uiteindelijk zo lelijk wordt. Nu zul je me natuurlijk een ijdele trut vinden en dat ben ik ook ... ik beken ... maar het is nu eenmaal zoals ik het voel ...
Enige tijd geleden zaten we met vrienden te kletsen en het ging ook over de dreiging van de Islam, dat we binnen een aantal jaren allemaal in een burka zouden moeten lopen en dat dat voor ons helemaal niet zo erg zou zijn want dan konden we meteen alle ontsierende zaken aan het oog onttrekken ... dus laat maar komen die burka's ...
Met deze strijdkreet laat ik jullie, om van deze dag te genieten...
is gesitueerd aan de Schelde, is één van de oudste en grootste steden van Vlaanderen, Nederlandstalig België.
Sinds de Middeleeuwen is de stad één van de grote cultuur- en handelscentra, en de unieke binnenhaven is een van de grootste van Europa. Verder bevindt Antwerpen zich op slechts een halfuurtje rijafstand van Brussel, de hoofdstad van België, waar bovendien de hoofdzetel van de Europese Gemeenschap gevestigd is. Dit alles maakt van Antwerpen een belangrijk knooppunt in het internationale verkeer.
Ik laat u, als uw persoonlijke gids, maar al te graag genieten van wat Antwerpen te bieden heeft.
Antwerpen is een stad waar handel moeiteloos hand in hand gaat met cultuur. Zo heeft Antwerpen niet alleen een prachtige en historisch waardevolle oude stad, het heeft ook een internationale keuken, zo'n 400 lokale bieren en een bruisend nachtleven in de aanbieding. Van gezellige bruine cafés tot hippe nachtclubs en de rosse buurt, Antwerpen heeft het allemaal.
De musea combineren moderne kunst feilloos met het werk van de Vlaamse Primitieven en de meesterwerken van Rubens. Vele van zijn meesterwerken sieren vandaag kerken of zijn terug te vinden in musea.
Tegenwoordig wordt de artistieke traditie mee vorm gegeven door modeontwerpers van meesterklasse. Modeontwerpers als Ann Demeulemeester, Dries Van Noten, Martin Margiela, Dirk Bikkembergs, Dirk Van Saene, Walter Van Beirendonck, Filip Arickx, Jurgi Persoons, Veronique Branquinho en Bernhard Willhelm, studeerden één voor één af aan de vermaarde Antwerpse Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, heeft nu ook een Modemuseum, dat gelegen is in de Nationalestraat, vlak bij de Groenplaats.
Dirk Bikkembergs geniet op het moment de meest internationale faam, misschien herinnert u zich zijn collectie met bekende voetballers. Hun nieuwe en soms radicale ontwerpen zijn verspreid over de Antwerpse stad terug te vinden.
De Huidevetterstraat is zeker de bekendste winkelstraat met prachtige winkels met de nieuwste modellen, maar spijtig genoeg geen spek voor mijn bekje. Dan komen wij op de Meir en flaneren daar verder langs de mooie winkels en magazijnen en komen zo op de Keyserlei, met zijn unieke juwelenwinkels, Antwerpen is veel meer dan een bruisende koopvaardijstad waar de diamantindustrie hoogtij viert met het grootste deel van de wereld-diamanthandel, waar wij hier in zijn volle pracht kunnen van genieten. En zo komen wij aan het Centraal Station, dat in volle expansie is, en dan daarnaast niet te vergeten, de Antwerpse Zoo.
Als einde van mijn thema, waarvoor ik Madammeke hartelijk dank, dat ik hier deze week op de koffie mocht komen, stel ik voor dat jullie nu de apotheose even op mijn blog komen bekijken:
Alle groenten in blokjes snijden. Boter smelten in kookpot. Ajuin, wortelen, aardappelen, look en pompoen toevoegen.Even laten stoven, daarna bouillon toevoegen en selder. Laat 40 min gaar koken. Mixen of door passe-vite. Kruiden met peper en zout. Indien te dik nog wat aanlengen met melk of bouillon.
Tips
Eventueel room toevoegen.(of soja melk) Garneren met fijngesneden peterselie.
Update 2007
Even voorstellen:
Jenny Geylens (Nickname Jenthe)
Ondertussen 53 jaar.
Lekkere, eenvoudige gerechten klaarmaken en op papier zetten is mijn hobby.
Zo kunnen mijn kinderen Mamas recepten hier vinden en is de kookboek bijna overbodig.
Mijn man Theo iedere dag verwennen met mijn kookkunstjes doe ik zeer graag.
Pastas leerde ik maken voor mijn zoon. Mijn dochter is verzot op kleine vingerhapjes.
Sedert ik in Oostende aan zee woon bereid ik steeds meer visgerechten.
