Een Portugese vrouw die in Nederland gestudeerd heeft, was vandaag onze gids in Lissabon. Een apart taaltje, maar al bij al goed verstaanbaar! Ze deed het super goed als ambassadeur van haar stad.
Lissabon is gebouwd op 7 heuvels (eigenlijk 8 maar die laatste zie je niet vanuit de stad) . Sinds de 13e eeuw al speelt de haven een belangrijke rol voor de stad; nu is er zowel een haven voor cruiseschepen als één voor containerschepen;
Lissabon heeft, als kosmopoliet (met 17 randgemeenten) 3 milj inwoners, maar de stad zelf telt maar 600 000 inwoners.
Een rijke familie (Champalimand) heeft met eigen middelen hier een oncologisch centrum laten bouwen dat een belangrijke functie heeft ivm kankeronderzoek, wereldwijd.
In de 16e eeuw was de Taag veel breder dan nu; door verzanding is ze smaller geworden, waardoor de Torre de Belém nu niet meer in het midden van de rivier staat, wat dus eerst wel het geval was.
De toren was wel een burcht en diende om de koning uit te wuiven maar hij heeft ook dienst gedaan als gevangenis.
De naam Belém verwijst hier naar Maria van Bethlehem (voorgesteld als moeder); in de tijd van de Inquisitie werden alle beelden waarop Maria van de Melk (ze gaf borstvoeding) of waarop Maria zwanger was, verboden; er bleven er maar enkele over in Portugal (Evora en Lissabon).
Vóór het monument der ontdekkingen dat gebouwd werd ter ere van het 5e eeuwfeest van het overlijden van Hendrik de Zeevaarder, ligt een groot plein waarop de geschiedenis van Portugal uitgebeeld staat.
Aangezien het land bijna helemaal omringd is door water, waren de Portugezen heel snel goede zeevaarders; zo begonnen ze al in de 15e eeuw te koloniseren.
Hier woonden nl veel Joden en Arabieren, die veel kennis hadden van astronomie, wiskunde ed.
Zo waren zij de eersten die met pyramidale zeilen vaarden, waardoor ze in staat waren tegen de wind in terug te keren; (in die tijd kwam niemand terug van een reis naar Kaap de Goede Hoop, maar zij dus wel).
Ze ontdekten bijna toevallig Brazilië omdat ze een grote boog moesten maken op weg naar Indië;
Portugal en Spanje waren allebei aanwezig in de Nieuwe Wereld en zij verdeelden die ook onder hen, zodat alleen Brazilianen nu nog Portugees spreken en de rest van Zuid- Amerika Spaans.
We bezochten het Mosteiro dos Jeronimos: een schoolvoorbeeld van Manuelstijl (zo genoemd naar de koning Manuel I).
– in de kerk liggen niet alleen koningen maar ook anderen begraven, die een belangrijke rol speelden voor Lissabon, zoals Vasco da Gama, dichters en kardinalen.
Toen men ontdekte hoe men gotische bogen in mekaar kon laten passen, kon men hogere gebouwen optrekken. De medaillons in het plafond verdelen op hun beurt ook nog eens het gewicht zodat niet alles op de zuilen en muren terecht komt. Een huzarenstukje!
Wat ze gezien hadden in de koloniën werd ook in de bouwwerken verwerkt; zo zie je onder een altaar bv twee olifanten staan;
De monniken konden de biecht horen via een kruis dat uitgewerkt was in de deuren in de zijgang die toegang geeft tot het klooster (een biechtstoel kende men toen nog niet).
– de kloostergang uit de 16e eeuw in Manuel- en renaissancestijl is één van de mooiste ter wereld.
Hiëronymus heeft hier de vertaling van de bijbel van Grieks naar Latijn gemaakt!
Toen gingen we de stad in en legde de gids uit hoe Azuleijutegels al in de 17e eeuw konden gemaakt worden: vanaf het moment dat men een stabiele temperatuur van 800° kon creëren in de ovens om de beschilderde tegels te bakken; de baktijd nam 12u in beslag! (later werd die tijd ingekort toen men een temperatuur van 1000° kon stabiel houden).
De huizen worden hier vaak betegeld met Azuleiju omdat de bewoners anders verplicht zijn om elk jaar hun gevel te schilderen. De tegels zijn veel meer bestand tegen de invloed van de zee.
We bezochten het koetsenmuseum; zowel koetsen (met een dwarsbalk onder de koets en in het begin met wielen die vooraan en achteraan bijna even groot zijn) als berliners (waarbij de koets op lederen riemen steunt en dus bijna zweeft) stonden er bij mekaar.
Zelfs de koets die koningin Elizabeth gebruikte bij haar bezoek aan Lissabon was te zien daar! (bekleed met witte zijde!!).
De koets waarmee koning Philip II in 1619 van Spanje naar Portugal reisde is eveneens gerestaureerd; er zat een gat in als wc! De koetsier moest op één van de paarden zitten want de koets bood geen plaats voor hem.
Ook postkoetsen en koetsen die alleen in processies gebruikt worden waren te zien. Eén ervan woog 2 ton! Ze was gemaakt voor de paus! in massief hout en bedekt met bladgoud; ze werd getrokken door 12 paarden! De beelden op de voorkant stelden de Atlantische en Indische oceaan voor, die mekaar bedankten; op een andere stonden beelden van lente en zomer of van overvloed en faam.
Na de lunch trokken we de Moorse wijk Alfama in. Een doolhof van straatjes die in juni allemaal versierd worden ter ere van het feest van st Antonius (13 juni). De nacht van 12 op 13 juni wordt een groot bal georganiseerd.
De mensen eten dan gegrilde sardienen: een delicatesse omdat ze hier super vers zijn (daarom moet de kop er aan zitten want aan de ogen kan je de versheid aflezen). Ze kunnen nog niet gekweekt worden! Rijk aan omega 3!
De 13e trouwen 13 paren in die wijk! Hun feest gaat door op de straat!
In die wijk zijn opgravingen aan de gang van een Romeins theater! Het loopt onder de huizen verder, maar die blijven gespaard want die overleefden de aardbeving van 1755 (9 op de schaal van Richter! Gevolgd door een tsunami en een brand!) en stammen dus nog uit de 16e- 17e eeuw!
Toen de kloosters geen inkomen meer hadden begonnen ze bij ons bier te brouwen en hier bakten ze pasteitjes: Pastejus de Belém; alleen in Lissabon maken ze de echte! En dat hebben we zelf mogen proeven! Ongelooflijk lekker!!!
Als je de stad nadert vanuit het zuiden, dan passeer je automatisch de brug van 25 april. Toen in 1974 de dictatuur omver geworpen werd, veranderden ze de naam van de brug in de datum van de revolutie. Ze is 2 km lang en lijkt erg op die van San Francisco; de middenrijstrook is leeg om de bewegingen te kunnen trotseren.
Sinds '99 hangt aan de onderkant ervan een spoorlijn! De trein rijdt dus onder de auto's door!
De Jacaranda's staan nu in bloei (dit jaar een maand later dan andere jaren door de koude in mei!); een prachtig gezicht! Hele lanen met die bomen…
De Fado wordt traditioneel gezongen door een vrouw; het is nostalgische muziek.
Ze ontstond toen zoveel mannen weg trokken om een betere toekomst te vinden; ook de slavenmuziek en invloeden uit Brazilië en Afrika zijn erin verwerkt;
Vroeger was het populaire muziek maar nu wordt ze ook door professionele muzikanten vertolkt, en die worden begeleid door jazz instrumenten (vroeger alleen door klassieke en Portugese gitaar).
Voor de Portugezen hoeft nostalgie niet triest te zijn; ze vinden het romantisch.
Vroeger voerden ze de slechtste wijnsoorten uit en dronken ze in Portugal zelf de beste wijn, maar dat is nu anders. De wijn uit de Douro wint nu gelukkig aan bekendheid in het buitenland.
Tot zover wat we leerden over Lissabon en Portugal...
het was alweer een leuke dag; we vertrokken met 5 open jeeps en schitterend weer naar het Monchique gebergte, dat de Algarve in noordelijke richting beschermt tegen koude; vandaar het milde klimaat hier.
Kim, een Limburgse vrouw die getrouwd is met een Portugees (Vasco), was onze gids.
Ze brachten ons eerst naar een 'templo funerario': een plek met wel 23 graftombes die gebruikte werden 3000 jaar vóór C!
Mochten de Portugezen er werk van maken om die site te gaan exploiteren, ze zouden mooi geld verdienen!
De graftombe die wij bezochten heeft de vorm van de vrouwelijke organen: een ingang met doorgang, een centrale ruimte (baarmoeder) en 2 zijniches (eierstokken).
Alle doden die er gevonden zijn lagen in foetushouding; wellicht zo binnen 'gerold' want de ingang is niet breed!
Portugal en Spanje hebben de oudste prehistorische sites; de meest aanneembare theorie is dat de nomaden tijdens de ijstijd steeds verder richting zuid- west getrokken zijn om te kunnen overleven (en zo uitkwamen in het Iberisch schiereiland); ze moesten hun doden begraven en deden dat, net zoals wij nu nog vaak, in een graf met een (grote) steen erop.
In dit graf werden heel veel skeletten gevonden, net zoals in de tombes in Avebury en op andere plaatsen, maar deze zijn dus veel en veel ouder.
Vandaar ging het naar een traditionele dorpsbakker: 200 broden kon hij in de steenoven tegelijk bakken; alles op bestelling. We proefden het brood, met lekkere gezouten boter… een delicatesse!
We passeerden het dorp Monchique dat op 458 m ligt (wat hier dus 'hoog' is).
Een eindje verder passeerden we een bron waar we onze waterflessen konden vullen: het water van het Monchique gebergte heeft een pH van 9,4 (base dus); aangezien wij heel erg verzuren door ons huidig voedsel is het belangrijk om voor wat tegenwicht te zorgen; hier is dat dus heel makkelijk dankzij dit water.
In Caldas de Monchique betaal je een fortuin om in een bad met dit water te liggen (wat natuurlijk niet helpt, tenzij bij bepaalde huidziekten).
Dan kwamen we bij een (illegale) likeurstokerij; van een locale bes, waarvan ik de naam vergeten ben, wordt likeur gestookt; puur heeft die een alcoholgehalte van 50°; niet bepaald lekker, maar met honig en citroen (en andere geheime ingrediënten) is het best te genieten (zeggen ze).
Wij kochten er wel Propolis en stuifmeelkorrels, alles puur natuur!
Op de middag aten we in een plaatselijk restaurantje; super lekkere kip, op een traditionele manier bereid; frites en sla en watermeloen als toetje; drank was inbegrepen; het heeft iedereen gesmaakt.
Daarna lichtte Kim nog eens het belang toe van de kurkboom: de kurk is de lichtste isolatiestof die er bestaat; het is vuurresistent, dus als er bosbranden woeden blijft de kurkboom gespaard, maar sinds de eucalyptusboom ingevoerd werd uit Australië door de papierindustrie is de kurkboom bedreigd: de eucalyptus groeit veel, veel sneller dan de kurkboom en heeft een dicht bladerdak zodat er op de bodem eronder niks meer kan groeien; hij brandt heel snel en door de aanwezigheid van de olieën in de bladeren is de hitte veel hoger en die kan de kurkboom niet aan…
De kurkboom groeit heel traag en kan pas voor het eerst geschild worden als hij 20- 30 jaar oud is; hij kan de zomers hier goed aan omdat hij in de poreuze kurk het regenwater opslaat en het dus niet in de grond laat afvloeien; in een vorige blog schreef ik verkeerdelijk dat de kurk alle 7 (of 4) jaar geschild werd; het is maar om de 9 jaar dat ze kurk kunnen oogsten, maar het is wel een heel duurzaam product; het kan eindeloos gerecycleerd worden en vraagt geen chemische producten om verwerkt te worden.
Daarna lieten Vasco en zijn chauffeurs hun kunsten met de jeeps zien door heel steile paden door de bush te nemen. Edgard moest wel een poosje recht gaan staan om niet ziek te worden!
En zo kwamen we aan in Silves. De ligging van het dorp was ideaal voor een versterkte nederzetting. De Romeinen bouwden er al een kasteel, maar pas onder de heerschappij van de Arabieren kwam de stad als Moorse hoofdstad tot bloei.
In de 12e eeuw was Silves bekend als cultureel centrum.
Het was een hele tijd de hoofdstad van de Algarve en telde toen evenveel inwoners als Faro nu!
Op de vroegere plek van een moskee staat nu de 13e eeuwse kathedraal.
We lieten deze keer alle gebouwen voor wat ze waren en dronken een heerlijke koffie of fruitsap op een terrasje onder Jacaranda's. Dit was het einde van een heel mooie dag onderweg.
We wensen Kim en Vasco (zij studeerde toerisme en hij economie, en dat komt hen goed van pas) alle geluk toe met hun business; ze doen niet alleen jeepsafari's door de bergen, maar ook langs de kusten. Het zijn gedreven mensen die hun job heel goed doen. Een aanrader voor wie hier in de buurt komt want ze brengen jou op plaatsen die je anders niet zou bezoeken...
niet getalmd vanmorgen! Om kwart na acht richting receptie want de taxi haalde ons op om naar Lagos te rijden.
Om 10u vertrokken we met de boot 'Bom dia' naar de grotten; met 24 mensen per boot want op zee moesten we nog eens overstappen in kleinere bootjes om de grotten in te varen (per 8).
Dat werd een mooie ervaring; ongelooflijk veel geluk hadden we met de eerste wolkeloze dag sinds een maand! Een zacht briesje, te weinig om met de zeilen te varen…
Dus helemaal niet koud op zee; onze jas, trui en sjaals bleven in de rugzak!
Rond de middag kwamen we weer aan wal; Edgard en ik gingen nog even Lagos in en na een lekkere hap zijn we met de bus terug naar de camping gekomen; heerlijk om rustig nog een waske te slagen, een douche te nemen, lakens te verversen, zijn haar te knippen…
Met Romain en Annie hebben we meloen met hesp en een lookbroodje gegeten; zij zijn de eerste mensen met wie we wat langer gepraat hebben; het ijs is nu gebroken en heel wat mensen beginnen samen af te spreken of samen iets te doen in de vrije momenten.
De groep is heel groot, en we zullen vast niet met iedereen contact kunnen maken, maar de korte gesprekjes zijn in elk geval verrijkend (en op campergebied leren we elke dag bij!)
We zijn verhuisd naar de Algarve en hebben hier heel mooi weer; dat doet deugd, zeker omdat we morgen de zee op gaan! Het zou spijtig zijn als we de onderzeese grotten zouden zien in de regen, maar dat heeft niemand in de hand, ook de reisleider niet.
Die kreeg al heel wat te verduren; we zijn hier aangekomen en we kregen te horen dat we in een bepaalde zone van de camping samen konden staan.
Edgard en ik vonden niet meteen die zone maar wel een heerlijke plek op het rustigste stuk van de camping; en het was vlak ook; we dachten dat de anderen nog zouden komen en aangezien we nog moesten eten, bleven we daar staan;
Ondertussen kwamen heel wat campers binnen (zo blijkt achteraf). Sommigen kwamen ook onze kant op; toen we samen gingen kijken waar dat zogezegd groepsveld was, besloten we meteen dat wij niet meer zouden verhuizen: ze stonden daar op een hoopje bij mekaar, in het zand, in de volle zon, zonder enige schaduw! Ons niet gezien!
We willen niet asociaal doen maar op die plek wilden we echt niet staan.
Ondertussen was de reisbegeleider ook binnen gekomen en hij zag ook in dat er op dat veld geen 23 eenheden konden staan;
Hij adviseerde dus alle nieuwkomers om in onze buurt te komen staan en zo komt het dat er twee groepen ontstaan zijn;
Voor ons geen probleem maar sommigen vinden het niet zo fijn.
Het ligt niet aan de reisbegeleider want die had een andere camping gevraagd, maar Gent wilde deze camping (de goedkoopste tot hiertoe, maar voor onze groep niet geschikt).
Wel lastig voor Marcel, want die moet wel met ontevreden klanten omgaan.
We hopen dat de uitstap van morgen veel goed zal maken.
Gelukkig zijn er ook mensen die wel tevreden zijn (en dat zijn meestal dezelfden).
Vandaag was niet de gelukkigste dag want één camper kreeg een aanrijding met een Portugees die niet nuchter was en een andere uit de groep reed door het verkeerde poortje van de péage en kreeg een boete: twee maal de maximale afstand! Wij betaalden 10 € en hij moest er 104 betalen! Tja, en dan kom je in een zandbak terecht… je zou voor minder ontevreden zijn (maar die boete heeft hij wel aan zichzelf te danken want Marcel legde op de voorreisvergadering goed uit hoe het werkt in Portugal!).
Edgard en ik zijn al even naar het strand gelopen; toch wel fijn om nog eens 'het warm zeeke' te zien! Dat is jaar en dag geleden...
Met een tiental gingen we te voet naar Evora; de rest kwam met de taxi.
Daar kregen we vanop het Largo das Portes de Maura (een mooi plein met een marmeren fontein) een rondleiding van een Nederlandse gids, die hier al jaren woont.
Eerst naar de Igreja da Misericorda; daar zagen we een heleboel nissen waarin beelden van heiligen stonden; de nissen behoorden toe aan een broederschap, en zo zag je goed hoe kapitaalkrachtig elk genootschap was; de ene nis al rijkelijker dan de andere, maar één was bijzonder: daar stond een beeld in van een zwarte bisschop, die zich uit de slavernij had opgewerkt en zeer geëerd was door het volk.
Dan trokken we naar de Sé (de kathedraal) uit de 12e – 13e eeuw; de eerste gotische kerk in Portugal. Het trompetorgel wordt nog altijd bespeeld als de bisschop komt.
Heel opvallend was het beeld van een zwangere Maria; het is blijkbaar heel uitzonderlijk dat zij in zwangere toestand wordt afgebeeld. In Portugal zijn er twee van die beelden.
De Igreja Real de Sao Francisco (15e – 16e eeuw) is gebouwd in gotisch- manuelijnse stijl. Ze heeft een 'Capela dos Ossos', zeg maar knekelkamer, waarvan de wanden en het plafond bekleed zijn met duizenden menselijke schedels en beenderen; het was een Franciscaner monnik die op het idee kwam om de mensen te herinneren aan hun sterfelijkheid (en dus moesten ze maar snel goede katholieken worden want je kan elke dag doodvallen).
Aan de buitenkant zagen we de Moorse hoefijzerbogen; de gele kleur die hier vaak gebruikt wordt om de ramen en deuren te omlijsten is ook een Moors gebruik: zij dachten dat kwade geesten niet voorbij kleuren kwamen.
Het portaal is, zoals zo vaak, bekleed met beelden; aan de linker kant staat een beeld boven op de 'vrouwelijke ondeugden' (welke dat ook mogen zijn).
Vandaar ging het naar de overblijfselen van de Romeinse tempel uit de 2e- 3e eeuw (toegewijd aan de jachtgodin Diana).
In het Palacio Cadaval is nu een Pousada gevestigd: het hele complex was eigendom van de familie Cadaval; op een moment moesten alle kloosters gesloten worden; de familie wilde het gebouw dus terug maar de staat weigerde dat en nu is er een hotel in gevestigd.
Heel Evora is door Unesco als werelderfgoed erkend en dus mogen de huizen in de nieuwe wijken ook maar één verdieping hebben en moeten alle daken met rode pannen bekleed worden.
Na de rondleiding gingen wij snel brood en kaas halen in de overdekte markt en kozen we een heel authentiek restaurantje uit om onze honger te stillen.
Daarna weer te voet naar de camping en na een kleine pauze met de fiets richting Guadelupe; daar zouden we een steencirkel vinden, maar het fietsen viel ons zwaar (vooral toch de bergop) en op 2 km van het dorpje hebben we besloten om niet verder te rijden (de steencirkel lag nog een eind van het dorp af) maar wel het Hunnenbed te zoeken dat onderweg aangegeven stond.
Dat is het oudste dat tot hiertoe op het Iberisch schiereiland gevonden is; het is in de jaren '60 ontdekt en dateert uit de 3e eeuw vóór C. Het is een hele grote graftombe.
In de buurt ervan zagen we heel wat kurkbomen; al zijn ze jouw eigendom, je mag ze niet zomaar omhakken want ze zijn beschermd. Ze kunnen pas na 20 jaar voor het eerst 'ontmanteld' worden; en daarna alle 9 jaar. De boom lijdt er niet onder, zeggen ze.
De kurk wordt dan in water gelegd en nadien op het land gedroogd. Naar gelang de kwaliteit kan hij al dan niet heel dun 'geschild' worden, waardoor er heel soepele handtassen, schorten, portemonnees uit gemaakt kunnen worden. Heel mooi en duurzaam, en de gids zei lachend: 'en er is geen dier voor gestorven'.
Op de terugweg van Guadelupe zagen we een hele groep ooievaars op het veld langs de weg zitten; spijtig genoeg vlogen ze op toen wij passeerden maar ook dat was een prachtig schouwspel; nooit zagen we er zoveel bijeen; ze waren wellicht onderweg en kwamen foerageren want een boer was een hele strook aan het omploegen en die kans lieten ze niet zomaar voorbij gaan. Mooi!
Als we in de bergen lopen is Edgard een echte padvinder; letterlijk! Dat is nodig hier in Portugal want van aangeduide wegen hebben ze precies nog niet gehoord. En het is ook leuk om dan 'het pad' te vinden! (met of zonder hulp van de wandelgps).
Als we op de baan zijn, ben ik diegene die hem vertelt welke 'de weg' we moeten volgen, maar vanmorgen liep het even fout; geen grote omweg, maar wel te gek voor woorden als je weet dat we die streek ondertussen te voet uitkamden.
Maar we vonden de weg, en zelfs meer dan dat: we reden op ons gevoel naar een 'zona industrial' in Castelo Branco en kwamen uit bij een hypermercado.
Daar botsten we op een schoenwinkel die net nu, 5 dagen lang, 30 % korting gaven op één paar, als je er twee kocht; ewel, wij kochten 4 paar super comfortabele schoenen, voor 85 €!!! wie doet beter?!
Ah, ja een 3 T-shirts voor 11 €! binnenkort blijkt dat wij goedkoper af zijn op reis dan thuis!
Nu, zaterdagavond, is het fris, maar droog, en we hadden sinds deze middag vaak zon op de weg, maar vanmorgen was het een weer om nog geen hond door te jagen. Dat was voorspeld en we waren maar al te blij toen we vlotjes van het kampeerterrein af geraakten want daar vreesden we voor met al die nattigheid van de laatste 12u.
Gisterenavond heb ik me een breuk gezocht naar de te volgen procedure om een track, die op een website (bv van een camping) staat, op de wandelgps te krijgen en na enkele uren lukte dat! Ik was geen beetje fier!
De gps stuurde ons langs 'Portalekker' (Portalegre). Telkens weer zei die stem Portalekker en wij maar lachen.
Op de autobanen zie je hier bijna geen volk; ze zijn ook allemaal te betalen, dus enkel de grote, snelle wagens en een pakje toeristen gebruiken ze. Ze zijn wel in super goede staat.
We vonden de camping in Evora zonder moeite; we staan wel met zijn allen op de tentsite want de campersite is ingenomen door een groep Fransen; van reservaties hier geen sprake.
En het internet doet het dus ook niet.
Maar er zijn ergere dingen in het leven!
Als we naar de anderen kijken, dan glimlachen we meestal: ze komen ergens aan en nog vóór ze de camper waterpas zetten, wordt de schotelantenne gericht; geen ontvangst: andere plek! Ze kunnen hun tv blijkbaar niet missen; voor elk wat wils; wij bekwamen ons in Rumicub en ondertussen is Edgard kampioen geworden!
vanmorgen scheen de zon; altijd een uitnodiging tot bewegen voor ons.
We vroegen Rieke een wandeling (ze kent ons nu al zo'n beetje en gaf ons, zonder meer vragen te stellen, een stevige mee.
Een uur lang klimmen, maar dat doen we graag; we gingen net niet over de 1000 m; nadeel als je hoger klimt: je ziet de vervuiling, die rond de aardbol hangt, beter…
Onderweg kwamen we Nederlanders tegen die dezelfde wandeling deden; zij stonden te twijfelen op een punt; we spraken af dat wij die kant zouden opgaan en fluiten of roepen als het goed was; dat deden we ook en ook zij vonden het mooi dorp Folgosinhos.
Heel wat oude panden; een dorp met een grote geschiedenis.
De Romeinen legden hier wegen aan, en die hebben we ook bewandeld.
We vonden de Joodse wasplaats (en vrouwen wassen er momenteel nog!), het plein, alle kerken en kapellen.
Na een koffietje (geen goeie! Maar kost ook niks: 0.75 €!) en een bezoekje aan een artisanaal winkeltje zijn we verder gegaan; de Nederlanders gingen de burcht nog bezoeken; wij vonden de dreigende lucht een uitnodiging om verder naar huis op te lopen.
We kwamen op hetzelfde punt uit als de eerste dag en met de tekst van deze wandeling zagen we welk pad we eergisteren gemist hadden; het is nog lente en de paden zijn nog niet belopen; we hebben, waar we konden, een pijl op de grond getekend, maar daar was het allemaal dicht begroeid, dus misten de Nederlanders die afslag en kwamen ze twee uur na ons pas aan!
Eergisteren had de wandelgps ons thuis gebracht; zij hadden dat niet bij…
Een lekkere douche (alles is kraaknet in de namiddag omdat het dan pas gepoetst is), een waske geslagen, pudding met verse bessen klaar gemaakt en 5' uitgerust;
Terwijl de was droogt heeft Edgard ons huisje gepoetst en de garage ingeladen want morgen vertrekken we naar Evora. Eigenlijk begint daar pas de groepsreis.
Aan de receptie vertelden ze ons dat het een feestdag was vandaag en dat er veel winkels gesloten zouden zijn; de wandeling zou 14 km lang zijn, heen en terug, maar het bleken er 5 meer te zijn (volgens de wandelgps).
Wij dus op pad, en het was een mooi pad, door Nabainhos en Nabais, langs een dieren- en vogelpark (maar ocharme die dieren! Twee zwijnen, wat herten en enkele vogels).
Onderweg ons slaatje opgegeten en net op tijd in Gouveia om de grootste gebeurtenis van de maand mee te maken: de eerste communiecantjes verlieten net de kerk en begonnen aan hun processie (zeg maar: show) door het dorp..; een beetje zoals bij ons, 50 jaar geleden.
De vrouw van het koffiehuisje verstopte zich achter de deur maar zong toch stillekes het lied van de processie mee; de pastoor keek heel boos in haar richting (al kon hij haar niet zien staan, hij wist dat ze er was!); was het een afvallige katholiek? Een deserterend koorlid? We zullen het nooit weten.
Op de tv werd ondertussen meegedeeld dat een pastor beschuldigd was van mishandeling van mentaal gehandicapten… maar de processie ging gewoon verder… ;
de kerk is hier nog stevig geworteld.
In een winkeltje dat dan toch open was vonden we streekproducten; we hebben ons er niet aan gewaagd, maar ik kreeg wel een prachtige jas van Edgard, in 100% wol!
Van mijn kapsel konden we een foto maken, maar om mijn jasje te zien, moeten jullie nog wat geduld hebben; het is veel te warm nu!!
De terugweg was niet licht al was het meer dalen dan in de heenweg; we hebben het gevoeld in onze beentjes; maar Tocotholin en een lekkere massage deden wonderen.
Om 18u hadden we onze eerste bijeenkomst met de groep; 23 eenheden, dat is niet niks! 45 mensen stil krijgen is geen sinecure. Maar Marcel kon toch zijn uitleg doen en de mensen waarmee wij aan tafel zaten beweerden alvast dat het een goede groep was (ze kenden er niemand van, maar soit, waarom zouden we hen niet geloven?).
Morgen gaat een deel naar Guarda, maar wij blijven lekker thuis en gaan misschien nog een kleine wandeling maken (als we nog uit de voeten kunnen!).
het weer zit niet zo mee en we waren uitgewandeld bij Mieke, dus trokken we naar Gouveia, maar 37 km rijden (je doet er op Portugese wegen wel een uur over!).
We passeerden het stadje en het leek ons wel iets; dus gaan we morgen met de fiets naar de markt in Gouveia.
Toen we op deze camping aankwamen (Quinta das Cegonhas), vonden we al 5 'eenheden' van de groep hier. Ondertussen zijn we met 10, dus bijna de helft van de groep is er al. Sommigen hadden problemen gehad om in Frankrijk aan diesel te geraken… een staking van de vrachtwagenchauffeurs waardoor de tankstations niet meer bevoorraad werden… wij wisten van niks!
Morgenavond pas begint de reis echt.
Wij zijn deze namiddag alvast een mooie wandeling gaan maken.
Het heeft héél lang geduurd voor ik de wandelgps kon bedienen, maar dat lukt ondertussen en vandaag heeft hij ons letterlijk thuis gebracht!
De wandeling was heel goed beschreven, tot op 2 km van de camping… toen liepen we vast op een helling.
Dankzij de gps vonden we de weg terug naar huis!
We werden twee keer nat onderweg, maar dat is geen ramp want de temperatuur valt nog dik mee en een regenjas hebben we altijd bij in de rugzak.
We dachten dat we op de vorige camping in het mooiste stuk van de serra da Estrela zaten, maar deze ligt, vooral met dit weer, minstens even mooi. Weidse zichten, mooi dal, heuvelruggen vol met bloemen (normaal in de lente natuurlijk)…
Nederlanders baten de camping uit; ze bewonen zelf een héél mooi pand bij de ingang van 1692! prachtig gerestaureerd;
In Toca da Raposa hoorden we dat het hier nu wel zo is dat alle mooie panden van de buitenlanders zijn; de Portugezen in deze buurten kunnen alleen maar overleven;
De jongeren trekken naar de steden of naar het buitenland… en hun land wordt bewoond door vreemden, die er mooi geld komen verdienen (al moeten ze er vaak ook wel hard voor werken, hoor!).
Morgen zou het nog een poosje mooi weer zijn, maar daarna zouden we een tweetal dagen verzuipen, als de vooruitzichten kloppen; dat nemen we er dan maar bij. Tot hiertoe hadden wij niks te klagen!
voor het eerst in de voorbije drie weken hebben we onze planning van de dag moet aanpassen omdat het regende; maar niet getreurd want we hebben zinvolle dingen gedaan! Oa onze onkosten berekend en raar maar waar: op reis kost een dag niet meer dan thuis, diesel en campings inbegrepen!
Dat was een leuke ontdekking.
Na een lekker lunch trok de hemel open en maakten we toch nog de wandeling die we gepland hadden.
Iemand die hier kampeerde zette drie routes uit; allemaal even onduidelijk, maar dat behoorde tot het spel, zei hij.
Met onze wandelgps zijn wij alvast goed thuis gekomen!
Morgen trekken we naar Gouveia want hier zijn we zo'n beetje uitgewandeld. Het was fijn om deze streek en deze camping te leren kennen, maar er zijn te weinig bruikbare wandelroutes om ons hier nog langer op uit te leven.
Het weer is kwakkel; en het zou nog niet zo snel beteren! Maar met 19-21° hoeven wij niet te klagen!
Voor mensen die in een tent zitten is het andere koek dan voor ons in ons gezellig huisje.
Zeker voor jonge mensen met kleine kindjes vind ik het spijtig want het is hun vakantie en die kleintjes hou je niet makkelijk bezig op enkele m2.
En in België is het ook niet zo bijzonder goed weer? Dan blijven we toch nog maar een poosje hier!
Nog een laatste tankbeurt gehad in Spanje vanmorgen (in Portugal is het duurder en al is deze reis spotgoedkoop, we gooien het geld niet graag weg) en dan op naar Portugal.
We waren benieuwd hoe het daar zou zijn, en tot hiertoe (we zijn hier nu al een halve dag, haha) valt het heel goed mee!
Als je de eerste autostrade neemt, moet je je registreren (de auto wordt gefotografeerd) met je creditkaart en daarna gaat het vanzelf; je ziet de tarieven op elk stuk dat je aflegt (en die zijn heel beschaafd!).
Je krijgt de rekening later thuis.
We dachten dat we naar een camping van Nederlanders gingen maar het blijkt een Belgische vrouw te zijn die hier haar stek heeft gevonden;
op onze eerste wandeling hebben we nog een Belg ontmoet die hier een huisje (zeg maar ruïne, 7 jaar geleden) gekocht heeft; het ligt pal tegen een rots en er is heel wat grond aan. Hij heeft het laten verbouwen en het is een sprookjeshuisje geworden, zo verloren in de natuur. Kristien, dit zou iets voor jou zijn!
De man doet in België interimwerk en komt zo'n 3 maanden per jaar naar hier…
Nadien kwamen we hem in de camping opnieuw tegen; tja, hij zit daar wel heel erg alleen!
Iedereen zegt: 'Portugal is veel armer' en dat zal wel; wij merkten het nog maar alleen aan de wegen; wat hier een 'nacional' is, dat is bij ons een weg in een godvergeten gat.
Op de kaart is het een gele weg met een mooie groene streep erlangs maar als je niet uitkijkt ram je de inkompoortjes van de huisjes of breek je een as in één van de vele putten!
Maar we zien hier ook mooie villa's! De kloof tussen arm en rijk zal ook hier alleen maar groter geworden zijn.
We blijven hier alvast twee nachten; rustig, goedkoop (15 € per nacht) en netjes. Een 'rurale' camping, dus wat kris- kras door mekaar, maar super rustig.
Niks dan Nederlanders en Belgen; hier moeten we dus opletten wat we zeggen, haha.
Edgard poetste de hele camper! Ik zocht ondertussen alle campings die we in Portugal zullen aandoen op zodat we door de gps niet kunnen misleid worden.
Het weer is iets minder goed, dwz er is meer wind, en hangen wat witte wolkjes en vannacht heeft het zelfs wat geregend! Haha
Drie machines was waren na een half uur buiten hangen droog… waar doen ze beter?
Wij klagen niet!
Morgen nog gas tanken, al is die nog bijna vol! De LPG is heel zuinig, zeker sinds we geen verwarming meer nodig hebben.
In Portugal kan je er niet zo makkelijk aan geraken, hoorden we.
Nog even langs Leclerc, om inkopen te doen en te tanken;
Spanje is spotgoedkoop voor ons; 's middags kan je een lunch krijgen voor 10 €! drie gangen met drank inbegrepen! Hoe doen ze het?!
En daarna op naar Portugal. We vonden een camping in een natuurpark, bij Nederlanders; dat helpt de eerste dag als je aan een land moet wennen; je kan dan raad en tips vragen over de gewoonten. En we kunnen donderdag binnen het uur bij de anderen in Gouveia zijn.
Tot de volgende, maar niet schrikken als het in de volgende weken wat duurt voor we weer contact kunnen nemen want we weten niet of de internetverbinding overal even vlot zal zijn als in Spanje.
Al sinds gisteren trekken we door de wijnstreek van Midden- Spanje; een heel groot gebied, maar er staan niet zoveel kastelen in als in Frankrijk. En die er wel staan, zijn toch een beetje kleiner dan daar.
De amandelbomen staan in bloei en de olijven worden hier pas in de winter geoogst...
Toen we Aïnsa bezochten en we langs de rivier reden, zagen we een rietveld, aangelegd om het water te zuiveren alvorens het in de rivier duikt! Het deed ons plezier om dat te zien want bv van sorteren hebben ze hier nog niet al te veel kaas gegeten! Glas en plastiek vaak al wel, maar papier en karton apart ophalen is er nog niet bij. En dat terwijl je bij ons bij papier Michel containers en containers ziet gevuld worden door mensen die niet willen wachten op de ophaling. Maar ze zijn op de goede weg!
We zijn vandaag in Salamanca, de oudste (13e eeuw) universiteitsstad van Spanje.
We zitten nog in de streek Castilla y Leon, die in de middeleeuwen nog rivalen van mekaar (Castilla en Léon) waren maar sinds de 13e eeuw verenigd zijn.
De universiteit is het pronkstuk van Spaanse renaissancistische architectuur. De stad telt twee kathedralen! De nieuwe (16e- 18e eeuw) is in verschillende stijlen opgetrokken; ze vervangt de oude niet, maar is ernaast gebouwd.
In de oude, romaanse kerk, kom je via de nieuwe.
En het is die romaanse, die mijn hart stal; de nieuwe is mooi, groot, rijkelijk, al wat je wil, maar de oude is zo harmonisch, zo warm en intiem bijna…
Net toen wij de nieuwe met al haar pracht en praal (heel barok en met drie orgels aub!) verlieten hoorde ik in de oude een vrouw een Ave Maria zingen, begeleid door een harmonium. Ze klonk zo zuiver, dat ik erdoor ontroerd werd; bleek dat ze een repetitie hielden voor een huwelijk dat om 18u zou voltrokken worden.
Wij liepen met ons twee gewoon over de rode loper naar voor… net echt! En de organist speelde alle mooie klassieke werken die je kan dromen bij zo'n entrée… (maar hij moest nog wel wat oefenen!!!).
De muurschilderingen waren weer blootgelegd, en ok, de koepel van de nieuwe kathedraal is overdonderend mooi, maar voor mijn part is de oudste de mooiste.
Ze herbergt het oudste orgel van Spanje, maar het is niet meer in gebruik…
We zagen het koppel aankomen, met een Bentley aub! Geen gewoon volk! En ja, ze was betoverend mooi in haar champagnekleurig kleed met geborduurde bandjes en diep uitgesneden rug… Spaans ten top.
Maar vóór dat bezoek deed ik ook iets speciaals! Ik ging naar de kapper in Salamanca! Haha! En niet bij zomaar een kapper (al merkte ik dat pas toen Edgard me er later die avond op wees)! Bij Jean Louis David! Het resultaat kunnen jullie op de foto zien. Ik was in elk geval nog nooit zo tevreden na een kappersbeurt..;
maar ik moest er wel angsten voor doorstaan want toen ik uitlegde wat ik wilde zag ik haar een tondeuse nemen! Ik riep in al het Spaans dat ik ken dat er maar een kort stukje af mocht; geen probleem, zei de hoogzwangere vrouw, en ze begon eraan.
Meteen zag ik dat ze haar stiel kende, maar het is een aparte manier om te knippen: kam erin en met de tondeuse over de kam!
We praatten wat over haar zwangerschap en zij ontdooide ook. Vrouwen vinden mekaar als ze het over vrouwenzaken hebben, he?!
Na het bezoek aan de kathedraal hebben we nog wat rondgeslenterd en vonden we al de andere bezienswaardigheden en nog veel meer, gewoon door onze neus te volgen want ons plan van de stad bleek niks waard te zijn. Alleen de universiteit ging aan ons voorbij, maar we hadden het wel gehad om 19.30u;
De bus zette ons keurig weer af aan het hotel, dat bij onze camping hoort (of is het omgekeerd? Ze dragen dezelfde naam en doen gouden zaken! Heel professioneel, ontvangst in verschillende talen, alles erop en eraan).
Weer een camping met een gouden randje! In Santa Martha de Tormes! Een aanrader!
Nog iets leuks: dit is een streek waar heel veel ooievaars nestelen! Al van in Tordevillas zien we hen op bijna alle kerktorens! En ze hebben jongen! Soms hangt het nest op een plek waar je zeeziek van wordt als je ernaar kijkt, maar soms zitten ze ook gewoon in korven die langs de weg zijn gezet, speciaal voor hen. Mooi om te zien!
We hadden onze les geleerd, dus ik bracht 'El Burgo de Osma' in als tussenstop op weg naar Tordevillas… en ja, op de kaart stond wel een weg die moest uitkomen op de baan die we wilden nemen, maar dat was niet juist gerekend! De TomTom stuurde ons weer lekker de brousse in en via 'un camino rural' geraakten we op het juiste pad! Maar 'rural' was het wel! Nog een geluk dat het geasfalteerd was en we slechts één tegenligger hadden! Maar we kwamen door dorpen die niet op de kaart stonden!!! mooi was het wel.
El Burgo de Osma was een voltreffer; we vonden een rustige parkeerplek buiten de drukte en zaten op 5 min in de Calle Mayor; dat is altijd het beste dat er in een stad of dorp te vinden is;
We bezochten de gotische kathedraal met annex klooster. Ze is voltooid in 1232, in gotische stijl, met toevoegingen in renaissancestijl en heeft een grote baroktoren.
Veel polychrome beelden en kazuifels en andere toebehoren waren in glazen kasten tentoongesteld, onder heel specifieke omstandigheden: het licht ging automatisch aan als je een zaal betrad, je mocht er geen foto's nemen (flash af was niet genoeg en er stonden camera's!) en de luchtvochtigheid werd nauwlettend bijgestuurd.
Er waren ook manuscripten en Codices te zien. De moeite om even halt te houden.
Dan op naar Tordevillas; een heel ander verhaal: mooi opgeklopt in de boeken, maar eigenlijk niet zo bijzonder; de Ebro vloeit hier wel en daardoor deed het binnenkomen van de stad ons denken aan Albi maar hier waren alleen de vele kerken en kloosters bewaard gebleven; de rest, zelfs de Plaza Mayor is bijna verloederd; vele panden staan te huur en zijn dus gesloten; spijtig.
De camping 'El Astra' heeft drie soorten plaatsen: normaal, comfort en comfort plus. We zagen dat bij de twee laatste gras de ondergrond vormde, dus dat was snel beslist; toen we ook nog zagen dat je elektriciteit én watertoevoer én afvoer aan de camperplek hebt, gingen we door de knieën voor comfort plus; dat doen we dus nooit meer, tenzij het echt een meerwaarde biedt; een mens moet leren, natuurlijk.
We hebben eens goed gelachen: de elektriciteit is ok, maar waarom we 10 A nodig hebben, zien we nu niet meer in; 6 A had best gekund omdat we geen boiler samen met verwarming meer nodig hebben: het is ondertussen tussen de 25° en 30° warm!
Dan maar genieten van het vullen van de watertank! Haha! Onze aansluiting past niet op die kleine kranen hier!!! Gardena is toch goed?!
We namen een foto om er later nog eens te kunnen mee lachen: Edgard die met volle macht de darm moet duwen tegen de kraan om toch maar 15 l bij te kunnen tanken…
Ah, maar er is wel afvoer van het vuil water!! ja, dag! Die aansluiting zit dus wel aan een heel verkeerde kant! en onze darm is niet lang genoeg!
We zullen morgen wel lozen aan de lozingsplaats! Dag Comfort Plus!
We hebben weer veel geleerd.
Ook over de geschiedenis van Spanje hebben we ondertussen veel geleerd; het Iberisch schiereiland werd het eerst bevolkt rond 800 000 v C, als we ons boek mogen geloven.
Sinds de 11e eeuw v C werd het achtereenvolgens gekoloniseerd door de Phoeniciërs, de Grieken en de Carthagers. De Romeinen kwamen in 218 v C en vochten met de Carthagers de 2e Punische oorlog uit.; ze stichtten wel steden met aquaducten, tempels en theaters.
Bij de val van het Romeinse rijk in de 5e eeuw na Chr was het aan de Visigoten maar zij waren slechter georganiseerd en werden verdreven door de Moren die uit Noord- Afrika kwamen. Zij blonken uit in wiskunde, geografie, astronomie en dichtkunst. Cordoba was in die tijd de belangrijkste stad van Europa!
Vanaf de 11e eeuw begonnen de Christelijke koninkrijken uit het noorden aan een militaire verovering van 'Al Andalus'.
Pas in de 15e eeuw werd Spanje verenigd door het huwelijk van Ferdinand uit Aragon en Isabella van Castilië. Daarna werd Granada op de Moren heroverd; dat was hun laatste bolwerk..
Columbus wees de weg naar de rijkdommen van de Nieuwe Wereld (Zuid- Amerika) maar die werden door de Habsburgers, die toen Spanje regeerden, uitgegeven aan talloze oorlogen. Napoleon kwam ook nog langs en al het verval daarna leidde tot een dictatuur in de jaren twintig en een republiek in de jaren dertig, maar die werd dan weer omvergeworpen door de Spaanse Burgeroorlog.
Na de dood van Franco in 1975 werd Spanje een constitutionele monarchie.
Nu snappen we die Moorse invloeden beter.
In het klooster van Santa Clara zijn mooie zuilengangen te zien in Moorse stijl maar er zijn natuurlijk veel meer gebouwen die door de Moren zijn achtergelaten.
Dit is het einde van de les… we gaan nu lekker eten (Edgard kookt vandaag!). Groetjes.
Vanmorgen lieten we Alquézar achter ons; er waren nog meer wandelingen te doen, maar we wilden toch verder richting Portugal; we hadden in het ACSI boek een mooie camping gevonden in Abejar, aan een meer en ook aan de rand van een natuurpark…
(dat zou later een beetje anders uitpakken).
Toen we op weg naar Huesca even op een autoweg kwamen voelden we hoe we op die korte tijd in de natuur al vervreemd waren van het 'gewone' leven: van de wereld van de snelheid, waar je tankstelles vindt langs de weg waar junk food verstrekt wordt en waar je toch stopt als je met de auto bent want je moet toch iets eten…
Onze wereld was er één geworden van stilte, op de natuurgeluiden na. Soms zacht de radio of een cd, maar veel stilte; we waren precies een beetje wereldvreemd geworden!
De streek van Huesca is bekend om zijn wind, en niet zo'n klein beetje! Het is een echt tochtgat! Grote windmolenparken, natuurlijk; ze zouden zot zijn als ze alleen de last van de wind zouden ondergaan! Windsnelheden van 100 km/u zijn geen aardigheid. Die wind droogt het land natuurlijk uit dus zagen we ook veel sproei-installaties in werking; we kregen zelfs regelmatig een gratis douchke.
De gps hadden we ingesteld op 'korte route' omdat we via Tudela wilden, maar kort is kort voor die gps dus stuurde hij ons langs de meest onmogelijke wegen en wegeltjes, door smalle straatjes in onooglijke dorpjes; we volgden hem/ haar natuurlijk niet altijd maar omdat we geen gedetailleerde kaart hadden soms wel en zo belandden we in de 'sierra de luna'! 14 km langs een weg die we normaal niet zouden nemen; maar we hadden maar één bestelwagen en één fietser als tegenliggers, dus dat viel mee. Volgende keer tussenliggende plaatsen inbrengen; dat hebben we geleerd.
Op weg naar Tudela kwamen we een paar herders met hun kaalgeschoren schapen en hun honden tegen; hele velden die als rode vlekken in het landschap lagen: klaprozen, allemaal! Prachtig!
Tussen Tarazona en Soria wordt veel aan landbouw gedaan maar de velden zijn niet zo gigantisch als bij ons; ze moeten ook heel veel moeite doen om de grond vrij van keien te krijgen; een job om niet te benijden!
Ondertussen zijn we de streek Castille y Léon binnen gereden; Soria hebben we niet bezocht omdat het eigenlijk een moderne stad is met nog een paar achtergebleven oude gebouwen; daar vinden we niks aan.
De veelbelovende camping blijkt ook geen succes te zijn: dat er geen 'percelas' zijn, is geen probleem, maar het is een hele toer om de camper een beetje horizontaal te krijgen; wij kwamen hier als eersten en konden dus kiezen, maar achter ons hebben ze meer moeite moeten doen; tot daar; dat is geen ramp, maar de toegang tot het meer is er niet; dat is één; de winkel is niet open (normaal zouden we daar niet op rekenen, maar vandaag juist wel), behalve in het weekend; we zitten blijkbaar aan de verkeerde kant van Abejar om het natuurpark te kunnen verkennen, en dus besloten we, na een uitputtende fietstocht naar Abejar om morgen te verkassen; niets houdt ons tegen; het gras kan groener…
We kregen een aantal tips van een Nederlands koppel over mooie plekken en die gaan we goed gebruiken!
