Ik ben Storms Cecilia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cilleke.
Ik ben een vrouw en woon in Duffel (Belgiê) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Handwerk,lezen.
ik ben invaliede er is veel dat ik niet meer kan sinds de laatste vier jaar daarom ben ik aan deze blog begonnen om een beetje kwijt teraken een foto heb ik nog niet daar ik nog niet zolang een laptop heb.
Mijn hondje Prutske is nu drie weken al bij mij, het is een kleine deugniet maar wel lief. Hij speelt heel graag met kleine knuffels en ook met balletjes. Hij is al goed bekomen en leert redelijk goed wat mag en niet mag. Maar ik moet wel zeggen hij is mijn derde hondje,maar hij is de hevigste van de drie. Alle weken komt mijn poetsvrouw, en die kent hij al goed en dan word hij even door haar geknuffeld. En dan is meneer tevreden! IK hou veel van hem,maar kan er ook wel eens kwaad op zijn. Maar ik ben vlug vergeten waarom ik kwaad was!
Het is weer zover vannacht gaat het zomeruur weer van start!Ja beste mensen,het is dan een uurtje minder slapen.Ik weet niet hoe jullie je daar bij voelen,ik mis dat uurtje wel maar het went na een tijdje wel.Dus mensen niet vergeten,uw uurwerk een uurtje naar voor teschuiven!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Want zomertijd begind!
Lieve kleine hond, lieve kleine Pruts.Vandaag word je negen maanden oud!Wat gaat de tijd toch snel voorbij,het is alsof je nog maar pas bij me bent.Maar dat is ook al zeven maand!Mijn lief klein hondje ,ik hou van U!Uw bazinneke Cilleke
Wat gaat de tijd toch vlug,nog enkele dagen en het is weer jaarmarkt.Vroeger als mijn oudres er nog waren en nog goed te been waren,gingen wij alle jaren naar de jaarmarkt.Heel de dag waren we toen van huis weg,naar de markt ergens gaan eten dan nog op de kermis en nog een ijsje eten.Er was eending dat zeker nooit werd vergeten dat was naar de boekenbeurs.Want ik ben een boekenworm!Alles van boek dat ik in mijn handen krijg,word door me gelezen ook al staat hij me niet aan.Maar met de jaren ging het dan niet zo goed meer met mijn moeder, en zijn we niet meer naar de jaarmarkt gegaan.Ik ging dan alleen nog naar de boekenbeurs,kwam met enkele boeken thuis, en de jaarmarkt was voor ons voorbij.En nu ik helemaal alleen ben ga ik er niet meer naar toe,en als ik nog boeken liggen heb die ik nog moet lezen ga ik ook niet naar de boekenbeurs.Dan blijf ik gewoon thuis,want er is niemand van de familie die naar de jaarmarkt gaat.Of ik hoor later dat ze geweest zijn!Dit jaar is het jaarmarkt op 20okt. en zo als alle jaren weet ik nog niet wat ik ga doen.Het zal ook van het weer afhangen,want als het slecht weer is blijf ik thuis.Als het redelijk goed weer is ja dan kun je bijna niet door van het volk.Ach,zal nog wel zien wat ik ga doen!Want ik ben toch geen markt loper,want naar de weekelijkse markt ga ik ook maar zelden.Het zegd me niet veel, en zeker als je alleen moet gaan.Maar daar aan zie je dat we naar de winter gaan,en ook dat het jaar nog maar een paar maanden tegaan heeft.Ik moet veel aan een zin denken die mijn vader altijd tegen me zij:"HOU OUDER JE WORD HOE SNELLER HET GAAT."En weet je ik moet hem gelijk geven,ook al moest ik vroeger er altijd om lachen als hij dat zei.Maar nu als je zelf wat ouder word,moet je hem gelijk geven het alsof het vlugger gaat.
Zo dat was het dan weer,we horen elkaar een volgende keer.Of ik wel of niet naar de jaarmarkt ben geweest.
Na de laatste paar weken in de tuin mee geholpen te hebben,heb ik veel last in mijn rug en benen gehad.Maar ja, dat zijn de gevolgen er van dat je te veel in eens wil doen.En ook dingen die je eigenlijk niet zou mogen doen,omdat je goed weet wat de gevolgen zijn en toch doe je het.Verder treur ik nog heel hard over mijn hondje Mieke!Maar er spelen toch al gedachten in mijn hoofd om een ander in huis te halen.Maar het verdriet speelt nog een beetje met mijn gedachten.Ik hoop dat er in het kort terug een diertje in huis rondloopt!Hopelijk kan ik de volgende keer medelen,dat er terug leven in huis is of op komst.Ik moet stoppen met schrijven want ik heb niet anders dan krampen in mijn vingers.
Van donderdag tot nu zijn het al zware dagen voor mij geweest,mijn buurvrouw en een huisvriend van haar hebben mij geholpen. Ik was al wat aan het snoeien in mijn tuin,maar zoals jullie al weten gaat dat niet goed meer met mijn rug en al de pijnen.Zij hebben mij dan komen helpen met alles,de haag gesnoeid en al de planten.Op een dag was alles gesnoeid,en had ik toch al een beetje in een zak gestoken.Maar daar was ik donderdagavond dood moe van,en lag dan ook vroeg in mijn bed want het ging niet meer.De volgende dag moest ik naar Lier,want dan was het de tweede sessie over pijn.Mijn buurvrouw zei ga daar maar naar toe,wij trekken onze plan wel om alles in zakken te doen.Als ik op de middag thuis kwam,waren er al een paar zakken gevuld.Ik voelde mij wel wat schuldig,dat mijn geburen het werk deden terwijl ik weg was.Maar ja die sessie is voor mijn gezondheid!Dan ben ik mee gaan helpen,en met veel gelach en plezier is alles in zakken geraakt.Ik zat maar met een probleem!Wie ging dat allemaal naar het containerpark doen!Maar dat was voor mij een probleem,maar niet voor mijn vrienden!Zij hebben alles weg gedaan,tweemaaal hebben ze gereden om al het snoeisel weg te doen.Hij heeft nog twee zakken achter gelaten, om dat ik mijn tuin nog wat verder moet opkeuzen.En dan doet hij dat ook nog weg!Ik ben blij dat ik al zo ver sta,maar vandaag zal er niet veel van terecht komen.En dat ik zo'n goed gebuur heb en dat haar vriend mij heeft willen helpen.Want anders was er weer niet veel van terecht gekomen.Ik ben hen echt heel dankbaar!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Het is nu drie weken geleden dat mijn hondje Mieke van mij is heen gegaan.De pijn word als maar erger,ik heb zo veel verdriet om haar.Vandaag naar de huisdokter geweest, en hij zag aan mijn gezicht dat het niet ging.Ik heb het hem dan verteld over mijn hondje,hij schrok wel even dat ik het hem vertelde en ook dat zij al twaalfjaar was.IK mis haar heel hard!!!!In de dag gaat het nog een beetje,maar eens dat het avond is dan mis ik haar het meest.Ik moest nog bij de dierenarts iets gaan betalen,zij vond ook dat ik er niet te best uit zag.Ze vroeg hoe het was,ik heb haar gezegd dat het me niet ging.En zeker 's avonds niet dat ik me dan banger voel dan daar voor.Dat is normaal zegd ze anders had je uw kleine waker,en die heb je nu niet meer!Mijn huisdokter heeft gezegd dat ik dit eerst moet verwerken,maar ik zou dan stilaan er moete aan denken van een ander in huis te nemen. Soms spookt het al eens in mijn hooft zo'n klein puppy,maar het is nog te vroeg voor een ander.Dan denk ik weer de winter is op komst,lang donker en vroeg donker.Ik weeet niet goed wat ik moet doen!Het verdriet om ons Mieke is nog veel te groot,en zie dat ik dat ander dan niet geef wat het nodig heeft van liefde.En ook dat ik het dan te hard gij vergelijken met ons Mieke,en dat mag ik dat andere diertje niet aan doen.Het moet krijgen wat mijn twee andere hondjes hebben gehad,veel vriendschap en veel liefde.Ik zal eerst meer over het verdriet heen moete van mijn kleine meisje.En dan zien we verder!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Om afscheid tenemen van mijn hondje! Elke dag zie ik haar met een wip ergens lopen of zitten,alle dagen denk ik aan haar aan mijn lief meisje! Want dat was lief,braaf e, schattig om te zien.De pijn van het verdriet word als maar erger,ik loop verloren in mijn eigen huis en 's avonds vind ik het ergste als het donker is.Iedereen zegd dat ik niet terap mag gaan een dit eerst verwerken.Maar ik weet net wat ik moet doen!Als ik aan ons mieke denk zegd mijn gevoel neen geen dier meer in huis.Maar als ik aan de eenzaaamheid nu denk en de angst dat ik 's avonds voel, dan zegd mijn verstand ga zo vlug je kan een ander halen.Het zelfde diertje krijg je niet meer,want ze hebben hun eigen karakter.Maar het kan dan weer op een andere manier vriendschap geven.Maar het doet nog zo'n pijn het verlies van ons Mieke!Ik mag er niet teveel aan denken want dan zit ik zo dadelijk weer te wenen.
Afscheid nemen doet zo'n pijn!Gisteren avond heb ik een zware beslissing moete nemen.
Mijn hondje Mieke was over enkele weken ziek geworden,ze moest altijd braken en wilde bijna niet meer eten.Gelukkig bleef ze goed drinken,maar goed was ze niet en was ook vlug moe.Maar wat wil je als je niets wilde eten,want het geen ze nam was eigenlijk voor een vogeltje.Mijn dierenarts gaf iets tegen het braken,dat hielp maar ze wilde nog niet eten.Dus kwam op donderdag 14 aug.,de dierenarts halen voor grondig onderzoek.Er werden platen genomen en bloed genomen,het was een zenuwslopende namiddag.Toen ze eindelijk werd terug gebracht,zag ik al aan de arts dat het niet goed was.En het was geen goed nieuws!Mieke haar hart was te groot,maar op de uitslag van het bloed moest ik nog even wachten.En omdat haar hart te groot was , was ze vlug moe en moest ze altijd hoesten.Maar met de medicatie zou dat moete beteren,en dat zou de eetlust terug opwekken.Zaterdag 16aug. kreeg ik telefoon van de dierenarts,met de uitslag van het bloed maar dat was helemaal niet goed.De waarde van het bloed was te hoog of veel te laag,en uit het bloed onderzoek bleek dat ze ook leet aan beenmergkanker.Gelukkig had ze geen pijn!Dus met de pilletjes en een rustig leven,en als ze terug zou gaan eten zou ik haar nog bij me kunnen houden.Maar hoe lang daar stond geen tijd op,het kon vlug gaan of een paar maanden en met een beetje geluk misschien een jaar.Dus omdat ze geen pijn had wilde ik haar die kans geven!Maar gisterenmorgend zag ik dat het niet goed was,ze kon niet meer op haar pootjes staan en ze sliep de hele voormiddag.Mijn klein hondje begon terug te braken,de arts gebeld en ik mocht iets komen halen tegen het braken.Mijn buurvrouw was juist bij me en die bleef dan even bij mijn klein Mieke.Als ik terug kwam vertelde zij dat ons kleintje,had gehuild en met haar pootjes stampte en zij dacht toen dat het diertje pijn.Ik had haar nog gegeven wat ze moest hebben,en plots begon zij weer te huilen en heb ik de dierenarts direct opgebeld.En haar verteld wat er gebeurde,en dat ik dacht dat Mieke nu pijn had.Als ze thuis gedaan had is meteen naar mij gekomen,en als ze mijn hondje zag liggen dan schrok ze wel even.Ze heeft haar dadelijk onderzocht,het kwam niet van het hart voort maar ze zou nog iets in haar hoofdje gedaan hebben.Al de reflexen over haar hele lichaam waren weg,en op het lichtje in haar ogen kwam ook geen reactie.
Dan kwam het moeilijkste ik moest een beslissing nemen,maar lang heb ik niet nagedacht ik wilde mijn kleintje dat niet aan doen.Ik kon haar niet laten afzien!Ik heb dan de moeilijke beslissing voor haar genomen,en haar uit haar pijn verlost en haar rustig laten inslapen.Het deed pijn aan mijn hart, maar mijn kleintje was nu gelukkig.Ik heb een mooi leven met haar gehad,zij heeft mij veel vriendschap en liefde gegeven dat wederzijds was.
MIEKE LIEVE SCHAT IK ZAL JE MISSEN!
HET IS ZO LEEG IN HUIS,GEEN GETRIPPEL MEER VAN JE POOTJES
MAMA HEEFT AL ZOVEEL GEWEEND,DAT ER NU EEN KROP ZIT IN MIJN KEEL
VAN VERDRIET EN PIJN,HET DOET ZO ZEER!
MIEKE LIEVE SCHAT,
DEZE DAG ZAL IK NOOIT VERGETEN
19 AUGUSTUS 2014
MIJN LIEF KLEIN HONDJE,BEDANKT VOOR DE 12 MOOIE JAREN
Dat waren de laatste weken van mijn hondje,maar ik weet dat ik het beste voor haar heb gedaan.En ik heb een mooie tijd met haar gehad.
Het is nu 2 weken verder ,na mijn val met mijn fiets. Het blauw is bijna weg op mijn knie, maar de pijn is er niet op verbeterd. Kan nog niet met de fiets rijden,daar ik mijn knie nog niet kan plooien.Naar boven doe ik het trap per trap,anders kom ik er toch niet zo'n pijn doet het.Ik heb vrijdag tegen mijn huisdokter gezegd dat hij moest stoppen,met die knie van hier naar daar te schuddenen mijn been te plooien.Zo'n pijn deed dat maar wat trekken die dokters zich daar iets van aan,zij voelen er toch niets van!
Zoals jullie al weten heb ik een klein hondje van 12 j.,in de namiddag stond ze toch weer zo zot omdat mijn zus bij me was.En maar springen en maar draaien,maar plots springt ze tegen mijn knie.Maar dat kwam niet aan!Maar dat diertje weet ook niet beter,maar bij mij deed het niet goed.
Verder kan ik op die knie op het moment die trilling, van die neurostimulator niet verdragen.En ik voel dat ik het stilaan nodig heb,daar ik veel last begin te krijgen in mijn rug en mijn benen.En dat is niet zo best,dan zou het van kwaad naar erger gaan.En dan kan ik het op de duur niet meer aan,ik zit nu al wat dieper in een depressie.Ik wilde vandaag naar Evelien bellen voor terug een af spraak,maar ik ben het vergeten met mijn zus hier te zijn.Dus moet ik zien dat ik het morgen niet vergeet!Want het is hoog dringend dat ik terug ga,pijn in de knie of niet er zit niets anders op.Ik moet naar Evelien!!!!Het zal wel moeilijk zijn voor naar de bus te gaan en terug naar huis,maar de andere keren ging het ook als ik veel pijn heb in de rug en benen.
Zo dat was het dan weer!Hopelijk heb ik de volgende keer beter nieuws om te melden.
11 juli 2014 zal ik nooit vergeten! Twee redenen de dag dat mijn vader jarig is, en de dag dat ik tegen de grond ben gegaan met mijn fiets. En dat kwam niet aan!Ik kwam van bij de dokter,en was zo tot bij mijn zus gereden.Toen ik daar vertrok moest ik nog stoppen aan de ziekenkas om een paar briefjes binnen te doen.Dus ik kom aan de ziekenkas, en hoe het ook gebeurd is ik weet het niet maar ik lag op de grond.Mijn knie zag meteen blauw en was ook meteen dik.Om dat ik maar een straat van de dokter was heb ik naar hem gebeld,om te vragen dat ik mocht komen daar ik tegen de grond was gegaan met mijn fiets.Ik mocht direct komen maar veel kon hij er niet aandoen.Ik moest als ik thuis kwam er dadelijk ijs op leggen, en er veel mee rusten met het been op een kussen dat het wat hoger lag.
De week er na moest ik naar dr.K.,hij heeft er dan platen van laten nemen.Mijn knie was goed gekwets en er was ook een barstje in,dus veel rusten met het been.En natuurlijk een tijdje niet met de fiets rijden,want dat gaat nu toch niet met die barst.En ook ik kan mijn been bijna niet plooien!Ik heb het heel moeilijk om naar boven te gaan om te gaan slapen,maar trap per trap gaat ook en dan kom ik er wel.
Ik hoop dat het vlug genezen is en ik terug met de fiets kan rijden,dat ik niet meer onder uit ga want dat komt niet aan.Je weet waneer het gebeurd,maar waneer is het genezen!En hopelijk heb ik dan een engeltje naast mij rijden die mij beschermt.Want nooiet ben ik gevallen met mijn fiets,nu rij ik 3à4 j. met een fiets met een batterij en val ik voor de eerste keer.En nu heb ik nog niets anders gehoord dat er veel mensen met zo'n fiets gevallen zijn,en de meeste bij het stoppen als ik nog eens val dan gaat mijn fiets voor goed op slot.
En nu maar wachten tot het weelal genezen is,en dat kan een tijdje duren zeggen de 2 artsen.
Dat was weer het laatste nieuws van de maand tot hier toe!
Wat een weer het is juist herfst! Waar is het zonnetje gebleven,is ze soms verdwenen.Dat ze dan maar vlug terug komt,want warm vind ik het niet.En dan die regen was er wel nodig,maar dat wil nog niet zeggen dat ze het er met bakken moete uit kappen.Heb juist een bericht van mijn neefje gelezen,hij voelt zich super in de Italiaanse zon.Heb hem gevraagt om wat op te sturen, maar ik heb nog geen antwoord gehad.Maar ik hoop dat het zonnetje haar hier ook vlug terug laat zien.Want het was zalig als je buiten kon zitten en van de zon te genieten.Ik hoop toch dat hij wat zon opstuurd!En nu is het zo'n weer dat er veel mensen verlof hebben,en niet iedereen gaat van huis weg om de zon op te zoeken.
Rond deze tijd heb ik het altijd wat moeilijk en dat is nu al zo zes jaar, dat ik dan denk kon ik nog maar op vakantie gaan.Maar ik ben nu zes jaar alleen, zolang is mijn vader overleden.Ik ben dan terug gaan sukkelen en van op vakantie gaan was geen spraken meer.Spijtig!En nu alle jaren heb ik het enkele dagen moeilijk,en zeker als vrienden van ons bellen uit Sint-Niklaas dat ze gaan vertrekken naar Tirol.En dat doet pijn!Ik heb al gezegd dat ze dat niet meer moette doen, dat ik het wel zal zien als ik hun kaartje krijg.Maar ja,wat wil je van mensen van 80 en 79 jaar!Ze zijn nog zo fit en goed te been, ze kunnen beter gaan dan ik en ik ben bijna 30 jaar jonger.Zij doen nog alle dagen 10 tot 15 km. aan wandelingen,daar neem ik mijn hoedje vooraf tot een paar jaar terug deden ze nog langere wandelingen.Maar dan heeft zij haar voet eens omgeslagen,en dan was ze bang dat ze niet meer kon gaan wandelen.En nu zijn ze weer vertrokken naar Oostenrijk,en daar doen zij ook dagelijks hun wandeling.En ze zijn echt trots dat ze nog altijd zo kunnen wandelen op die leeftijd.Ik wou dat ik dat ook nog kon!
Zo ik hoop dat de zon ons vlug terug komt verwarmen,en we weer van haar kunnen genieten.En ik wens iedereen die thuis blijven of op vakantie gaan,en mooie tijd en geniet er van zolang als je kunt.Mijn vader was 86 jaar dat hij voor de laatste maal met mij naar Oostenrijk heeft geweest.Dat was in het jaar 2007 in juli,en in 2008 in april is hij overleden.Hij heeft gedaan wat hij altijd zei, ik ga op vakantie tot ik niet meer kan.Dat waren zijn woorden en dat heeft hij gedaan,en dan is hij aan een reis begonnen waar hij niet meer van is terug gekomen!Mensen profiteer er van je leeft maar een keer!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik schrok zo even dat ik op mijn blog keek dat het een dikke maand geleden is, dat ik er nog iets heb op geschreven.Maar de laatste tijd gaat het niet zo best!De pijn in mijn rug word maar niet beter,en mijn gespreken vlotten niet zo best bij de psycholoog.Daar ik regelmatig moet afbellen van de pijn,en dat ik dan ondervind dat ik moeilijk kan gaan.Dus blijf ik wat steken in mijn depressie!Veel zal ik er nu ook niet van terecht brengen,om wat te schrijven want het gaat niet. Heb zoveel pijn en steken in mijn rug,is niet om uit te houden.Zal blij zijn dat ik binnen twee weken naar de neurochirurg kan, er zijn dan maar een goede zeven weken tussen.Ik heb hem een paar weken terug opgebeld,hij had nog iets voorgeschreven voor de pijn.Maar ben ik daar ziek van geweest,ik moest ze meteen laten.Ik heb er wel een paar dagen van geweten!Ik heb de laatste weken veel gehuild van de pijn,en het neemt ook veel van uw krachten weg.Het is alsof ik de laatste tijd minder en minder kan,met momenten steekt alles me tegen.Soms kom ik tegen mijn goesting buiten,en het is nu goed weer om buiten te zitten.Nog al goed dat het lezen en mijn haakwerk me nog niet tegensteken, want dan zou ik de muren oplopen denk ik.Eending vind ik spijtig, dat ik met mijn hondje niet meer kan gaan wandelen.Nog al goed dat de tuin groot genoeg is voor haar, en ook ze word ook al een jaartje ouder ze is 12j.Zij ligt veel aan mijn voeten of mee op de zetel te rusten.Eigenlijk zou ik meer buiten moete komen,maar je moet er zin in hebben en dat heb ik op het moment niet.
Ik ga stilaan mijn boeken sluiten,en zal vroeg naar mijn bed gaan denk ik.Want de pijn word heviger en dan word het tijd dat ik van houding verander.Tot ik vannacht dan wakker word van de pijn ,dat ik verkeerd gelegen heb.Dan ga ik wat op de rand van mijn bed zitten of loop even rond, en dan gaan we terug in bed en dan is het te hopen dat we nog in slaap geraken.
Vandaag was het echt zomer weer,weer om een goede wandeling te doen.Maar dat zit er voor mij niet in, met de dag ga ik moeilijker van de pijn.Heb vandaag op controle geweest bij dr Kegelaers, hij heeft nu iets bij geschreven voor de pijn.Ik hoop dat het een beetje gaat helpen,en hopelijk kan ik dan eens met mijn hondje een kleine wandeling gaan doen.Ver moet dat niet zijn want mijn beestje,is ook niet meer van de jongste en heeft daar juist weer een epileptie aanval gehad.Daarmee ver moet die wandeling niet zijn!Nu morgen start ik met die nieuwe medicatie en hoop ik dat ik resultaat heb.Dat ik eindelijk volgende maand kan zeggen tegen dr.Kegelaers dat het toch iets verdraagzamer is de pijn.Mijn neurostimulator heb ik ook al wat hoger gezet,maar voor gaan te slapen zal ik hem stiller moete zetten want dat kan ik voor te slapen zo niet verdragen.Nu vandaag heb ik dan weer van het zonnetje genoten!Zalig als je zo kunt buiten zitten,met een boek of een handwerkje.Dan nog een goed tas koffie bij de hand,zo mag het van mij heel de zomer zijn.Nu warmer moet het van mij niet worden want dan kan je bij mij buiten op de koer het niet uithouden van de warmte.En dan moet je vluchten naar binnen,maar dan niet van de regen maar van de zon..............Dit was een kleine pauze daar mijn hondje aan de deur stond om even buiten te gaan.Ja,dat moet ook gebeuren!Ik heb met de dokter weer goed kunnen praten,dat vind ik heel belangrijk dat je over alles kunt praten en uw hart eens kunt luchten.
Als ik terug thuis was van dr.Kegelaers in de kliniek in Lier.Ben ik nog wat buiten gaan zitten om verder van het zonnetje te genieten,maar dan hoorde mijn hondje de buurvrouw en dan kan ik haar niet houden.Ik ben dan met haar naar de buren gewandeld,want ze weet dat ze dan altijd een snoepje krijgt.En dan is ons viervoetertje weer tevreden!Maar het mag niet te lang duren,want ze blijft blaffen tot ze haar snoepje heeeft gehad.En dan word zij rustig en gaat rustig liggen,tot ze de kat in het oog krijgt.Maar vandaag zal het te warm geweest zijn want geen van beide verroerden zich.Soms kunnen ze elkaar luchten maar er zijn momenten dat ze elkaar niet kunnen zien.Maar dat is dan mooi om te zien,de een gaat dan van de ander lopen.
Ik hoop dat het weer een tijdje volhoud, en dat we kunnen genieten van de zon.En stilaan komt bij vele het verlof in zicht,en dan denk ik aan de tijd dat ik zelf nog naar de tiroolse bergen ging.Maar dat is nu al zes jaar geleden!Maar ik wens iedereen die in vakantie gaat,mooie weer veel plezier een goede heen en terug reis.
Iedereen al genoten van het prachtige lente weer!?Ik wel hoor!Lang kan ik niet in de zon zitten want dan zie ik zo rood als een tomaat, ook al smeer ik me goed in tegen de zon het help niet.Maar eens in de namiddag kan je bij mij met zo'n weer toch niet meer buiten zitten,dan word het veel te warm tussen die muren en moet je naar binnen verhuizen.Maar in de voormiddag is het lekker vertoefen buiten in het zonnetje.Zalig!Van mij mag het zo blijven,het moet niet warmer worden want daar kan ik niet goed tegen.Vandaag heb ik niet veel kunnen genieten van de zon want het was poetsdag.Ja,dat veranderd van week tot week dan is het op een dinsdag en dan op een woensdag dat mijn poetsvrouw komt.Wat vliegen de jaren toch snel!In het begin dat zij kwam dat is nu in september drie jaar,dan zag ik er wat tegen op en moest ik het gewoon worden.Maar nu zou ik haar niet meer kunnen missen, ze is een uit de duizend en doet haar werk heel goed.Ik moet niet zeggen nu moet je dit doen of dat,zij ziet zelf het werk en daar neem ik mijn hoedje voor af.Als ik me redelijk voel help ik wel een beetje mee,maar als het niet gaat dan zeg ik het haar .En dan zegd ze altijd je moet toch niet helpen, ik kom om u te helpen.Maar als ik haar bezig zie, denk ik aan de tijd dat ik ook bij de mensen ging poetsen.Dat is nu bijna vijfentwintig jaar geleden, zo lang ben ik al thuis met die stomme rug van de ene operatie naar de andere.En dan vind ik het fijn als ze komt poetsen en ik een beetje kan helpen dan heb ik toch iets gedaan.Dus vandaag heeft zij geweest nu volgende week komt ze op een woensdag,en dan nog eens op een dinsdag en dan gaat ze voor twee weken in verlof.Dat zal haar goed doen,want zo alle dagen gaan poetsen ben je wel eens aan vakantie toe.Dat ik zo naar buiten zie is het als of we regen gaan krijgen, zo lang er maar geen gedonder bij is want daar moet mijn hondje niet veel van hebben.Ik hoop dat het goede weer nog een tijdje aanhoud,dan kunnen we er nog goed van genieten.Maar dat zullen we maar afwachten!
Zo bloggers geniet nog van het weer en tot een volgende keer
Wat een weer en zeggen dat het de maand mei is,de maand waar al de eerste bloempjes komen piepen.Triestig!Voor mij is deze maand de mooieste van het jaar,maar de laatste jaren is het zo niet meer.Ik kan er van genieten dat hier en daar een bloem zijn kopje boven komt steken.Alsof het wil zeggen hallo hier ben ik weer!Maar met zo'n weer zijn ze meteen weer stuk,en moet je weer wachten tot de volgende keer. Spijtig!Zo als de seringen ook er stonden er zo veel op mijn boom,en ik rook ze al als ik nog maar mijn neus buiten stak.Ik heb er wat afgedaan voor mij zelf en mijn gebuur,en dat kan zo rieken in huis.Zalig!Maar ja dan is het gaan regenen en op een paar dagen kwamen er bruine plekken op.En spijtig het was gedaan om nog bloemen af te doen voor in huis te zetten.Ik zou mijn gazon ook weer moette afrijden,ook al heb ik het juist gedaan.Maar met die regen die er wel nodig was,is hij terug omhoog geschoten.En dat is nu iets dat ik niet zo graag doe,want daar krijg ik last van in mijn rug.Bah!Allee van al de werkjes in de tuin krijg ik last, maar ik zit zo graag tussen de bloemen om het vuil uit te trekken.En ik moet het toch een beetje bij houden,want ik kan voor alles toch geen hulp vragen.Ik moet zien dat ik ook nog wat in beweging blijf,het gaat nu al zo moeilijk met bepaalde dingen.Maar ik was het nu zo gewoon met die zonnige dagen buiten in de zon te zitten,en dat deed heel goed aan mijn spieren die warmte en dat verschil voel ik nu goed. Maar over het weer hebben we niets te zeggen,en nog maar goed ook want dan kwamen de mensen zeker niet overeen.Maar ik hoop dat het vlug terug warmer word, en dat de zon terug wat meer schijnd dan kan ik terug buiten zitten.Zalig!Maar dat ik zo gehoord heb zit er voor deze dagen nog niet veel verandering in.Verdomd spijtig!!!!!!!!!!!!!!!
We zijn juist gestart in de maand mei,bij mij altijd de mooiste maand.Ook al heeft ze de laatste jaren niet zo mooie meer geweest!En nu vind ik ook dat het vandaag koud is geweest, ik vond het niet aangenaam en ik moest mijn hondje gaan halen bij de kapper.Zij had het ook koud met haar haar zo kort,het arme kleine ding.
Al goed dat ik haar jasje bij had!Maar toch was het nog bibberen geblazen!!!!!Ik was blij dat ik met haar thuis kwam,en ze is dadelijk in haar mand gaan liggen.Daar ligt een goed schapendeken in,en niet veel later lag zij lekker te slapen.En snurken als een klein varken,dat moest ik er maar bij nemen.Maar ik geloof dat het haar goed heeft gedaan,want daarna zat ze vol deugnieterij.Ja, ze was goed uit gerust mijn kleine meid!Maar ik niet! Ik was doodop,van weer zo een eind te gaan.Ik had op de bus kunnen wachten,maar dan had ik nog een 30 min.moeten staan wachten in de kou.En op die tijd kon ik dan wel thuis zijn,en we kwamen samen aan mijn deur de bus en ik.Zo ! Nu is mijn hondje weer gewassen en geknipt,en kan ze weer een paar maanden verder.Ik zou ze zelf kunnen wassen, maar dat kan ik niet meer aan met mijn rug.Daarom mag ze om de paar maanden naar de kapper,en dan voel ik mij zo alleen in huis als zij voor een paar uur weg is.Soms vraag ik mij dan af wat moet dat zijn als zij er niet meer is,want je moet rekenen mijn meisje is ook al 12j.dat is ook niet meer bij de jongste.Ik mag er niet aan denken.
Hopelijk word het terug wat warmer en komt de zon er weer door,dat we terug kunnen genieten van het buiten zitten.Want daar kan ik van genieten,lekker in de zon met een boek of een handwerk.ZALIG!!!!!!!!!!!!!!!!!!!En dan nog een praatje maken met de geburen,want als het weer het niet toelaat zien wij elkaar niet veel.
dat was het voor het eerste schrijven in de maand mei
Gisteren namiddag ben ik met mijn buurvrouw Rosa, een bezoek gaan brengen bij een gebuur die onlangs verhuisd is naar een kleiner huisje.Marie-Jaenne zo is haar naam had gezegt toen ze verhuisde dat we eens moesten langs komen.Zij is 2j. weduwe en dan pas verhuisd, ik doe mijn hoed voor haar af,dat zij dat nog heeft kunnen doen op haar 84j.Ze woont daar heel mooi en rustig,en groot genoeg wat een persoon maar moet hebben.Maar het moeilijkste was voor mij er naar toe gaan,en terug naar huis gaan met Rosa.Ik kan niet vlug meer gaan,en Rosa stapte te vlug voor mij ik was kapot als we bij Marie-Jaenne toe kwamen. Mijn hondje was ook dood op!Ik moet rustig op mijn tempo gaan,maar ja dan worden de andere moe om dat ik te traag ga.Maar ons Marie-Jaenne ziet er goed uit, ik had het nooit verwacht dat ze dat aan kon.Want ze zeggen dikwijls een oude boom verplanten is nooit goed, maar je ziet wel daar zitten nog sterke bomen tussen.Ik ken haar zo gezegd al van bij mijn geboorte,en als kind ging ik veel bij haar spelen om dat haar kinderen mijn leeftijd hebben.Het was een fijn bezoek!Maar ik ben niet gewoon om bij andere mensen over de vloer te komen.Ik ben zo niet groot gebracht,mijn moeder deed dat ook niet en zij heeft het ons zo geleerd.Als we terug naar huis gingen,was ik na een paar stappen al bek af.En ik onder vond dat mijn hondje niet verder kwam,ja dat is ook niet gewoon van zo te moete stappen.En ik keek achterom en mijn meisje zat op haar achterste en kwan niet meer verder.Dat kwam er dan nog bij dat ik haar moest dragen,het diertje was dood moe ja het is maar een mini maltezer.Weet je als je met de fiets rijd lijkt het niet zover,maar te voet is het toch een eindje gaan.Thuis gekomen ben ik op zetel gaan liggen,en heb mijn meisje bij me genomen.Maar zij was zo moe dat ze direct in slaap is gevallen,en ik voelde in mijn rug en benen dat het niet juist zat.Nu is het een dag verder en moet ik nog altijd bekomen van dat stappen.Ik hoor Rosa nog altijd zeggen:CILLEKE ZO RAP GA IK TOCH NIET!Maar toch ben ik blij dat ik mijn oude gebuur heb gaan bezoeken,als ik nog eens ga of wel ga ik op mijn tempo of anders met de fiets.Ik hoop dat Marie-Jaenne daar nog verschillende jaren mag wonen!!!!!!!!!!!!!!
Vandaag ging ik voor de zo veelste keer op gesprek bij mijn psycholoog.Ik had wel niet veel zin om te gaan,maar ik was de vorige week al niet geweest want toen had ik mij over slapen.Ik had toen dood gewoon de wekker af gezet toen hij afliep,en in plaats van uit bed te komen was ik blijven liggen en terug in slaap gevallen.Dus heb ik haar toen op gebeld voor een nieuwe afspraak te maken, en die was dus vandaag geplant juist op de dag dat mijn vader 6j. is overleden.Ik kon nu moeilijk de afspraak terug afzeggen,maar als ik het haar zij van morgen vroeg ze wel of het niet te moeilijk was om nu bij haar te zijn.Het deed me goed om toch eventjes niet alleen te zijn,en even over hem te praten en hoe ik me op dat moment voelde.Eerlijk gezegd het ging me goed vandaag,al had ik vannacht niet veel geslapen.Ik was bang om mij weer te over slapen,ik moest met de bus van 9u. vertrekken en was al om 7u. uit bed.Ik had iets langer kunnen blijven liggen maar dat durfde ik niet,bang dat ik na die slechte nacht terug in slaap zou vallen.Het gesprek is goed verlopen, en heb er weer een deel van mee genomen naar huis!Vorige woensdag zou er op de vergadering over mij gesproken worden, maar dat is verschoven naar morgen er was iets tussen gekomen.Maar dat geeft niet laat ze maar praten,als het mij niet aanstaat volgende vrijdag als mijn psygoloog er over begind.Dan reageer ik er toch niet op,het is nog altijd mijn leven en ik beslis wat ik doe of niet doe.Dat hebben ze al wel ondervonden denk ik!Vroeger konde ze met mij alles doen,maar ik heb bij een andere psygoloog leren mijn mond open te doen.Ik ben toen hard veranderd, en ik liet toen niet meer met mijn voeten spelen.Als het mij niet aan stond vroeger zweeg ik,en nu zeg ik mijn gedachten als het mij uitkomt.Veel in mijn familie kunnen met mijn nieuwe ik niet overweg,want ze zijn het niet gewoon dat ik mijn mening zeg en zo veel praat.Maar ik weet eending :IK BEN VERANDERD IN MIJN VOORDEEL!!!!!!Nu hoop ik dat zij mij kan helpen om te leren leven met de pijn,want door die verdomde pijn heb ik al veel moeten afgeven aan iemand anders.Zoals poetsen daar heb ik al hulp voor,en mijn tuin komt mijn schoonbroer een beetje helpen.Voorts probeer ik nog veel zelf te doen,maar als ik last krijg in de rug en benen stop ik er een tijdje mee en doe dan later verder:zoals bevoorbeeld de strijk!Dat heeft de psygoloog mij aangeraden van het in stukken tedoen,want zij weet dat ik niet alles wil afgeven aan een ander.Maar met beetjes kom ik er ook,en dan voel ik mij niet nutteloos.En is het vandaag niet gedaan dan is het morgen!Nee, ik heb vandaag een heel goed gesprek gehad en heb er weer wat van op gestoken.En ik heb vandaag echt gevoeld dat het goed zit tussen ons, want een tijdje geleden dacht ik dat ik iemand anders moest vragen om met te spreken.Maar dat gevoel is weg het zit goed tussen ons!!!!!!!!!!!!!!!!!
ZO DAT WAS HET VOOR VANDAAG!
IK WENS IEDEREEN EEN MOOIE PASEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Mijn zus en haar echtgenoot zitten al van zondag aan zee,met hun twee dochters en de vier kleinkinderen.Ze hebben wel geluk met het weer,voor deze tijd van het jaar.Veel heb ik van hen niet gehoord,alleen maandag in de namiddag dat ze een onweer hadden.Maar wat later was het hier ook aan het regenen,en aan het rommelen in de verte.Verder heb ik niets gehoord,dus zal alles wel goed zijn zeker!Zondag komen ze terug naar huis in de namiddag,of ze dan langs hier komen weet ik niet.Dat zal ik moete afwachten! Maar ik hoop dat ze iets laten weten dat ze thuis zijn,want het zal misschien druk zijn op de baan.En als ze dan een seintje laten dan ben ik gerust.Een paar jaar terug ben ik met hen eens mee geweest,maar ik vond dat wat druk met 6 volwassenen en 4 kinderen op een apparthement.En dan nog mijn hondje dat niet werd gerust gelaten door de kinderen.Ik heb toen in mezelf besloten dat ik dat niet meer deed, met hen mee naar zee tegaan ook al heeft mij dat toen goed gedaan.Hoe mijn zus en schoonbroer dat zo nog aan kunnen dat weet ik niet,mijn zus is 10j. ouder dan ik en kan meer aan dan ik soms ben ik wel een beetje jaloers op haar.Want wat ik soms zie wat zij nog allemaal aan kan,dan denk ik dat kan ik allemaal niet meer.Moest ik in haar plaats zijn,ik zou naar zee gaan om eens uit te rusten.Nee,zij neemt heel haar gezin mee!Ik moet wel zeggen het is een sterke vrouw en haar man ook,maar soms zeggen ze wel het word soms wat zwaar.Ze zijn dan ook 66 en 70j.,en passen heel het schooljaar en in de vakantie op hun kleinkinderen.Ik kan dat niet want als ik een paar uurtjes op een van hun kleinkinderen pas ben ik doodop.Maar mijn pijnen gaan met veel kracht lopen van me!Maar ik hoop dat ze nog vele jaren zo mogen blijven,maar het kan ook in eens veranderen in hun leven.Ik zal toch blij zijn dat ze terug thuis zijn ,want dat zijn de enige van mijn 2 zussen en 1 broer die hier nog komt.En dan mis je hen wel als ze voor enkele dagen weg zijn.Ik gun het hun van harte,om er eens tussen uit te zijn. Maar ja ,ik mis hen!En het is niet dat we bij elkaar binnen en buiten lopen,of alle dagen bellen alleen een sms 's morgens om aan tegeven ik ben uit bed.Dat is al 6j. zo vanaf ik alleen ben na het overlijden van ons vader, en dan is zij gerust dat ik op ben en ons woordje 's morgens is oke meer niet.Want rond 10u. als ik dan nog niets heb laten horen,dan mag je gerust zijn dan spring ik uit bed want dan gaat mijn gsm.Dat is nog maar een paar keer gebeurd,en dan laat ik in mezelf wel een goede vloek.Zo dat was het laatste nieuws dat ik wilde noteren!
Ik wens iedereen nog mooie dagen en tot de volgende keer,
Deze dag is voor mij een heel speciale dag!Vandaag zou mijn moeder jarig,zij zou 88 j. worden op de laatste dag van maart.Maar dat geluk heeft ze niet mogen mee maken,daar zij 18j. terug is overleden.Maar ieder jaar is dat voor mij een moeilijke dag.Meestal ga ik die dag naar het kerkhof,om bloemen weg te doen als herrinnering aan haar verjaardag.Maar dit maal lag mijn weg anders,ik lag ziek op de zetel en kon bijna niet recht van de pijn.Het is dat het zo heeft moeten zijn, maar er komen nog dagen om naar haar toe te gaan,en naar mijn vader.Maar het doet pijn dat het juist nu moest gebeuren!
In mijn gedachten zijn ze nog altijd bij mij,ik heb het gevoel dat ze naast me staan!Regelmatig doe ik een babbel met hen,zeker als ik mij niet goed voel en dat doet me goed.Ach lieve ouders wat mis ik jullie zo,elke dag denk ik aan jullie.Ik voel me zo alleen!Want de andere hebben hun eigen leven, en hebben man,vrouw en kinderen+kleinkinderen.Ik heb mijn leven bij jullie door gebracht,en voor jullie gezorgd zeker voor jou moe.Want jij was vroeg aan het sukkelen,van je 40j. ben je begonnen met de ene ziekte na de andere te krijgen.En als ik een meisje van 12j. was en de andere alle het huis hadden verlaten,dan ben je pas echt begonnen met ziek te zijn en regelmatig in het ziekenhuis lag.Wij trokken onze plan onze va en ik,ook toen hielp ik al met te koken.En hoe ouder je werd,zag dat je lichaam niet van een vrouw was van 50 of 55j..Want toen je van ons bent hen gegaan op de leeftijd van 70j.,was je een vrouw die ouder dan haar leeftijd was van al de ziekte's die je heb mee gedragen.Ik heb jou veel moeten helpen maar dat ik deed met het veel plezier,onze va hij heeft heel lang goed geweest tot 4 maand voor zijn overlijden.En hij had de gezegende leeftijd van 86j.,dat is een mooie leeftijd va.Maar toch liet ik jou niet graag gaan!
Moe en va waar jullie nu ook mogen zijn daar boven,weet dat ik elke avond naar daar boven kijk.En jullie goede nacht wens!En vandaag wens ik jou ook nog een gelukkige verjaardag moe!
Vorige week heeft mijn gaskachel het op gegeven, na een goede 43 à 44 jaar warmte te geven. Ik heb al een andere,want zonder warmte in huis is het nog veel te vroeg. Het geluk is dat het niet zo'n winter is als de vorige, want dat had ik die paar dagen niet kunnen vol houden zonder verwarming. Ik heb nog wel een kacheltje in het salon, maar dat kan geen drie plaatsen verwarmen. Dus 's morgens en 's avonds was het koud in huis, in de dag ging het als de zon op de ramen scheen. Dan werd het in die andere plaatsen een beetje warmer. En 's avonds deed ik vroeg alles dicht, ook al blijft het nu langer licht om dat beetje warmte binnen te houden. Het is raar of selden dat ik kousen aan doe, maar deze dagen had ik mijn kousen aan. Mijn poetsvrouw moest er mee lachen want zij komt al drie jaar bij me, en dat was de eerste maal dat ze kousen aan mijn voeten zag. Op een manier moesten we er mee lachen, maar anders bekeken het was toch maar koud. Ik ben blij dat er terug warmte in huis is, en dat deze kachel ook zijn jaren doet.
Het is vandaag dat ze deze kachel hebben komen plaatsen,en ik heb al genoten van de warmte in huis. Het is veel aangenamer en gezelliger in huis, veel gezelliger dan de vorige dagen. En mijn poetsvrouw zal ook tevreden zijn want zij heeft het altijd koud.
Zo dat was het laatste nieuws van deze dagen! Maar niet uit een koud huis, maar uit een gezellig warm huis!!!!!!!!!!!!
Vandaag word mijn hondje Mieke 12j.,al een redelijke ouderdom voor een hondje.Ik hoop dat ze nog enkele jaartjes bij mij zal blijven,zo dat we samen nog wat van het leven kunnen genieten.Want moest ze plotseling overlijden ik zou haar heel hard missen zo alleen in huis.Ik weet nog zo goed toen we haar in huis namen,zo klein en tenger voor haar vier maanden.Heb nooit gedacht dat ze zo oud zou worden,want heel gezond was ze niet.Maar ze zeggen dikwijls krakendewagens lopen het langste,en je ziet wel mijn hondje is er nog met vallen en op staan.We hebben samen veel bij de dierenarts geweest,voor haar spuitjes en ook regelmatig voor de klieren in de keel die regelmatig dik waren van de ontsteking.Maar verder was ze een flinke dame!Het is een mini malteser,en iedereen in de geburen zijn haar vrienden.Maar ze gaat met niemand mee,als ik niet verder kom blijft zij staan.En dan mogen ze nog zo hard op haar roepen, mijn kliene dame gaat niet verder en zet zich naast mij.En wacht geduldig tot ik verder zal gaan of niet!De laatste tijd krijgt ze soms van die kuren,dat je denk dat zij nog een puppy is.Maar dan al eentje van jaren!Maar ze kan soms zo speels zijn,en als ze van de kapper komt denken er veel dat het nog een puppy is.Zo'n mooie snuitje heeft zij nog!Ik weet eending de liefde dat ik krijg van haar is echt,als ik maar even weg ben geweest en kom dan thuis dan is de liefde heel groot.Dan kan ik bijna niet binnen zo loop ze dan voor mijn voeten, ik moet dan mijn stem wel een beetje hoger laten gaan.Dan word ze rustiger en kan ik mijn jas en schoenen uitdoen.Zo blij is ze van mij terug tezien!En als alles dan op zijn plaats staat is het haar toer,dan neem ik haar in mijn armen en dan word ze geknuffeld.Tot dat ze het moe word maar dat kan lang duren, want het is een echt schoothondje en word graag geknuffeld.
Zo mijn lieve kleine meid! Ik wens jou nog een gelukkige verjaardag,en blijf nog maar enkele jaren bij jouw baasje!
Ik ben cecilia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cilleke.
Ik ben een vrouw en woon in duffel (belgie) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, lezen en het laatste jaar mijn laptop.
de vorige keer in over mezelf heb ik mijn grote liefde vergeten en dat is mijn hondje Mieke een mini malteser het is een schatje ligt altijd aan mijn voeten ik zou niet zonder haar kunnen zij is mijn leven ik hou van haar als een kind
Ik ben Cecilia Storms
Ik ben een vrouw en woon in Duffel (Belgie) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: breien,haken,kruissteken lezen.
Deze beren en poppen heb ik 28 jaar geleden voor een klein meisje in Kirchberg-Tirol in Oostenrijk gemaakt.Nu 28 jaar later is haar dochtertje 2 jaar,en is zij de gelukkige die met dit speelgoed mag spelen.Als ik deze foto van hen kreeg, schrok ik wel eve
Ik vind het maar triestig weer vandaag,koud en donker en daar kan ik niet goed tegen.Als het donker weer is zou ik bijna gans de dag met licht zitten,ik kan er niet tegen als het donker is.Bij mij moet het licht zijn!Het triestigste aan de winter vind ik,dat het vroeg donker is en lang donker blijft.En als je dan alleen bent zijn dat lange avonden.
Prutke lieve kleine hond,soms maak je het veel te bond.Nu lig je rustig te slapen,dat ik er zelf van moet gapen.Dus word het stilaan tijd,om naar ons bedje te gaan.We gaan dan maar alles sluiten,en jou nog eens buiten laten.Dan kun je doen wat je hoeft te doen,en anders ga je maar weer naar dromeland toe!
Ik ben Cecilia Storms
