Ik ben Hellemans Karl, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Cladonia.
Ik ben een man en woon in Schilde () en mijn beroep is Zoeken naar verwondering.
Ik ben geboren op 19/05/1938 en ben nu dus 85 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zie link naar Natuurgidsen Schilde.
Natuur
en natuurbeleven
04-01-2008
Zwartgroene melkzwam
Ook een melkzwam die wit melksap afgeeft maar grijs opdroogt. De kleur van de hoed is wel duidelijk olijfgroen of olijfgeel tot zwartolijf. De hoedhuid zelf is glad tot ruw-korrelig. In vochtige toestand is de hoedhuid vettig. De smaak is ook scherp. (Er zit een mutagene stof necatorine in.) Men laat die best staan. Herkenbaar is hij dus wel, door zijn aparte kleur!
Hier zien we nu echt de melk nog overvloedig op de lamellen. De melk verkleurd ook niet bij de kokosmelkzwam en de geur is opvallend en aangenaam naar kokos. De smaak is echter ongenietbaar scherp! Bovenaan is hij meestal niet gezoneerd en vleeskleurig tot meer okerkleurig. De steel is ook wat vleeskleurig en gemakkelijk breekbaar zoals hier te zien is.
De hoed kan hier geelbruin tot roodbruin of okerkleurig zijn. De rand is meestal lichter. De hoedhuid kleverig (hier zien we ze echt glimmen). Nu was het niet meer op te merken, maar we wisten dat in het Driehoeksbos (Schilde) er plekken waren, waar hout verbrand werd. Niet te verwonderen dat we er deze "Brandplek"-bundelzwam konden vinden!
De hoed is okerbruin tot kaneel- of roodbruin. De aangroeizone aan de rand is witachtig, later zal hij helemaal uniform roodbruin worden. verder is het oppervlak kaal en wat rimpelig-gegroefd. (De buisjes van de verse zwam onderaan zijn wit en worden bij druk ook roodachtig.) Dit exemplaar is zich wel mooi symetrisch aan 't ontwikkelen op deze dode tak. Hij kan echter ook als een parasiet (op levend hout) beginnen groeien en later saprofytisch (op het dode hout ) verder gaan!
Elfenbakjes hebben we dus in verschillende soorten. Hier is de bovenzijde wel erg ruig. Verder is het wit tot grijswit of roomwit. de aangroeizone (rand) soms bruinachtig. De oudere delen kunnen ook door algengroei groen worden. Belangrijkste is wel dat het echt borstelig behaard is. Als we onderaan zouden kijken is heeft het roomwitte buisjes soms met een grijze zweem.
Dit is een klein (max. 2 cm hoog) slijmzwammetje. Het is roestbruin en staat op en steeltje in bundels bij elkaar. Als het rijpt, zoals hier te zienis, zal het pluimpje opengaan en is er een netvormige structuur op te merken, waar de sporen losgelaten worden. Het staat op halfrot hout. Niet gemakkelijk te vinden maar heel fijn om te ontdekken!
Op wandel in de natuur komt men dit dikwijls tegen. Een bruine/oranje strook op de flank van een boom. Het is een draadvormige groenalg die oranje kleurt door een caroteen pigment (zoals in wortelen). Door de hoge vochtigheidsgraad van de omgeving kan deze alge zelfstandig leven (maakt o.a. door fotosynthese suikers aan). Doorgans loopt men het achteloos voorbij zonder zich bewust te zijn van dit wonderlijk fenomeen.
De hoedhuid is kaal of berijpt en heeft wat blauwgrijze tinten . Ziet er dus wat "nevelig" uit! Het zijn saprofieten die op de grond groeien en dikwijls op een rij of in een "heksenkring". Nog zo een begrip uit de sprookjeswereld! Het mycelium of de zwamdraden van deze zwam zullen in het midden het voedsel voor de zwam uitputten en steeds verder naar "buiten" op zoek gaan naar voedsel. De paddenstoel als "vruchtdrager van de zwam" zal ook verder naar buiten zich mee verplaatsen in een ruimere "heksen"kring!
Wat een naam! Die heeft hij, zoals u kunt verwachten, van zijn geur naar "gekneusde tuingeraniumbladeren". De kleur is hazelnootbruin tot bruinzwart maar door het dichte vilt van de schubjes op de hoed aanvankelijk grijs-zijdeachtig. Hij heeft ook een spits middenbultje! Aan de rand hangt ook nog wat velum waaraan men al kan vermoeden dat het een gordijnzwam is. Een gezellig paddenstoeltje met zo'n afdakje!
Een slijmzwam of myxomyceet! Zij worden omschreven als "saprofiete organismen die geen zwamdraden vormen"! De andere (echte )zwammen hebben alle zwamdraden! Zij behoren dus strikt genomen niet tot het zwammenrijk. Uit een ontkiemende spore ontstaan zweepdiertjes of myxoamoeben. Zij verenigen zich tot een zogeheten "plasmodium" (wat wij hier op de boom zien) en dat zich kan verplaatsen! Het kruip eigenlijk over de boom! Hieruit zullen later vruchtlichamen ontwikkelen waarin sporen worden gevomd. Iets heel apart dus!
Ook hier is de kleur heel bijzonder. Geelbruin tot kastanjebruin of roetbruin, zijdeachtige glanzend of zachtvlokkig, in vochtige toestand iets kleverig. Heeft wat van een hertenvelletje! De geur en de smaak heeft dan weer iets van een radijsje. Hij groeit als een saprofiet op hout. Zou ook eetbaar zijn maar weinig smakelijk!
Een buikzwam! Jong is hij zuiver wit tot crème en geheel bedekt met korte witte stekeltjes die gemakkelijk afvallen er blijft dan een netvormige tekening achter. Een mooie verschijning! Hij zou eetbaar zijn als hij nog jong is. "Een kruidige consumptiepaddenstoel die goed gebraden kan worden". Hij groeit op de grond als een saprofiet (op dood materiaal) maar zelden op dood hout.
Een aparte kleur heeft hij! Blauwgroen tot grijsblauw of bruingroenachtig. Bij droog weer duidelijk berijpt, soms bijna beschimmeld lijkend. Kleuren zijn soms moeilijk om sommige russula's te onderscheiden. De soort zelf (russula) heeft en stengel die men als een krijtje kan breken.
Geen alledaagse ontmoeting! Het is een kaneelbruine, met smalle concentrische ringen verdiepte hoed. Een echte "tolvorm". Het oppervlak is mat en fluwelig. (Onderaan heeft hij buisjes). Te vinden in dennenbossen op zandgrond. Ook deze vonden wij in het Driehoeksbos te Schilde.
Ook onze schildwantsen zijn mooie insecten met prachtige tekening op hun vleugels. Hier konden we een Meidoornschildwants treffen in 's Herenbos te Oostmalle. Zij liet zich geduldig fotograferen.
Een aparte verschijning op arme heidegrond. Bovenaan hebben ze een stompe top en zijn verder mat, bleek vuilgeel tot heldergeel. Men ziet ze niet zo veel. Maar in het Driehoeksbos in Schilde dit jaar stonden ze massaal tussen haarmossen. Prachtig!
Een melkzwam waarvan het mellsap witachtig is maar na een tijdje een geelnuance krijgt. Hij ruikt naar oude frituurolie. De hoed is vleeskleurig bruin tot roodbruin en is onduidelijk gezoneerd en soms waterig gevlekt. De kleur, zonering en de geur laten toe hem te herkennen. Alle melkzwammen zijn ook "mycorrhiza-zwammen" de zwamdraden zijn met de wortels van bomen of struiken verbonden en wissellen stoffen uit. De zwam heeft suikers van de boom nodig en de zwam geeft water en mineralen aan de boom. Zij leven dus in symbiose!
Hier hebben we een prachtig zicht op de mooi uitgebouwde oppervlakte van zijn gaatjes/buisjes. De kleur ervan is te omschrijven als witachtig. Vaak lopen de buisjes iets af op de steel die hier mooi centraal staat en de kleur van de hoed heeft.
Hier zien we de hoed die okerbruin tot donkerbruin kan omschreven worden. Het centrum is iets verdiept. Het oppervlak is fijn viltig-fluwelig. Het is een saprofiet die veel op dode takken van loofbomen voorkomt vooral in najaar en winter, zoals zijn naam laat vermoeden. Hierboven staat de onderzijde te bewonderen.
Hieronder staat meer uitleg nog met zicht op de hoed maar hier zien de de mooie roodachtige kleur van de lamellen en onderaan op de steel zelfs een plukje groen, waartoe de verkleuring na enige tijd overgaat.
Ik ben Hellemans Karl, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Cladonia.
Natuur
