Ik ben Hellemans Karl, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Cladonia.
Ik ben een man en woon in Schilde () en mijn beroep is Zoeken naar verwondering.
Ik ben geboren op 19/05/1938 en ben nu dus 86 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zie link naar Natuurgidsen Schilde.
Natuur
en natuurbeleven
28-07-2011
Gewone boerenwormkruidgalmug
Hier is een mug de dader van galvorming op het Gewoon boerenwormkruid. Ze wordt "Boerenwormkruidgalmug" (Rhopalomya tanaceticola) genoemd. Een mondvol! Tussen normale bloemhoofdjes van het Boerenwormkruid zien we gallen die eivormig en dikwandig zijn. Eerst zijn ze groen (zoals hier) maar later worden ze zwart. Ze zijn dus meer cilindrisch en steken boven de normale bloemen uit. De top van de gal gaat open met enkele achteroverbuigendeslippen. De binnenwand is met uitzondering van de bodem witbehaard. De galmuglarve is rood. In "bijlage" nog een opname van enkele van die gallen op verschillende bloemhoofdjes van het Gewoon boerenwormkruid. (Even op klikken).
Ook bladeren van de Zwarte els worden aangetast hier door de "Elzenwratmijt" (Eriophyes laevis). Deze mijt legt eitjes op de bladeren op een willekeurige wijze. Daar ontstaan halfbolvormige of ovale aan de basisingesnoerde knobbeltjes, die maar 1-2 mm groot zijn.(Op de foto even klikken om te vergroten)! Het oppervlak is geelbruin tot roodachtig. Aan de onderzijde van het blad is er een opening op de top van een uitsteekdsel en deze is kaal. De binnenwand is echter bekleed met cilindrische haren.Deze gallen van de mijt zijn nogal algemeen te vinden op de bladeren van Zwarte Els.
Op alle planten zijn er heel wat belagers. Hier is de Veenwortel aangetast door de "Veenwortelgalmug" (Wachtliella persicariae). Het is een mug die haar eitjes op een blad deponeert, de randen van de bladeren gaan zich oprollen en de wand wordt onregelmatig verdikt en is geelachtig tot roodachtig. De gal is zeer stevig en kan niet ontrold worden zonder te breken. In de langwerpige larvenkamer leven rode galmuglarven. Die later zullen uitkomen...In "bijlage" nog een opname.
De "Gewone kropaar" (Dactylis glomerata) heeft ook een goede naamkeuze. De aartjes zitten in dichte kluwen in een grotere pluim, het zijn inderdaad precies "kropjes"! Wij hebben er eentje uit geselecteerd in deze foto (even op klikken). Het zijn bloemen die wat rood zijn aangelopen door de zon. Dit "kropje" is nog niet in volle bloei. In de "bijlage" is er een foto waar deze wel in bloei staan het zijn enkele kropjes samen. De meeldraden ziet men hier en daar uitsteken! (Even op "bijlage" klikken. Bij deze grassen hebben we ons beperkt tot de bloeiwijze. Dit is ook het duidelijkste kenmerk en het mooiste om te bekijken!
De "Zachte dravik" (Bromus hordeaceus) kan tot 1 meter groot worden. De ganse pluim van de bloeiwijze wordt maar 10 cm of is zelfs armbloemig te noemen als er maar één aartje (trosje bloemen) op staat. Opvallend is dat de bloempjes in een aartje zo dik samen staan en allemaal genaald zijn. Dit maakt het ook weer goed herkenbaar. De pluim hangt ook meestal wat naar beneden door dat gewicht van die trossen bloemen en heeft ook een "zacht" aanvoelen. (Even op de foto klikken om te vergroten!
"Gewone glanshaver" (Arrhenartherum elatus) kan tot 1,5 m groot worden. De ganse pluim wordt wel 20 cm. De bloemen zelf staan met 2 soms met 4 samen en hebben een geknikte naald. Hier maakten we een opname van het bovenste van een pluim en zien de naalden uitsteken en ook hier en daar meeldraden hangen. De gehele pluim heeft een uitzicht dat aan "haver" doet denken en heeft ook een "glanzend" voorkomen. De naam is dus wel goed gekozen!
Dit zijn een viertal trosjes bloemen of aartjes van het "Engels raaigras" (Lolium perenne) dat gemakkelijk kan herkend worden. De gans aar (van 3 tot 30 cm) is samengesteld uit verschillende trosjesbloemen (8 tot 10 samen). Hier zien we een viertal trosjes bloemen samen . Zij staan zijdelings langs de stengel van de aar en zijn niet genaald. Komt vooral voor op voedselrijke en sterk bemeste gronden. (In tegenstelling met het Reukgras). Het wordt sinds eeuwen opzettelijk ingezaaid als veevoeder. Even op de foto klikken om te vergroten.
Het "Reukgras" (Anthoxantum odoratum) is een gras dat de sterkste geur van hooi kan weergeven als men er op wrijft. Ook de wetenschappelijke naam "odoratum" (= geurend) is hier een aanduiding voor. Men vind het tamelijk veel in graslanden, vochtige heide, bosranden en wegbermen die toch niet te veel stikstof bevatten. Het wordt beschouwd als een bewoner van een goede bodem. Ook de bloeiwijze is mooi! Hiet zien we een deel van een aartje met de meeldraden die naar buiten hangen. Deze zijn een 3à4 mm groot. (Even op de foto klikken om te vergroten).
Ook de "zegge's" zijn te bewonderen. Doorgaans moet men deze wel van wat dichterbij gaan bekijken. Deze "Blaaszegge" (Carex vesicaria) Heeft urntjes in zijn vrouwelijke aar staan die 7 tot 9 mm kunnen zijn en schuin afstaan. Gelijdelijk gaan ze uit in een +/- 2 mm lange snavel. Dat kunnen we hier wel zien op de foto (even klikken om te vergroten). Van boven steken hier en daar nog de drie stijlen van de vrouwelijke bloem er nog uit! Deze planten staan wel op meer vochtige terreinen. In "bijlage" nog een meer gedetailleerde opname.
"Gele lis" (Iris pseudocarotus") is een plant die nogal zeer bekend is. Men vind het aan waterkanten, in moerassen maar ook als tuinplant langs de vijvers. Deze foto is alleen verassend omdat we niet dikwijls in de bloem zelf gaan zien en er dan deze prachtige tekening in terugvinden. Het is een aanrader om dat een volgende keer zeker eens te doen! Even klikken op de foto om te vergroten!
Het "Echt duizendguldenkruid" (Centaurium erythraea) heeft ook nog een oud-Nederlandse naam van o.a. "Koortsbloem". Bij inwendig gebruik heeft de plant een aansterkende en koortswerende werking. "Duizendgulden" is ook een verwijzing naar de kostbaarheid van de plant. Bij de Galliërs was hij zeer in trek en hij werd ook heel de middeleeuwen door gekweekt. Om zijn bittere smaak werd hij ook verwerkt in vermouth. Zijn wetenschappelijke geslachtsnaam komt dan weer van de centaur ( een paard-mens) Cheiron die er volgens de legende een voetblessure van Herakles mee behandeld zou hebben..Bijzonder is echter ook dat de meeldraden van de bloem bij het loslaten van hun stuifmeel "kurkentrekkervormig" oprollen. Hier ook te zien (even klikken op de foto om te vergroten). In "bijlage" nog de afbeelding van een andere bloem met "getorste" meeldraden!
Deze "Graswortelvlinder" (Apamea monoglypha) is ook een ruige verschijning en een in de nacht actieve vlinder. Deze zou wel in één generatie in een seizoen verschijnen. Speciaal is ook wel dat de rupsen van deze vlinder (zoals de naam laat vermoeden) van de wortels van grassen leven. Men vind deze rupsen dan ook niet dikwijls! (Even op deze foto klikken om te vergroten en ook op de "bijlage" om een tweede opname te bekijken)
Deze "Eekhoorn" (Stauropus fagi) is een in de nacht actieve vlinder en deze vlinders verschijnen gedurende een lange periode zodat men zich afvraagt of het soms om meerdere generaties zou gaan. De voorvleugels zijn grijsbruin met een lichtere vleugelbasis en vaak met een donker, door een lichte zigzaggende lijn begrensd middenvlak. Tijdens de rust (zoals hier) worden de achtervleugels onder de voorvleugels naar voren geschoven zo lopen de kleuren en de tekening wat door. Wel in zijn geheel een ruige verschijning! In "bijlage" nog meer een detailopname van de achterzijde van deze vlinder. (Even op "bijlage" klikken).
Van de "Veldsalie" (Salvia pratensis) namen we ook één bloem in het visier. De bloemkroon heeft vele klieren (zeker even op de foto klikken om te vergroten om deze te kunnen zien). De kleur is blauwpaars,( zelden lichtblauw, roze of wit). Het is een prachtige bloem uit de 'lipbloemenfamilie' Zij is op matig vochtige en kalkrijke grond te vinden. De "Veldsalie is ook een bloem van de rode lijst en staat er vermeld als kwetsbaar. Zij dan ook beschermd.In "bijlage" (even op klikken) nog een opname van de bloemen in symmetrie.
Het "Wilgenroosje" (Chamerion angustifolium) heeft een hele bloemtros. Wij namen er één bloem uit! Deze bloem kan wel 2 à 3 cm zijn in middelijn. De bovenste kroonbladen zijn iets breder dan de onderste en zijn licht purper (soms ook wit). De meeldraden evenals de stijl steken uit en buigen tenslotte naar omlaag. De stijl zien we hier in vier delen gesplitst. Een tamelijk algemene soort bloemen op vochtige tot droge zandgronden. In "bijlage" nog een opname van één bloem uit de ganse tros. (Even op "bijlage" klikken)
Deze "Rietlandwimperzwam" (Scutellina umbrorum) is maar maximaal 1 cm in doorsnede. De schijf is mooi oranjerood met een roodbruine buitenzijde en heeft maar korte haren aan de buitenrand. Hij is te vinden als een saproyt op hout of de kale bodem vaak in de buurt van riet. Er zijn verschillende soorten van wimperzwammetjes! Deze heeft wel die korte haren en is niet zo groot! (Even klikken op de foto om te vergroten!)
Deze "Ananasgal" wordt veroorzaakt door de Ananasgalwesp (Andricus foecundatrix). Ze onstaat doordat deze galwaesp haar eitje in een bladknop van de Zomereik deponeert. Tegelijk wordt er ook een enzym ingespoten die deze schubvormige groei veroorzaakt. In deze gal ontwikkelt zich een eivormige binnengal waarin de verpopte galwesplarve zit. In augustus of september wordt deze binnengal naar buiten gewerkt en schiet deze gal er ook plotseling uit. Hieruit wordt een vrouwelijke galwesp geboren in het voorjaar, die dan ook in het voorjaar eitjes in de bloemknoppen gaat leggen waaruit dan mannetjes én vrouwtjes uitkomen. Tenslotte zullen dan deze vrouwtjes na paring een eitje in de bladknoppen gaan leggen. Zo is dan deze ingewikkelde ciclus rond! In "bijlage" nog een opname van Ananasgallen.
Er zijn soms toch vissen te ontdekken in onze waterlopen, zelfs een rode karperachtige dachten we. In de "Molenbeek" in Kessel was hij te zien samen met nog donker gekleurde karpers. Een maand later zagen we ook zo'n rood exemplaar in de anti-tankgracht te Schilde! Verrassend!In "bijlage" een donker exemplaar.
De "Grote ratelaar" (Rhinanthus angustifolius) is een tamelijk zeldzame plant die een "half-parasitaire" relatie lijkt te hebben met grassen. Hij heeft groene bladeren waarmee hij wel aan fotosythese doet maar lijkt zijn voedingsstoffen en water aan de wortels van grassen te onttrekken. Bijzonder is ook dat de tanden aan de bovenlip +/- 2 mm lang zijn en wat langer dan breed. Zij hebben ook een paarse of lila kleur. Even op de foto klikken om te vergroten, dan is dit wel merkbaar. Ook in de foto in "bijlage" waar we één bloem afzonderlijk namen is dit goed te zien. Even op die "bijlage" klikken.
De "Weidekringzwam" (Marasmius orealis) is ook nu in volle zomer te vinden in graslanden. Hij is zoals hier te zien: lederkleurig-geel tot okerbruin. (Even klikken op de foto om te vergroten). Na drogen kan hij echter ook wit worden! Meestal is er ook een middenbult. De steel is taai en witachtig tot okerbruin. Zoals de naam ook aangeeft kan hij in "heksenkring" groeien. Hij zou ook eetbaar zijn, vooral geschikt in soepen maar men raadt wel aan alleen de hoeden te gebruiken , de steel is zeer taai! In "bijlage" nog een opname met bovenzicht.
Ik ben Hellemans Karl, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Cladonia.
Natuur
