Hee krekel daar hoog in die olievijee, hou nu eens uw gesjirp, stop er eens mee.
Heel de godgansen dag zit ge daar op uwe poot te spelen, da begint ons toeristen hier wel te vervelen.
Moet dat nu zo'n lawaaie in die profaane uren, ik bid dat de mistral u allemaal naar den Camarque gaat sturen.
Daar hebben ze al stieren en vliegen en veel paardenstront, dus een duizendtal muzikale krekels, maakt het zaakje daar wel rond.
Ge kunt misschien eens aan iets nuttigs gaan doen, maak eens honing zoals de bijen uit een bloem.
Of geef s'avonds eens wat vuur zoals die rare dwaallichten, wanneer je zo op uw poot blijft spelen, zijt ge precies een bende nichten.
Doe eens zoals de termieten, die bouwen torens tot in de lucht, maar jank niet zo t'is een grote klucht.
Ik weet het toen god de wereld schiep, was het maar pover, toen Mijnheer Krekel aan de beurt was schoot er alleen nog wat bruin en enkele valse klanken over.
Toch uit schaamte hield de goede God nog een mooie opdracht voor jullie op zij, "speel daar in Frankrijk heel den dag muziek breng wat leven in de brouwerij."
En dat doen die krekels ons nu al jaren aan, ik denk zeker wanneer zij zwijgen is het met ons allemaal gedaan.
Dus sjirp maar cricket, krekel of hoe jullie ook heten, Ik zit hier nu in den Belgique en begin je stillekesaan te vergeten.
Zo dat was het dan, ons verlof zit er weeral op. Ik dank de Provensaalse zon, die heel de vacantie onmeedogenloos op onze boddies heeft gebrand. Ik dank ook het duizendkoppige krekelorkest dat urenlang zijn topsongs op ons heeft losgelaten. Ik bedank toch die enkele onsympatieke kelners, in zulk een weer is het vast niet gemakkelijk te werken, laat staan vriendelijk te blijven, tegen een vlaming die bij zijn Truite au amandes nog fritten bij vraagt, ik dank ook de honderden wielrenners die echt nog meer kleur aan de al zo kleurvolle provence hebben gegeven, bij hun pogingen om de mysterieuze Mont Ventoux te overwinnen. Ik dank de Franse ministers van openbare gezondheid van alle départementen van la douce France, dat ze toch nog enkele echte franse ( gat in de grond) toiletten laten bestaan, het is telkens weer een belevenis om daar op een serieeuze manier, op zulk een monument, uw behoeften te doen, ook al deed een klein vies fransmanneke, JeangPieieieeieirrrrrrrre, het ons voor in Sault. Ik dank de plaatselijke boeren die telkens weer van de markten een kleurig spektakel maken en hun beste fruit en groenten aan billijke prijzen aan de toeristen kwijt willen. Ik dank toch, ondanks alles, ook die politieagent, in Cavaillon, die dreigde om ons achter slot en grendel te zetten op water en brood, omdat we ongewild, de opnames van een film met in de hoofdrol Mister Bean ofte Rowan Atkinson stoorden, mens toch was me dat een ambetand manneke. Ik dank de campinguitbater die speciaal voor ons een orkestje optrommelde helemaal uit Marseille, om de laatste dag een feestje te organiseren, en ik dank zeker mijn geliefde die mij telkens weer naar dat reuze scherm zag verdwijnen wanneer er werd gevoetbald bij "Die Manshaft". Ik vraag vergiffenis aan elke belgische voetbalsupporter omdat ik op zeker ogenblik een oranje-t-shirt heb aangetrokken, om mijn nederlandse idolen alzo een zetje in de rug gegeven te hebben ( het heeft nie veel geholpen trouwens), en dan ten tweede male veraade ik België door gekleed in een truitje van Zizou naar de teevee-avond te gaan, en dat heeft dan wel weer geholpen. De volksliederen van Engeland en de Franse Marseillaise ( hier zit een fout in denk ik) zijn nog steeds mijn top-vader-landse-liederen. Ik dank zeker uit volle borst, de mooie brazilaanse schonen die de hunne aan heel de teevee kijkende wereld lieten zien, De Coach van Portugal vind ik persoonlijk de grootste clown. Voor de rest was alles bonne in de Provence, alles was er beaucoup, très beaucoup, du vin, du pain, maar geenen boursin, hebben dan maar Appenzeller genomen, was heel lekker en dan deden we de Zwitsers ook weer alle eer aan. Langs deze weg zou ik nog de groeten willen doen aan madame Ginette die zo vriendelijk was om in al die drukte mijn lief toch een brusshing te geven, merci bien belle ginette, hopelijk was je tevreden met de fooi, ook nog de groeten aan de Jojo van de bar "Le Siècle" in Mazan die het mogelijk maakte dat ik met een plaatselijk jazzbandje enkele bluesliedjes mocht meespelen op mijn mondharmonika. Laat op den avond hebben we gezworen van ooit nog eens samen een ceedee te maken maar toen waren we al in zulk een vergevordende alcoholische toestand, dus ver boven ons theewater, dat dat meer begint te trekken op een dronkemanseed. Veel dikke kussen aan mijn homovriend Jan Pepermans, die toch op de afspraak was in Gordes, en die ons de poorten openden naar de naïve zwarte schilderkunst. De Provence was prachtig, maar waarom ligt daar halverwege, die stad Lyon, dat zal eeuwig en altijd een doolhof blijven wat hebben die mensen daar misdaan om zulk een stad als de hunne te verdienen. Le Pen heb ik niet gezien ik moest hem van onzen De Winter nen goeden dag doen maar dat zal veur nen aandere keer zijn (grapje). Wat wordt het volgend jaar, gaan we terug naar de Provence, of proberen we eens iets anders met minder muzikale krekels, minder voetbal, zodat we wat meer tijd kunnen wijden aan onze beddegenoot, die vond Beckham toch de mooiste, zeg hee, ja jij daar, snoeper, heb je zijn vrouwtje gezien, neen ???? IK WEL !!!!!!!!!!
