Wanneer ik het hongeren en lijden zie op aard
in weekblad, krant of op de buis
wanneer ik in die onschuldige donkere  ogen kijk
zittend, liggend, stervend zonder have of huis

Dan knapt er telkens iets van binnen
ik voel me leeg en rot
Dan helpt bij mij geen schouderklop
slaat alles met een klap kapot

Armoede, gelukkig heb ik nooit ontmoet
op mijn lange levenspad
Ik kwam toe, met eten
heb altijd een goede gezondheid gehad

En dan stel ik mij toch de vraag
als er toch beschermengelen daar boven staan
Waarom laten zij dan,
die miserie hier begaan.

Blues ( voor Yoko, Sylvester en Hamida )