Laatst vroeg iemand aan mij wat zou je nu eens op dit ogenblik heel graag willen doen, waar zou je nu op dit ogenblik heel graag willen zijn, en wat zou je nu heel graag willen hebben. Dan denk je de eerste seconden "haa, maar dat weet ik," maar hoe langer je er over nadenkt hoe moeilijker het word. Ik zou zo niet dadelijk op een van die drie vragen kunnen antwoorden. Wat kunnen wij hier nog meer verlangen, wanneer je gezond bent, (hout vasthouden ). Luxe? Meer geld? Een mooie wagen? Dat vind ik allemaal zo vergankelijk, ik woon in een rijhuis, met de garage naast het huis, beneden wonen, op de eerste verdieping de slaap- en badkamers, daarboven nog een zolder. Hoeveel mensen zouden het op de wereld beter hebben, kwestie van wonen? Meer geld, en dan meer opdoen zeker, ik ga niet zeggen dat ik de overvloed heb, maar waarom is dat nodig, en dan die mooiere wagen, die is ook versleten binnen 10 jaar hoor. Ik denk dat er veel problemen zouden opgelost zijn moesten de mensen rapper tevreden zijn, tevreden zijn met hun lot. Tevreden zijn dat we nog kunnen gaan en staan waar we willen, we hebben regelmatig ons verzetje, een feestje bij de vrienden, een uitstapje, wat hebben wij nog meer nodig? Geloof me maar beste vrienden we leven hier nog altijd in een klein, gouden landje. Ik had eens een nonkel, een haarkapper, en die emigreerde naar zuid afrika, die schreef in zijn brieven hoe wondermooie de natuur daar was, maar hij besloot "maar hoe graag zou ik nu in't park van Kapellen zitten." Dus laat ons tevreden zijn met wat we hebben, en voel je je eenzaam, en gaat het niet zo goed, je weet het, de deur van uw vriend Blues staat altijd open." Tot dan, tot ziens.
