Het was werkelijk een te groot verschil! De iets wat verschenen kleuren van de bedelaar zijn parka, contrasteerde fel met de tonen van de met mozaïek ingelegde voorgevel van het 5 sterren hotel. Hij wist dat hij in deze contreien niet thuishoorde, maar vanaf het moment dat hij regelmatig aan de ingang van dit gebouw, van steeds dezelfde persoon, behangen met een multicolor hawaïehemd, een dikke fooi kreeg, kiest hij geregeld deze plaats uit om, al zittend op een stapel dagbladen, achter een plastieken geldkommetje, de bodem van een Cola Light fles, mompelend de woorden "j'ai faim merci," zijn dag door te brengen.Op zijn verwilderde gitzwarte haardos, stond een geel oranje muts, die eens het verweerde hoofd had getooid van een Himalaya sherpa. Hij ruilde het hoofddeksel voor zijn rikvanlooypetje, met een kompaan die hem voor een kille nacht in zijn slaapkamer, een grote kartonnen doos, had toegelaten. Het zal nu rap winter worden. De toeristen zullen verdwijnen. De hotels worden ofwel gesloten of ze ondergaan een grote schoonmaakbeurt. Dan zal er voor de bedelaar een stuiver te verdienen zijn, bij het opkuisen van de omliggende terreinen of het schilderen van de lange zijmuur van het hotel, die zijde waar steeds de kille mistral vanuit het noord westen, door de dunne kledij van de schooier sneed. Hij trok een van de magazines van onder zijn zitvlak tevoorschijn, bladerde er wat in, tot zijn oog valt op een foto van het gebouw waarvoor hij hier zit. Wanneer hij goed keek ziet hij zichzelf ook zitten, op zijn vaste plaats met naast hem, zo stond er toch gedrukt, de eigenaar, een man gekleed in een multicolor hawaïehemd, voor zijn hotel, het 5 sterren hotel " Le Clochard."
