Het weekeinde had weer zijn gewoon verloop, de zaterdagmorgend, gaat mijn vriendin zoals gewoonte naar de aquarelles, dan mag zij de wagen hebben,.Ik ga dan , op mijn 67ste., als voetbalscheidsrechter de plaatselijke pre-miniemen, nog wat voetbalwetten proberen bijtebrengen, ik ga dan te voet naar het voetbalplein. En dat doet zich daarna gevoelen, ik moet niet meer warmlopen, want na die wandeling, ongeveer 25 minuten, stap ik, zoals elke scheidsrechter, in't zwart gehuld, het ditmaal besneeuwde voetbalplein op. In de provincie waren de matchen niet afgelast, dus om 11.30u. staan daar, 2X7-14 jonge snaken en een doorwinterde referee, reeds ongeveer 25 jaar, te trapellen om erin te vliegen. Na de toss, want ik wil het zo getrouw mogelijk doen, wordt de aftrap gegeven. Deze spelertjes voetballen nog dwars op een half voetbalveld. De volgende stap is voor hen heel groot, volgend seizoen voetballen zij op een groot veld, net zoals de echte, met buitenspelregels en al. En dan zie je soms als scheidsrechter, spelertjes die misschien toch wat in hun mars hebben, maar de weg is nog zo lang, maar ik houd ze in de gaten. Na 2X25 minuten sneeuwvoetbal, regelmatig overvallen door sneeuw- en hagelbuien, trekken de plaatselijke elf het laken naar hun kant toe en winnen zeer verdiend de match. Ik voel me reuze en zou direct weer het veld opkunnen om nog een wedstrijd te leiden. Ik krijg van alleman nog een hand, dan verdwijnen we in onze cabines om enkele minuten later gepakt en gezakt naar de cantine aftezakken. Mijn vriendin die ondertussen haar penselen en ander aquarelalaam heeft ingepakt, komt me even later oppikken. De hot-dog en het currysoepeke hebben weer gesmaakt, dag dampende douche dag zwart witte voetbal, tot binnen enkele weken want nu komt de winterstop eraan.
