Soms vraag ik mij af, wanneer ik mijn beeld zie in een spiegel of vensterraam, wie ben je eigenlijk, hee vreemdeling hoe is je naam?
Op mijn paspoort, prijkt mijn foto, netjes onder cellofaan, maar ben jij dat wel, verdien jij dat wel om daar te staan.
Ken ik mezelf, dat zal welzijn, want ik zie je telkens weer, maak eens kennis met jezelf, stel je voor als diè mijnheer.
Aangenaam, evenbeeld, je ziet er niet zo goed uit, hoe is het vandaag, gaat nogal, even scheren, heb het 's mogens aan mijn maag.
En wat brengt de dag, wat staat er op het menu, kunst of buiten met de honden, word het vrijwilligerswerk of een weekeind Barcelona, of Londen.
Draag je weer die versleten jeans, dat witte t-shirt, en die zwarte cowboy boots, zit je met je neus weer in de boeken, op zoek naar je roots.
Zoek je weer je geliefde of dikke vrienden op, Gerda, Monique en Guy, Rita, Nico of die blonde Yvon. Ga eens niet onder de zonnebank, jog liever in de zon.
Wel evenbeeld, hij bevalt me wel, die persoon hierboven, is zo, zo echt, ik blijf wel in zijn vel, hij heeft het nog niet zo slecht.
