Ze stond een tiental meter van mij vandaan, en iets meer naar voor, zodat ik haar wel, maar zij mij bijna niet kon zien. Eerst dacht ik aan dat braziliaans model, dat bij ons in de schilderschool, in een workshop aquarel had geposeerd, maar nee, deze vrouw was ouder, rijper. Waarschijnlijk was het een van de leading-ladys, die de laagjesmode hoog in het vaandel droegen. Boven een brede, wijde, witte rok, afgezet met veel kant en broderie, had ze nog verschillende gekleurde onderrokken aan. Om het middel, aan een bruine lederen riem, voorzien van een zilveren buckle, in de vorm van een distelbloem, droeg ze een sporran, zo'n SCHOTS PORTEMONEEKE.
Een Schots Portemoneeke ( 2.) Vanuit de, open deur van de "Highlander" walmde muziek de kille avondlucht in. Binnen hong een geur, die soms oversloeg van het zeem-zoete aroma van clantoebak, en ander asbakvulsel, naar zweet en verschaald bier. Een meer dan benevelde, wouldbe schotse doedelzakspeler, waarschijnlijk een oud uitgerangeerd lid van de Red Hackle Pipe Band, van Antwerpen, zat wijdbeens op een wankel cafétafeltje. De snerpende, klagende klanken, die uit de bolle geruite doedelzak kwamen, vulde het kleine kroegje. Na elk muziekstuk, of wat voor een muziekstuk moest doorgaan,kreeg hij een daverend applaus, vanuit een hoekje van de pub, waar enkele zwaar aangeschoten drinkebroers iets te vieren hadden. Toen moest ik opeens aan het reclamefilmpje, op de teevee denken. Was dit een echte schot? Droeg hij nog iets of wat onder die groen blauwe geruite kilt? En plots alsof hij mijn gedachten kon lezen, kruiste hij zijn behaarde benen.....? Ik kon niets zien, want voor zijn,..........., hong een sporran, zo'n schots portemoneeke.
Mac Blues.
Een DUéROZA zijn twee stukjes proza, due(t) en (p)roza, die vertellen, dueleren, over hetzelfde onderwerp, of dezelfde gebeurtenis. Meestal kort maar toch duidelijk, uitgebreid beschreven.
