Echo's over onze " Eerste Schrijversnacht." te Kapellen.
Niets dan lof. We vonden het reuze!!! Dit zouden we meer moeten doen!!!
Vrienden, collega schrijvers-dichters, en mensen die de happening niet hebben meegemaakt, ik weet niet of het bij u ook zo diep is gegaan. Ik was er in ieder geval ferm door aangegrepen. Stel u even voor, we waren daar allemaal tesamen, in dat prachtig kader, en strooide onze diepste roerselen, over een aan hun stoel gekluisterd dankbaar publiek. Wat een kracht wat een bovenmenselijke gevoelens, moeten daar op die ogenblikken, de gewelven hebben gevuld. Schrijvers geven zich zomaar niet bloot, zij hadden het beste uit hun bundels voor deze avond gereserveerd. Ik weet niet hoe het bij u gaat, maar vooraleer ik echt de muze op bezoek krijg, moet ik al diep gaan, daaruit groeien en bloeien dan die gedichten en vertelsels, die echt op dat ogenblik uit ons hart kwamen, en die mochten we hier, tesamen intiem beleven. Laat het kerkje nu niet meer als een full-time gebedshuis dienst doen, toch blijft die sfeer er hangen, de sfeer rond doopsels, de sfeer rond huwelijksmissen, de sacrale sfeer rond eerste komunniekantjes, maar zeker ook de sfeer bij een begrafenismis. De sfeer wanneer de priester tijdens de consecratie, de kelk in de hoogte steekt, dit was echt, dit was beleven. Dat alles nog overgoten met een brok muziek, als een kers op de roomtaart, als een schoonheidsvlekje op een dameswang. Publiek bedankt, lieve woord- en klankkunstenaars, ik had jullie één voor één aan mijn boezem willen drukken, hartelijk dank, u hebt mij weer nieuwe moed gegeven, en bewezen dat in deze moeilijke dagen, dat wat daar gebeurde op die avond onder die prachtige gewelven, zaad voor de toekomst is. Laat de oogst een zorg wezen, nu gaan we wieden, de grond bemesten, ik jaag, met de noten uit mijn mondharmonika, de vogels weg.
