Het meervoud

1. De meest typische manier om het meervoud van zelfstandige naamwoorden aan te duiden is door het toevoegen van de drie meervoudstreepjes samen met de uitgang w ( oe). Maar in de hiлrogliefentaal ging men soms zeer spaarzaam om met tekens en zo is het niet ongebruikelijk dat i (i) en w (oe) vaak weggelaten werden in een woord tenzij ze aan het begin van een woord voorkomen. Dit weglaten gebeurt verschrikkelijk veel wanneer het om een grammaticale uitgang gaat zoals de meervouds w. Zie hieronder het woord voor vogel= aped en zijn meervoudsvormen en het word hebesoe = kleren. Omdat de de drie streepjes volstaan om het meervoud weer te geven wordt telkens bij de tweede vorm van het meervoud de w weggelaten. Bij de translatie schrijven we deze alsnog maar tussen haakjes.

   
   
   
   Voor wie het nog niet gezien zou hebben de gans bij het woord vogel is een determinatief en ook het eigenaardige teken achteraan het woord kleren, bestaande uit een "men" spelbord en een daarachter weggestoken "s" , is eveneens een determinatief het staat voor een kleed (s) met franjes deze laatste verbeeld door het spelbord.
   
   

2. Tweede manier om het meervoud weer te geven is het teken driemaal herhalen. Zie hieronder voor de landen .Ook hier gaan we de uitgang w in detranslatie tussen haakjes zetten tA(w). Merk op dat men de drie puntjes of zandkorreltjes want dat stellen ze voor kan weglaten. Soms zijn het er ook maar twee ipv drie. In de afbeelding staat een capitale fout het meervoud van ta is taoe en niet taoei wat een tweevoud is

   
   

3. In het Egyptisch kennen we ook een tweevoud, telkens het om paren gaat .Voorbeeld de (twee) oren, de (twee) armen maar en dit komt frequent voor ook de (twee) landen d.i. Opper- en Neder-Egypte. In het mannelijk is de uitgang wi (oei) voorbeeld taoei= de twee landen, aoei=twee armen en in het vrouwelijk ti (ti) v.b. de Neb-ti naam van de koningen (de twee meesteressen).
   
   

4. Zoals bij het meervoud kan het tweevoud ook uitgedrukt worden door het woord tweemaal (i.p.v. driemaal bij gewoon meervoud) te herhalen c.f.r. taoei de Twee Landen.
   
   

dat het om een reële arm gaat en niet om de letter a. In de nebti naam word de dualis of het tweevoud gevormd door de de twee kommetjes niet alleen te herhalen maar door er tevens de godinnen waar het overgaat erboven te plaatsen. Merk op daar het over een meesteres gaat we achter het kommetje= neb meester de vrouwelijke uitgang t verwachten maar die is hier weggevallen.

Er is een foutje in bovenstaande afbeelding. Bij de laatste nebti meervoudsvorm is er een t (broodje) wegevallen voor de dubbele streep. Op zich is dit niet echt ongebruikelijk want ook een t en d worden vaak weggelaten, zeker als het grammaticale uitgangen betreft, maar we wilden hier juist de normale vorm illustreren. U ziet de Egyptenaren waren geen meesters in een unieke spelling. Het voornaamste was dat men het begreep en dat het esthetisch mooi was

Nu we het toch over neb hebben. Dit kan niet alleen meester betekenen maar ook ieder, alle, gelijkwelk. Hoe kunnen we nu die twee onderscheiden ?

1. neb in de betekenis van "alle, ieder," gedraagt zich als een bijvoeglijk naamwoord en staat dus ACHTER een zelfstandig naamwoord en komt in getal en geslacht overeen met het zelfstandig naamwoord zoals ieder bijvoeglijk naamwoord doet. (cfr chet nebet)
   
2. Wanneer het om een meester gaat is het een zelfstandig naamwoord en dit komt dus VOORAAN te staan (cfr neb abdjoe)
   
   
   
   
   Merk op dat de papyrusrol bij"chet " een determinatief is en dat de bijtel in abdjoe gelezen kan worden als "mer" maar ook als "ab" dat het hier ab moet zijn blijkt uit het been (b) als fonetisch complement. De cirkel met het kruis  staat als determinatief voor stad.