Ik hoor het u al denken, ze heeft toch niet weer iets zot in haar hoofd gehaald? Ligt ze weer ziek in bed na een gekkigheidje? Ik kan u gerust stellen. Ik voel me gezonder dan ooit, kip lekker en vooral best wel ok voor de periode van het jaar. De trainingen verlopen ondanks de drukke blok periode op wieltjes. (hihi, ik rijd met de fiets).
Waar komt dan die titel vandaan? Toen ik zaterdag morgen om 7u in de auto stapte richting Bredene was dat niet met doel een koude plons te maken in de Noordzee want ondaks mijn grote liefde voor water ben ik geen ijsbeer. Ik was niet voorzien van zwemkledij maar wel van mijn spik splinter nieuwe Sengers outfit waarin we vandaag met de ploeg voor de eerste keer in zouden trainen. Met zo'n 10 rensters en nog een aantal dappere sympathisanten vertrokken we voor drie uur fietstraining. De wind scheerde door de velden en beukte hard in op het kleine pelotonnetje. Zeven bofort en ik dacht al snel "waarom moest ik ook weer perse voor wielrennen kiezen?" Het is toch zo'n mooie sport... om naar te kijken.
Koud had ik niet, nog niet, tot de regen met bakken uit de lucht begon te vallen en heel de groep verkleumde. Verdappering zorgde dat we allemaal 2.45u na ons vertrek terug aankwamen bij de start. Uitgeregend. Hoewel we het strand en de zee waar de ijsberen verdapperden niet zagen hebben we voldoende nattigheid gehad voor een persoonlijke nieuwjaarsduik.
Het was een stevige training. Fijn om te rijden op wegen waar de laatst levende ziel al lang geleden gepasseerd lijkt te zijn. Rustig sterven op een eenzame weg wanneer je op kop rijdt om te herleven in het slijkerige spoor van mijn Sengers team genoten. Dat is wielrennen en is de tevredenheid eens zo groot na een natte training. Ik ben blij om wielrenner te zijn.
Eveline
