Soms is koersen meer willen dan kunnen...
Vandaag stond de derde koers in amper 7 dagen op mijn programma. Andermaal kwam ik de wereldtop uit mijn geliefkoosde sport tegen. De tweede manche van de Lotto Ladies Cycling cup kreeg iets warmer weer dan de afgelopen koersen. Helaas maakte dat het er niet minder zwaar op. Tielt-Winge, das gene kattepis, om het zo te zeggen.
Ik had gehoopt dat de grote ronde een beetje in de lijn lag van wat we woensdag voorgeschoteld kregen. Helaas pindakaas, niets daarvan! Hoewel ik de regio goed genoeg ken, had ik niet verwacht dat het zo zou golven en heuvelen. Na 15 km, kreeg ik al een moeilijk moment en moest ik even heel diep gaan om niet te passen. Het eerste "Niet plooien Dergent" moment van de koers...
Koeken eten was vandaag een hele opgave want ik ademde net iets te snel om vlot wat binnen te steken. Ik moet toegeven dat ik vandaag heb afgezien! De snelheid lag bij moment echt ontzettend hoog. Over mijn "klim-skills" ben ik tevreden. (In hoeverre het natuurlijk écht klimmen was...)
Net voor het ingaan van de plaatselijke ronde kwamen we aan een venijnig kassei-bergje. Andermaal een "Niet plooien Dergent" moment in de koers... Ik heb vandaag beslist om alles over een andere boeg te gooien. In plaats van een berg te zien en te panikeren, doe ik gewoon of ik het leuk vind...
In plaats van direct stil te vallen en een tempo te zoeken dat ik kan houden, probeer ik gewoon het wiel voor mij niet te lossen. Dat werkt?! Nuja, min of meer! Das kassei ding was een venijnig ding, en een groep van 30 of 40 rensters reed weg... En ik zat in de groep erachter. Ondertussen 20 "Niet plooien momentjes" verder bereikte ik in het tweede peloton de plaatselijke omloop.
Na ne km of 70 kreeg ik problemen... Geen inzinking, geen slecht moment, gewoon pijn aan mijn knie.
Kan het nog meer tegen gaan ja? Ook afgelopen woensdag kwam ik in Samyn aan met pijn aan de knie en dat was dus duidelijk nog niet helemaal verholpen... In de tweede plaatselijke ronde besefte ik dat het niet zou baten om te blijven aanmodderen met pijn. Ik zou zowiso meer kapot dan goed doen. Bovendien werd de pijn erger en besloot ik, toen deze bijna niet meer te harden was, mijn fiets te parkeren bij mama en papa.
Ik heb vandaag beseft dat fietsen soms meer willen dan kunnen is. Of vooral willen kunnen. Koersen is 80% psychologisch. Dat, beste lezers, is gewoon een kei hard feit!
Volgende zaterdag vinden jullie mij terug in Koksijde (Oost- Duinkerke) voor de eerste kermiskoers van 2013! Hop Hop, meer van dat graag!
Eveline
