Bij gebrek aan tijd en ook wel een beetje motivatie, is het er de laatste tijd een beetje over geschoten om nieuwe dingen te posten... We zijn deze maand verhuisd, ik ben afgestudeerd aan de Thomas More Hogeschool in Mechelen als Marketeer en ondertussen ook ineens al beginnen werken bij BMW in Brussel. Hoewel mijn agenda dus eingelijk al vol zat heb ik ook behoorlijk wat gekoerst. Het grote gevolg van dit alles is dat ik hopeloos achter sta met koersverhalen. Zo achter dat ik zelf niet meer weet wat ik allemaal heb uitgewreten. Maar elk lang verhaal kan kort verteld worden, dus ik doe een poging om de laatste maand kort samen te vatten. Hierbij mijn voorbereiding en de aanloop naar het BK in een notendop...

De aanloop naar het BK kon ik dit jaar relaxed aanvatten. Geen examens aan mijn hoofd die mij uit mijn focus konden halen. In tegenstelling tot de voorbije jaren kon ik de volledige koerskalender afwerken. Het gevoel was doorgaans zeer goed! Ik koerste aandachtig mee en dierf me al eens smijten in de sprints met een aantal mooie ereplaatsen als gevolg. 

In Belsele eindigde ik op een 12de plaats net buiten de top tien. De toppers zoals Devocht en D'Hoore volgen was geen optie, maar in de sprint voelde ik voor het eerst dit jaar dat er echt wat op zat. 

De week na Belsele koerste ik op vrijdagavond bij sponsor Van Eyck in Erondegem. Ik had mij mentaal voorbereid op een vlakke omloop maar dat viel dus wel lelijk tegen. Hoewel we maar 6 ronden moesten afwerken (van 16km wel te verstaan) was het niet evident. In de sprint had ik echter weinig last van de lastige race. Ik eindigde finaal als 6de! Een mooie uitslag, die de goede conditie bevestigde. 

Twee dagen later reed ik in Nijlen een anonieme koers en in de sprint was ik nergens te vinden. Risico's nemen in de achtergrond is naar mijn mening nog steeds overbodig en dus heb ik er mij niet mee bezig gehouden. Verder niets te vermelden. 

De week voor het BK trok ik naar 's Gravenwezel. Hoewel we zaterdag verhuisd zijn (We wonen nu niet meer in de Neerweg, maar aan de andere kant van Mechelen) wou ik mijn benen toch nog eens laten draaien. Ze draaiden, maar het was vierkant! Ik bereikte in het peloton de finish maar moet toegeven dat ik vooral/uitsluitend vannachter heb meegereden. Na een dag verhuizen was ik echter heel blij dat ik nog op deze "vlotte" manier kon finishen en dat ik dus zo mijn km's voor het bk in de benen had. 

Et voilà, ondanks een drukke periode voelde ik mij conditioneel toch in orde voor het BK... 

Ondertussen een week geleden maar ik heb helaas nog geen tijd gehad om een deftig blog bericht te schrijven. Hierbij dus een verslag van de koers in Belsele... 

Ondanks het relatief late vertrekuur van half vijf, was het nog voor te bakken aan de start. Belsele is voor mij ondanks de verschillende parcourswijzigingen altijd een koers geweest waar ik graag naartoe ga. Het koersje in het Waasland is met zijn vlakke structuur en vele bochten een kolfje naar mijn hand. 

Dit jaar had ik niet mijn beste dag, maar ook zeker geen slechte. Ik starte behouden in het peloton en liet de eerste demarrages rustig aan mij voorbij gaan. Toen na een aantal ronden de kleine kopgroep terug gegrepen werd, wist ik dat dé moment voor de beslissende demarrage er zat aan te komen. Ik vermoede dat het bochtige stuk zich wel zou lenen, maar nee. Net toen ik voelde dat achter mij alles weer bijeen kwam schoten de grote toppers weg. Ik had net een poging gedaan en voelde dat een tweede cartouch niet direct binnen handbereik was. 

Overigens zat er zoveel snee op de lotto-Topsport trein dat ik waarschijnlijk zowiso moeilijk op het wiel zou zijn gekomen. Maar soit, da ter zijde. 

Het peloton reed dus voor de 4de plaats. 

De lange en brede aankomst vind ik geweldig. Ik sprint graag in Belsele. Ik schoof eigenlijk pas redelijk laat op en kwam zo net iets te laat voorin. Ik eindigde echter nog op een mooie 12de plaats en ben daar zeker wel tevreden mee. Een dag voor het pk in Herselt besef ik toch dat de conditie goed is. Hopelijk ben ik voor de tweede koersdag op rij goed hersteld na de toch wel lastige koers... 

Eveline 

Het provinciaal kampioenschap werd dit jaar beslist in een nieuwe dames koers. Herselt was op zondag 8 juni het decor voor het kampioenschap van Antwerpen.

Een beperkt aantal rensters stond, andermaal in verschroeiende temperaturen, aan de start van een lastig parcours.

Ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was over de lastigheid van de omloop. De aankomst zone liep stevig op en ik was er al snel zeker van dat een groot aantal rensters zich zouden verslikken in de lastigheid van de arrivé. Het parcours herbergde echter ook nog een hele hoop bochten en een lastige oplopende strook ergens halfweg. Niet voor doetjes. 

Mijn benen waren niet hersteld. Maar écht niets hé! ze voelden aan als brak en ik starte met diepe verzuring tot achter mijn oren. Losrijden op zo'n lastige omloop, vergeet het maar!  

Ik telde de rondes af en zag echt serieus af. Mijn benen branden en ik ging toch wel redelijk diep. Het warme weer teisterde mijn lijf en leden. Drinken was een absolute noodzaak. 

Verzorger mama die voor de eerste keer instond voor de volledige verzorging kreeg het zeker niet gemakkelijk vandaag. Helemaal zelfstandig stond ze in voor mijn bevoorrading. Het moest goed zijn. Ik had het goed uitgelegd, dus ze heeft dat prima gedaan! Dikke pluim! 2 bussen aangegeven en geen enkele laten vallen! Ze mag nog mee! ;) hihi 

Ik had van mijn eindschot niet veel verwacht. Voornamelijk omdat ik mij ronde per ronde de finish had over gesleept. Blijkbaar zagen de meeste rensters het toch niet meer zo echt zitten want ik finishte nog behoorlijk goed. Met vier rensters vooruit behaalde ik nog een 21ste plaats. Met zo'n braggel benen zou ik daar op voorhand zeker voor getekend hebben! 

Ik zal het moeten leren want komend weekend staan er ook weer een heel aantal wedstrijden op het programma... vrijdag Erenbodegem, (misschien op zaterdag Oudenaarde, maar dat is onder voorbehoud) en zondag koers ik in Nijlen. Ik sta daar aan de start van de voorlaatste lottocup manche.

Tot dan!

Eveline  

Vrijdag stond ik aan de start in Begijnendijk. Persoonlijk een van mijn favoriete koersen waar ik jaarlijk met veel plezier naar uitkijk. 

De organisatie had andermaal geluk met het weer. Onder een stralende zon stonden zo'n 60 rensters aan het vertrek voor een koers van 100 km. 

Aanvankelijk zag het er naar uit dat het peloton naar de jaarlijkse massasprint zou gaan rijden. Niets was echter minder waar. Verrassing. Er reden er een paar weg op een ambetant moment. Ik wou ook springen en op dat moment besliste mijn ketting dat dat niet doorging. Van het ene moment op het andere van de grote molen op de kleine plateau. Gedaan met zingen. Ik heb een halve koers op den 11 gereden. Souplesse training zoals dat dan heet. Na wat foufelen, en door de putten rijden kreeg ik er 6 ronden later mijn ketting miraculeus weer terug op. Ondertussen was het kalf natuurlijk al lang verzopen en was mijn frustratie daarrond als serieus aan het toenemen. 

Moraal van het verhaal. Er waren er 13 vooruit. Ik werd 5de in de pelotonsprint voor wat het nog waard was. Ik was nog wel goed, maar moest van wreed ver komen. Eigen schuld uiteraard. Laat ik het erop houden dat ik mij goed voelde, dat er meer in zat, dat ik uiteindelijk een snelle sprint reed en van ver kwam, maar dat het resultaat nog steeds te wensen over laat. Vroeg of laat, zal ook dat wel weer eens in de plooi vallen hopelijk. 

Eveline,