Goede vrienden

Zopas verneem ik het overlijden van Dirk Foubert die, ondanks zware gezondheidsproblemen, regelmatig gedichten schreef.

Voor hem was poëzie vaak een therapie, een vluchtweg uit zijn wereld die door gezondheidsproblemen soms ingestort leek.

Uiteindelijk is hij bezweken, na een jarenlange heroïsche strijd.

Ook zijn echtgenote bleef er niet gespaard van gezondheidsproblemen. Dirk heeft -ondanks zijn eigen zwakke gezondheid- alles gedaan om haar het leven draaglijker te maken.

Hieronder  een treffend gedicht dat hij anderhalf jaar geleden schreef.

Een goede echtgenoot, een lieve vader en een fijn man met poëtisch talent ging van ons heen.

Albert Schrever

Een ziekte die sloopt

En niet kijkt naar een persoon

Van wat hij of zij gedaan heeft

Nee het overkomt je gewoon

Hoe moeilijk was het niet

Om die dierbare te moeten verliezen

Met pijn in mijn hart

Het waren jongen mensen

Eigenlijk nog maar net gestart

Na wat tijd om te denken

Heb ik gemeend te moeten schrijven

Het leven zal nooit blijven

Het leven is rationeel

Het leven is gevoel

Maar met wat voor een doel

Elke dag maar genieten

En plukken als het kan

Als het geen kanker is wat dan

Velen schrikken van het woord

Dat zoveel leed berokkent

Bij de gevelde

Maar ook hun naaste lief

Kanker is een mensendief

Zo zijn er vele soorten

Van long tot aan de huid

Kanker is een rotzak

Maar we krijgen hem er niet uit

Gelukkig zijn er ook goeden

Voor wie God een oogje toeknijpt

Hij roept dan blijkbaar

Voor jou is het nog geen tijd

En soms denken we wel eens

Waarom nou hij en niet zij?

Waarom zij en niet hij?

Zo krom kan kanker wezen

Maar hij maakt niemand blij

Nu wat ouder en geleerd

Het hoort bij het leven

Das gewoon geobjectiveerd

Het zwaarste van kanker

Is niet de pijn van de verdaagde

Maar van de achterblijvers

Die er niet om vroegen.

Dirk, Geraardsbergen, 15/12/2011

12-08-2013 om 09:36 geschreven door Marleen De Smet

 

Op zaterdag 5 februari 2011 woonde Dirk een concert bij ten voordele van Zimbabwekdis en de minderbedeelden in Geraardsbergen in het Arjaantheater. Hij werd geboeid en ontroerd door de innemende en aangename muziek van allerhande genres: klassiek, jazz, salondansen, tapdansen, en schreef een gedicht.

Concert

Als ik weer die klanken hoor

is mijn wezen alleen maar oor;

't samenspel van solist

en muzikanten

voert mij langs

muzikale diamanten.

Melodieën. als tere draden

met elkaar verweven

Ja......

mijn ziel komt weer tot leven.

Dit geluk is als een tere waterval

die naar verre oevers voert

en mij

tenslotte zeer beroert.

Bij het horen van al dat moois

verrijst heel mijn wezen,

zich voor een moment

Ziehier...

heel even,

stond de Hemel op een kier.

© Dirk

06-02-2011 om 11:46 geschreven door Marleen De Smet

Heb jij dat ook

Dat we elkaar vaker moeten zien, 
Heb jij dat ook, 
Dat gevoel dat we missen misschien, 
Heb jij dat ook, 
Een beetje warmte op z’n tijd, 
Heb jij dat ook, 
En knuffel als ontbijt, 
Heb jij dat ook, 
Dat we samen moeten blijven, 
Heb jij dat ook, 
Als we elkaar niet zien dat we moeten schrijven, 
Heb jij dat ook, 
Het missen van een goed gesprek, 
Heb jij dat ook, 
Dat gebrek, 

© Dirk

03-01-2011 om 21:04 geschreven door Marleen De Smet

Heimwee

Ben heel vaak dwalend geweest

in de donkerste hoeken van mijn geest

zoekend naar erkenning

van hoe het ooit is geweest.

Wachtend op de glimp van een kind

voortdurende stemmen de stilte overtreffend

als het geblaat van een lam

de vooravond van de slacht.

Langs paden

omsingeld met herinneringen

bergen met eeuwige sneeuw

wit, wollig en zacht.

Maar binnen klinkt een schreeuw

meegevoerd door de wind

een gebed in de nacht

de roep

van een verloren kind.

© Dirk (12.09.2010)

18-09-2010 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

Was ik maar…

Was ik maar een klein puppy

Dan kroop ik lekker op je schoot

Of een heel klein poezenkindje

Dat snorrend en spinnend genoot…

Was ik maar heel even iemand anders

Ik hoef geen rijk persoon te zijn

Maar even niet mezelf te wezen

Dat lijkt me voor één keer best fijn…

Maar toch, als ik er over nadenk

Blijf ik liever gewoon maar wie ik ben

Want wie schrijft anders mijn gedichten

Wie tovert er dan woorden uit mijn pen…

© Dirk

Bijlagen:
dirk.jpg (32.5 KB)   

Sneeuw

Voor de ene een feest

Voor de andere een ramp

Ikzelf moet uitkijken waar ik loop

Ik ga liever niet buiten dan wel…

Maar dat geldt voor velen met mij

Vooral de ouderen onder ons

Ik kan er toch van genieten

Het waren tenslotte steeds kwakkelwinters…

Geen sneeuw en het vroor bijna niet

Nu komt het met pakken naar beneden

Wat een heel mooi plaatje oplevert

Het landschap is gewoon prachtig…

Maar laten we de ouderen niet vergeten

En diegenen die wel in dit weer

Moeten gaan en staan

Help uw naaste een handje…

© Dirk

31-01-2010 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

Breekbaar

Al mijn tranen

Mijn zorgen

Mijn vreugde en het geluk

Ik hou het verborgen…

Geholpen door mijn masker

Waarin scheuren beginnen te komen

Waardoor mijn zwakte af en toe te zien valt

En mijn tranen mee zullen stromen…

Neen, mijn echte ik zal niemand meer kennen

Ik ben niet meer zoals ik was

Niemand die mij nog vrolijk zal kunnen herinneren

Sterk van buiten, overal tegen bestand

Maar nu eigenlijk zo breekbaar als glas…

© Dirk

05-08-2009 om 09:25 geschreven door Marleen De Smet

19-12-2008 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

voorpret

Nog voor de Sint zijn hielen heeft gelicht,

Toont de Kerstman zijn gezicht…

De voorpret voor het feest van onze herder

Rekt men zo steeds verder…

Of het ons nu wel of niet pleziert

De winkels worden steeds eerder groen versierd…

Wanneer wij zo steeds verder gaan

Komt de Kerstman straks in zwembroek aan…

Dit alles moet de voorpret verhogen

Daarna heeft de commercie haar schaapjes op het droge…

Men bespeelt de consument

En wil van hem zijn laatste cent…

Zo liggen al achter de ballen en de stallen

De attributen voor het knallen…

En ieder jaar weer

Verknalt men steeds weer meer…

Zo wordt de voorpret steeds gestimuleerd

En de consument gemotiveerd…

Het feest te vieren naar behoren

Of er nu wel of niet een kindeke is geboren…

© Dirk

19-11-2008 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

Ik voel me goed

Mens ik leef,

Ik huppel en spring door de dag

Mijn ogen twinkelen

Een glimlach…

Ik steek het tranendal over

Ik zit vol vertrouwen

Laat verdriet achter me liggen

Ik kan liefhebben en houen…

De zon breekt elke dag door

Elke wolk heeft een gouden rand

Koester elke goede herinnering

Neem me vast, geef me een hand…

Hier sta ik op dit kleine stukje aarde

kijk naar de sterren, doe een wens

adem de lucht van de woeste zee

ik ben een gelukkig mens…

© Dirk

20-09-2008 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

 


Ontmoeting

Waar zielen elkaar ontmoeten

Is waar bergen uit de grond rijzen

Is waar zeeën het land strelen

Is waar de avondzon staat te kijken…

Voor eeuwig raken ze verwikkeld

Verstrengeld in elkaar

Een deel van ieder ander…

Waar zielen elkaar ontmoeten

Is waar leven begint…

© Dirk

21-07-2008 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

Klik op de foto voor een uitvergroting. 

Dirk in-der-daad

“Hier ben ik dan”, mailde Dirk mij. Uiteindelijk is hij er sinds 8 mei 1951. Hij werd geboren te Sint-Niklaas en woonde in Dilbeek tot hij zich in augustus 2006 vestigde te Geraardsbergen.

Wie De Beiaard er op naslaat zal merken dat ‘Dirk uit Geraardsbergen’ regelmatig een gedicht publiceert. Dirk is een bijzondere man aan wie wij ons mogen spiegelen als het ons een moment tegenzit. Snel zal blijken dat we de schouders niet mogen laten zakken. Dirk kende veel tegenslagen met als gevolg dat hij werkonbekwaam werd en zijn directeurszetel in een Amerikaanse bank noodgedwongen moest ruilen voor zitjes in wachtkamers en ziekenhuisbedden.

ziek zijn

lap nu dit weer

mijn lichaam vol uitslag

ik weet het echt niet meer

wat het is met mij...

moet steeds naar de dokter langs

deze keer bloed trekken

om te zien wat het nu

weer allemaal met me is...

weet je, wordt dat moe

steeds hetzelfde gedoe

alles doet soms zo'n pijn

alles is soms zo zwaar...

weet je wat ik wil

gewoon mijn ik terug...

© Dirk

Naast gedichten schreef dirk gedurende die tijd twee boeken ‘Bedenkingen’ en ‘Bedenkingen II - Levertransplantatiepatiënt’. De boeken werden niet op grote schaal uitgegeven maar gebundeld en gedrukt in een kleine oplage. Het eerste boek werd volledig uitverkocht aan familie en vrienden. Van het tweede boek heeft hij gelukkig nog een exemplaar voor zichzelf.

Naast het schrijven en de talloze ziekenhuisverblijven wandelt Dirk graag door de straten van Geraardsbergen en ontdekt telkens iets nieuw. Daarnaast speelt hij piano, zowel klassiek als variété en lichte jazz.

Alles heeft een doel. Tegenspoed zette hem aan tot het schrijven van gedichten. Die uitlaatklep maakt het hem mogelijk het negatieve naar het positieve om te buigen.

Wellicht leerde hij daardoor noch achteruit noch vooruit te kijken maar te relativeren. Genieten van de kleine dingen of gebeurtenissen die zich afspelen in het heden is koren op de molen van een levensproces.

een kind

het ziet een vlindertje

en tuurt het na

een peinzend gezichtje

de ogen...zo klaar

een handje dat wijst

naar de lucht

een stemmetje dat zegt

met een zucht:

waar gaat dat vlindertje nu naar toe

ik zeg, naar mama

want het is moe...

© Dirk

Wie Dirk graag iets vertelt, kan dit doen via de reageertoets rechts onder dit bericht.

12-04-2008 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet