Annie De Vos, Goeferdinge

Parelsnoer van gouden waarden


Als een rode draad-des-levens

Heeft ’t geloof zo vaak bezield.

Vertrouwd gevoel dat je doorzintert.

Hoe ook het leven soms verliep.

Daarop rijg ik een levensparel:

symbool van liefde en respect

voor al wat leeft en groeit op aarde

weze het gekoesterd, gekend, beschermd!

Tweede parel is de vriendschap.

’t Brengt mensen dichter bij elkaar.

Samen met de eerste parel:

het begin van een mooi sieraad!

’t Leven is rijk aan kleine dingen.

Ontdek z’al in de ochtendstond.

Geluk is deze dag beleven,

En laten leven onder de zon.

Schoonheid begint diep in het hart.

Liefde onthult zoveel, alom.

Verwarmend kan vreugde wezen

voor wie deze parels rijgen kon.

© Annie De Vos

01-02-2009 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

 



Francine De Saeger, Geraardsbergen

GERAARDSBERGEN - Francine 'Fran' De Saeger uit Geraardsbergen publiceerde in 1992 haar eerste dichtbundel 'Koken met minne', een bijzondere combinatie van haar culinaire en poëtische interesses. Fran zette haar favoriete recepten toen op rijm. Intussen schreef ze een vervolg en zette ze haar ervaringen als stervensbegeleider om in verzen onder de titel 'Sterven met minne'.

De 'minne' of liefde, het staat heel centraal in de poëzie van Fran. Dus ook de liefde voor lekker eten. En daar rekent Fran zeker de mattentaart bij, het inmiddels met een Europees label bekroonde streekgebakje. Fran schrijft jaarlijks een ode aan de goudgele lekkernij, en draagt dat voor tijdens de kapittelzitting van de Broederschap van de Geraardsbergse Mattentaart.



Mattentaart


Och mattentaart!
Ge stond gij daar toch niet alleen om te pronken
omdat wij altijd al voor jou in bewondering stonden
zelfs lang voor Marleen ons op je 'tepelhofken' wees!

Ik heb nu weer lang naar jou staan kijken
en mij al dat moois laten welgevallen en...
je bent sexy...toegegeven!

Maar dat kijken alleen
kon mijn verlangen naar jou niet stillen.
Ik wou je strelen met mijn tong,
proeven!
dat zou ik willen!!!

en daarom heb ik je stiekem, maar met minne

vastgegrepen

en met volle mond in je Zaligheid gebeten.

© Fran

01-02-2009 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

Marleen De Smet, Zarlardinge

Marleen De Smet uit Zarlardinge noemt zichzelf een gevoelsmens. De liefde voor het geschreven woord kreeg ze van haar grootvader Charles De Clercq, de bekende Brakelse volksdichter. Kleindochter Marleen stapt in de voetsporen van opa Charles.

'Ik won als meisje heel regelmatig opstelwedstrijden en dat zette er mij toe aan om net als grootvader Charles te gaan schrijven. Ik noem mezelf een gevoelsmens. Daarom is poëzie voor mij het uiten van je diepste gevoelens en dat met heel weinig woorden. Het is het kunstzinnig benoemen van wat je zeggen wil, daar gaat het voor mij om. In mijn gedichten draag ik ook vaak een boodschap uit.'

Met onderstaand gedicht 'El Mariachi' roept Marleen vooral een broeierige zuiderse sfeer op en beschrijft ze de romantische gevoelens van een filmheld voor zijn geliefde Maria. Marleen schreef deze verzen na het zien van de film 'El Mariachi', een Mexicaanse cultklassieker.



El Mariachi

een verbazing later

dan zonsondergang

stroomt door de vingers,

trillend naar zijn hoofd

zijn lied, zijn leven,

zijn geluk, zijn verdriet

in de schaduw

van sombrero en tequila

zijn Marĩa, zijn guitarra

hij raspt reepjes poëzie

en melancholie

tot zijn melodie

mogelijk is zij ergens

als zeker vergeet zij

nergens het vuur

dat laait en tempert

zo kruipt hij zijn

hart uit het hare in

onder het balkon

zijn serenade

een lichtje brandt

de venster open

© Marleen De Smet

01-02-2009 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

 

Wivina Steenput, Geraardsbergen

Wivina Steenput uit Geraardsbergen was altijd al geboeid door poezië, maar het was pas na haar scheiding en verhuis naar Geraardsbergen dat ze zelf ging dichten. De maatschappij en haar eigen leven zijn inspiratiebronnen.

Wivina geeft lessen Nederlands in een school in Ternat. Jongeren wegwijs maken in de wereld van de poëzie, ligt haar heel nauw aan het hart. Ze schrijft vaak gedichten over jongeren en hun leefwereld. 'Vooral wat zich aan de rand van de samenleving afspeelt spreekt mij aan. En ook Geraardsbergen.'

In het gedicht 'Generatie Wij?' schrijft Wivina over de tv-generatie die weinig sociale contacten heeft.



Generatie Wij?



Om 19 uur

             komt door een platte rechthoek
de wereld binnen
en daarna nog enkele soaps

             de handleiding zit niet in het bakje

             en buiten kan je ook niet uitschakelen

Zullen we dan zelf draagvlakken maken

                   netwerken haken

                   zintuigen ombuigen

                   om beter te zien en scherper te horen…

             geschreeuw, geroep, rake klappen in een hoek:

             waarom is dit kind geboren…

             als normen vervormen

             zijn wij verantwoordelijk, met z’n allen

             en anders laag gevallen

             als er digitaal soms niet veel meer door

             de ruimte zweeft dan seks en bloot

             gaat de liefde toch een beetje dood

             en zelfs de gevangen aap nog degelijk groepsgedrag vertoont

             waar zijn wij dan van gekloond?

Doe mee en zet weer stoeltjes tegen de muur

laat die voordeur nu eens open en praat met je buur,
ga niet lopen

Ga onze kinderen voor en vul hun lege handen

             met tederheid, warmte, respect en hoop

             wat zij zoeken is niet te koop

Maak de toekomst met wat de aarde nog biedt
maar doe het samen, alleen lukt het niet

Ware broederschap heerst enkel daar
waar men zonder voorwaarden

opkomt voor elkaar:

dé overlever is geen solitair

de overlever is solidair!

© Wivina Steenput

01-02-2009 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

29-01-2009 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

 

23-01-2009 om 20:59 geschreven door Marleen De Smet

Nieuwjaarsbrief uit Moerbeke

'Weer is een nieuw jaar aangebroken’, een clichéopeningszin voor de ontelbare nieuwjaarsbrieven van weleer. Allicht zijn het nu andere zinnen, andere rijmpjes. Het zijn ook andere meters, andere peters, soms zelfs twee meters of twee peters. Sommige meters en peters moeten het stellen met een sms’je of een mailtje waarin het doopkindje als voetnoot het nummer van de pamperrekening nog eens herhaalt.

Andere tijden, andere gewoontes.

Toen internet nog geen gemeengoed was, kregen we vele kaartjes met gewoon ‘gelukkig nieuwjaar’ of ‘prettige feestdagen’. Nu de meeste mensen hun weg vinden op het wereldwijde web mogen we veel, stuk voor stuk prachtig geformuleerde wensen ontvangen. Dank daarvoor, want ik lees ze met genoegen en denk, neen, ik weet dat ze van harte zijn. 

Ze ontnemen me wel de inspiratie om zelf creatief met woorden aan de slag te gaan. Met andere woorden; ze maken me een beetje lui.

Bovendien brengt mijn leeftijd me de wijsheid bij dat we elkaar niet slechts ‘geluk’ moeten toewensen. Want wat is geluk?? We hoeven niet het opperste geluk na te streven. Het feit dat we in het Westelijk halfrond geboren zijn, zou reeds moeten volstaan om ons gelukkig te achten. Een goede gezondheid, dat is eigenlijk het bijzonderste wat we mekaar moeten toewensen want voor het geluk van al die medemensen wie we geluk in het komende jaar toewensen, zijn we daar zelf niet een beetje verantwoordelijk voor? Als wij onze slechte karaktertrekken zoveel mogelijk trachten te onderdrukken, als we onszelf dienstbaar, liefdevol en verdraagzaam opstellen, zorgen we dan al niet voor een groot percentage van het geluksgehalte van onze naasten?

Ja toch?

Dus wens ik jullie toe dat u dit jaar omringd mag worden door heel veel goede en lieve mensen en de kracht hebben om er zelf een te zijn voor anderen.

© Erika

02-01-2009 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

 

’t Is midden winter

en dan stemt plasticglitter soms wat bitter

al die vluchtige overvloed met namaaksmaak

kan geen enkele klemtoon leggen

op wat

IK

je hier wil zeggen:

Mijn wens:

             echte lichtjes in je ogen

             een blij vlammetje in je blik

             hoopvol groen in je hart

             en een winterwarm haardgevoel, een thuis

             roodfluwelen vriendschap

             met gouddraad gestrikte aandacht en zorg

             blinkend gevouwen vertrouwen

             van iemand die naast je gaat

En dan…

                    kunnen alle ballen de boom in…

             terwijl we wachten op een nieuw begin

             in een twinkelnacht vol sterrenstof

             van de mensen van nu en voorbij

Vuurwerk!

             maar ook een beetje gewoon gelukkig zijn

             in dit woordgeschenkje

             voor jou van mij…

© Wivina Steenput

02-01-2009 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

 

Kerst Christ kroost

Christelijke Kerst

Kerstelijke kroost

Kroostrijke Kerst

Kerstboom en kribbe

Os en ezel

en blatende schapen

en slapende schapen

Wakende herders

en slapende Herder

De ezel de os

De Verlosser

Geboorte gebeurtenis

Opbeurende gebeurtenis

Mama Maria

De maagd behaagt

Het kleine kinneke

Van het fijne Kindeke

De Maagd

De mooie Maagd

De droom vervaagd

De Man de Maagd

De jonge Jozef

Mama Maria

Mamie en Papie

Vake en Make

De stille sterre

De adel van verre

Goud wierook en myrre

De Maagd behaagt

De hemel geschraagd

© Wim Paul De Clercq

27-12-2008 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

 

In alle eenvoud genieten van een kerstgedicht. Genieten omdat het aanzet tot nadenken. En winter 2008 is zalig zacht als de geruisloze val van sneeuw. Dank je, beste Rik, voor de romantiek!

De goede herder

Een kerstboom wordt wakker,

steekt zijn lichtjes aan

om, al is het even maar,

die goede herder te zijn,

voor die kudde weerloze schapen,

die os, die ezel en het kind,

dat op die drukke kerstmarkt,

zijn weg zoekt ...en niet vindt.

© Rik Van Damme

Winter 2008

Wanneer het straks weer

Kerst wordt en poeder-sneeuwt,

gaat een vermoeid jaar slapen,

warm toegedekt, zonder enig verweer:

dan komen de wintersterren eraan,

drijvend als zilveren oliedruppels,

olijk pinkend, op ons smeltend bestaan.

© Rik Van Damme

19-12-2008 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

19-12-2008 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

15-12-2008 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

Het is zo ver!

De voorstelling van het eerste jaarboek van het Vlaams-Nederlands dichtersgenootschap "De 50 Meesterdichters van de Lage Landen bij de zee” was een groot succes tijdens de voorstelling in de kok-pit van het gemeentehuis te Koksijde. 
 

onder het voorzitterschap van dichter/schrijver Thierry Deleu

Zandzeggelaan 18-102

B-8670 Oostduinkerke (België)

GSM: 0478/745498

E-mail: thierry.deleu@skynet.be

http://www.geletterdemens.blogspot.com 

Toch even een overzicht

Aanvankelijk

“De 50 Meesterdichters van Vlaanderen” werd gesticht begin 2000 op initiatief van “The Order of the Razorblades” (“De Orde van de Scheermesjes”), de eerste online ridderorde in Vlaanderen en Nederland. Het idee kwam van enkele “geridderde” dichters.

Het initiatief beantwoordt aan de wens van talrijke dichters, die de essentiële waarden van hun creativiteit willen veilig stellen: de kwaliteit van hun gedichten, het respect voor elkaar en een welkome promotie van hun poëzie.

Daarna

Toen echter ook dichters uit Nederland belangstelling toonden voor het initiatief, werden er gesprekken gevoerd over de wenselijkheid van een uitbreiding tot “de Lage Landen bij de zee”. Na overleg werd deze optie genomen.

Wie zijn de 50 Meesterdichters en wat zijn de modaliteiten

Het aantal werkende leden “Meesterdichters” werd vastgesteld op maximum 50 leden.

Het zijn (in alfabetische volgorde en niet volgens de datum van hun selectie):

Marcella Baete

Bert Bevers

John Brookhouse

Marc Bungeneers

Gunnar Callebaut

Martin Carrette

Greta Casier

Frans Claus

Jeannine Debbaut

Frans de Birk

Lidy De Brouwer

Pierre Declerck

Leni De Goeyse

Jenny Dejager

Marleen De Smet

Thierry Deleu

Luc Demiddele

Ferre Denis

Gwen Deprez

Astrid Dewancker

Germain Droogenbroodt

Fernand Florizoone

Ludo Geloen

Hejatomsma

Patricia Lasoen

Paul van Leeuwenkamp

Frédéric Leroy

Cathy Mara

Mark Meekers

Peter Motte

Edith Oeyen

Ruud Poppelaars

Eric Rosseel

Annmarie Sauer

Maurits Sterkenburg

Pien Storm van Leeuwen

Ina Stabergh

Annemieke Steenbergen

Jet van Swieten

Henri Thijs

Annette van den Bosch

Guy Vandendriessche

Yerna Van Den Driessche

Eric Vandenwyngaerden

Jozef Vandromme

Jan Van Loy

Dirk Vekemans

Katelijn Vijncke

Pom Wolff

Peter Wullen

Om tot “Meesterdichter” te kunnen worden benoemd dient er onherroepelijk een periode als “solliciterende Meesterdichter” te worden doorgemaakt. Die periode omhelst één jaar.

De titel van “solliciterende Meesterdichter” wordt verleend aan dichters die minstens drie gedichten hebben gepubliceerd in een tijdschrift/e-zine of bloemlezing, ofwel gelauwerd of geprijsd werden in de Lage Landen.

“Razor’s Edge Editions” stelt een jaarboek in het vooruitzicht, met als ondertitel “De 50 Meesterdichters van de Lage Landen bij de zee”. Vermits de “solliciterende Meesterdichters” pas en precies na één jaar “Meesterdichter” worden (de proefperiode), kon die bundel ten vroegste één jaar na de geselecteerde 50^ste “solliciterende Meesterdichter” verschijnen, dus op 3 december 2008.

Een eerste aanpassing van "De 50 Meesterdichters" komt er aan voor de periode 2009-2010. Alleen bij overlijden, ontslag of klacht wordt een naam geschrapt en door een andere "Meesterdichter" vervangen.

Alle "Meesterdichters" moeten een goede reputatie hebben als mens en als dichter. Zij zijn de toekomst van het poëtich patrimonium van de Lage Landen bij de zee.

 

 

De kok-pit in het gemeentehuis van Koksijde.
 

10-12-2008 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

Burgemeester Freddy De Chou in het gezelschap
van Marleen De Smet, Wivina Steenput en Karel De Pelsemaeker 



Kiezen voor Kunst

curieus Geraardsbergen

presenteert

van 28 tot 30 november 2008

de groepstentoonstelling Kiezen voor Kunst

Op vrijdag 28 november 2008 werd de vernissage ingeleid door Francine Van der Maelen

voorzitster Kiezen voor Kunst Geraardsbergen.

Burgemeester Freddy De Chou opende de tentoonstelling terwijl Karel De Pelsemaeker, Wivina Steenput en Marleen De Smet zorgden voor de poëtische omkadering.

De tentoonstelling is nog toegankelijk op zaterdag 29 november en op zondag 30 november 2008 telkens van 14 tot 18 uur in het Koetshuis Sint-Adriaansabdij, Abdijstraat 10 te Geraardsbergen.
 

Deelnemende kunstenaars

Ann Adriaenssens  -Wim Adriaenssens

Bernadette Bauwens - Ivonne Bauwens

Geert Belet - Roland Bistoen

Jozef Buelens - Dirk Caers

Truus Debouvere - Frank De Clercq

Jean Denie - Karel De Pelsemaeker

Lieve De Pessemier - Kathleen De Rycke

Christine De Ro - Annie De Vos

Roland Durieux - Emi Everaert

Maurice Geeroms - Olav Geerts

Henri Victor - Anita Jacob-Impens

Ankelien Kindekens - Jenny Lemahieu

John Maes - Roland Meert

Kathy Potvlieghe - Yves Poelman

Greta Praet - Remi-Victor

Hilde Roels -Lutgarde Scheirlinkx

Bieke Steenhaut - Marie Rose Suys

Marina Temmerman - Huguette Vandemaele

Marleen Van de Mergel - Ive Vandenbossche

Jacqueline Vander Elst - Agnes Van der Goten

Marie Paule Van de Veire - Stijn Vergauwen

Eliane Waegeneer - Nadine Weyts.

29-11-2008 om 13:13 geschreven door Marleen De Smet

Sofie Vander Heyden, mezzosopraan

Sofie, zingen is meer dan zingen

Sofie Vander Heyden is mezzosopraan en benadrukt dat er een duidelijk verschil bestaat tussen een sopraan en een mezzosopraan. Een mezzosopraan zingt even hoog als een sopraan maar heeft een warmere kleur en is minder fragiel én zo is Sofie.

Sofie is gepassioneerd door opera. Voor haar is opera niet enkel acteren en zingen. Als artiest en als luisteraar kan ze er ook haar gevoelens in kwijtraken of terugvinden. Dat doet me meteen denken aan de vibraties die zowel door het woord als door muziek worden opgewekt.

Het zangtalent van Sofie werd ontdekt in de Geraardsbergse muziekacademie waar zij klassieke zang volgde bij Angel Geerts en Bruno Dejonghe.

Vervolgens vatte ze haar studies aan bij Zeger Vandersteene aan de Hogeschool te Gent,  Departement Muziek en dramatische kunst, waar zij het diploma “Meester in de muziek, instrument/zang, optie zang” behaalde. Ook neemt zij deel aan Masterclasses in o.a. Brugge, Parijs... Oostenrijk, Duitsland en Nederland bij Yva Barthélémi, en Zeger Vandersteene. In Nederland nam ze deel aan de opera “The death of Klinghoffer” van John Adams te Rotterdam en de opera “Der Zwerg” van Alexander Zemlinsky te Amsterdam. Zij staat op de lijst van zangers van de Vlaamse Opera en werkt momenteel als freelancerkorist bij het Vlaams Radio Koor.

Sofie toont met furore dat Geraardsbergen, naast bekendheden in het populaire genre, ook sterk klassiek talent bezit. En terecht mogen we trots zijn als haar prachtig galmende stem, warm van kleur, ons kippenvel bezorgt.

21-11-2008 om 13:18 geschreven door Marleen De Smet

voorpret

Nog voor de Sint zijn hielen heeft gelicht,

Toont de Kerstman zijn gezicht…

De voorpret voor het feest van onze herder

Rekt men zo steeds verder…

Of het ons nu wel of niet pleziert

De winkels worden steeds eerder groen versierd…

Wanneer wij zo steeds verder gaan

Komt de Kerstman straks in zwembroek aan…

Dit alles moet de voorpret verhogen

Daarna heeft de commercie haar schaapjes op het droge…

Men bespeelt de consument

En wil van hem zijn laatste cent…

Zo liggen al achter de ballen en de stallen

De attributen voor het knallen…

En ieder jaar weer

Verknalt men steeds weer meer…

Zo wordt de voorpret steeds gestimuleerd

En de consument gemotiveerd…

Het feest te vieren naar behoren

Of er nu wel of niet een kindeke is geboren…

© Dirk

19-11-2008 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

 
Foto: © Gaby Desmyter

Uitgebazuind…

Uitgebazuind het licht.

Twinkelgroen tot in de poriën

Van de parelknikkers.

In ons novembert

Het vuurrood van zomerzaligheden

Die winterwakkerblijven.

Als straks ook dat licht verdrinkt

In de langste nacht

Weet dan dat ik je

Tot klaarte wezen wil.

© Gaby Desmyter

07-11-2008 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

(Bovenstaande foto van Albert Schrever is eigendom van fotograaf Marc Colpaert en mag dus niet zonder toelating worden gedownload. Een klik op de foto leidt naar www.editiepajot.com waar vervolgens de aankondiging van de Galmaardse dorpsdichter kan worden gelezen via de knop ‘Galmaarden’.)

Het gedicht "Stilte" waarmee de gemeente Galmaarden eerder dit jaar de titel "Dorpsdich­ter Galmaarden" toekende aan Albert Schrever, viel voor een tweede keer in de prijzen. Lees verder.

"De ouderen onder ons herinneren zich pater Hilarion Thans (Maastricht 1884-Lanaken 1963) als een begenadigd literator die bij menige jongeling in de eerst helft van de vorige eeuw de belangstelling voor de schone letteren deed groeien.

De Hilarion Thansprijs is een tweejaarlijkse wedstrijd voor poëzie die de gemeente Lanaken organiseert en die open­staat voor drie leeftijdsgroepen: jongeren tot 12 jaar, jonge­ren tot 18 jaar en volwassenen. In totaal werden 192 gedichten ingezonden uit heel Vlaanderen o.m. uit Bottelare, Brakel, Deinze, De Pin­te, Etik­hove, Gent, Heule, Kortrijk, Lotenhulle, Sint-Ni­klaas, West­kerke... Een achtkoppige jury nomineerde eerst 53 inzen­dingen waarna ze op 4 september uit elk van de drie groepen de drie laureaten aanduidde.

Toen Albert dit voorjaar het reglement van de wedstrijd op internet las besliste hij zijn gedicht "Stilte" in te zenden waarmee de gemeente Galmaarden hem eerder dit jaar de titel "Dorpsdich­ter Galmaarden" toekende.

De prijsuitreiking vond plaats dinsdagavond 28.10.08 in de welgevulde  Museumkerk van Oud-Rekem (Lanaken).

Minister Marino Keulen reikte de prijzen uit aan de volwassenen:
3. Vera De Brauwer (Etikhove),
2. Tineke Vande­broucke (Westkerke) en
1. Albert Schrever (Geraardsbergen).

Twee van de drie laureaten komen dus uit onze provincie; de derde uit West-Vlaanderen.

Onder de 53 genomineerden komen er een behoorlijk aantal (overwegend dames) uit onze provincie:
Y­erna Van Den Dries­sche (Bot­tela­re),
Lut Maes (Brakel), Martine Carrette (Deinze),
Wouter Steyaert (De Pin­te),
Erika De Sterc­ke (Gent),
Inge Schiete­catte (Gent),
Ann Langeraet (Lo­tenhul­le),
Ludo Colman (Sint-Nik­laas) en
Els Van Haute (Zwijn­drecht).

Albert werd schriftelijk op de hoogte gebracht dat hij tot de drie laureaten behoorde maar het was pas tijdens de prijsuitreiking dinsdagavond in de fraaie Museumkerk dat hij te horen kreeg dat zijn gedicht de eerste prijs haalde. Een saxofoonensemble luisterde de plechtigheid op. Gastspreker minister Keulen sprak zijn tevredenheid uit over de grote belangstelling van onze Vlaamse provinces voor de Hilarion Thanspoëziewedstrijd."

Nogmaals gefeliciteerd, Albert!

De stilte van Albert Schrever is een zeldzaam kruid

“Taalkundige, Albert Schrever, uit Geraardsbergen werd verkozen tot dorpsdichter van Galmaarden.

Met zijn gedicht “Stilte is een zeldzaam kruid” liet hij elf mededingende poëten achter zich. De gemeente Galmaarden verwacht van haar dorpsdichter dat hij vier gedichten per jaar schrijft over impressies die hij opdoet tijdens zijn wandeling door deze mooi glooiende plek in het "soete Brabant" die net over de grens van de provincie Oost-Vlaanderen ligt.“ Dat meldt het weekblad van Zuid- Oost-Vlaanderen De Beiaard.

“Een gelegenheidsdichter ben ik,” antwoordde Albert Schrever,  nadat ik hem feliciteerde, “ik beschouw me als een poeta-faber: een dichter die echte arbeid verricht, die iets maakt, schept, creëert. Wist je dat het Griekse woord "poeiteis" (poëet) afkomstig is van het werkwoord "poein = maken". En in het Middelengels is het werk "Lament for the makaris" bekend, klacht om de maker (= de dichter)?”

Dat is straffen toebak. Het verraste mij vooral omdat ik voorheen nooit stilstond bij de afkomst of de betekenis van het woord poëet. 

Voor Albert Schrever is en blijft dichten een ambacht. Voor mij is Albert Schrever een stille, bescheiden dichter. Het gedachtegoed in zijn gedicht is het helend kruid dat door de zorgvuldig en toegankelijk gekozen woorden en met het ritme in de elegante eindrijm de lezers meteen aanspreekt.

De titel is origineel, zelfs prachtig. Stilte is een zeldzaam kruid als je bedenkt dat de meeste kruiden beschikken over geneeskrachtige eigenschappen.

Vanaf de beginregels neemt hij de lezer bij de lurven door een vraagstelling die tot nadenken stemt. Bestaat echte stilte (nog)? Zo ja, hoe luid is stilte? Is ze oorverdovend stil omdat je na heel wat poeha je eigen hart in je oren hoort bonzen? Of vereenzamend zwijgzaam of juist heel heilzaam? Stilte is een kruid dat voor elk individu en mits een aangepaste dosering voor opheldering zorgt in hoofd en hart en juist dat verduidelijkt Albert Schrever op een bescheiden manier in de slotregels. De allerlaatste regel is niet echt nodig, daar het enkel een herhaling is van wat in de laatste strofe wordt geschreven. Maar goed, hiermee werd een niet onbelangrijke klemtoon gelegd. En weer ben ik trots als een rots op een Geraardsbergenaar als hij.

Publicatie van Albert Schrever: “Geraardsbergen - zijn taalgebruik & taaleigen” - 2004. 

  

Laatst schreef ik:

Wat is het geluid van stilte?

Elk geluid ontstaan uit stilte verdwijnt er weer in

zoals bij dageraad en avondstond vanuit de verte

het geluid wegsterft van een maanblaffer, een hond.

© Marleen De Smet

Hieronder lees je –met toelating van Albert Schrever- zijn winnend gedicht.

Stilte is een zeldzaam kruid

Al jaren stel ik me de vraag

of echte stilte wel bestaat.

En daarenboven wist ik graag:

Is daar wel iemand mee gebaat?

Ook zou ik willen weten

of stilte ergens hoorbaar is

en of je haar kan meten

en vatten in een beeltenis.

Moeten we haar slechts gaan zoeken

waar lawaai afwezig is?

Of schuilt ze in verlaten hoeken

tussen licht en duisternis?

Een antwoord op die vragen

kan niemand je ooit geven.

En wie dat toch wil wagen

zal zoeken... heel zijn leven.

Stilte is een zeldzaam kruid

dat nooit of nimmer zal vergaan.

Ze is muziek zonder geluid

en brengt zelfs rust in een orkaan.

Ik denk -maar kan 't bewijs niet geven-

dat stilte een sterk voedsel is

vol kracht en ook vol leven...

En daar ligt haar beteke­nis!

Stilte is een voedzaam kruid…

© Albert Schrever

Geraardsbergen - Galmaarden 21.11.07

01-11-2008 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet

  

 

Rudy Baeten samen met burgemeesters
tegen alle vormen van geweld

Op 23 september 2008 werd in het stadhuis van Geraardsbergen officieel een gipsafdruk van een hand, beschilderd door kunstenaar Rudy Baeten, aan burgemeester De Chou overhandigd. Deze overhandiging kadert in de actie “70 burgemeesters tegen alle vormen van geweld”. Inmiddels groeide het aantal burgemeester tot maar liefst 85.

Dit project, een idee van de Merelbeekse kunstenaar Enca Caen, wil een halt toeroepen aan het zinloos geweld waarmee we elke dag worden geconfronteerd. Alle burgemeesters die het project steunen, krijgen van Caen een hand in gips die ze vervolgens door een plaatselijke kunstenaar laten bewerken.

De eer viel dus te beurt aan de Geraardsbergse kunstschilder Rudy Baeten die me vervolgens uitnodigde daarover iets te schrijven. Na het observeren van het beeld puurde ik daaruit het thema ‘kindermishandeling’.

De bezieler, Enca Caen, wil naar de media toe echter op de achtergrond blijven. Daarom werd de internationaal gerenommeerde kunstenaar Martin Uvijn –geen onbekende voor zowel Rudy Baeten als voor mij- naar voor geschoven als ambassadeur van dit project. De eerste hand werd overigens door Martin Uvijn beschilderd voor de gemeente Merelbeke.

In april 2009 volgt er een grote tentoonstelling met ‘alle handen’ van de deelnemende gemeenten. Voorkomen dat de maatschappij zich niet meer druk maakt om geweld is het uitgangspunt voor het stadsbestuur van Ieper.

hoelang nog

ineengedoken

in een donkere hoek

zit een kind met armen

rond opgetrokken knieën

blauw

het wiegt zwellingen

uit de onderrug

het hoofd hamert tegen de muur

kaboem, kaboem

hier stopt

het afrossen en gegil

maar begint de wraakroep

stil in dezelfde koele hoek

huilen doet het niet

wil het niet meer

het vreest

de opgeheven hand

de stampende voet

die weer en meer

de wapens

trekken doet

steenrood

de val op de keldervloer

de dreunende deur

de fatale klik in het slot

het dovend licht en

neen, dat misselijk gevoel

van honger en haat

vergeet het niet

vergeet het nooit

hoelang nog

krijgt

het

geen naam

Geweld kwelt

U hebt twee handen, ik heb twee handen. Zij hebben rechten en plichten. Wat doen wij ermee?

Handen beminnen maar mishandelen evenzo en in het laatste geval groeit uit een onschuldige kinderhand een vuist, een hakbijl, een moordwapen. In sommige landen zijn kinderen geen kinderen meer, maar soldaten of wandelende bommen met de belofte dat ze de zevende hemel zullen zien. Oh jawel, ze zien het licht, maar dat is het explosieve vuur van de hel.

Andere kinderen sterven van ontbering of worden een slachtoffer in de klauwen van het prostitutienet. Er rijzen geen vragen meer rond rooddoorlopen ogen in vale gezichten. Ze kwijnen weg als straatvuil verdoken in een of andere gure buurt.

Er bestaat nochtans een verdrag dat handelt over de rechten van het kind. Daarin staat dat kinderen die in staat zijn hun eigen mening te vormen over zaken die hen aangaan, het recht hebben die mening te uiten zonder schrik of wantrouwen; dat elk kind recht heeft op zorg, op veiligheid en bescherming tegen uitbuiting en oorlogen. Door deel te nemen aan het project “zeventig handen voor vrede” helpt Rudy Baeten de verwaarlozing van kinderen onder de aandacht te brengen.  

Laat ons daarom samen met Rudy de bontgekleurde aardbol aan de kinderen opdat zij er minstens voor een dag mee spelen. Laat ze zorgeloos schateren ver weg van wat hen kwelt. Geef hen de kans dat te vergeten wat hen heeft geveld. Onze handen zijn kelken waarin vingers als bloemblaadjes openbloeien. De strijd tegen elke vorm van geweld strijkt neer in onze handpalmen.

Wat doen wij ermee? Waarvoor beweegt een kinderhand zich?

De eerste hulpkreet viel al lang geleden maar het laatste wordt pas gehoord als het lijfje reeds is gebroken door de innerlijke schreeuw.

Die schreeuw moeten wij een stapje voor zijn. Dan hebben we een punt waarna een nieuwe zin begint: de zingeving aan de roep van een kind dat zich nu in de hemel bevindt.

MarLeen De Smet

31-10-2008 om 00:00 geschreven door Marleen De Smet