Dit is een speciaal doodsprentje, niet omdat het in het frans is, mijn overgrootvader was een waal die op 37 jarige leeftijd van Fallais, bij Huy naar Halen verhuisd was. Nee, het is speciaal omwille van de data : "Décédé à Rummen le 11 Août 1914...... Les Funérailles ont eu lieu en église paroissiale de Rummen; le 14 Août 1914 dans le plus stricte intimité. Le service funèbre ..... aura lieu .... le mardi 14 Octobre 1915."
Hij is pas veertien volle maanden na zijn overlijden officieel begraven.
Dit kwam omdat hij overleden is midden het in uitbreken van de eerste wereldoorlog. De voorposten van de duitsers waren reeds tot het oosten van Rummen doorgestoten. Op de dag van zijn overlijden hebben de belgische strijdkrachten de brug over de Gete tussen Rummen en Geetbets opgeblazen. Mijn overgrootvader woonde in de kasteelhoeve van Hoen op een boogscheut van de brug over de Gete. Het gebied moest helemaal ontruimd zijn, maar men heeft blijkbaar toch een stervende man thuis gelaten. Men heeft hem de 14 de augustus voorlopig "tussen vier planken" begraven en dan pas veertien maand later officieel op passend kerkelijke wijze.

In 1905 verhuisden Alexis Guilmet, zijn dochter Valérie en haar echtgenoot Dionysius Jacobs en kinderen naar de kasteelhoeve van het kasteel van Hoen in Rummen. Het kasteel stond er toen nog en ligt enkele honderde meter over de Gete langs de weg Geetbets- Rummen.
Mijn overgrootvader is er in 1914 gestorven toen het duitse leger oprukte. Op 11 augustus 1914, de dag dat hij overleed is de brug over de Gete tussen Rummen en Geetbets door de belgische troepen opgeblazen. Zijn zoon Louis Guilmet die in Kortenaken woonde was op weg om bij het sterfbed van zijn vader te zijn, maar werd door de belgische soldaten tegengehouden, niemand mocht nog in de richting Rummen, en de hele omgeving werd ontruimd. Louis heeft gesmeekt en gebeden toch door te mogen en uiteindelijk kreeg hij de toelating, na plechtige belofte binnen het uur terug te zijn dan werd de brug onherroepelijk opgeblazen. Louis was tijdig terug maar was niet bij het sterfbed van zijn vader.
De verdedigingslinie van de belgische troepen was de Gete tussen Drieslinter en Halen. Alle bruggen over de Gete werden hier opgeblazen in de hoop hier de duitse troepen te stoppen, Veel heeft het niet uitgehaald, de volgende dag hadden de duitse genietroepen al een noodbrug klaar en werd de Slag de Zilveren Helmen in Velpen - Halen geleverd (12/8/1914). Op 18/8/1914 werd de Slag der Zeven Zillen in Sint Margriet Houtem geleverd en Tienen ingenomen. Snel volgden Leuven, Mechelen ....
De verdedigingslinie van de Gete tussen Drieslinter en Halen werd nog eens gebruikt bij het begin van de tweede wereldoorlog. Toen blies men de bruggen niet op maar probeerde in analogie met de ijzervlakte in WO I, de ganse getevallei onder water te zetten door de sluizen te sluiten. Er werden zandzakjes aan de bevolking uitgedeeld om hun woning tegen het water te beschermen. Ik herinner mij nog de groene zandzakjes die bij mij thuis na de oorlog nog bewaard gebleven zijn.
Weer was het een verdienstelijke poging want de duitse troepen reden met hun pansterwagens op rupsbanden en lichte artillerie niet vast in het water en de modder zoals de zware artillerie van WO I. Deze keer werd de opmars van de duitse troepen zelfs niet vertraagd.

Tot zover de verhalen die mijn grootouders in mijn jeugd vertelden.