|
Désiré Iliaens Oudstrijder 1914-1918
Désiré Iliaens is mijn grootoom en achterneef. Hij was gehuwd met zijn nicht Eugenie Smets, de zus van mijn grootmoeder Sidonie Smets. Zij bleven kinderloos en hebben hun ganse leven bij rijke families “gediend”.
Nonkel Désiré was een rasechte “butler”, zijn kleding en voorkomen was altijd tot in de puntjes verzorgd en hij bewoog zich langzaam en statig. Alles deed hij volgens de etikette. Hieronder de onverkorte inhoud van zijn doodsbrief die een echte levensbeschrijving is. Ik weet niet exact waar “5 DA/EM Rgt” voor staat. Ik veronderstel : 5 de Divisie Artillerie – Etat Major.
+
Bid voor de ziel van zaliger
DE HEER
Jozef Désiré Iliaens
echtenoot van Mevrouw
Eugenie Smets
Lid van meerdere godvruchtige genootschappen.
Oudstrijder 14 – 18 met 8 frontstrepen van het 5 DA/EM Rgt.
Bestuurslid N.S.B. Linkhout.
Herinneringsmedaille 14-18 Oorlogskruis met palm 14-18.
Overwinningsmedaille – Kruis van de Ijzer.
Ridder in de Leopold II orde met zwaarden.
Ridder in de Kroonorde met zwaarden.
Ridder in de Leopoldsorde met zwaarden.
Herinneringsmedaille der regering van Z.M. Leopold II.
Herinneringsmedaille van Z.M. Koning Albert I.
Erekruis met Rozet van de Nationale Strijdersbond van België.
Geboren te Linkhout de 27 Juli 1886 en aldaar godvruchtig in de Heer overleden de 19 februari 1965, gesterkt door de genademiddelen van onze Moeder de H. Kerk.
De plechtige uitvaartmis heeft plaats gehad in de parochiekerk op 25 februari1965 te 10u 30.
Nauwelijks de jeugdjaren ontgroeit wanneer de eerste wereldoorlog uitbrak. Hij, die dacht zijn plicht gedaan te hebben na drie jaar soldatendienst, werd terug opgeroepen voor een nieuwe plicht die vier jaar zou duren.
Als voorbeeld van nederigheid en stiptheid kende hij weldra niets dan vrienden wapenbroeders.
Na een jaar doorgebracht te hebben in de eerste loopgrachten met steeds de dood voor ogen , werd hij teruggetrokken naar de bevoorradingskolonnes.
Alzo moest hij zowel bij dag als bij nacht naar de eerste linies over wegen doorheen het water, maar steeds in het bereik van het moordend kanonvuur.
In 1918 verhuisde hij opnieuw naar de eerste linie om ingezet te worden tijdens het eindoffensief.
Waar vele zijner wapenbroeders bleven in de IJzervlakte, keerde hij zonder veel lichaamsletsel terug in zijn familie in 1919.
Vele onderscheidingen, waarvan de hoogsten : Ridder met zwaarden werden hem toegekend; dewelke hij met fierheid droeg op alle feestelijkheden.
Samen met zijn echtgenote verbleef hij vele jaren in goede kringen, doch steeds met nederigheiden plichtsbesef wist hij ieders vertrouwen en vriendschap te winnen.
Met dezelfde nederigheid kwam hij terug in ons midden in 1934 en maakte iedereen tot vriend.
Dierbare echtgenote, mijn innige dank voor de tedere zorgen die ik ik steeds heb mogen genieten.
Beste bloedverwanten, ook de besten dank voor de grote genegenheid waarmede U mij omringde, ook aan mijn vriend August.
Broeders oudstrijders, het vertrouwen dat U steeds in mij stelde heeft mij gesterkt, mijn beste krachten waren steeds voor U, gaat eensgezind verder.
Gij allen : bemind God, elkander, ook uw evenaaste, gedenk mij in uw dagelijkse gebeden, ik zal uit de hemel over U blijven waken.
Diep getroffen door de blijken van genegenheid en kristelijke deelnemen.
DANK U OPRECHT
De families:
ILIAENS, VANBRABANT, SMETS, ILIAENS
Tot zover de integrale tekst. Ik wil alleen nog toevoegen dat ik mijn grootoom altijd zal herinneren als een fiere man met een voornaam voorkomen, die niets kwijt wou over de oorlog, zelfs niet tegen zijn echtgenote, die er naar gevraagd zei :” hij heeft de meest gruwelijke dingen gezien en meegemaakt en kan er niet over spreken, hij wil de gruwel vergeten”.
|
Ik ben Guilmet Michel
