Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben henri, en gebruik soms ook wel de schuilnaam henri1955.
Ik ben een man en woon in limburg (belgie) en mijn beroep is invalide.
Ik ben geboren op 26/01/1955 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: van alles.
Als je naar een foto kijkt, Zie je nooit de fotograaf. En toch moet hij er zijn. Ook al weet je meestal niet Wie hij is en wat hij wil, Zijn foto's kunnen veel vertellen.
Als je naar de wereld kijkt, Zie je nooit de schepper. Meestal denk je niet meteen aan hem Die het allemaal heeft gemaakt. En toch moet hij er zijn. Want zoveel goede mensen en dingen Zijn beeld van hem En kunnen veel vertellen Over wie hij is en wat hij wil. Als je echt goed kijkt, Zie je hem toch.??
Ik ga graag aan de wandel. Bij mij in de omgeving is best nog veel groen, gelukkig! Daarnaast is er ook een natuurlijk geluidswal. Daar wandel ik graag en neem altijd mijn mobiel mee om foto’s te maken. Ook op een grijzige dag als gisteren zijn er altijd wel wat mooist te zien.
eentje om de dag mee te beginnen en eens aan te voelen in gedachte . Het is nu bijna acht jaar dat ik helemaal stopte met de alcohol .
En ik heb het idee dat de ergste afkickverschijnselen voorbij zijn. Ik wilde
zeggen: 1-0 voor mij. Maar het is geen wedstrijdje, geen gevecht. Nee, het is
gewoon tijd. Tijd voor míj. Tijd om mezelf weer terug te vinden.Dat klinkt
misschien heel raar uit mijn mond, aangezien ik alle tijd voor mezelf heb. Maar
toch heb ik mezelf de afgelopen jaar vooral heel druk bezig gehouden. Met van
alles, maar niet met mezelf. Nu is het tijd om even een stap terug doen, een pas
op de plaats. De komende week ga ik gebruiken om puin te ruimen. In mijn hoofd,
in mijn lijf, in mijn huis. Zaken op orde stellen. Het leven is gewoon te
kostbaar om ontzettend druk bezig te zijn met onbelangrijke zaken.Het voelt
goed. Het voelt echt alsof ik mezelf weer een beetje aan het terugvinden ben. Ik
heb alleen wat meer tijd nodig.Maar wat zat me dan
dwars? Waar maakte ik me zo druk om? Ik kan mijn vinger er nog niet goed op
leggen, maar ik denk dat mijn lichaam aangaf dat het tijd is voor een volgende
stap in het aanvaarden en niet te vluchten van de realiteit. Niet bewust, maar
ik deed het wel, door vooral heel druk te zijn, druk met van alles, druk met
details. Ik rende mezelf voorbij, hield geen rekening met mijn grenzen en ging
er dan ook veel te vaak overheen. Ik had het schijnbaar nodig. Ik heb nachten
wakker gelegen op bed tijd om na te denken om alles een plaats te geven.Maar nu
is het tijd. Het is tijd om niet meer zo druk te zijn met alles om me heen, maar
het is tijd voor mij. Voor een stapje terug. Misschien zelfs wel 2 stappen. Tijd
om adem te halen, na te denken. Te onderzoeken hoe ik verder kan leven met zo
min mogelijk pijn en zoveel mogelijk plezier. Ik merk dat ik het nodig heb. Dat
het mezelf voorbij rennen zijn tol begint te eisen. Ik ben zo ontzettend moe, zo
kapot. Ik kan niet meer. En dat is niet goed. Ik wil wat energie overhouden voor
de leuke dingen, de dingen die energie geven, de dingen die maken dat ik met een
glimlach op mijn gezicht door de rottijden, door de pijn heen kom. Want dat
blijft. Dit is nu een onderdeel van mijn leven. En
het is goed, zolang ik maar een beetje op mezelf pas. Het is nu tijd om op te
laden, om ook de rust te vinden en niet meer alleen maar te rennen. Tijd voor
balans.
Voor hen die het aangaat..........50 + of ? De badkuip dementie test! Tijdens een bezoek aan een verpleeghuis vroeg ik aan de directeur wat het criterium is om een patiënt opgenomen te krijgen.
Wel zei de directeur, we vullen een badkuip met water, dan krijgt depatiënt een theelepel, een theekop en een emmer. Dan vragen we hem/haar om de badkuip leeg te maken. Oh, ik snap het zei ik, een normaal persoon gebruikt de emmer omdat die groter is dan een theelepel of een theekop.
Nee, zei de directeur, een normaal persoon zou de stop uit de badkuip trekken. Wilt U een bed bij het raam of in het midden?
ZOEKERTJE 'k zoek een elektricien om de stroom te herstellen tussen mensen die niet meer met elkaar praten, een oogarts
om de boze blik van de mensen te veranderen, een kunstenaar om een glimlach op het gezicht van de mensen te tekenen, een metser om aan vrede te bouwen, een wiskundeleraar om terug te leren rekenen op elkaar en een kachel dat mijn hartje kan verwarmen en doen smelten
Telkens wanneer ik mijzelf ontleed, resteert een rest, een zoektocht Nooit geraak ik tot de bodem van mijn zijn, maar laag op laag onthult een nieuwe laag. De een verbonden met de ander, de ander verbonden met de volgende. Zij gaat onontwarbaar voort. Met elk proberen een nieuwe laag, met elke nieuwe laag een nieuw proberen. Nooit geraak ik tot het diepste van mijn zijn.
Elke actie een complot van lusten, angsten en verlangens. Niets is gewoon. Alles heeft een doel en oorzaak. De vraag is wat en wie en hoe. Na eindeloos dralen en dwalen heb ik mijn zoektocht gestaakt. Ik ben er niet, en nooit geweest. Het is slechts het lichaam dat hier leeft. Er is geen ik, geen diepste ik, geen essentie van mijn zijn.
In relatie tot de ander verhult zich echter dit besef. De ander is niet op de hoogte van mijn automaten en gelooft in mij en redenen. Mijn mij speelt hierin mee. Het kan niet anders, en vervalt keer op keer uit schuld weer in het vinden van zijn diepste zijn.
Elke actie een complot van lusten, angsten en verlangens. De ander moet het weten, anders ga ik aan de eerlijkheid voorbij. Kon ik de ander mijn zijn maar geven. Op een blad hem aanreiken en zeggen: dit ben ik. Een blik alleen zou genoeg zijn om mij te doorgronden.
Zo is het helaas niet gegeven. Zonder essentie is het wachten totdat alles is vergaard. Pas dan is het klaar of mijn zijn de ander kan bevallen. Maar weet dat ik die tocht ook maak en weer een laag verder geraak.
Loop niet voor me, want ik volg niet. Loop niet achter me, want ik leid niet. Loop gewoon naast me en wees mijn vriend ik heb geen tijd te verliezen,want tijden veranderen henri
