Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben henri, en gebruik soms ook wel de schuilnaam henri1955.
Ik ben een man en woon in limburg (belgie) en mijn beroep is invalide.
Ik ben geboren op 26/01/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: van alles.
waterman
21-01-2009
<<<<<<<<<<<<<
O Grote Geest
wiens stem ik hoor in de wind
en wiens adem de hele wereld tot leven brengt
- hoor mij aan.
Ik kom tot U, een van Uw kinderen.
Ik ben klein en zwak. Ik heb Uw kracht en wijsheid nodig.
Laat mij vertoeven in de schoonheid en laat mijn ogen voor altijd
zich het rood en paars van de zonsondergang herinneren.
Maak dat mijn handen respecteren wat Gij hebt gemaakt,
scherp mijn gehoor, dat ik Uw stem kan waarnemen.
Maak mij wijs, om te begrijpen,
de dingen die Gij mijn volk hebt geleerd,
de lessen, verborgen in elk blad en in elke rots.
Ik zoek kracht, niet om beter te zijn dan mijn broeders,
maar om te kunnen vechten
tegen mijn ergste vijand: mijzelf.
Maak dat ik steeds bereid ben tot U te komen,
met zuivere handen, en een open blik,
en als het leven wijkt als de ondergaande zon,
laat mijn geest tot U komen zonder schaamte of spijt.
Hij is een kind als vele kind'ren Hij is niet meer en ook niet minder Maar als je praat dan zegt hij bijna nooit iets terug Hij kan de hele dag verdwijnen In een wereld vol geheimen Hij is rusteloos en altijd op de vlucht
Hij leeft alleen maar in gedachten En hij lijkt op iets te wachten Maar de trein waarop hij wacht komt nooit voorbij Er bestaan geen medicijnen Die de stilte doen verdwijnen En er zijn nog zoveel kind'ren zo als hij
(Refrein) (2 x) Breek de stilte Breek de stilte Sloop die muren om ze heen Woord voor woord en steen voor steen
Als we ze volgen in hun dromen Om te ontdekken waar ze wonen Misschien vinden we de weg dan naar hun hart Als wij proberen mee te reizen En ze de weg naar buiten wijzen Misschien vinden ze dan de woorden op een dag
Refrein (2 x)
Ze zijn in oorlog met de wereld Ze bouwen muren om zich heen Oh, maar laat niet los Geef niet op Laat ze nooit alleen
Bijna vijf voor twaalf ik zet wat dingenop een rij
Wat simpele gedachten dansen een voor een voorbij
'k Probeer het los te laten, maar er schiet zoveel door me heen
En het is al bijna vijf voor een
Tien voor half twee ik duw de dekens van me af
Ik stel hardop wat vragen, maar 't plafon zwijgt als het graf
Heel de wereld slaapt, maar ik zit vol met energie
Mijn god wat vliegt de tijd, het is al tien voor half drie
Slapeloze nachten wakker met mijn ogen dicht
Ik hink op tien gedachten aan de horizonal licht
Dit is de tweede nacht alweer, oh ik verdraag het echt niet meer
Rusteloze uren ik probeer uit alle machtmaar ik word ingehaald door de
nacht
Zeven over vier ik volg een schaduw op de muur
Er uit om wat te drinken, het is olie op het vuur
Achter de piano, ik ben weer volop in bedrijf
De nacht is zo voorbij, dat is al zeven over vijf
Slapeloze nachten wakker met mijn ogen dicht
Ik hink op tien gedachten aan de horizonal licht
Dit is de tweede nacht alweer, oh ik verdraag het echt niet meer
Rusteloze uren ik probeer uit alle machtmaar ik word ingehaald door de
nacht
's Middags om een uur of een, dan stort mijn hele wereld in
'k Loop als een zombie door de kamer
Ik ben vreselijk moe moet zoveel doen maar het heeft allemaal geen zin
Ik zou alleen maar willen slapen, ik ga mijn bed weer in
Slapeloze nachten wakker met mijn ogen dicht
Ik hink op tien gedachten aan de horizonal licht
Dit is de tweede nacht alweer, oh ik verdraag het echt niet meer
Rusteloze uren ik probeer uit alle macht
Maar ik word ingehaald door de nacht, ik lig en ik wacht
De kinderen van een lagere school krijgen les over moraal. Ze krijgen als opdracht thuis aan hun ouders te vragen een verhaal te vertellen waaraan een moraal aan verbonden is. Wanneer ze terug in de klas komen, mogen ze vertellen wat ze gehoord hebben.
Mieke vertelt :'Mijn ouders zijn kippenboeren, ze hebben een legbatterij. Op een dag hadden ze in de auto een mand eieren staan. Ze reden over een grote bobbel in de weg, waardoor de eieren braken' de moraal luidt: 'Wees zeer voorzichtig met fragiele voorwerpen'.
Elsje vertelt : 'Mijn grootouders hebben ook een kippenboerderij, maar zij kweken kuikentjes. Op een dag hadden ze wel twintig eitjes. Ze verwachtten dus ook twintig kuikentjes. Ze verzorgden de eitjes heel goed, maar toch zijn er maar vijftien van uitgekomen'. De moraal luidt : 'Tel je kuikentjes pas als ze uitkomen'.
Dan nu aan Anneke :'Mijn papa heeft verteld over ons tante Magda; ons tante Magda is piloot bij de luchtmacht en heeft meegevochten in Desert Storm.
Op een dag werd haar vliegtuig geraakt en moest ze springen. Het enige dat ze bij had was een fles whisky, een machinegeweer en een zakmes. Terwijl ze aan haar parachute bengelde, dronk ze de fles whisky leeg, dan was ze die al kwijt. Toen ze beneden kwam, werd ze omsingeld door wel zeventig Irakezen. Ze pakte haar machinegeweer en schoot het leeg,vijftig Irakezen vielen dood neer. Met haar zakmes kon ze er nog vijftien doden, toen brak het mes af. De vijf laatste heeft ze met haar blote handen gedood'.De juf kijkt Anneke ontdaan aan en vraagt na enige stilte, 'En ', vraagt de juf, 'Wat is de moraal van dit verhaal?'
Anneke antwoordt: 'Blijf uit de buurt van tante Magda als ze gezopen heeft !'
Is het leven je soms toch te zwaar, probeer dan een beetje te gelijken op een clown, die in zijn hart schreit maar met een lach op de viool speelt voor een kind, om zo zijn eigen hart van droefheid te genezen ! (Phil Bosmans)
Ik zal nooit de dag vergeten dat we onze hond uit het dierenasiel hebben gered.De opwinding begon vroeg in de morgen gedurende een dag in maart, want eindelijk waren we met zijn allen op weg naar het dieren asiel om een hond te redden!! Terwijl we in de auto zaten, herinnerde Rob me er nogmaals aan dat we slechts 1 hond mee naar huis konden nemen en niet ELKEVERDRIETIG KIJKENDEhond.
Een uur later liep ik in tranen in het dierenasiel rond, want er waren meer dan 50 honden die daar achter de tralies van een kooi zaten en ze hoopten allemaal op hetzelfde: dat iemand zou komen die genoeg om ze gaf om de deur van de kooi te openen, ze eruit te laten en ze mee naar huis te nemen om bij hun familie te komen wonen.
Ze zagen er allemaal zo verdrietig uit en ik vroeg me af hoe ik er ooit slechts 1 kon kiezen? Nadat we een tijdje hadden rondgelopen, kwamen we aan bij een kooi waar achter de tralies een zwarte hond ons aanstaarde. Ze zag eruit als een zwarte Labrador. Ze blafte niet zoals alle andere honden dat deden,ze kwispelde slechts met haar staart en haar verdrietige bruine ogen staarden hoopvol naar ons. Ze had iets speciaals ..men stond ons toe om haar uit de kooi te laten zodat we haar voor een wandeling en een gesprek mee naar buiten kondennemen. Oh! Ze was zo opgewonden en blij om buiten te zijn en met de kinderen te kunnen spelen .en Oh ja!!!! Ze was er heel erg bereid om met ons mee naar huis te gaan!
Die dag in Maart namen we onze perfecte hond mee naar huis om onderdeel van onze familie te worden en (uiteraard!) duurde het niet lang voordat we (ik)ons realizeerden dat onze perfecte familie hond helemaal niet zo perfect was, want:
ØDe perfecte familie hond zal ten alle tijden zijn huis en zijn familie beschermen.
ØOnze hond zwaaide met haar staart en nodigde elke vreemdeling uit om binnen te komen en met haar te spelen.
ØDe perfecte familie hond gaat achter een bal of stok aan, brengt deze vervolgens braaf terug en legt het voor je voeten neer.
ØOnze hond bracht NIETS (maar dan ook NIETS) terug. Ze rende er achteraan om het op te pakken, vervolgens werd er daarna meer dan 3 minuten op gekauwd zodat het helemaal slijmerig werd en daarna, ja daarna, mochten wij het misschien terug hebben, maar dan ook alleen maar om het vervolgens weer weg te gooien, want anders bleef ze naar ons blaffen.
ØDe perfecte familie hond zal tijdens de maaltijd bij de eettafel vandaan blijven.
ØOnze hond deed dit zeer zeker NIET. Ze ging naast een van de stoelen zitten om te bedelen en te bedelen door ons in de ogen te kijken en vervolgens naar het bord en weer terug en ze gaf niet op totdat elk bord leeg was.
ØDe perfecte hond slaapt buiten of binnen op een honden deken.
ØOnze hond deed dit NIET. De eerste week deed ze net of ze naast de stoel van Rob op de vloerbedekking lag te slapen, maar gedurende een nacht stond ik op om iets uit de woonkamer te halen en zag ik hoe onze perfecte hond zich gedurende de nachtIN Rob zijn stoel te ruste had gelegd.
ØDe perfecte hond loopt naast je wanneer je haar voor een wandeling mee naar buiten neemt.
ØOnze hond deed dit NIET. Ze bleef aan de riem trekken en trekken en om heel eerlijk te zijn; liep ze het allerliefste zonder haar riem rond om VOOR ONS UIT TE RENNEN!!
Je begrijpt dat we (ik) heel wat plezier met onze perfecte familie-hond hebben gehad.
Op een regenachtige morgen rende ze naar binnen en veegde haar poten op ons lichtgekleurde tapijt af en toen ik al het vuil zag dat ze op het tapijt had achtergelaten, was ik werkelijk in staat om haar aan te vallen!!!!OOOOOOHHHHHH!!! Ze kon zo ergelijk zijn!!! Ik moest mezelf er ongeveer 20 keer aan herinneren dat ze alleen maar een beetje training,discipline en geduld nodig had en dat ik van onze hond hield, maar dat ik haar gedrag niet altijd op prijs stelde!
Terwijl ik al mijn nijd en boosheid gebruikte om ons tapijt te schrobben en schoon te maken hoorde ik een stem in mijn hoofd fluisteren: Lijkt ze niet op jou?Wat bedoelt U net te zeggen dat ze op mij lijkt? was mijn reactie. Heus niet waar, ik lijk niet op mijn hond, ik ben veel beter dan dat zij is! Ik heb me nooit zo misdragen als zij zich misdraagt! Toen fluisterde de stem wederom: Herinner je nog hoe ik jou heb gered?
Het maakte me nog meer van streek toen ik me realiseerde hoe waar dit was en terwijl ik bijna een gat in onze vloerbedekking schrobde, stroomde de tranen langs mijn wangen, want ik herinnerde me nog HEEL erg goed:
Hoe ik, net zoals onze hond, eens in een plaats leefde die er als het honden asiel uitzag, een donkere plaats zonder hoop, zonder betekenis, een plaats die bestond uit troosteloosheid en wanhoop: Het mensen asiel. En net zoals onze hond erop zat te wachten om gered te worden, zo wachtte ook ik op mijn redding. Ik wachtte op mijn redding uit het mensen asiel, waar ik in mijn kooi achter mijn tralies van zonden zat opgesloten, totdat iemand zou komen die genoeg om me gaf om de deur van mijn kooi open te doen om me voor een een wandeling en een gesprek mee naar buiten te nemen, zodat Hij me misschien daarna naar Zijn huis zou brengen om bij Zijn familie te leven.
Na 44 lange jaren kwam die Iemand de duisternis van het mensen asiel inlopen en stopte bij mijn kooi en opende de deur, ik begrijp nog steeds niet waarom Hij mij koos .mijn hart was zwaar, mijn ogen waren rood en gezwollen van alle tranen die ik daar in het mensen-asiel had gehuild,mijn stem was schor doordat ik zo vaak om hulp had geschreeuwd en toen ik bijna zover was om het maar op te geven .kwam er Iemand, Iemand was hier!! Samen stonden we in de duisternis van het mensen asiel en Hij nam me mee naar buiten in het zonlicht voor mijn wandeling en gesprek.Nadat ik Hem had verteld over al de duisternis en donkere plekken in mijn leven was ik ervan overtuigd dat Hij me naar mijn kooi terug zou brengen; maar toen zag ik Zijn gezicht en de liefde die er in Zijn ogen was juist voor mij!! Hij bracht me niet terug naar mijn kooi, maar vertelde me dat Hij was gekomen om me mee naar huis te nemen om een onderdeel van Zijn familie te worden.
Ik wist dat mijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn. Hij was gekomen om me te redden!
Dit is niet het einde van het verhaal, maar slechts de start van een nieuw verhaal, want net zoals onze hond moest leren om ons te vertrouwen, zo moest ik leren om te vertrouwen. Net zoals we onze hond voor een wandeling en gesprek namen, zo nam (en neemt) ook hij mij voor wandelingen en (vele!) gesprekken en net zoals onze hond dit moest leren, moest ook ik leren om niet te snel en niet te langzaam, niet voorop of achteraan, maar om naast hem te lopen. Zoals wij de uitbundigheid van onze hond begrijpen, zo begreep en begrijpt ook hij mijn uitbundigheid over Hem. En geloof me: Net zoals onze hond dit nodig had ..had ik (en heb ik nog steeds!)Zijn liefde, geduld en discipline nodig. Hoe kan ik niet zingen, schrijven of vertellen over Zijn liefde voor de rest van mijn leven nu ik weet dat alhoewel Hij misschien niet altijd mijn gedrag had goedgekeurd; Hij wel altijd van mij had gehouden!!
Die dag in het honden asiel kon ik niet alle honden meenemen om bij onze familie te komen wonen, maar OH! Mijn hart huilt voor alle mensen die nog steeds in het mensen- asiel wachten om gered te worden en ik bid dat hij jou en mij zal kunnen gebruiken om de deuren van hun kooien te openen en ze te helpen om hun weg te vinden om een onderdeel van Zijn familie te worden!!
Het hele jaar sta ik heerlijk in het bos, niet in een standaard, maar gewoon lekker los. De hele familie gezellig om me heen. allemaal, net als ik, op een been.
Maar dan komt december, fijn voor de mensen. Wij bomen kunnen wel iets anders wensen, Mannen met bijlen om ons te kappen staan doodleuk je hele familie om te hakken.
Daarna liggen we op een hoop in de wagen. Ik lig bovenop dus mag ik niet klagen. Bij de handelaar liggen wij op de grond, een nare ervaring als je eerst altijd stond.
Dan het gezeur van klanten over ons figuur, wij zijn te vol, te kaal of te duur Er gebeurt heel wat voor men de koop sluit, ze pakken je bij de nek en schudden je uit.
Je verlangt naar de plek vanwaar ze je haalden, per klant verlies je tientallen naalden. Maar het ergste komt als je bent verkocht, wat men dan uithaalt is zeer ver gezocht
Je wordt in een hoek van de kamer geplant, met een piek op je kop en een bal in de hand. Pas tegen de avond is men met je klaar, ik zit onder de kaarsjes en engelenhaar.
Ik denk: dat is dat, terwijl ik geeuw, maar dan komt ma met de spuitsneeuw. Ze hadden zitten piekeren onder het eten, wat ze toch aan mij hadden vergeten
Zo sta ik een aantal dagen voor gek en dan halen ze mij opnieuw van mijn plek. Alles gaat eraf, want ik wordt afgetuigd. Ik voel me vrij en mijn hart juicht.
Dan pakken ze me beet, ik ben wat verwonderd. Ik word zonder meer het raam uitgedonderd. Zeker 15 jongens rennen op mij af, slepen mij naar huis in een snelle draf.
Eindelijk zijn we er na een half uurtje en gooien me me dan in een schuurtje. Daar ben ik niet de enige boom. Ik ben weer bij mijn familie en denk dat ik droom.
Op een avond gaan wij weer op een hoop,
samen met mijn buurman, denneboom "Stoop". Dat is het laatste wat ik weet, daarna werd het verschrikkelijk heet.
1) de wereld / je omgeving veranderen begint bij jezelf
2) een glas is altijd half vol of half leeg, het is maar hoe je het bekijkt
3) er zijn 2 dingen die je nooit kunt veranderen in je leven: HET VERLEDEN en ANDEREN
daarom moet je leren dit los te laten (het verleden loslaten, past = past / niets eisen of verwachten van anderen, en vergeven)
4) echte liefde is betrokken en onthecht
5) keer altijd terug naar de bron in jezelf, de plaats waar er volledige stilte is, zoals een meer waar het water stil is
6) als je gedachten stil en vredig zijn, is heel je wereld vredevol. Als je gedachten druk en verspild zijn, is je wereld chaotisch en verlies je al je energie
7) jij bent de meester van je eigen gedachten / je eigen geest (gedachten) is ofwel je beste vriend ofwel je ergste vijand
8) WAARHEID, VERTROUWEN en MOED zijn je kompas in het leven die je de weg zullen wijzen. Als je hen tot je gezel maakt, zal alles makkelijk worden en je zal vriendschap en geluk ervaren.
9) wat je geeft, komt altijd naar je terug zoals een boemerang. Geef je vriendschap, vertrouwen, help je anderen, dan komt dit automatisch naar je terug zoals een schaduw die je volgt als de zon schijnt.
10) er is niet veel nodig: een eerlijk hart, dank voor het goede en vertrouwen in de toekomst - probeer deze ingredienten eens
11) waar je gedachten naartoe gaan, daar zal energie naartoe vloeien - waar energie naartoe gaat, daar ontstaat leven
12) eigenlijk ben je een GAST in deze wereld - ga eens in je gedachten naar de andere kant, en zie alles vanop een afstand - misschien is het allemaal niet zo groot als het eruit ziet. In een vliegtuig stijg je hoger en hoger, en alles wordt heel klein, zo ook met je problemen en alledaagse dingen - het wordt zoals een katoenen wolkje dat je kan wegblazen.
i
D
h
h
HENRI
