Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben henri, en gebruik soms ook wel de schuilnaam henri1955.
Ik ben een man en woon in limburg (belgie) en mijn beroep is invalide.
Ik ben geboren op 26/01/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: van alles.
waterman
27-12-2008
het dierenasiel
Het dierenasiel
Ik zal nooit de dag vergeten dat we onze hond uit het dierenasiel hebben gered.De opwinding begon vroeg in de morgen gedurende een dag in maart, want eindelijk waren we met zijn allen op weg naar het dieren asiel om een hond te redden!! Terwijl we in de auto zaten, herinnerde Rob me er nogmaals aan dat we slechts 1 hond mee naar huis konden nemen en niet ELKEVERDRIETIG KIJKENDEhond.
Een uur later liep ik in tranen in het dierenasiel rond, want er waren meer dan 50 honden die daar achter de tralies van een kooi zaten en ze hoopten allemaal op hetzelfde: dat iemand zou komen die genoeg om ze gaf om de deur van de kooi te openen, ze eruit te laten en ze mee naar huis te nemen om bij hun familie te komen wonen.
Ze zagen er allemaal zo verdrietig uit en ik vroeg me af hoe ik er ooit slechts 1 kon kiezen? Nadat we een tijdje hadden rondgelopen, kwamen we aan bij een kooi waar achter de tralies een zwarte hond ons aanstaarde. Ze zag eruit als een zwarte Labrador. Ze blafte niet zoals alle andere honden dat deden,ze kwispelde slechts met haar staart en haar verdrietige bruine ogen staarden hoopvol naar ons. Ze had iets speciaals ..men stond ons toe om haar uit de kooi te laten zodat we haar voor een wandeling en een gesprek mee naar buiten kondennemen. Oh! Ze was zo opgewonden en blij om buiten te zijn en met de kinderen te kunnen spelen .en Oh ja!!!! Ze was er heel erg bereid om met ons mee naar huis te gaan!
Die dag in Maart namen we onze perfecte hond mee naar huis om onderdeel van onze familie te worden en (uiteraard!) duurde het niet lang voordat we (ik)ons realizeerden dat onze perfecte familie hond helemaal niet zo perfect was, want:
ØDe perfecte familie hond zal ten alle tijden zijn huis en zijn familie beschermen.
ØOnze hond zwaaide met haar staart en nodigde elke vreemdeling uit om binnen te komen en met haar te spelen.
ØDe perfecte familie hond gaat achter een bal of stok aan, brengt deze vervolgens braaf terug en legt het voor je voeten neer.
ØOnze hond bracht NIETS (maar dan ook NIETS) terug. Ze rende er achteraan om het op te pakken, vervolgens werd er daarna meer dan 3 minuten op gekauwd zodat het helemaal slijmerig werd en daarna, ja daarna, mochten wij het misschien terug hebben, maar dan ook alleen maar om het vervolgens weer weg te gooien, want anders bleef ze naar ons blaffen.
ØDe perfecte familie hond zal tijdens de maaltijd bij de eettafel vandaan blijven.
ØOnze hond deed dit zeer zeker NIET. Ze ging naast een van de stoelen zitten om te bedelen en te bedelen door ons in de ogen te kijken en vervolgens naar het bord en weer terug en ze gaf niet op totdat elk bord leeg was.
ØDe perfecte hond slaapt buiten of binnen op een honden deken.
ØOnze hond deed dit NIET. De eerste week deed ze net of ze naast de stoel van Rob op de vloerbedekking lag te slapen, maar gedurende een nacht stond ik op om iets uit de woonkamer te halen en zag ik hoe onze perfecte hond zich gedurende de nachtIN Rob zijn stoel te ruste had gelegd.
ØDe perfecte hond loopt naast je wanneer je haar voor een wandeling mee naar buiten neemt.
ØOnze hond deed dit NIET. Ze bleef aan de riem trekken en trekken en om heel eerlijk te zijn; liep ze het allerliefste zonder haar riem rond om VOOR ONS UIT TE RENNEN!!
Je begrijpt dat we (ik) heel wat plezier met onze perfecte familie-hond hebben gehad.
Op een regenachtige morgen rende ze naar binnen en veegde haar poten op ons lichtgekleurde tapijt af en toen ik al het vuil zag dat ze op het tapijt had achtergelaten, was ik werkelijk in staat om haar aan te vallen!!!!OOOOOOHHHHHH!!! Ze kon zo ergelijk zijn!!! Ik moest mezelf er ongeveer 20 keer aan herinneren dat ze alleen maar een beetje training,discipline en geduld nodig had en dat ik van onze hond hield, maar dat ik haar gedrag niet altijd op prijs stelde!
Terwijl ik al mijn nijd en boosheid gebruikte om ons tapijt te schrobben en schoon te maken hoorde ik een stem in mijn hoofd fluisteren: Lijkt ze niet op jou?Wat bedoelt U net te zeggen dat ze op mij lijkt? was mijn reactie. Heus niet waar, ik lijk niet op mijn hond, ik ben veel beter dan dat zij is! Ik heb me nooit zo misdragen als zij zich misdraagt! Toen fluisterde de stem wederom: Herinner je nog hoe ik jou heb gered?
Het maakte me nog meer van streek toen ik me realiseerde hoe waar dit was en terwijl ik bijna een gat in onze vloerbedekking schrobde, stroomde de tranen langs mijn wangen, want ik herinnerde me nog HEEL erg goed:
Hoe ik, net zoals onze hond, eens in een plaats leefde die er als het honden asiel uitzag, een donkere plaats zonder hoop, zonder betekenis, een plaats die bestond uit troosteloosheid en wanhoop: Het mensen asiel. En net zoals onze hond erop zat te wachten om gered te worden, zo wachtte ook ik op mijn redding. Ik wachtte op mijn redding uit het mensen asiel, waar ik in mijn kooi achter mijn tralies van zonden zat opgesloten, totdat iemand zou komen die genoeg om me gaf om de deur van mijn kooi open te doen om me voor een een wandeling en een gesprek mee naar buiten te nemen, zodat Hij me misschien daarna naar Zijn huis zou brengen om bij Zijn familie te leven.
Na 44 lange jaren kwam die Iemand de duisternis van het mensen asiel inlopen en stopte bij mijn kooi en opende de deur, ik begrijp nog steeds niet waarom Hij mij koos .mijn hart was zwaar, mijn ogen waren rood en gezwollen van alle tranen die ik daar in het mensen-asiel had gehuild,mijn stem was schor doordat ik zo vaak om hulp had geschreeuwd en toen ik bijna zover was om het maar op te geven .kwam er Iemand, Iemand was hier!! Samen stonden we in de duisternis van het mensen asiel en Hij nam me mee naar buiten in het zonlicht voor mijn wandeling en gesprek.Nadat ik Hem had verteld over al de duisternis en donkere plekken in mijn leven was ik ervan overtuigd dat Hij me naar mijn kooi terug zou brengen; maar toen zag ik Zijn gezicht en de liefde die er in Zijn ogen was juist voor mij!! Hij bracht me niet terug naar mijn kooi, maar vertelde me dat Hij was gekomen om me mee naar huis te nemen om een onderdeel van Zijn familie te worden.
Ik wist dat mijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn. Hij was gekomen om me te redden!
Dit is niet het einde van het verhaal, maar slechts de start van een nieuw verhaal, want net zoals onze hond moest leren om ons te vertrouwen, zo moest ik leren om te vertrouwen. Net zoals we onze hond voor een wandeling en gesprek namen, zo nam (en neemt) ook hij mij voor wandelingen en (vele!) gesprekken en net zoals onze hond dit moest leren, moest ook ik leren om niet te snel en niet te langzaam, niet voorop of achteraan, maar om naast hem te lopen. Zoals wij de uitbundigheid van onze hond begrijpen, zo begreep en begrijpt ook hij mijn uitbundigheid over Hem. En geloof me: Net zoals onze hond dit nodig had ..had ik (en heb ik nog steeds!)Zijn liefde, geduld en discipline nodig. Hoe kan ik niet zingen, schrijven of vertellen over Zijn liefde voor de rest van mijn leven nu ik weet dat alhoewel Hij misschien niet altijd mijn gedrag had goedgekeurd; Hij wel altijd van mij had gehouden!!
Die dag in het honden asiel kon ik niet alle honden meenemen om bij onze familie te komen wonen, maar OH! Mijn hart huilt voor alle mensen die nog steeds in het mensen- asiel wachten om gered te worden en ik bid dat hij jou en mij zal kunnen gebruiken om de deuren van hun kooien te openen en ze te helpen om hun weg te vinden om een onderdeel van Zijn familie te worden!!
Het hele jaar sta ik heerlijk in het bos, niet in een standaard, maar gewoon lekker los. De hele familie gezellig om me heen. allemaal, net als ik, op een been.
Maar dan komt december, fijn voor de mensen. Wij bomen kunnen wel iets anders wensen, Mannen met bijlen om ons te kappen staan doodleuk je hele familie om te hakken.
Daarna liggen we op een hoop in de wagen. Ik lig bovenop dus mag ik niet klagen. Bij de handelaar liggen wij op de grond, een nare ervaring als je eerst altijd stond.
Dan het gezeur van klanten over ons figuur, wij zijn te vol, te kaal of te duur Er gebeurt heel wat voor men de koop sluit, ze pakken je bij de nek en schudden je uit.
Je verlangt naar de plek vanwaar ze je haalden, per klant verlies je tientallen naalden. Maar het ergste komt als je bent verkocht, wat men dan uithaalt is zeer ver gezocht
Je wordt in een hoek van de kamer geplant, met een piek op je kop en een bal in de hand. Pas tegen de avond is men met je klaar, ik zit onder de kaarsjes en engelenhaar.
Ik denk: dat is dat, terwijl ik geeuw, maar dan komt ma met de spuitsneeuw. Ze hadden zitten piekeren onder het eten, wat ze toch aan mij hadden vergeten
Zo sta ik een aantal dagen voor gek en dan halen ze mij opnieuw van mijn plek. Alles gaat eraf, want ik wordt afgetuigd. Ik voel me vrij en mijn hart juicht.
Dan pakken ze me beet, ik ben wat verwonderd. Ik word zonder meer het raam uitgedonderd. Zeker 15 jongens rennen op mij af, slepen mij naar huis in een snelle draf.
Eindelijk zijn we er na een half uurtje en gooien me me dan in een schuurtje. Daar ben ik niet de enige boom. Ik ben weer bij mijn familie en denk dat ik droom.
Op een avond gaan wij weer op een hoop,
samen met mijn buurman, denneboom "Stoop". Dat is het laatste wat ik weet, daarna werd het verschrikkelijk heet.
1) de wereld / je omgeving veranderen begint bij jezelf
2) een glas is altijd half vol of half leeg, het is maar hoe je het bekijkt
3) er zijn 2 dingen die je nooit kunt veranderen in je leven: HET VERLEDEN en ANDEREN
daarom moet je leren dit los te laten (het verleden loslaten, past = past / niets eisen of verwachten van anderen, en vergeven)
4) echte liefde is betrokken en onthecht
5) keer altijd terug naar de bron in jezelf, de plaats waar er volledige stilte is, zoals een meer waar het water stil is
6) als je gedachten stil en vredig zijn, is heel je wereld vredevol. Als je gedachten druk en verspild zijn, is je wereld chaotisch en verlies je al je energie
7) jij bent de meester van je eigen gedachten / je eigen geest (gedachten) is ofwel je beste vriend ofwel je ergste vijand
8) WAARHEID, VERTROUWEN en MOED zijn je kompas in het leven die je de weg zullen wijzen. Als je hen tot je gezel maakt, zal alles makkelijk worden en je zal vriendschap en geluk ervaren.
9) wat je geeft, komt altijd naar je terug zoals een boemerang. Geef je vriendschap, vertrouwen, help je anderen, dan komt dit automatisch naar je terug zoals een schaduw die je volgt als de zon schijnt.
10) er is niet veel nodig: een eerlijk hart, dank voor het goede en vertrouwen in de toekomst - probeer deze ingredienten eens
11) waar je gedachten naartoe gaan, daar zal energie naartoe vloeien - waar energie naartoe gaat, daar ontstaat leven
12) eigenlijk ben je een GAST in deze wereld - ga eens in je gedachten naar de andere kant, en zie alles vanop een afstand - misschien is het allemaal niet zo groot als het eruit ziet. In een vliegtuig stijg je hoger en hoger, en alles wordt heel klein, zo ook met je problemen en alledaagse dingen - het wordt zoals een katoenen wolkje dat je kan wegblazen.
vriend je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het erop aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kun je zeggen: 'k heb een vriend
als je iemand hebt die alles met je deelt de tafel en het bed één die nooit verveelt als je iemand hebt die al je zorgen heelt weet je wat dat zeggen wil weet je wat dat scheelt?
je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het erop aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kun je zeggen: 'k heb een vriend
pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas mag je zeggen: ik heb 'n vriend
Straatje
In je eigen, smalle straatje is de wereld veel te nauw, je ziet er nauwelijks de hemel, die is vandaag fantastisch blauw.
Dat heb jij niet in de gaten, j' hebt geen notie van het Al, want jij leeft in 't eigen straatje en dat straatje is te smal.
Klim naar boven, naar de daken, naar een hemelhoog gewelf en vergeet je eigen straatje, vlieg es even... uit je zelf.
Met drank wordt de grote dorst gelest, maar ook met water gaat dit best. Alcohol maakt dat je je problemen vergeet en neemt voor uren weg het leed. Drank maakt je leven kapot, maar dat is slechts de drinker 's lot. Ook anderen krijgen problemen doordat sommigen alcohol tot zich nemen. De drinker vermaakt zich best terwijl hij andermans leven verpest, want hij besteft dat niet als hij 't goedje naar binnen giet. Drank schept problemen voor iedereen, ook al drinken ze er geen.
De echte drinker herken je onmiddellijk. Met een pint in de hand staat hij onverbiddelijk te hangen aan de toog. Hij valt meteen in 't oog. Hij staat zuipend te zeveren om na een tijdje 't goedje op 't toilet weer af te leveren. Altijd zat, weet hij niet wat een gezinsleven hem allemaal biedt. Hij is of blijft ook niet getrouwd, omdat hij een gezinsleven niet volhoudt.
Na enkele jaren gaat hij dood, onwetend over wat 't leven hem bood. En reeds enkele weken na zijn begrafenis weten zijn cafévrienden niet meer wie hij is!
deze tekst licht me ergens aan men hart en is me toegestuurd en zet hen hier in bewaring men dank aan de schrijver
Ik draag een koffer met me mee, het gewicht begint zwaar te tillen Het verleden zit ingepakt, klaar om er uit te willen Ik zeul de koffer van mijn leven, als een last uit het verleden Vol met dromen die ik had, en al het leed dat is geleden Ik til me een breuk aan de ballast, zoute tranen wegen nu door Alsof het antwoord geven kan, op de vraag: waar leef ik voor Ik bezwijk bijna onder het gewicht, gebukt hierdoor ga ik door straten En toch ook met luchtigheid van geluk, in de koffer die ik niet kan achterlaten
Ik heb zon idee Dat het nooit meer echt fout kan gaan Ik heb alles wat ik ooit gewild heb En mocht ik het ooit allemaal verliezen Heb ik tenminste de herinnering
Ik doe Ik durf Doe net alsof ik nooit anders heb gedaan Ik spring Ik lach Maar van binnen Lijk ik stil te staan
Van binnen vind ik het doodeng Mijn hele leven overhoop Ik doe alsof het lijkt de normaalste zaak van de wereld maar ik kruip al een paar jaar door het stof
Ik wil zijn Wie ik ben Wie ik altijd ben geweest Er is geen weg meer terug Ik dacht niet na ik ging te vlug
Ik hou mezelf voor de gek Keer op keer Maar omdat iedereen het gelooft Is het geen leugen meer
Ik en mezelf Twee totaal verschillende mensen Samen zijn ze ik Twee contrasten maken mij Zo verschillend zijn zij Zonder de één geen ander Ik mis mezelf Mezelf mist mij
De bagage van mijn leven, draag ik mee in mijn ziel. De momenten waarop ik overeind ben gebleven, de plaatsen waar ik viel Mijn bagage wil ik soms bekijken. Ik draai de stukken om en om. Met de kennis van nu, zou ik dingen ontwijken, ervaring vormt een stukje rijkdom. Achterom kijken heeft geen zin. De toekomst begint vandaag. Daarom stap ik blijmoedig het leven in. Wat mij overkomt, is de grote vraag
De weg door het leven is vol bochten. De manier waarop je die draaien en bochten neemt, bepaalt het succes van je leven. Niets is namelijk vast in het leven behalve verandering. Dat is één ding in het leven waar je zeker van kan zijn: dingen zullen veranderen. De tijd is constant in beweging. Elke dag biedt het leven je nieuwe informatie en die je moet opnemen in je eigen werkelijkheid. Het heeft geen zin je te verzetten tegen de gedachte dat jij of je levensomstandigheid zullen veranderen.
Een mens is op de wereld gezet om te groeien. Als een mens in zijn leven niet groeit is dat tegennatuurlijk. Die mensen komen 'vast' te zitten, in een sociaal isolement of in een vicieuzel cirkel en kunnen daar vaak zonder hulp van een deskundige of derde niet meer zelf uit kunnen komen. Ga zelf maar eens na hoeveel veranderingen je in de loop van 10, 20 of 30 jaar in je persoonlijke leven hebt ervaren.Hoe anders ben je nu dan 10, 30 of zelfs 50 jaar geleden?
Daarom is het belangrijk dat je effectief met die verandering leert om te gaan. Dat je je eigen ontwikkeling een hart onder de riem weet te steken.
Veranderen gaat nooit pijnloos. Pijn is de voornaamste prikkel die een veranderingsproces in beweging zet. Van pijn leer je. Sterker nog: heel veel mensen gaan pas veranderen als ze pijn voelen.
Veranderingen betekenen een vorm van verlies.
Angst voor het onbekende, verlies van vrijheid belemmert je misschien een stap voorwaarts te doen.
Verlies betekent dat een vorm van rouwverwerking noodzakelijk is. Het bewust afsluiten van de ene fase, om vervolgens te komen tot acceptatie van 'het is zoals het is'. De onbekendheid van de nieuwe fase en daar de tijd voor nemen om opnieuw te leren waarnemen en te genieten van het nieuw leren kijken en ontmoeten.
Wat zal ik zeggen? Ik heb het zelf aan den lijve ondervonden. De pijn die ik voelde omdat ik verder wilde in mijn leven maar niet wist hoe. De pijn die ik voelde omdat ik was wie ik was. Ik wilde anders zijn, maar ik wist niet hoe. Kortom ik zat vast en kon niet vooruit. Mijn beslissing om hulp te gaan zoeken is de beste keus die ik ooit in mijn leven gemaakt heb! Wat ik daarna tegen kwam was niet makkelijk want ik ben echt door een diep dal gegaan. Maar dat moest om te kunnen overwinnen. En nog heb ik dagelijks moeite om de obstakels die ik op mijn weg tegen kom te overwinnen, maar ik durf de stap te nemen en ik durf te erkennen dat ik er met vallen en opstaan wel kom. Van mijn fouten leer ik tenslotte want fouten zijn er om gemaakt te worden.
"een glumlach kost minder dan elektriciteit
