Het betreft de omgang met blinden en slechtzienden.
‘Eenoog is koning in het land der blinden’ flitst er door mijn hoofd wanneer ik met mijn blindenstok in de hand en donkere bril op mijn neus door de straten stap.
Men veronderstelt door die bewuste attributen meteen dat je helemaal niets meer kunt zien van wat er om je heen gebeurd. Vaak is dat terecht. Maar even vaak ook niet, zoals in mijn geval.
Sinds ik mijn blindenstok in bezit heb genomen ben ik in een gans andere wereld terecht gekomen, zo blijkt. Een meer vriendelijker en behulpzamer wereld. Maar soms ook een van een hulpvaardigheid tegen wil en dank, zoals jullie iets verderop kunnen lezen.
Even vaak ook een wereld van verbazing, verbazing van mijn kant dan wel. Omdat sommige mensen alle remmingen laten varen in de veronderstelling dat ik toch niet kan zien wat zij doen.
Zo was er de man die ongegeneerd naast mij in zijn kruis stond te krabben en daarna aan zijn vingers ging ruiken. Of die jonge gast die naast mij in de trein verwoed in zijn neus zat te pulken, daarna uitgebreid zijn buit zat te bewonderen om het vervolgens weg te knikkeren. Gelukkig niet mijn richting uit!
Mensen bekijken je vaak ook lang en ongegeneerd van kop tot teen. Vrouwen vooral doen dit. Enkel nadat je hen dan vriendelijk lachend toeknikt, wenden ze ietwat verward en verlegen hun blik van je af.
Om al die redenen wens ik jullie wat tips te geven over hoe je best met blinden en slechtzienden omgaat.

TIPS:

Slechtziendheid is er in allerlei variaties.
Er zijn mensen met kokervisie, waarbij ze alles door een smalle buis zien, er zijn mensen die niets zien in schemerlicht, en er zijn mensen die wel schaduwen zien, maar niets echt scherp.
In die laatste categorie behoor ik.

Wanneer iemand met een blindenstok of blindengeleidehond loopt, dan betekent het niet altijd dat hij helemaal niets ziet. Iemand die een zware zonnebril op heeft is niet per definitie blind, maar het kan soms wél zo zijn. Soms is licht schadelijk voor de ogen.

Blinden en slechtzienden lijken soms zoekend gedrag te vertonen. Toch is dat niet altijd een teken dat ze de weg kwijt zijn of hulp nodig hebben. Zij gebruiken immers andere zintuigen om zich te oriënteren.
Veel blinden en slechtzienden ervaren het als uiterst storend dat ze zomaar bij de arm worden vastgegrepen door hulpvaardige passanten 'die hen wel even zullen helpen oversteken'. Vraag een blinde dus altijd eerst of hij hulp nodig heeft als je denkt dat dit zo is. Misschien staat hij/zij wel gewoon op zijn/haar lief te wachten.
Als je in het voorbijgaan een blinde of slechtziende groet, zeg er dan even bij wie je bent.
Stuur geen papieren post, maar elektronische post. Blinden en slechtzienden hebben doorgaans een computer met aanvullende software die de tekst voorleest of omzet naar braille.

Heb je je ooit gerealiseerd dat een blinde of slechtziende...

• ... het getoonde nummer bij de balie niet ziet en dus niet weet wanneer hij aan de beurt is.

• …verkeerslichten niet altijd een ‘kliksysteem’ hebben waardoor de blinde of slechtziende zich trager in beweging zal zetten dan u. Duw hem daarom in uw haast niet van de stoep.

• ...Drum hem ook niet voorbij tijdens het instappen op bus/tram of trein om toch die zo gegeerde zitplaats te bemachtigen. Meestal is hij/zij nog goed ter been en zal u heel beleefd die zitplaats gunnen.

Tot slot:

Neem nooit klakkeloos aan dat iemand die blind lijkt, dit ook werkelijk is.
Het bespaart je wellicht vaak het schaamrood op je gelaat bij jouw eventuele gênante handelingen.

UIT NAAM VAN ALLE BLINDEN
EN SLECHTZIENDEN
BEDANKT VOOR UW AANDACHT!