Diezelfde nacht. Plots schrik ik wakker door een akelig geluid. Woeeeehoeeeee, woeeeeehoeeee klinkt het in mijn oren.
Ik open mijn nog half slapende ogen, maar zie niks. Het is nog pikkedonker in de kamer. Ik zet me moeizaam recht (stijve buikspieren van het zwemmen) en voel hoe al mijn haren rechtop gaan staan.
Nog steeds in het donker en slaapdronken tast ik naar de onderste la van mijn nachtkastje. Daar ligt immers mij grootste en scherpste vleesmes voor als…Dus al wie onuitgenodigd en met slechte bedoelingen bij mij in huis komt zijn bij dezen gewaarschuwd!
Dan hoor ik daarenboven ook nog eens het geluid van rammelende kettingen. Nu klaarwakker steek ik het licht aan. En met het mes in de hand als een rasechte ‘Psycho’ acteur, stap ik op trillende benen uit bed en inspecteer elk hoekje van de kamers. “Als dit mijn laatste uur in dit tranendal moet worden zal dat niet gebeuren zonder slag of stoot” neem ik me dapper voor. En dan…

…En dan valt mijne eurocent!
Het bangelijke ‘Woehoe’ geluid komt uit de buizen van ons nieuwe verluchtingsysteem. Het is de stormachtige wind die er loeiend door raast. Het bijbehorende gerammel zijn losliggende bouten en moren, en/of door de werklui vergeten gereedschap, die kletterend door de metalen buizen worden gejaagd.

Oef! Het raadsel is opgelost en ik keer gerustgesteld terug naar bed in de hoop dat ik de slaap weer kan hervatten.
Maar als dit elke keer gaat gebeuren wanneer er een stevige wind staat dan ga ik nog heel veel slapeloze nachten tegemoet.

Leve onze opgedrongen renovatie!
Mijn eens zo gezellige flatje is van een met gelijkmatige en vlakke muren tot een Freudiaanse en a la Salvador Dali surrealistische blokkendoos hervormd. En nu ook nog naar spookhuis!

Ik wens jullie allen een gezellige verderzetting van het (verlengde) weekend met rustige nachten toe!
Tot de volgende…