Dit is feitelijk een item voor mannen om te lezen. Misschien dat wij vrouwen alzo een antwoord krijgen, of minstens een beter inzicht op het denken en doen van mannen.

Je leest het vaak en je hoort het nog veel vaker door hen zeggen, mannen snappen niets van vrouwen. Ze weten niet hoe ze nu juist in elkaar zitten. Maar ik kan dat retourneren want ik snap niets van mannen.
Ik snap bijvoorbeeld niet hoe zij een moertje dat op straat ligt oprapen omdat ze er eventueel een kunstwerk in zien. Of dat ze het ding misschien ooit nog eens kunnen gebruiken, hoewel ze er thuis nog honderd of meer werkloos her en der hebben rondslingeren. Wat my dutch lover bijvoorbeeld ziet in een kapotte knoop van een Jeansbroek snap ik ook niet, maar ik kwam er wel achter hoe belangrijk het voor hem moet zijn toen ik hem wou wegkijlen omdat hij al meer dan drie maanden op de keukenrichel ligt en hij daarbij danig op mijn zenuwen werkt.

Wat ik al helemaal niet snap is dat, buiten hun auto, mannen niet schijnen te weten dat toestellen en kasten ook een zij, achter en bovenkant hebben.
Deze morgen vroeg my dutch lover zo langs zijn neus weg of ik speciale plannen had vandaag. Ik weet dan meteen hoe laat het is, meneer wil dan heel graag gaan vissen. “Ga maar jongen, ik vind wel wat om te doen.” Hij kijkt me daarbij dan aan of ik van de maan kom want, wat kan ze nou nog vinden om te doen?! Na het bed te hebben verschoond, de was en de strijk te hebben weggewerkt, de badkamer en de wc grondig te hebben gepoetst weet hij toch echt niet wat ik nog meer zou kunnen doen? Nou, wat denk je van de keuken, mijn beste.

Toen hij vanavond weer thuis kwam en me vroeg of ik me niet verveeld had zo’n ganse dag, liet ik hem weten wat ik zoal met mijn tijd had gedaan.
Bijvoorbeeld de verzameling vazen afgewassen die boven op de keukenkast staan vet en stof te vergaren. Zeker vijftien vazen staan daar. Nog van in de tijd dat we een grote bloementuin hadden en er in elke kamer verse bloemen stonden. Nu moeten we die bloemen gaan kopen en blijft het meestal bij één boeket. Dus we hebben een overschot aan lege vazen. Maar ze wegdoen? Geen denken aan! Ik huur wel eens een stand op de rommelmarkt en verkoop ze daar. Ik hoor het hem al vier jaar zeggen.
”Ik heb onder andere de koelkast en de magnetron uitgewassen”, zei ik hem, en weer bekeek hij me als zag hij een bosbrand op zee. Want dat had ik de vorige keer toch gedaan! Hij vergat wel even dat de vorige keer al twee maanden geleden was.”En de magnetron heb ik vorige week nog gedaan”, zei hij me nog met een beetje verontwaardiging in zijn stem. Geloof ik best, maar dan toch niet de zij en achterkant.

Nee, ik snap ze niet de mannen! Zien zij de dingen nu echt zo anders dan wij? Althans wat binnenhuis betreft dan, want eens de straat op schijnen hun blikken scherper dan ooit te worden. Dan zien mannen dingen die aan vrouwen totaal voorbij gaan.
”Ja zeg, maar jij hebt een poetsvrouw”, zegt hij me een beetje verongelijkt. “En hij dan niet?”, flits er even door mijn hoofd, maar ik zwijg en haal m’n schouders op. Ik vraag mij daarbij af of ik nu echt die éne heb getroffen of dat er nog vrouwen zijn met dergelijke exemplaren.
”Wat eten we schat?” Want natuurlijk heb ik tussendoor ook nog een potje gekookt, daar word niet eens meer aan getwijfeld.
”Ga jij maar lekker zitten, doe ik de afwas wel” zegt hij me na het eten, en ik vind hem meteen weer een schatje.
Nee, ik snap de mannen niet, maar soms snap ik mezelf ook niet!