Op vrijdag 7 december zouden wij onze 40-jarige huwelijksdag hebben gevierd. Als het noodlot niet zo hard en genadeloos had toegeslagen.
Het is natuurlijk pure speculatie van mij. Want evengoed zouden we bij leven en welzijn misschien al lang uit elkaar zijn gegroeid. Er was immers het leeftijdsverschil van negen jaar tussen ons beide. Misschien zou er in ons huwelijk een moment gekomen zijn waarop die eens zo grote liefde voor elkaar zou opgehouden hebben met bestaan. Misschien waren we daarna beiden andere paden opgegaan. Elk met al dan niet een nieuwe liefde. Misschien…wie zal het zeggen!

Maar ik weiger om mijn mooie droom te verpesten met zwarte gedachten.
Want liever droom ik dat we nog samen zijn. Dat we ‘s avonds knusjes bij elkaar zitten. Hoe we samen herinneringen ophalen aan vroeger, aan onze eerste ontmoeting bijvoorbeeld. Die eerste blik op elkaar. Jouw blik open en warm, vragend en verlangend, en ik die hem blozend en verlegen, maar evenzo ontvankelijk beantwoorde.
Ik droom over hoe je nu zou zijn? Je haren grijs of wit? Met of zonder baard? Nog steeds slank of toch een buikje wegens het goede leven? Hoe je nog steeds je pijp stopt met die geurige Clan tabak die jij verfoeit maar toch minstens een keer per dag opsteekt, enkel  om mij te plezieren. Ik droom zoveel meer...

Onze tijd samen was veel te kort. En sinds jouw heengaan zijn er al zovele jaren voorbij gegaan. Maar soms lijkt het net alsof het gisteren was dat je naast me stond. Dat je mijn hand nam en me zei dat ik niet meer alleen zou staan, dat ik nooit meer bang hoefde te zijn, dat niemand me ooit nog pijn zou doen, zoals me in het verleden zo vaak was overkomen. Dat het geluk ons toelachte.
Hoe konden we weten dat ons geluk zo broos was. Hoe konden we toen weten dat we ons zo zouden vergissen.

Mijn reis in de tijd brengen zoveel emoties in mij tot stand. Spijt en verdriet om wat nooit heeft mogen zijn. Maar ook een diep gevoel van geluk.
Geluk omdat je mij het allermooiste geschenk dat er op aarde bestaat hebt gegeven. Waarvan ik met zekerheid durf te zeggen dat je er elke dag erg trots zou op geweest zijn. Die je met vaderlijke liefde zou hebben omringd. Als je er de kans maar toe gekregen had.
Maar in onze twee prachtige kinderen vind ik zoveel van jou terug. Dat maakt dat jij voor mij onsterfelijk bent.

Voor ik mijn ogen weer open en deze reis beëindig om weer terug te keren naar de realiteit van elke dag, wil ik ons een hele gelukkige huwelijksverjaardag toewensen.
Bedankt voor de mooie jaren! Bedankt voor de mooie herinneringen…