Bij mij was het op kerstavond zelf heel stilletjes. Samen met Dochterlief, die onverwachts kwam binnenvallen, voor tv met een klein hapje en een snoepje. Dan op tijd naar bed want ons kerstfeest zou op kerstdag plaats vinden.

Zoonlief, schoondochter en kleindochter kwamen  beladen als muilezels kort na de middag aan. Schoondochter had immers beloofd dat zij de feestmaaltijd op zich zou nemen en ze had al wat voorbereidend werk verricht. Vermits zij geen auto hebben (geen auto willen) moest dit allemaal met mankracht van Ekeren via het openbaar vervoer met twee overstappen naar hier thuis worden gebracht.
Mijn taak was het om te zorgen voor: de amuses… (die ik gemakkelksijshalve kant-en-klaar kocht bij de delicatesse winkel in de buurt, idem dito voor de kroketjes)… het dessert… (een ijstaart gekocht bij Delhaize)…. bij dit alles de gepaste drank uiteraard… en het feestelijk dekken van de tafel.
Voor de rest mocht ik toekijken en genieten van al dat lekkers.

Maar moeder heeft nog altijd die horeca drive in zich en kan niet toekijken terwijl anderen staan te zwoegen. Schoondochter had het zichzelf dan ook niet gemakkelijk gemaakt. Een romige Bloemkoolsoep als voorgerecht. De hoofdschotel was een Kalfsgebraad met BosChampions in een Champagnesaus. Daarbij een trio van groenten en kroketjes. Dit allemaal vers, want aan potjes of blikjes doet Schoondochter niet. Bijgevolg liet ik toch maar mijn handjes wapperen waar ik kon.
En het deed me zo een grote deugd om nog eens in mijn keuken te staan en iets tot zijn recht te kunnen brengen zonder dat het ofwel nog half rauw, ofwel aan gebrand is wegens mijn falend zicht.

Toen ik evenwel deze morgen nog half slapend mijn keuken betrad en daar de chaos zag alsof er een bom in was ontploft, voelde ik mij al iets minder happy. Gelukkig is daar Prosper Plons (mijn vaatwasser) om me een handje te helpen. En zodoende staat die nu al voor de derde keer vandaag zijne nikkel af te draaien. Grote potten en pannen maar gedaan op de ouderwetse manier, de oven gereinigd en de keuken gedweild.
En dus heb ik nu even de tijd om met propere handen het relaas van mijn kerstfeest in te  tokkelen.

Zoals al eerder gezegd en geschreven wacht me morgen nog een zware karwei. Maar zoals eveneens al eerder gezegd en geschreven krijgen jullie dat verslag later nog wel te lezen.

Voor nu wens ik jullie allen een rustige aanloop tot van oud naar nieuw.
Tot de volgende…