You're a bit ... unusual. And so is your blog.
You're impulsive, and you'll often post the first thing that pops in your head.
Completely uncensored, you blog tends to shock... even though that's not your intent.
You tend to change your blog often, experimenting with new designs and content.
Bedankt voor uw bezoek, waardering, reactie, of berichtje! Graag tot weerzien.
HUISMUSJE'S NESTJE
HIER LEG IK MIJN EI!
08-08-2005
STATISTIEKEN!
Ik vraag mij telkens af, wanneer ik over statistieken lees, hoe, maar vooral door wie, die statistieken worden samengesteld! Aan mij heeft nooit iemand een officiële vragenlijst voorgelegt! Niet over mijn levensstandaard, niet over mijn voedingspatroon, en nog minder over mijn veiligheidsgevoel! Hoe kan men dan beweren dat hier in Antwerpen de mensen zich veilig voelen? Hoe kan men beweren dat de misdaad gedaald is te Antwerpen? Wie heeft dat bepaald? Op wie zijn opinie gaat men voort? In de statistieken zijn alle Belgen opgenomen. Ook de ouderen en de baby's. Nu is het al een beetje beter te begrijpen, want de baby's kunnen niet praten, en de ouderen durven niet praten!
Ik herinner mij nog de tijd dat we onder vrienden en vriendinnen afspraken om in de stad naar de bioscoop te gaan, of te gaan stappen. In de winter stonden we dan vanuit onze eigen gemeente of dorp te wachten op bus of tram. Niettegenstaande de winkels toen nog allemaal om 18h00. dichtgingen....Niettegenstaande er minder straatverlichting was.....Nietegenstaand er minder volk op straat liep..... Niettegenstaande dit alles waren we niet bang! We deden dit zonder angst omdat de krant niet elke dag bol stond van de overvallen op oude mensen. We waren onwetend over kinderen tussen de acht en de vijftien jaar die met messen op zak op zoek waren naar geld voor drugs. Of waren die er toendertijd niet? Toen gingen we nog veilig van De Gemeentestraat naar het De Conincksplein, of te voet naar de Paardemarkt of het St. Jansplein. Want elke lokatie had daar wel een leuke cafe waar jongeren graag vertoefden.
Ik herinner mij, dat wanneer ik als kind in de "koekkestad" rondliep, en ik een gesluierde vrouw zag met aan haar zijde een man in wit lang kleed, mijn kinderlijke fantasie in werking trad. De fel gekleurde gewaden van de vrouwen vond ik prachtig. Ik dacht dat die mensen uit de sprookjesboeken kwamen. De sprookjes van duizend en één nacht. Wanneer ik een neger zag droomde ik met mijn ogen open van wilde tijgers en leeuwen. Van vrolijke apen die van boom tot boom sprongen, onderwijl een banaan oppeuzelend. Kortom, we waren enkel bang van "zwarte piet"
Nu ga ik 's avonds de straat niet meer op! Zelfs niet nu er volop licht schijnt. Zelfs niet nu er talrijke lichtreclame's branden van de al even talrijke nachtwinkels. De Oosterse en affrikaans mensen in hun lange gewaden vrees ik nog niet, nee, het zijn hun nazaten die ik vrees! Omdat er elke dag wel een ouderling wordt overvallen door een kind met mes op zak, op zoek naar geld voor drugs Je bent niet meer veilig in je auto, carjacking. Je bent niet veilig in je huis, homejacking En nu moeten we zelfs een terroristenaanval vrezen! En ik ben zeker niet de enige die angst heeft.
Hoe komt het dat deze angst niet in de statistieken wordt opgenomen? Baby's kunnen niet praten, en ouderen durven niet praten! We mogen ook niet praten, we mogen niet zeggen wat we denken! We mogen niet zeggen dat we angst voelen! Daarom heeft men aan mij waarschijnlijk niets gevraagt. Daarom ben ik stilzwijgend opgenomen in de statistieken. Statistieken die volgens mijn mening dateren vanuit die tijd dat ik nog in sprookjes geloofde. Maar mijn mening hoeft niet de uwe te zijn!!!
Reacties op bericht (1)
15-08-2005
Sprookjes
Of hoe een mens zijn onschuld en openheid verliest.
Hoe kunnen we nog onbevangen leven en bewegen zoals toen.Waar is onze spontaniteit, openheid?
Mij zul je niet gauw horen over die "goeie ouwe tijd", maar het was wel simpeler.
PS: ik weet nog niet wie je bent (kleintje)
{}
geschreven door Vera
Over mijzelf
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is femme au foyer (klinkt belangrijk in 't frans).
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Elke dag iets positiefs bijleren uit het leven!.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier.
Ik heb geen kuddegeest, maar zal het de kudde nooit verwijten!
Ik ben open en eerlijk in woord en daad, en ik wens voor u hetzelfde!