|
22 juli 1972, een blijde dag voor beide ouders.
Vandaag is hun eerste kind geboren, een dochter, en ze noemen haar Anja.
Maar de blijdschap gaat al vlug over in zorgen en verdriet.
Want Anja wordt geboren zonder galwegen.
Deze afwijking noemt men Galgangatresie.
INFO;
Galgangatresie is een aangeboren afwijking waarbij de galwegen in de
lever of daarbuiten niet of onvoldoende zijn aangelegd. Het komt voor bij
één op de 10.000 pasgeborenen. Het gevolg hiervan is dat er geen afvloed
van gal naar de darm kan plaats vinden. Er onstaat ophoping van galkleurstof in
het bloed en door stuwing van gal beschadiging van de lever. De beschadiging
leidt soms tot een ernstige stoornis van de leverfunctie. Er moet dan
tijdig operatief worden ingegrepen.
Dus de kleine Anja wordt met spoed geopereerd in het
Brugmanziekenhuis te Jette
Er worden kunstmatige galwegen aangelegd, het is een noodoplossing, want men
vermoed dat de baby niet oud gaat worden.
Maar tegen alle verwachtingen in, en met de nodige talloze medische zorgen wordt
de baby een blije kleuter.
Het blijft stijgen in positieve lijn, en Anja wordt een prachtige jonge vrouw.
Zij doet aan bokssport, kickboksen, power training, competitie
zwemmen.
In al wat ze doet blink ze uit, en ze kaapt vaak een eerste prijs weg.
Ze fietst, rijd motor, houd van snelheid en mooie snelle wagens.
Ze doet zelfs mee aan de miss big beauty verkiezing.
Zij is levenslustig, temperamentvol, en ze gaat geen enkele uitdaging uit de
weg.
Alles zit haar mee.
Wanneer blijkt dat ze Lesbisch is, heeft ze het even
moeilijk, meer omdat haar familie er het nog moeilijker mee heeft.
Maar ook met dat rekent ze af, en op een dag ontmoet ze mijn dochter.
En zo komt Anja ook in mijn leven.
Alles lijkt mooi, twee jonge vrouwen samen in liefde,dwars tegen alle vooroordelen
in.
Ze hebben alles mee om gelukkig te zijn, maar helaas.
Op een dag is ze lusteloos, ze heeft koorts en rilt van
de kou.
Een griepje denk ik.
Maar haar mooie gezonde gelaatskleur veranderd van zomersbruin naar geel
Ook het wit van haar ogen zien geel.
En Anja weet hoe laat het is.
Ze moet naar het ziekenhuis.
Ze wordt doorverwezen naar het universitair Erasmeziekenhuis te Brussel.
Een lijdensweg van talloze onderzoeken neemt een aanvang gedurende een tweetal
jaren
Om te eindigen in een levertransplantatie.
Maar de lijdensweg is nog niet ten einde met deze
operatie, integendeel.
Onwaarschijnlijke hoeveellheden pillen per dag moet ze nemen, waaronder Medrol.
En daar zwelt ze van op als een ballon.
Gelukkig krijgt ze toch haar figuur weer wanneer ze mag stoppen met die
Cortizone.
Maar de lijdensweg duurt voort.
De galwegen laten het een zoveelste maal afweten, en er wordt een buis gestoken,
een soort Stoma, die ze minstens zes maanden moet inhouden.
Ze mag niet douchen en niet zwemmen.
De buis hindert haar bij al wat ze doet.
Ze moet ze verschillende malen per dag doorspoelen, en dat is pijnlijk.
Zes maanden worden een jaar, maar uiteindelijk komt het
verlossende woord, die dekselse hinderlijk buis mag eruit.
En ze herleeft.
Ze heeft een ongelofelijke zin voor humor, en even zien we weer de goedlachse
energieke Anja opduiken.
Tot enkele weken terug.
Ze krijgt hevige jeuk, een slecht teken.
En ja, men moet weer een buis steken, maar Anja weigert.
Dit is niet leven voor mij laat ze haar dokter weten.
En men zoekt naar alternatieven.
Woensdag moest ze wederom naar het ziekenhuis.
Donderdag 19 oktober om acht uur ligt ze weer op de operatietafel.
Men gaat de vernauwingen in de galwegen wegsnijden, en de goede delen aan
elkaar zetten.
Op hoop van zegen, zei de dokter.
Daarstraks stuurde ik haar een smsje, en ik was ontstelt toen ik een
soortement testament van haar terug kreeg.
Wees een dubbele steun voor Vickytje, want ze heeft het moeilijk, zeg haar dat
ze mijn motor niet onder de 2500 mag verkopen, en van dat geld haar een Golfke
koopt, dat is mijn wens!
Ik heb van de zenuwen de ziekenkamer al opgekuist, en ik denk dat ik seffens
aan de gang begin, laat ze ook nog weten.
Ik zit perplex naar het bericht te kijken.
Ondanks alles, die humor, waar blijft ze de moed vandaan halen!
Wanneer de zinsbouw van dit schrijven niet geheel correct
is, wanneer er schrijffouten instaan
..
Dan komt dit doordat ik dit schrijf met tranen in mijn hart.
Maar ook met hoop in mijn hart, hoop op een goede afloop.
want ze verdiend het, onze Anja
|
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
