Hier zit ik dan, 04h 35, en klaarwakker.
Buiten aardedonker, muisstil, zelfs de vogels slapen nog.
Het is bij mij, of het één, of het ander.
Ofwel moet ik nog gaan slapen op dit ontiegelijke uur, of ik ben al wakker.
Insomnia, of slapeloosheid, het is een ziekte, een ergerlijke marginale kwaal die niet wordt erkend, maar die zo een enorme geweldige impact heeft op je leven, dat het je vrijwel buiten de maatschappij zet.
Al vier generatie’s lang wordt dit euvel in mijn familie doorgegeven van moeder op dochter.
Bij zonen schijnt het geen invloed te hebben.

Slapeloosheid is hier misschien niet het juiste woord, het is eerder een afwijkend bioritme.
Een etmaal telt 24 uur.
Van de 24 uur slapen we er acht, en zijn we 16 uur in de weer.
Maar niet wij!
Wij zijn 22 uur klaarwakker, en we hebben tien uur slaap nodig om te recupereren.
En dat maakt dat een etmaal voor ons 32 uur zou moeten tellen.
Ziet u het probleem!
Onze wakker en slaaptijd varieert dus elke dag van de week.

Hoe vaak ben ik niet gewoon wakker gebleven omdat ik ’s morgens ergens naartoe moest, omdat de kinderen van en naar school moesten.
Je loopt dan een ganse dag versuft rond.
Of je valt vermoeid in slaap op de meest onmogelijke momenten en plaatsen.
Bijvoorbeeld op tram en bus, met als gevolg dat je ergens uitkomt waar je helemaal niet moest zijn.
Of je valt in slaap in een wachtzaal, met als resultaat dat je je beurt menig maal voorbij laat gaan.
Hoe vaak heb ik niet geslapen in de klas, op de speelplaats.
Wanneer de juf dan met een keiharde knal haar liniaal op mijn bank liet neerkomen, dan schrok ik mij een beroerte.
Maar helpen deed het niet, mijn verstand sliep lekker verder, ook al waren mijn ogen open.
En dat hazenslaapje maakt je niet fit, integendeel, vaak is misselijkheid een gevolg.

Dat afwijkende bioritme heeft ook een invloed op je lichamelijk welzijn.
Je maandstonden komen niet om de 28 dagen, zoals bij de meeste vrouwen.
Nee, je innerlijke huishouding ligt ook totaal overhoop.
Ook je etenstijden liggen elke dag verschillend, met als gevolg dat je darmflora totaal in de war geraakt.
En dan heb ik het nog niet over de commentaren die je krijgt van je naasten.
”Lig jij nu nog in bed, het is al na de noen?!”
Leg maar eens uit dat je pas om tien uur die morgen in slaap bent gesukkeld.
Leg maar eens uit dat je nog doodmoe bent, omdat je maar 4 uur hebt geslapen op dat moment.
In hun ogen ben je een luie donder

Het heeft ook een invloed op je relatie.
Soms ben je nog wakker als manlief moet gaan werken, en kan je zijn boterhammetjes maken, met een zoen als bedankje.
Die zoen kan je wel vergeten als diezelfde lieve man ’s avonds thuiskomt en merkt dat het avondeten niet op tafel staat omdat jij net uit je bed bent, en dit dan in het beste geval, want het is voorgekomen dat hij me moest wakker maken bij het thuiskomen.
Je tracht wel om de dag door te komen, de zoveelste zonder de nodige uren rust, maar de natuur eist zijn tol.

Een slaapkuur, slaappillen, ik heb het allemaal gehad, het helpt geen zier.
Neem maar eens een slaappil wanneer je nog klaarwakker bent!
Je valt uiteindelijk wel in slaap hoor, maar de slaap is onnatuurlijk, vaak met nachtmerrie’s tot gevolg, en een te vroeg ontwaken, badend in het zweet.
En zo belandt je weer in een vicieuze cirkel
De slaappil maakt je duf, je bent niet uitgeslapen…….Enz.
En dan het ergste van die zaak, de gewenning aan de slaappil, en/of de verslaafdheid, waarbij je steeds hogere dosissen nodig hebt.

Neen, dank u wel! Ik neem het nu zoals het komt.
Heb mij er noodgedwongen bij neergelegd dat aan mijn kwaal niets te doen is.
Ik weiger, om ook maar enig slaapmiddel te gebruiken.
Straks zal ik moe zijn, maar ik kan niet gaan slapen want de poetshulp komt.
Vanavond ben ik mijn slaap voorbij, en dan zal ik uren versuft wakker liggen, tot uiteindelijk de slaap de bovenhand neemt.
Morgen zal ik dan slapen tot een gat in de dag, maar ik kan dit nu doen.
Ik werk niet meer, ik moet voor niets of niemand opstaan.
En voor de eerste keer, na vele en lange jaren, voel ik mij gezond.
Want erg gezond waren mijn afgelopen jaren niet, je leeft dubbel.
Mijn bioritme maakte mij oud voor mijn tijd, uitgeblust, opgebrand.
Het maakt mij niet meer uit wie mij een luie donder noemt, weten zij veel.
Wanneer ik nu slaap, slaap ik de slaap der rechtvaardigen!
©