Het is de gewoonte om aan het begin van een nieuw jaar, om eens terug te blikken van wat is geweest.
Alle tv-kanalen doen het, waarom zou ik het hier eens niet doen dan?
Enkel ga ik niet terugblikken op de sportmannen/vrouwen en hun prestaties.
Ook niet op alle rampen die zijn geweest, of de vele oorlogsellende, de armoe en kindersterfte.
Daar zijn we ons allen wel van bewust, en zo niet, dan krijg je dat wel tot in den treure terug voorgeschoteld op je kleine scherm.
Neen, ik wil het even hebben op wat MIJ heeft verblijd, wat MIJ gelukkig heeft gemaakt het afgelopen jaar.

Wat 2007 mij gaat brengen, dat kan ik uiteraard niet voorspellen.
Wat het voorbije jaar voor MIJ is geweest, dat kan ik wel vertellen.
2006 was voor MIJ een gelukkig jaar.
Het waren de kleine dingen die me blij en gelukkig maakten.
Het zijn de kleine dingen die me dankbaar maken.
Doodgewone, allerdagelijkse dingen in een notedop.

Zo was er zoonlief die een nog beter betaalde job vond met een leuke werksfeer
Schoondochter, die geen weekenddienst meer moet doen, tot haar grote tevredenheid.
Dochterlief, die de job van hààr dromen vond, namelijk frietjes bakken à volonte.
En Anja, die de zoveelste zware operatie moedig en goed doorstaan heeft.
En last but not least, kleindochter die werd gespaard van nare ziekten, en het supergoed doet in haar eerste leerjaar.
Voor al die kleine dingen die mijn kinderen gelukkig maken.
Daar ben ik dankbaar voor!

Dankbaar ook voor de liefde die ik van hen mag ontvangen.
De nooit aflatende liefde van mijn partner, ook op die dagen dat ik chagrijnig ben.
De vele blogvrienden die ik heb gekregen, en die mij met hun vriendschap menige troostwoorden hebben gebracht, en hun steun hebben betuigd, maar ook hun humor hebben gedeeld.
Namen ga ik niet noemen, want met mijn sufkop ben ik bang om er enkele te vergeten, maar diegene die ik bedoel zullen ook zo wel weten wie ik bedoel.

Dus wanneer ik zo terugblik op 2006, dan heb ik alle reden om gelukkig te zijn.
En evenveel geluk wens ik jullie in 2007