Voor het moment is het hier te Antwerpen aan het onweren, Vroeger zei men ook wel eens 'weerlichten'. Ik herinner mij uit mijn kindertijd dat een onweer steeds een hele revolutie teweeg bracht in huis.
Zo werden alle stekkers uit de stopcontacten gehaald. Elk elektrisch voorwerp werd verstopt in de kast, of naar de kelder gebracht. Deuren werden gesloten, ramen toe en de overgordijnen eveneens dicht. De driedelige sofa werd van de muur afgetrokken. De salon tafel werd daarbij naar het midden van de kamer getransporteerd. De eetkamertafel moest plaatsruimen voor de salontafel, en werd naar de andere kant van de kamer verplaatst. Alle lichten werden gedoofd, en slechts één enkele kaars mocht branden. Je kan menen dat ondertussen het onweer alweer lang voorbij zou zijn, maar niets is minder waar. Telkens men een onweer op de radio voorspelde, werd dit alles uren ervoor ter preventie volbracht. Enkel en alleen om wanneer het onweer dan werkelijk losbarstte, te kunnen schuilen achter de zetel met een deken over ons hoofd. Lang nadat het onweer alweer voorbij was, zaten wij nog steeds ineengedoken en geklemd tussen muur en rugzetel. Puffend en naar adem snakkend vanonder de warme deken op ons hoofd. Zo bang was mijn pleegmoeder van onweer.
Ik heb die angst helemaal niet overgenomen. Ik ben integendeel heel gefascineerd door donder en bliksem. Ik vind het een machtig schouwspel, al ben ik niet zo roekeloos om op dat moment in een weide of park te gaan rondlopen. Maar ik doe bij onweer ook de lichten uit, maar dan enkel en alleen om de bliksem beter te kunen zien. Ooit waren we in Oostenrijk. We verbleven in een hoog gelegen hotel, midden in de bergen. Op een nacht brak daar een onweer los. De bliksem leek van alle kanten te komen. De donderslagen sloegen hevig en rollend tussen de bergen. Oorverdovend! Overweldigend! Machtig! Ik vergeet nooit het prachtige schouwspel dat ik toen heb gezien.
Men mag nooit het noodlot tarten natuurlijk, maar ik hou van die natuurelementen. Zo ga ik ook graag wandelen bij hevige wind en regen als ik aan de kust ben. Waarschijnlijk verklaren jullie mij nu gek, maar zo ben ik nu eenmaal. Benieuwd wat jullie mening is!
|