Stan Ockers, of hoe ik op trieste gedachten kom.

Wie kent Stan Ockers, wielerfanaten onder jullie alvast wel.
'Stanneke' zoals hij genoemd werd, want heel erg groot van gestalte was hij niet, op de piste evenwel des te groter.
Hij werd geboren te Borgerhout op 3 februari 1920

Op 29 september 1956 kwam hij zwaar ten val op de piste van het Antwerpse Sportpaleis. Op 1 oktober overleed hij aan de gevolgen van zijn val. Zijn dood bracht een golf van nationale rouw teweeg in België.
In 1960 besloot het Borgerhoutse schepencollege de toen pas aangelegde straat op de grens met Berchem, te noemen naar de overleden wielerkampioen Stan Ockers.
Pol Sipido zou het mooi vinden wanneer naar aanleiding van de 60ste verjaardag van Stans dood onder het straatnaambord een mooie gedenkplaat met de foto van de wielerlegende wordt opgehangen, en die komt er op 1 oktober 2006.

Laat mij nu gisteren door die straat fietsen, ik woon namelijk vlak in de buurt, en de gedenkplaat in mijn gezichtsveld krijgen.
En ik bedenk mij daarbij dat er hele biografieën geschreven zijn over Stanneke Ockers, maar wat men niet weet en nergens beschreven staat, is dat hij buiten een broer en een zus ook een pleegzus had.
En laat die pleegzus nu mijn allerliefste en zeer gemiste vriendin zijn.

Jeanne Dessaintes, geboren te Pérsonnes-lez-Binche op 14 oktober 1926 en overleden op 5 mei 2003 te Borgerhout.
Ik ga hier haar verhaal niet uit te doeken doen, het is niet relevant,  wat ik wel wil zeggen is dat zij altijd met heel veel liefde en respect sprak over de ouders van Stan Ockers.
Trouwens een nicht met de familienaam Ockers was op haar begrafenis.

Jeanneke, mijn lieve vriendin van jaren.
Altijd stond ze mij bij met raad en daad, steeds vergevensgezind voor mijn gemaakte fouten.
Jeanneke was 26 jaar ouder dan ik, maar er waren geen twee gelijkere zielen en gedachten te vinden dan wij.
Nee, ik zag geen moeder in haar, maar onze band was minstens even close.
Ik weet niet wat het is om een moeder te hebben, een vader trouwens ook niet doch dit volledig terzijde, maar ik weet wel dat ik Jeanneke even erg mis zoals je het met een liefhebbende ouder zou doen.

En door de gedenkplaat van Stan Ockers te zien zit Jeanneke vandaag weer heel de dag in mijn gedachten.
Overloop ik de vele mooie momenten die we samen deelden, maar ook haar lange en moedige gevecht tegen haar aftakelende ziekte die leidde tot haar dood.
Ik zet haar foto hier op dit blog, en niet bij 'Huismusje' omdat zij van mijn 'vranke' en 'recht voor de raap' zijnde schrijfsels zou hebben genoten.
Zij zou die schrijfsels soms hartelijk lachend hebben goedgekeurd, maar ook soms monkelend hebben afgekeurd, maar nooit zonder liefde in haar blik of stem.

Stan Ockers ligt begraven op het kerkhof van Silsburg op de grens van Deurne en Borgerhout samen met zijn moeder Liza en zus Tonia, en op datzelfde kerkhof ging ook de asverstrooing door van Jeanneke.
Ik kan mij voorstellen dat terwijl zij opgenomen werd door de zachte wind, zij even langs zijn grafsteen passeerde om hem een laatste groet te brengen.
Jeanneke Dessaintes, ook wel Jeanneke Ockers genoemd.
Ik noem haar MIJN Jeanneke, ik mis haar......heel erg.....nog elke dag!